[fleischman]

W 10. odcinku Break Blade TV (czyli tym z tego tygodnia) można sobie obejrzeć pojedynek Girge kontra Spartanie (Spartiaci?), którego nie było w serii filmów.

[123Nowy!]

Skończyłem Bebopa i mam mieszane uczucia. Z jednej strony miałem dobrą zabawę w odcinkach fillerowych (Mushroom Samba) z drugiej nie podoba mi się zakończenie (bo Spike...).

Teraz zabieram się za jeden z dwóch tytułów - albo Evangelion albo Crest of the stars. Czyli mechy kontra elfy w kosmosie. Zobaczymy na co jutro będę miał ochotę.

[Tren]

Wycięto bota reklamowego i komentarze z nim związane.

[Tabris]

Katanagatari - po trzech odcinkach jestem. Chciałem sobie ostatnio obejrzeć coś o samurajach, więc zabrałem się za ten tytuł. No i nie zawiodłem się, a zacząłem żałować, że nie zabrałem się za to dzieło dużo wcześniej. Katanagatari ma swój urok i klimat, no i jest ładne. Bohaterowie intrygujący i przerażający - mam tu na myśli Shichika Yasuri. Nic oglądamy dalej.

[fm]

[Slova]

[fm]

[wa-totem]

wreszcie kompletny Gundam Unicorn
oooooh... łał.
Propozycja na zupełnie innym poziomie niż przeciętna.

Nie chodzi mi wyłącznie o technikalia, chociaż te też się wyróżniają.
Dawno nie słyszałem niczego co dostawałoby poziomem do pięt Unicorna w zakresie oprawy muzycznej - a właściwie, owszem, słyszałem - Sidonia no Kishi. Muzyka pasuje, świetnie wspiera budowanie nastroju.
Równie dobrze jest od strony wizualnej. To naprawdę sztuka, jednocześnie dopasować się do konwencji artystycznej tak sławnej franczyzy jak UC i nie dać się ponieść chęci poprawiania wszystkiego na około... a jednocześnie uniknąć popadnięcia w przepełniony pietyzmem konserwatyzm i w rezultacie, trącenia myszką. Podobać się też musi fakt, że postaci mają nieco bliższą normalnej mimikę, rysownicy nie polegają na chibikach, superdeformacji czy wielkich oczach by oddać emocje - i im to wychodzi. Koniec końców, poddali sie jednak sentymentom, i im bliżej końca, tym więcej mamy cameo w wykonaniu mniej lub bardziej znanych wielkich robotów z całej, długiej, historii tej konkretnej gałęzi fanczyzy. Tyle, że całość osadzono w settingu tak, by i tą pstrokaciznę dało się logicznie wytłumaczyć. No i jeszcze jedno - najbliższy fanserwisu jest w zasadzie ...hand-holding. W skafandrach kosmicznych. Kolejne zagrożenie ominięte!
No i oczywiście, setting. Bardzo poważny, "seriozny", bez miejsca dla rószoffych krążowników, a jedyna księżniczka nawet nie przymierza się do śpiewania. Gdyby NIE powiedziała "obiecaj że wrócisz do mnie", to byłby już koniec świata, ale daleko jej do przytrzymywania zalanego łzami protaga za rączkę - nie, od takiego, to ona wyskakuje z samolotu, jednocześnie oczekując od 'swojego', że ją złapie.
Swoją drogą, ciekawe i bardzo atrakcyjne - UC ostatecznie wypada jako świat mocnych kobiet, w którym role rodzicielskie sprawują raczej "ojcowie dzieciom".
Mimo jednak tego, że seria poniekąd kontynuuje storię wszechświata UC, w całość w miarę zgrabnie wpleciono dość wyjaśnień/przypomnień, by nawet zupełny neofita nie czuł się zagubiony. Wiarygodność całego założenia fabularnego ostatecznie nieco rozczarowuje, zwłaszcza dla kogoś, kto był wystawiony na uniwersum Babylon 5 i ma w pamięci Londo Mollariego i jego zapadające w pamięć "Treaties... FAH! Ink on paper!". Zupełnie swieże całkowite olanie deklaracji Budapeszteńskiej przez Rosję też każe z uśmiechem traktować pietyzm w odniesieniu do umów międzynarodowych, ale widać że twórców koniec końców to też nieco uwierało, bo w swej płomiennej przemowie do narodów świata Minewa ostatecznie podnosi kwestię woli, intencji sygnatariuszy... a zatem, odwołuje się do ducha prawa... niech będzie :)

tl;dr - co jeszcze tu robicie? Dobre jest, oglądać!

[Slova]

[Smk]

[123Nowy!]

Zacząłem dziś oglądać Cresta. Nie żałuję. Para Jinto i Lafiel jest bardzo sympatyczna, a to podstawa udanej randki w kosmosie.;)

Opening jest dość patetyczny i średni (coś w stylu Gwiezdnych Wojen), za to ending znakomity.

Obejrzałem właśnie 5-ty odcinek, 6-ty w drodze. Ostatnia bitwa Gosroth epicka po prostu. Pozostaje życzyć sobie dobrej zabawy.

[fm]

Argumentacja Slovy jest dla mnie trochę zbyt czarno-biała (czyli jeśli nie wykazuje się skrajnie patologicznymi objawami, to jest w pełni zwyczajny). Tymczasem to tak nie działa.

[Sebaar]

Noragami - ot kolejna 12 odcinkowa reklama mangi. Hiyori pomimo iż była całkiem rozsądną bohaterkom potrafiła rozbawić, Yato z jego początkowo wyluzowanym stylem okazał się całkiem poważnym (może nie najlepszym) opiekunem dla Yukine. Dodatkowo dobra ścieżka dźwiękowa połączona z wysokiej jakości animacją, ale także sympatyczni bohaterowie poboczni składają się na całkiem fajną serię.


High School DxD New- tak więc harem naszego bohatera powiększył się o dwa i pół. Tylko nie potrawie zrozumieć czemu ta seria jest tak wysoko oceniana (może dlatego ciężko dziś o tak zboczonego bohatera), pod względem grafiki, animacja oraz najważniejszej fabuły jest to seria grubo średnia.

[kokodin]

Bijo sie bijo sie!!! So much fun!!

Ok ale wracając do tematu tego tematu.
Nadrobiłem sobie dwa kolejne odcinki kamigami Dosyć ciekawie jak na tak płytkie anime. Czyli zaczynamy zamykać krąg do pierwszego aktu, cała historia z "zabijaniem" zaczyna mieć sens a kolejne bogi uzyskują oświecenie w "naturze ludzkiej" odzyskując moc w reakcji łańcuchowej. Ludzki katalizator nie robi zbyt wiele, bo inicjatywę przejmują bizony ale jak na wprowadzenie do finału całkiem logiczne.

10 odcinek Not Eatera natomiast znowu łata kontinuum i ceruje obecny sezon. Nie wiem czy musieli się uciec do martwego psa w liście, ale... oh well wszystkie "ukryte" nitki sezonu wyszły na wierzch i zaczyna się klasyczna masakra w znerfowanym stylu poprzedniego sezony, czyli wiedźma kontra akademia. Brakuje tylko Meduzy w ciemnej uliczce jednym gestem miażdżącej obecną antagonistkę. Konspiratorzy nie lubią być wyręczani a ta to już na pewno, ciekawe tylko dlaczego jeszcze jej nie pokazali :P Może jednak warto obejrzeć to do końca? (kurcze lubię wiedźmy w animacjach ale ta nie jest satysfakcjonująca... Not at all!!!)

Mushishi2 ep 09
Bardzo dziwna opowieść o mleku, śniegu i nadprzyrodzonych umiejętnościach. W zasadzie historia przemawia do mnie podwójnie. Nie toleruję mleka w pewnym stopniu, przetwory już mniej. Niemniej cała ta historia była tak surrealistyczna .. To było ... w pewnym stopniu dramatyczne, ale nikt (ehem z żywych) nie ucierpiał. I jeszcze ta oaza w śniegowym krajobrazie. Ten odcinek podobał mi się chyba prawie najbardziej w całym sezonie, zaraz za sakurą i przeszczepem głowy.

edit

Happiness Charge Precure epizod 20
Oglądałem wlepiony w ekran w ciszy i jedyne co byłem w stanie powiedzieć na końcu to "wow". Cofam wszystko dobre co powiedziałem o Hikawie/ Fortune. żadna zmiana nie nastąpiła, ona po prostu chciała zabrać Princesce zabawki. Zróbmy drużyną... ale bez Hime bo ona jest całym złem tego świata. Od dzisiaj Princeska nazywa się Pandora a Seiji, zanikł w tle. Możliwe, że nawet pomyliłem go podświadomie z dziewczyną, bo mi się liczba szukających się dziewczyn nie zgadzała i nie wiedziałem, kto jest tą trzecią... :] Bardzo ciekawie skonstruowany wątek rozłamu w zespole, wszystko za sprawą perspektywy. Princeska czuje się teraz zdradzonym zdrajcą, dwie precury bez zmian a Hikawa jest skołowana. Ołsom i jeszcze ten Hunter na koniec :3
Z drugiej strony mamy 20 epizod i żaden ze złych generałów nie został jeszcze pokonany a w świecie utrzymuje się pozorny stan równowagi. Nikt poza precurkami nie próbuje nawet walczyć z ciemniakami? Niemniej z matematycznego punktu widzenia, źli powinni przez istnienie tak skutecznego zespołu jak Happiness Charge czuć się zagrożeni. Demony uciekły z pudełka a precury tyrają by je znowu zapełnić. Pytanie czy wrzucenie tej samej ilości potworów wystarczy, czy też może zło lekko spączkowało.

edit 2
Not Eater 11 opowiada mniej więcej tyle, co powinno być zmieszczone w 10 minutach. Czyli jak Anya-san uciekła swoim porywaczom i dotarła do antagonistki. Nie wiem czy goła scenka była konieczna, rezonans z poprzedniego sezonu bardziej mi się podobał. Odcinek most między wydarzeniami z tylko odrobiną sensownej akcji.
Ciemną stroną tego odcinka jest to, że całe miasto trenowanych adeptów sztuki zabijania potworów nie dało rady znaleźć jednej wiedźmy, niemniej dwie ledwo wyszkolone dziewuchy odwaliły cale poszukiwania jednym nietoperzem.

edit3
Nie bardzo lubię święta w środku tygodnia, niemniej po dosyć męczącym dniu (mimo święta coś miałem do roboty, chociaż nie w pracy na szczęście) postanowiłem spojrzeć na coś lekko dziwnego.
Tak więc Astro Boy z 1980 epizody 1-5
To jest dziwne. Przede wszystkim nielogiczne, ale to tylko wierzchołek góry lodowej. Właśnie ta dziwność fabularna sprawia że to ogląda się dosyć przyjemnie. Niemniej niektóre decyzje bohaterów powodują spłaszczanie czoła własną pięścią. Na Przykład pies. Dzieciak miał psa, dzieciak miał wypadek, psa miał robot zastępujący dzieciaka a potem robot popłynął do ameryki z ojcem, został porwany, odnaleziony i przywieziony gdzieś (chyba do Japonii) I ma dalej tego psa, ale ojca nie chcieli nawet szukać i zrobili mechanicznych rodziców. Robot dzieciak chodzi ro szkoły, uczy się i jest inteligentny, pytanie jak inteligentne są lekko przerobione seryjne roboty rodzice?Poza tym powiedz komuś , że od dzisiaj to coś jest twoim tata , mamą uprzednio pokazując proces produkcji. Ciekawa jest też motywacja robota rywala (który nie jest dobry bo może zabijać żywe stworzenia).
Świat jest dosyć abstrakcyjny i nigdy nie wiem y co zrobi dana postać. Poza tym te nosy:]
Innymi słowy jest cudnie i odmóżdża strasznie :]

[pestis]

Z racji tego, że siła wyższa uwięziła mnie w domu na kilka dni, z nudów wzięłam się za dwie serie, które pominęłam w tym sezonie:

Isshukan Friends
Nic odkrywczego, ale grafika bardzo przyjemna i bohaterowie sympatyczni. Wycofanie się głównej bohaterki z życia klasy wydawało mi się nieco naciągane (jak mogła wcześniej nie prowadzić pamiętnika?), ale z drugiej strony ostatnie odcinki przyniosły odpowiedź w postaci traumy, więc jestem już spokojna :P. Chociaż można się zastanawiać, co stanie się z dziewczyną kiedy dorośnie i zaczną się prawdziwe problemy. Mimo wszystko serie ogląda mi się dobrze.

Soredemo Sekai wa Utsukushii

LOL. Straszna melokupa. Bohaterowie może są i do polubienia, ale wszystko jest tak naciągane, że aż boli. I te piosenki :D... TE PIOSENKI :D!. W dodatku anime jest słabe fabularnie, więc ciężko mi było dotrwać do końca niektórych odcinków. Chyba za stara jestem na szojce tego typu.


Z regularnie oglądanych:

Haikyuu - świetnie mi się to ogląda. Z jakiegoś powodu początkowo seria skojarzyła mi się z Kuroko, na szczęście jedna z drugą ma niewiele wspólnego. KnB bywał nudnawy i mdły (gdzie mu do takiego Slam Dunka?).
Co najważniejsze - seria dopiero się rozkręca, więc nie ma jeszcze dłużyzn typowych dla serii sportowych.

Bokura wa Minna Kawaisou - drugi plan robi w tej serii całą robotę. Komedia, która sprawia, że się śmieje. Niewiarygodne.

Sidonia no Kishi - Oglądam pomimo tego, że bohaterowie poruszają się jakby mieli kije_wiadomo_gdzie. I pomimo tego, że idiotycznie się rumienią i właściwie pod względem charakterów są raczej nijacy. Mimo wszystko podobają mi się projekty postaci. I tła miejscami też są niczego sobie. Jeśli chodzi o fabułę, dawno nie oglądałam żadnego SF, więc pod tym względem seria jest dla mnie dość świeża.

Mushish jak to Mushishi. Chociaż odcinek z mlecznym mushi jest moim zdaniem najsłabszy ze wszystkich.