[Urawa]

[Tabris]

[Urawa]

[Urawa]

Tusk 10 kwietnia ucieka do Nigerii. Jeśli chciał dać wyznawcom teorii zamachowych argument, to lepszego nie mógł.

[shugohakke]

Klimaty okołogrossowe - uroczo.

[Ysengrinn]

O, polski oddział "Przedsiębiorstwa Holocaust" się burzy. Nawet nie przeciwko pomnikowi, nie przeciwko planom wzniesienia pomnika, ale przeciwko planowanemu ogłoszeniu planów powstania. Umówmy się, takich sił szybkiego reagowania można tylko pozazdrościć. Jeszcze nikt nie słyszał o inicjatywie budowy, a już wyznaczają ton dyskusji o niej. Teraz to przeciwnicy będą musieli udowadniać, że nie chodzi o "narodowe samozadowolenie" i kajać się za "zawłaszczanie malutkiego fragmentu miasta, który należy do Żydów".

Pierwsze słyszę o idei tego pomnika, ale mi się podoba. I czas i miejsce wydaje się jedynie słuszne, bo przecież to nie jest pomnik dla nas - w Polsce o pomocy dla Żydów wiadomo w miarę szeroko. Istotne jest, żeby świat o tym usłyszał. A ni cholery nie usłyszy, jeśli pomnik stanie w jakiejś bocznej alejce w Zbuczynie Dolnym, z dala od tras wycieczek obcokrajowców przyjeżdżających do Muzeum Historii Polskich Żydów.

[vries]

[Morg]

Ślepa Temida w adwokaturze

Jaja jak berety, przynajmniej jeśli wierzyć artykułowi. Oczywiście obwinionemu pewnie wcale nie do śmiechu.

[Swarga]

Może chwilowy dysonans to wytworzy, ale po to właśnie izraelskie wycieczki odbywają się w asyście oficerów, żeby ci młodź żydowską uczulali na takie chwyty nazistów znad Wisły.
Problemem dla mnie jest to, że instytucje żydowskie wchodzą polskim na głowę i prowadzą natarcie w debacie nt zagłady i wszystkich pokrewnych tematów, a Polacy nie potrafią wyjść z impasu. I nawet nie to jest takie złe, tylko to, że za tym impasem stoją głównie Polacy, których nagle oświeciło. Szkoda tylko że jeszcze antysemickie polskie pospólstwo nie wiesza ich na haku ani nie krzyżuje na drzwiach od stodoły, bo by się polski oddział Przedsiębiorstwa Holocaust dorobił własnych męczenników.

[Urawa]

Przy okazji powracającego tematu wiadomej katastrofy, wypowiedział się któryś z historyków i stwierdził, że to jeden z tych historycznych tematów, które dzielą Polaków. Pewnie ma rację, acz o ile w przeszłości były to tematy nierzadko faktycznie decydujące o losach państwa, tak tu mamy do czynienia ze sprawą wiary (bo de facto naukowo nikt tego jak na razie sensownie nie wyjaśnił).
Niemniej, ciekaw jestem, jak to w naszych dziejach bywało. Niestety, nie było urzędów statystycznych i ośrodków badania opinii, więc nie wiemy np. ile procent narodu politycznego uważało, że dobrze się stało, iż Bolesław Śmiały wykończył widowiskowo biskupa Stanisława, a ilu było temu przeciwko. Nie wiemy, jakie statystycznie było poparcie dla konstytucji III maja (a wynik mógłby zaskoczyć niejednego zwolennika bogojoczyźnianej wersji dziejów) czy dla likwidacji zakonu Jezuitów w Polsce (jak wyżej). Fajnie by było poznać pochodzące np. z połowy XIX wieku dane opinii nt. powstania listopadowego. Niby wszędzie są gazety, wspomnienia itd, ale one są zawsze wyrywkowe i nie dają pełnego obrazu.
Wracając - dziś w zasadzie mamy trzy takie tematy - powstanie warszawskie, ocena PRL i teraz doszedł Smoleńsk. Zaproponowana przez Zychowicza w jego "Pakcie Ribbentrop-Beck" propozycja dyskusji na temat naszego udziału w II wojnie światowej, choć kusząca, jest chyba zbyt ostra - nie wyobrażam sobie, żeby w politpoprawnych czasach jakiś poważny polityk wziął w takiej debacie udział i choć zasugerował możliwość, że Zychowicz może mieć rację.
Z tych wszystkich tematów w zasadzie tylko kwestia oceny PRL ma jakiś wpływ na naszą rzeczywistość (bo przekłada się na tworzenie prawa itd), ale de facto żaden z nich nie wydaje się proponować jakiejś racjonalnej debaty na temat przyszłości kraju. Dominująca w 20-leciu międzywojennym dyskusja Piłsudski-Dmowski (nierzadko równie burzliwa jak smoleńska) była de facto dyskusją o kształt polityki kraju. Dziś nie ma takiej - może dlatego, że nikt z polityków pierwszego szeregu nie ma na nią pomysłu? Tusk kontynuuje to, co robiono w latach 90 (kiedy imperatywem była najszybsza integracja z Europą), zaś Kaczor nawiązuje do proamerykańskich prądów z tamtego okresu. Obaj zachowują się, jakby nic się od tego czasu nie zmieniło (a zmieniło się dużo).

[Ysengrinn]

[Urawa]

[Ysengrinn]

Stosunki z Rosją są delikatne, bo z jednej strony fajnie byłoby mieć u nich rynek zbytu (dobrze, że FR wreszcie jest w WTO, to powinno ich trochę ucywilizować), z drugiej trzeba dbać o polonię, z trzeciej mieć dobrej stosunki w ramach NATO, z czwartej bronić niezależności ichnich państewek peryferyjnych, z piątej nie wpuszczać zbyt wiele ich kapitału do Polski, bo za nimi idą ichnie wpływy...

O sporach historycznych nawet nie wspomnę. Słowem - mamy tam kupę interesów do załatwienia, często sprzecznych ze sobą. Pokazanie Rosji środkowego palca byłoby tak naprawdę kapitulacją, bo oddalibyśmy bez walki wszystkie pola bitew - gospodarczych, politycznych, kulturowych etc. - nic nie zyskując. Poza złośliwą wdzięcznością gospodarczej konkurencji.

[Urawa]

[alosza]

Wasza analiza polskiej polityki zagranicznej aktualna gdzieś na rok 2005 (poprawcie mnie co do daty), kiedy się już było wiadomo, że po wojnie w Iraku z 2003, nic nie dostaniemy konkretnego w zamian od USA, którym bardziej zależy na resecie stosunków z Rosją, bo ta jest z kolei potrzebna do wygaszenia innych punktów zapalnych na świecie.

A przecież była sprawa Ukrainy, Gruzja, polityka jagiellońska Lecha Kaczyńskiego i kierunek na Grupę Wyszehradzką.

http://forum.kotatsu.pl/tematy18/7087,330.htm#305360

Sikorski sam teraz idzie w wyszehradkę (pomimo wcześniejszym kierunkom na Niemcy), ale (trawestując) oczywiście to wymagałoby przyznania, że wyszehradka nie jest taka głupia.

Główne osi dyskusji w Polsce:
1) konserwatyzm katolicji vs liberalizm światopoglądowy;
2) sprawa smoleńska;
3) gospodarczy liberalizm vs etatyzm;
4) kto jest sympatyczniejszy i schludniejszy;
Powyższe, w podanej kolejności, co do zasady determinuje głosy Polaków. (Moja fryzjerka wczoraj, kiedy zobaczyła, że odłożyłem czekając w kolejce "Do rzeczy", a tam Cejrowski: "Mógłbym być prezydentem" powiedziała, że ona by na pewno na niego zagłosowała, bo ma "takie fajne, proste podejście do życia"; to samo było z nieogarnięciem ogólnym Jarka i Lecha, kotem tego pierwszego, brakiem żony, brakiem konta w banku. Długo nie mogłem uwierzyć, że faktycznie można się tym kierować i uznawałem to za takie pudelkowe pierdzielenie, dopóki jeden z moich ziomali nie podał tych argumentów i kiedy to zacząłem wchodzić w skórę ludzi, którzy przecież nie znają się na polityce i istniejące dla nich podziały są nie do ogarnięcia i z dupy).

A, między 2 a 3 miejscem byłby podział solidaruchy vs postkomuchy, który kiedyś był na 1 miejscu, a teraz nie, bo UDecy (Komorowskie, następcy Geremków, Michniki, Gazety Wyborcze) są klarownie po stronie postkomuchów.