[Slova]

Pierwsza myśl: Niemiec? Ale zaraz potem, że nie, bo tam już zakazali.
Zaraz jednak wszystkie wątpliwości zostały rozwiane.

Also granie w gry w kafejce - WTF. Zdurnieli do reszty?
A ja mam metodę na to. Po ojcowsku. Bolesna, ale zawsze skutkuje. I do roboty, jakby gówniarzeria nie miała czasu na komputrony, to by do ekscesów nie dochodziło. Praca skutecznie leczy głupotę.

[Mitsurugi]

Widać, że dzieciak na pewno ma problemy psychiczne. W wieku 15 lat popełnić zabójstwo jak jakiś wyprany z uczuć zawodowy morderca? Czyżby gra tak przeniknęła jego życie, że zabójstwa w świecie wirtualnym i rzeczywistym odczuwa tak samo. Żadnej reakcji? Załamania? Nerwów? Ech....aż przykro jak tacy "ludzie" psują opinię o graczach i grach. Ale straszne to. Zabił jak maszyna. Bez emocji. Uhh.... Ale znów nie przestrzegano ograniczeń wiekowych.

[Slova]

Chodzi mi o to, że sobie nie wyobrażam, jak można grac w kafejce, zwłaszcza w strzelanki sieciowe. Przecież każdy szanujący się gracz ma swój confing, którego ułożenie zajmuje czasem nawet kilka miesięcy, by był optymalny. Do tego dochodzi przyzwyczajenie do klawiatury, myszki, słuchawek, jakość tegoż osprzętu... Ja cię kręcę, przecież granie w kafejce to kompletne nieporozumienie i totalny dyskomfort...

Co do emocji... No kurde, może to głupie, ale mnie czasem przy zaciekłej rozgrywce wymyka się zdanie w stylu "Lubisz to suko!", zwłaszcza, gdy jest jakiś VOIP w grze. Nie wyobrażam więc sobie takiego kompletnie pozbawionego emocji grania. To tak, jakby gra zanudzała, albo nie dawała satysfakcji. Nawet profesjonalni gracze rzucają mięchem pod nosem (patrz afera po finale tegorocznego WCG w CSa 1.6).

[Grisznak]

[Vodh]

[Paweł]

[Vodh]

[Slova]

[Paweł]

[Vodh]

[Slova]

Ponieważ najczęściej jest to sprzęt o wiele lepszej jakości, niż w kafejce (bo zakładam, ze to są takie turnieje, gdzie organizator zapewnia dobry, sprawdzony sprzęt), następnie mimo wszystko jest różnica klimatu i odczucie, że gram na turnieju, a nie grzeję krzesło w kafejce. Poza tym na większość lokalnych lanów przychodzi się ze swoim komputerem, więc już tu jest diametralna różnica. No i na turnieju gra się o nagrody, a w kafejce walczy się ze świadomością, że sam musisz zapłacić.

[Vodh]

Dobre argumenty, wygrałeś dwa internety i odznakę "dyskusji w internecie zakończonej przekonaniem dyskutanta do zmodyfikowania poglądów".

[Keii]

Co do kafejki, moim zdaniem najlepiej całą dyskusję podsumowuje to zdanie:

[Koranona]

Ale gra, uważam, była tu znacznie wpływającym czynnikiem.

[Mitsurugi]

Ja tam uważam, że jeśli nie jesteś uber, hardcore playerem w jakąś grę to granie w kafejce jest bardzo fajne. Zbieracie się w kilka osób i robicie sobie turniej itp. Dobry sposób na wagary :P.

Po za tym przydało by się (nie pytajcie jak, nie wiem) uświadomić rodziców, że najgorszą rzeczą jaką można zrobić dziecku, gdy zyska się pewność jego uzależnienia, jest gwałtowne i całkowite odcięcie go od tego. I nie chodzi tylko o gry, ale o wszelkie "używki". Nagłe odcięcie od "życiodajnej" rzeczy naturalnie spowoduje desperację, bunt, agresję, chęć ucieczki, walki i znacznie gorsze rzeczy. Powinno się to robić stopniowo. No ale od tego są specjaliści, do których rodzice POWINNI zwrócić się najpierw. Uzależnienie tego stopnia przerasta "zwykłe" metody wychowawcze. Mówię o sytuacji "po fakcie", nie zapobieganiu od wczesnych lat.