[aliaren]

'Zew Księżyca' [Moon Called] & 'Więzy Krwi' [Blood Bound] - Patricia Briggs. W kolejce na polskie tłumaczenie czeka ostatnia część trylogii, 'Iron Kissed'. Podaję tytuły angielskie, bo tłumaczenia polskie średnio mi odpowiada. Brzmią jak tani horror, a to całkiem sprawnie napisana urban fantasy z ciekawym spojrzeniem na wszelkiego rodzaju fae, wampiry i wilkołaki [czyli temat, w którym wydawałoby się, że wszystko zostało już powiedziane]. Napisane w pierwszej osobie, narratorką i główną bohaterką jest kobieta. Jakimś cudem autorce udało się uniknąć zrobienia z niej Mary Sue. Dawno nie polubiłam tak żadnej postaci kobiecej :) A co do wampirów i wilkołaków, to te pierwsze są odświeżająco nieludzkie [szczególnie w porównaniu ze 'Zmierzchem' >_>], a drugie nie mają nic wspólnego ze śliniącymi się monstrami w podartych koszulach. Podsumowując, nie jest to nic szczególnie wybitnego - tylko [aż?] kawał inteligentnej rozrywki. Z czystym sumieniem polecam :P

[Bezimienny]

[moshi_moshi]

[aliaren]

Hmmm, mogę się mylić, ale wydaje mi się, że pomieszały Ci się dwie różne książki. Z tego, co wiem, serial 'Więzy krwi' powstał na podstawie powieści autorstwa Tanyi Huff. Ja mówię o zupełnie innym cyklu autorstwa Particii Briggs - tytuł drugiego tomu został przetłumaczony na polski tak samo jak tytuł tamtego serialu.

[moshi_moshi]

O kfiiiiiiiiiiiik! Czytanie ze zrozumieniem jednak boli.

/Me chyli czoło i gorąco przeprasza! Tak, przyznaję się, bez bicia, że pomyliły mi się książki... Zdarza się, albo i nie... W ramach poprawy wizerunku, mogę tylko obiecać, że w wolnej chwili postaram sie przeczytać wymieniony tytuł.

[Zegarmistrz]

Przeczytałem Bolo! Webera. Książka traktuje o inteligentnych-superczołgach i ich niezwykłym związku z człowiekiem - dowódcą. Uczciwie mówiąc spodziewałem się, że książka będzie okropnie głupia. Faktycznie, wielka powieść XIX wieczna to to nie jest... Jednak mega super czołgi fajnie kopią tyłki ludobójczym najemnikom, złym obcym i czemu tam popadnie.

Kolejna książka, która mi się trafiła nosi tytuł Spiżowi Wojownicy i generalnie można by ją streścić jako "Conan Egipcjanin". Głównym bohaterem jest Barka, fenicki najemnik walczący za Faraona. Odkrywa on przypadkiem, że inni najemnicy (Grecy) są badassami i spiskują z Persami celem podboju Egiptu. Generalnie książka jest śmieszna. O dziwo pisał ją ktoś, kto chyba trochę znał się na warsztacie pracy historyka (i z całą pewnością umiał obsługiwać Wikipedię), ale nie staje się przez to ani trochę mądrzejsza. Barka dzieli swój czas między zabijanie wrogów i uwodzenie ich kobiet. Wrogowie nawiasem mówiąc robią podobnie. Autor trochę nie może się zdecydować czy bohater jest "urodzonym mordercą o ciele złowrogiego olbrzyma" czy też płacze nad ciałami pomordowanych dzieci...

[aliaren]

[Asthariel]

Póki co męczę się z ,,Wiekami światła'' macLeoda. Rzecz jest o Anglii, w której zamiast rewolucji przemysłowej doszło do magicznej - eterowej.
Nie mój typ książki - praktycznie brak akcji, zero humoru, niewiele dialogów, tylko budowanie klimatu przez opisy świata.

[krew_na_scianie]

A ja postanowiłam wrócić do czytania póki mam zapał i szczere chęci. I to do ściśle określonego gatunku: fantasy. Wybrałam więc tak drogą troche losową książke R. Hobb "Uczeń Skrytobójcy", tak jakoś intuicja mi mówiła, że nie powinno być to złym wyborem. Zwłaszcza, że książka ma kilka tomów (a dla mnie dobra książka fantasy musi być lekko przydługa i mieć mapki) i po pierwszym tomie jestem po prostu oczarowana. Fakt, nie ma tu elfów, ale jest za to Moc! Cały świat poznajemy za pomocą głównego bohatera Bastarda, który jest bękartem następcy tronu. Może brakuje mi tu czasami takiego wielkiego rozmachu jaki czułam np. w "Grze o tron", że jest wiele postaci, dzieje się przedużo itd. - ale ta powieść też ma potencjał. Ma fajnie poukładany spójny świat, ma świetnie ułożone elementy układanki i tajemnicy np. sama Moc i czy Rozumienie, czy też sama choroba kuźnica. Wiem, że to okrutne - ciekawi mnie choroba, ale jak to się dzieje, że porywani zwykli ludzie wracają pozbawieni jakichkolwiek uczuć? I chyba nie na marne w ksiązce pojawiają się hasła o Najstarszych - oj bije mi tu wielką epicką powieścią, a to jest właśnie to coś co lubie najbardziej. Czytanie poszło mi na tyle sprawnie, że jestem już na 2 tomie i z niecierpliwością czekam na dramtyczny rozwój wydarzeń. Bo chyba w końcu Bastard przestanie się krięcić po zamku i rozmawiać na zmianę: to ze Szczerym, królem, błaznem itp.

[Grisznak]

"Wybór Celów" czyli drugi tom trylogii "Oś Czasu". Japonia dokonuje inwazji na Australię, Stalin, poznawszy prawdę o upadku komunizmu, wycofuje się w koalicji antyhitlerowskiej, zaś Hitler, po przerzedzeniu kadry generalskiej, przygotowuje się do inwazji na Wielką Brytanię. Do tego pojawienie się przybyszów z przyszłości wywołuje spory chaos w życiu codziennym, zwłaszcza w USA, gdzie agenci biegają na młodziutkim jeszcze Elvisem, aby podpisać z nim kontrakt, a Marylin Monroe...

Nieźle się to czyta, podobnie jak tom pierwszy, choć zastanawia mnie, czy autor nie stworzył zbyt wielu wątków, które będzie musiał pozamykać w ostatnim tomie i czy w związku z tym nie wykręci się jakimś deus ex machina.

"Wybór Celów" czyli drugi tom trylogii "Oś Czasu". Japonia dokonuje inwazji na Australię, Stalin, poznawszy prawdę o upadku komunizmu, wycofuje się w koalicji antyhitlerowskiej, zaś Hitler, po przerzedzeniu kadry generalskiej, przygotowuje się do inwazji na Wielką Brytanię. Do tego pojawienie się przybyszów z przyszłości wywołuje spory chaos w życiu codziennym, zwłaszcza w USA, gdzie agenci biegają na młodziutkim jeszcze Elvisem, aby podpisać z nim kontrakt, a Marylin Monroe...

Nieźle się to czyta, podobnie jak tom pierwszy, choć zastanawia mnie, czy autor nie stworzył zbyt wielu wątków, które będzie musiał pozamykać w ostatnim tomie i czy w związku z tym nie wykręci się jakimś deus ex machina.

[R2D2]

Aktualnie kończę czytać "Brisingr" Paoliniego. Cóż... strasznie nie lubię gdy okazuje się, że bohaterowie książkowi rozwijają się wolniej od czytelnika ;). O ile dwie poprzednie części sagi były dla nie świetną rozrywką (a czytałem je jeszcze wtedy, gdy nikt nie myślał o filmie kinowym, a co! ;)), to trzecią zakwalfikowałbym już jako "czytadło". Wydaje mi się też, że jest napisana nieco słabiej od części drugiej, lecz lepiej od pierwszej części.

Z innych pozycji... cóż, niedawno skończyłem czytać "Lód" Dukaja i nie powiem, książka awansowała z miejsca na pierwsze miejsce w liście ulubionych książek nie związanych w żadną sagę czy coś w ten deseń ;). Mimo że czytałem ją całe pół roku (nie non-stop oczywiście, po prostu zostawiłem ją podczas wakacji u rodziny w innej części polski i musiałem czekajć na okazje by ją odzyskać ;)).

Z książek które aktualnie rozgryzam, najbardziej wyróżnia siś "Europa Walczy 1939-1945" Normana Daviesa. Bardzo interesująca książka zwłaszcza dla ludzi zainteresowanych historią (choć prawdziwy maniak II WŚ, którym na szczęście nie jestem, pewnie nie znajdzie w niej zbyt wiele faktów, o których nie miałby pojęcia).

[JJ]

Człowiek bez ojczyzny Kurta Vonneguta, ciekawa lektura, choć tylko na jeden wieczór. Dużo jeżdżenia po Bushu i, ogólniej, Ameryce, odrobina irytującej ekologii i paplania o tym, jak to niszczymy naszą planetę. Ale nawet mimo to, mimo że momentami czuje się, jakby się wysłuchiwało przemówienia na wiecu wyborczym, czyta się to fajnie. No i wreszcie dowiedziałem się, co jest najważniejsze w pisaniu:

"Pierwsza zasada: nie używaj średników. Są to hermafrodytyczni transwestyci, którzy absolutnie nic sobą nie reprezentują. Jedynie pokazują, że skończyłeś studia"

[Teukros]

Przeczytałem Bibułę, zbiór felietonów Józefa Piłsudskiego, poświęconych trudnej sztuce produkcji i rozprowadzania nielegalnych wydawnictw. Piłsudski pisze znakomicie; czytając Bibułę nie mogłem się opędzić od myśli, że kto wie, czy nie straciliśmy dla polityki znakomitego pisarza. Pierwszy to chyba przypadek, aby ktoś pisał o carskiej Rosji z humorem, a o działalności narodowowyzwoleńczej i konspiracji z dystansem. I jedna tylko uwaga - utwór powstał w czasie, gdy Piłsudski był aktywnym członkiem PPS, Bibuła pełna jest nawiązań do sytuacji politycznej w zaborze rosyjskim, i dla pełnej satysfakcji z lektury wskazana by była chociaż minimalna wiedza historyczna na temat ziem polskich na przełomie XIX i XX wieku.

[Akira1980]

Zabieram się za Mistrza i Małgorzatę ponieważ zaciekawił mnie film/serial. Mam nadzieję że warto przeczytać i nie stracę przez nią czasu.

[Kusoku]

Mogę cię zapewnić, że książka ciekawa i warta przeczytania.
Miesiąc temu ją przeczytałem (w gonitwie maturalnej ograniczyłem czytanie książki do 2 dni - a możliwe było to tylko dlatego, że książka nie nudziła)