[Minato1]

Oo tak, stare ale jare, mega klimatyczne Fallouty :) Heh no w sumie można by było spróbować i trzecią część. Karel, dzięki za Twoją liste, właśnie zastanawiałem się nad Resonance of Fate, dużo bardziej stylistycznie przypadło mi do gustu niż FF XIII. A na ps2, Suikoden mówisz? Hmm obadam gameplaye, i Persona, właśnie słyszałem że gra ciekawa. Coś na pewno obadam. Dzięki raz jeszcze.

[Grisznak]

[RepliForce]

Assasin's Creed II wraz z kuzynem. Etzio ładnie wywija tymi swoimi automatycznymi sztyletami (kto grał ten wie o co chodzi).

[Grisznak]

[Keii]

Walka demonami to akurat mały miki:

[RepliForce]

[Grisznak]

[Sm00k]

[Minato1]

W Peace Walkera chętnie bym zagrał, brat kupuje psp to może będzie okazja :) Hah dzisiaj trzymałem Starcrafta II w rękach i próbowałem odciągnąć myśli o tym że mi nie pójdzie i że nie mam kasy. Ściągnąłem sobie triala Castle Crashers, świetna gierka na xboxa do ściągnięcia na xbox arcade, fajny styl graficzny, śmieszne animacje postaci i ogólnie świata gry i bardzo fajny gameplay. Idealna gra do napieprzania z kumplami w co-opie kiedy już znudzi się kolejna sesja w Halo:p. Pobrałem też Limbo, bardzo klimatyczną, mroczną platformówkę. Również mi się trial podobał, może wyłoże kase na Microsoft pointsy i coś zakupie :p. No i pasowałoby wchłonąć jakiegoś rpga choć nie moge się zdecydować jeszcze :)

[Mitsurugi]

Ja nadal w Shadow Hearts. Boże, jaka ta gra jest długa. Odzwyczaiłem się od takich długich tytułów. Ale fabuła, postacie, mrok, okultyzm i magia- świetna sprawa. Do tego te demony, poważna historia i znakomity klimat. Gdyby walki nie były tak do bólu turowe.....ech. Dobrze, że mamy circle system, to przynajmniej jakieś urozmaicenie w walce, bo trafić trzeba.

[Keii]

[Grisznak]

Shin Megami Tensei: Strange Journey - wow, gra absolutnie genialna. Oldschool na całego, większość fabuły ubrana w formę tekstu, grafika raczej na poziomie dobrego GBA, a jednak grywalność niesamowita. Sam klimat, rodem z filmów typu "Rzecz", nieliczni, ale bardzo dobrze przedstawieni bohaterowie i sugestywna wizja Schwarzweltu naprawdę przemawiają do wyobraźni. Na dodatek, jaka to frajda móc być w finale złym i wspólnie z demonami knuć zagładę świata. Nawet pokemonowaty w sumie wątek ze zbieraniem i tworzeniem demonów ma tu swój poważniejszy motyw fabularny. Najlepszy chyba dungeron crawler w jakiego grałem. Atlus po raz kolejny pokazał wielką klasę i chwała mu za to. Poziom trudności jest, powiedziałbym, akurat dla mnie zadowalający - nie ma walk banalnych i nie ma póki co (a jestem już przy finale) walk rzeźnicko trudnych.

Shin Megami Tensei: Strange Journey - wow, gra absolutnie genialna. Oldschool na całego, większość fabuły ubrana w formę tekstu, grafika raczej na poziomie dobrego GBA, a jednak grywalność niesamowita. Sam klimat, rodem z filmów typu "Rzecz", nieliczni, ale bardzo dobrze przedstawieni bohaterowie i sugestywna wizja Schwarzweltu naprawdę przemawiają do wyobraźni. Na dodatek, jaka to frajda móc być w finale złym i wspólnie z demonami knuć zagładę świata. Nawet pokemonowaty w sumie wątek ze zbieraniem i tworzeniem demonów ma tu swój poważniejszy motyw fabularny. Najlepszy chyba dungeron crawler w jakiego grałem. Atlus po raz kolejny pokazał wielką klasę i chwała mu za to. Poziom trudności jest, powiedziałbym, akurat dla mnie zadowalający - nie ma walk banalnych i nie ma póki co (a jestem już przy finale) walk rzeźnicko trudnych.

[Squaerio]

Dragon Quest VIII: Journey of the Cursed King - Jakiś czas temu na zegarze minęła blisko 70 godzina zabawy. Szkoda tylko, że gdzieś połowę tego czasu pochłonęła ślimacza mechanika tytułu i dobijające mnie jak cholera natrętne loadingi. Na szczęście wraz z popychaniem fabuły naprzód, dostajemy kilka "gadżetów", które problem ten są w stanie zminimalizować.

Jak do tej pory nie spotkałem się jeszcze chyba na PS2 z jRPG utrzymanym w tak oldschoolowym stylu. Nie jest to żadna wada, bo czasem przydaje się odetchnąć od super nowoczesnych rozwiązań stosowanych w innych grach. Dzięki temu przynajmniej bardzo łatwo idzie załapać, co, gdzie i jak. Mamy klasyczną fabułę o walce dobra ze złem i krucjacie w celu ocalenia świata, schematyczny wręcz układ: wędrówka po mapie - wydarzenia w kolejnym mieście - misja w jakimś dungeonie - rozwiązanie jednego wątku (albo i nie) - dalsza podróż do kolejnej miejscowości. Prosty system zdobywania poziomów i umiejętności, przemieszczania się, oraz walk turowych. Grafika jest stosunkowo ładna, muzyka nie jest szczególnie wybitna, ale przynajmniej nie drażni nawet po długich godzinach. Potwory, z którymi przychodzi nam się mierzyć prędzej czy później zaczynają się powtarzać w różnych paletach kolorów i trudności, jednak jest to już chyba niezmienny ból we wszystkich tego typu produkcjach na przestrzeni ostatnich lat.

Jeżeli chodzi natomiast o postacie...
Zdecydowanie najbardziej brakuje mi głównego bohatera. Bo chociaż mamy biegającego człowieczka w kolorowym stroju, to naszemu protagoniście brakuje nie tylko głosu i osobowości, ale nawet domyślnego imienia... o_O Ja rozumiem koncept, że dzięki temu gracz bardziej utożsamia się z postacią, ale miast milczącej lalki wolałbym ujrzeć herosa o nieskomplikowanej psychice, ciepłym sercu, z żelaznym duchem walki i oddaniem misji, którą mu powierzono. Na tym tle znacznie bardziej wybijają się pozostali członkowie drużyny:
Yangus - swojski rzezimieszek sprowadzony na właściwą drogę, często występujący w roli komika, mówiący w dodatku specyficzną gwarą polegającą na skracaniu słów i zabawnym akcentowaniu. W zamian za uratowanie życia, jest bezgranicznie wierny swojemu szefowi i zrobi wszystko, aby móc go wspierać swoją siłą czy dobrym słowem podczas licznych wojaży.
Jessica - butna, trochę pyskata i biuściasta arystokratka, którą z drużyną łączy zbieżność celów. Potrafi być też niezwykle sympatyczna kiedy sytuacja tego wymaga. Jest to typ wyłamujący się trochę ze swojej kasty. Nie jest ona wcale krucha i delikatna, bowiem potrafi przysmażyć komuś tyłek ognistą kulą, albo smagnąć z bata kiedy trzeba.
Angelo - hej! To przecież jest Trunks z Dragon Balla xD Ale to tylko wygląd. Tak naprawdę jest to wyluzowany kobieciarz a w dodatku hazardzista. Osierocony w młodym wieku ciągle walczy ze swoim starszym bratem z nieprawego łoża, który ciągle obwinia Anioła o zniszczenie życia. Jakby tego było mało, braciszek jest jego zwierzchnikiem i to właśnie on zmusza naszego Don Juana do opuszczenia zakonu rycerskiego i towarzyszenia reszcie grupy w ich szlachetnej misji.

Bardziej barwni od "Hero" są nawet Król Trodain i Księżniczka Medea, na których rzucono przykrą klątwę, zamieniając ich w goblina oraz klacz. Król dużo skrzeczy, ale czasem na coś się przydaje, choćby jako aktor w scenkach komediowych. Bezwarunkowo kochający swoją córkę i nieustannie rozpaczający nad ich okrucieństwem losu. Lubiący dobrze wypić, ale zawsze o nienagannych manierach. Medea również stanowi klasę sama dla siebie. Piękna, bystra, delikatna i niezwykle romantyczna. Już na pierwszy rzut oka po premierowym ujrzeniu jej ludzkiej formy widać, iż do głównego bohatera czuje miętę. Jej uczucia nie mogą jednak w pełni rozkwitnąć, gdyż są zniewolone obietnicą złożoną przez jej babkę. Miło popatrzeć jak dziewczyna błyszczy i szkoda, że nie da się częściej odwiedzać magicznego źródła.

Przykro to mówić, ale nawet postacie drugoplanowe są bardziej wyraziste, niż nasz main hero... Designem zajmował się Akira Toriyama i choć jest ciut staromodny, to dla jego twórczości szalenie charakterystyczny. Wielka szkoda, że w miastach brakuje różnorodności i co chwilę przychodzi nam wpadać na identycznie wyglądające modele z ubogą paletą zmienianych kolorów. Voiceacting wyszedł średnio. Niektóre głosy niezupełnie pasują do postaci, inne zaś nadają się doskonale. Zdarzają się przy tym kwestie, które brzmią rewelacyjnie lub kompletnie drętwo, jakby mówione przez automat a nie człowieka.

Generalnie ocena in + ; gra ma swoje wady, ale ma też gro niepodważalnych zalet, co bez wątpienia czyni zeń tytuł naprawdę godny uwagi. Wprawdzie w moim prywatnym rankingu nie ma nawet szans stawać w szranki z takimi pozycjami jak Odin Sphere, Disgaea albo nawet jeszcze wcześniejszą generacją z PSX - Breath of Fire 3 i BoF4, czy FF7 i FF9, ale to chyba akurat wina indywidualnych preferencji. Miksu odpowiedniego klimatu, świata rozgrywki, bohaterów i całej masy innych elementów...

[Grisznak]

[Chidori]

Właśnie gram w Braida. Strasznie mnie wciągnął. Kilka godzin za jednym razem. Pozbierałam już wszystkie puzzle, które umiałam. Teraz zostały mi same hardcore'y. Niektóre wydaja mi się wręcz niemożliwe do wzięcia. Cóż, nie poddam się tak łatwo, choć przyznam, że nieraz mnie korci, aby na niektórych momentach włączyć youtube'a.