[Vodh]

Fakt, że o jakiś normalny romans jest cholernie trudno. Większość sympatycznych i naturalnych relacji występuje między bohaterami, którzy tak naprawdę oficjalnie wcale parą nie są, więc trudno tu mówić o romansie. Przyznam, że sporej części wspomnianych tu tytułów nie widziałem, ale na temat tych które widziałem wtrącę swoje trzy grosze:

[Teukros]

Jeżeli to ma być coś w stylu Trędowatej, albo masówki w rodzaju tego, co uprawiała Mahlerowa, to w anime raczej się nie znajdzie (z tego co widzę, japońska animacja raczej eksploatuje własne schematy, na dodatek dla młodzieży, nie dorosłych). Realistyczne (aczkolwiek nie całkiem na pierwszym planie) potraktowane uczucie widziałem w Szumie morza i Powrocie do marzeń, i to by chyba było na tyle.

W mandze można coś więcej znaleźć, np. to nieszczęsne Suppli, które poza tym, że jest przeokropnym harlequinowskim romansidłem, jednak bardzo się różni od wyżej przywoływanych serii w rodzaju Genshiken czy Spice and Wolf. Grisznak pisał już o Dyni z majonezem, i też, niezbyt to strawne, ale jednak dobrze pokazuje toksyczny związek. W Tu detektyw Jeż główny bohater co tomik podrywa jakąś pannę (ale w końcu znajduje tą jedyną), jest to pokazane o tyle ciekawie, że raczej w konwencji tabloidu aniżeli powieści dla młodzieży.

Patrząc na to, co dociera do Polski (czy ogólnie, do zachodniego czytelnika), przypuszczam że istnieje więcej mang, w których związek zostaje przedstawiony w sposób normalny i realistyczny, ale raczej nie mają one szansy do nas dotrzeć.

[moshi_moshi]

[vries]

[Teukros]

Wydaje się, że ten typ postaci/fabuły (realistyczna postać w realistycznym związku) raczej w anime nie występuje. Akurat KnT nie oglądałem, a Saiunkoku Monogatari tylko kilka odcinków, ale większość wymienionych w temacie anime (z tych, które znam) wyróżnia się tym, że postacie nie są w nich skretyniałe, żałosne czy dziwaczne, natomiast na pewno nie są realistyczne. Chyba nie ma co doszukiwać się na siłę tego realizmu, bo przecież nie o to w tym wszystkim chodzi... Tak patrząc choćby na to Saiunkoku..., to co, naprawdę byście chcieli zobaczyć realistycznie przedstawiony związek w realistycznych średniowiecznych Chinach czy Korei? Ja na pewno nie! (a np. z przyjemnością oglądałem Samurai 7, i chrzanić wszelki realizm, uczuciowy czy inny). Aczkolwiek, gdyby ktoś znał jeszcze jakieś wyjątki poza dwoma, które wskazałem w poprzednim poście, na pewno nie pogardzę.

[Grisznak]

[Shizuku]

Zastanawiające jest to, że często w seriach nieromansowych, najlepsze romanse się znajduje. Może twórcy anime po prostu nie rozumieją na czym polega prawdziwy związek, albo widzą go zupełnie inaczej. Wtedy, gdy chcą go przedstawić realistycznie, skupiają się na nim jak najbardziej i to właśnie on jest głównym tematem anime, wychodzą nam takie potworki jak Bokura Ga Ita, czy Irya no Sora. A może nie tyle nie rozumieją, co nie umieją go przedstawić w interesujący sposób, dlatego pojawiają się jakieś przyjaciółki z dzieciństwa, czy bóbr wie co jeszcze. Wsadzają jakieś nierealistyczne elementy, bo nie wiedzą czym mogą zapełnić czas antenowy?

A wtedy, gdy miłość dwojga ludzi nie jest sensem anime, a np. ratowanie świata wielkimi mechami otrzymujemy całkiem niezły romansowy związek poboczny, gdyż twórcy nie poświęcają mu dużo czasu i niejako nie muszą się martwić jak poprowadzić ich związek. Niejako dzieje się to samo, na tle innych wydarzeń. Nie wiem czy tak jest, ale taką wysnułam teorię.

[Fall]

[zonk486]

Wyłączając Pochodzenie Mizuho i wydarzenia z nim związane, można powiedzieć, że onegai Teacher to romans realistyczny do bólu...

[Vodh]

[Mitsurugi]

[Vodh]

Niestety to, co "jest dla ciebie normalne" nijak się ma do definicji normalności - nie jest ona określana na podstawie opinii jednostki. Tak więc wymienianie przedziwnych przykładów stanowczo nie pasuje do tego tematu, co naprawdę wyraźnie wynikało z pierwszego postu. Kto jak kto, ale moshi i ja bardzo dobrze wiemy na czym polega uroczy, spokojny i normalny romans, właśnie taki jaki istnieje (bądź nie, w końcu tego właśnie miał dotyczyć ten temat) w anime.

[moshi_moshi]

[moshi_moshi]

Dokładnie. Przy czym wypada oddać honor Mitsurugiemu za drugi akapit - kiedy mówimy o anime to faktycznie takie normalne romanse zdecydowanie najczęściej zdarzają się w seriach, które traktują o czymś zgoła innym - kiedy twórcy nie skupiają się na romansie jako takim to tu i ówdzie zdarza im się wrzucić raz, że względnie realistyczny, a dwa że właśnie normalny, spokojny i przyjemny do oglądania i śledzenia romans.

Bo niestety kiedy scenarzyści zaczynają smażyć romans, to zwłaszcza w przypadku autorów anime, którzy na wyobraźnię narzekać zwykle nie narzekają, w znakomitej większości przypadków popadają w przesadę (kiedy w ogóle próbują stworzyć coś względnie realistycznego, bo przecież w lwiej części anime w których wątek romantyczny jest wątkiem przewodnim chodzi o zwykły, bardziej lub mniej wulgarny fanserwis).

Serdecznie pozdrawiam,

Vodh

[Mitsurugi]

Vodh, ja nie napisałem, że moshi nie miała racji. Zresztą napisałem, że zgadzam się z tezą, że OT nie jest romansem realistycznym i "normalnym". Chodzi o to, żeby nie rzucać hasłami "to jest realistyczne" jak Zonk, któremu słusznie zarzucono brak argumentów, i też żeby nie odpowiadać "to jest nie realistyczne, bo każdy wie". Jeśli kogoś prosimy o argumentowanie, upominamy, to uważam, jeśli mogę, że to samo powinno się tyczyć drugiej strony, nawet jeśli uważa, że to tak oczywiste, że nie trzeba. To tyle, ni mniej, ni więcej. Pierwszy akapit mojego postu nie miał żadnego innego znaczenia.

A wracając do tematu, trzeba oddać również honor seriom, które nawet wątku romantycznego nie mają wyraźnie, jednoznacznie zarysowanego. Chodzi o serię, gdzie widzowie wiedzą, że to co jest między dwójką głównych bohaterów (bądź z dalszych planów), nie może być tylko przyjaźń, że wyraźnie ich do siebie ciągnie, ale całość podczas serii nie rozwija się prawie w ogóle. Osobiście uważam, że tego typu romanse mają swój urok właśnie w tej niepewnej, niewysłowionej, nieuświadomionej miłości. W końcu ludzie często zwlekają z wyznaniami, wstydzą się, boją pójść krok dalej bo mogą stracić nawet to uczucie przyjaźni. Czasami czas ich przegania, nie myślą o tym, nie spodziewają się. Także parring w sumie kończy się tak, jak się zaczął, ale my i tak wiemy swoje, jeśli mam podsumować :). Naturalnie, nie twierdzę, dotyczy to każdej serii z wątkiem romantycznym "w dalekim tle".