[Tren]

[wa-totem]

Okay, powychodziło sporo PV-ek, to wieszam moje typy.
____________________________________
Pewniaki:

1) Fate/stay night: Unlimited Blade Works 2nd Season - 27 minut temu pojawiła się oficjalna, ponad 155-sekundowa PV-ka do drugiego sezonu: https://youtu.be/1X8ZBVgairo A w jej auto-follow-playu... kolejna nowa PV-ka, 155 sekund do Heaven's Feel: https://youtu.be/3X7JEFF9mvs
FANBOY MODE: FANATIC

2) Sidonia no Kishi: Daikyuu Wakusei Senki - czy trzeba mówić? Najlepsze hard-SF od lat: https://youtu.be/nOGvzM9aGWg

3) Owari no Seraph - Podliczmy: anime z tego samego studia, co Shingeki no Kyojin. Z muzyką tego samego kompozytora, co Shingeki no Kyojin. Z scenariuszem i reżyserią od tych samych osób co co Shingeki no Kyojin? I'M SOLD. Zresztą zobaczcie to PV: https://youtu.be/_63seZTwaw8 - będzie epicko.

4) DanMachi

[Tren]

[kokodin]

[wa-totem]

[Slova]

[kokodin]

[wa-totem]

[Enevi]

[Tren]

[wa-totem]

Sezon zakończony, czas podsumować.
____________________________________
Pewniaki:

1) Fate/stay night: Unlimited Blade Works 2nd Season - nie rozczarowało. Generalnie, od strony technicznej Ufotable jest ligą samo w sobie obok KyoAni. Seria nie cierpi na bolesną skrótozę jak kinówka, a i poziom techniczny jest niemal ten sam - chociaż np. sławne tete-a-tete Shiro z Saber w wersji z kinówki wciąż jest subiektywnie lepiej narysowane. No, ale sam fakt że nie pominięto masy scen (w tym rozmowy Shiro-Tohsaka-Lancer) czy że dodano trochę głębsze zerknięcie w przyszłość (Yay, starsza Rin!) musi sporo pomagać. Wewnętrzny fanboj mruczy zadowolony.

2) Sidonia no Kishi: Daikyuu Wakusei Senki - Utrzymało poziom, i nie silili się na oryginalność tylko dość wiernie ekranizowali materiał. I chwała im za to - efekt dobry... chociaż na ew. trzeci sezon przyjdzie poczekać, aż manga się posunie, a że ostatnio niewiele się w niej dzieje...

3) Owari no Seraph - Tu również mamy bardzo wierną ekranizację, która autentycznie ożywiła źródłowy materiał. A Shinoa w wersji animowanej sprawiła, że chany mają nowe meymey: "smugdere". Mam szczerą nadzieję, że następny sezon, jesienią, będzie równie dobry.

4) DanMachi - i znów, mamy świetną i wierną ekranizację nowelki. Przeczytałem je niejako mimochodem dla porównania, i jestem oczarowany urokiem i bogactwem świata. Nie jestem pewien, że materiału jest dość na kolejny sezon, ale jedno już wiadomo - znacząco (czytaj - dziesięciokrotnie i więcej, zależnie od tomu) wzrosła sprzedaż nowelek. Jeśli anime sprzeda się przyzwoicie, kontynuację mamy jak w banku.

5) Plastic Memories. - Melodramat pożeniony z romansem, i pewnie najlepsza seria oryginalna w sezonie. Obawy o odgrzewanie Mahoromatica okazały się nieuzasadnione, a i SoLa z miejscem pracy było niewiele... seria napewno nie wszystkim się spodoba, bo jednak melodramat, ale cóż. Dodatkowy bonus - scenarzysta się sprawdził. Jak pisałem, scenariusz do tego napisał Naotaka Hayashi, ten od Steins;Gate i ChaoS;HEAd. W efekcie mamy spójną historię, o równym, miłym tempie i wbrew pozorom bez dziur w fabule. Właściwie, to po pobieżnym poduczeniu się o aktualnych problemach z komputerami kwantowymi (np. siła quantum entanglement) oraz AI/sieciami neuronowymi (zwłaszcza problem overtrainingu), jestem pod wrażeniem że tyle elementów dotyczących Giftii sprawdza się od strony naukowej.

6) Nagato Yuki-chan no Shoushitsu - rozczarowanie. Seria graficznie zrywa z oryginałem, a silenie się na oryginalność dało rozpaczliwie złe efekty... niewiele brakowało do dropa.
____________________________________
Nadzieje:

Yamada-kun to 7-nin no Majo - seria wypadła przeciętnie, ale dała się obejrzeć bez płakania krwawymi łzami. Inna sprawa, czy coś się z niej zapamięta...

Kyoukai no Rinne - na początku było niezgorzej, ale po paru odcinkach zaczęło wiać nudą, a że na shinigami mam alergię nabytą Bleachem... cóż, drop. Chociaż tyle, że nie natychmiastowy.

Re-Kan! - okazało się rozpaczliwie nudne. Pierwszy odcinek zdołał mnie uśpić, następnych nie próbowałem.
____________________________________
Do sprawdzenia:

Houkago no Pleiades - tak jak re-kan - usypiacz. Nie przetrwałem nawet całego pierwszego odcinka.

Arslan Senki - Miałem to dropnąć, bo ciapowaty i naiwny MC mnie wkurzał niemiłosiernie... ale że seria jest niedzielna, to jakoś daje się oglądać. Jeśli zacznie brakować czasu, mogę odpaść, bo przywiązania nie czuję.

Mahou Shoujo Lyrical Nanoha ViVid - usypiacz numer trzy... i trzeci drop na pierwszym odcinku.

Hibike! Emporium - okazało się kolejną serią dającą się obejrzeć, ale nic nie wnoszącą. Ot, taki k-on z orkiestrą dętą zamiast girl bandu. Technicznie niczego tu nie brak, ale historia zwyczajnie nie wciąga. - nawet jeżeli całość daje się lubić na tyle, by serii nie dropić.
____________________________________

I tak dotarliśmy do lata...

[JJ]

[Daerian]

[wa-totem]

[fm]

AotS
Hibike! Euphonium - pewnie sporo widzów sądziło, że dostanie coś w rodzaju K-onu, ale podobieństwa są czysto powierzchowne. Przede wszystkim dużo tu subtelności w pokazywaniu relacji między postaciami i dojrzewania wynikającej z tego, że materiałem oryginalnym jest książka, a nie jakieś tam light novel czy nawet manga. Poza tym elektryzującym scenom między Kumiko i Reiną, jak również pierwszorzędną oprawą graficzną i muzyczną seria wywołała prawdziwą burzę w blogosferze.

Miła niespodzianka
Danmachi - seria nie unika wszystkich pułapek wynikających z tego, że mamy do czynienia z adaptacją light noveli, ale ogląda się zaskakująco dobrze (chyba najsłabszym elementem jest główny bohater - taki dobrotliwy chłopek-roztropek). Najbardziej intensywne sceny akcji w sezonie.

Kontynuacje trzymające poziom
Baby Steps 2, Hello! Kiniro Mosaic, Sidonia S2

Dobre
Shokugeki no Souma - seria może na początku zniechęcić scenami orgazmów kulinarnych z eksplodującymi ubraniami i bohaterem, któremu sukcesy przychodzą zbyt łatwo, ale im dalej tym lepiej. Poza tym polubiłem Soumę za to, że nie daje sobie włazić na głowę potencjalnym haremetkom i przy całej zadziorności nie ma przesadnie twardego karku (potrafi się przyznać do błędu i nie daje się zbyt łatwo sprowokować).

Nieźle, ale z pewnymi zgrzytami
Yamada-kun to 7-nin no Majo - sympatyczna seria z dużą liczbą pocałunków, lecz zbyt duża kompresja oryginalnego materiału nie wyszła jej na zdrowie (przydałyby się tak ze 2-3 dodatkowe odcinki). Nie mam tu na myśli wycięcia jakichś humorystycznych scenek, ale tego, że czasem brak czasu, by uzasadnić działania postaci.

Yahari cośtam*ileśtam Zoku - kontynuacja stoi na wyższym poziomie, ale sama końcówka jest trochę irytująca z tym, że postacie zamiast komunikować się jak ludzie zaczynają tak mówić, żeby nic nie powiedzieć (da się mniej więcej zrozumieć, o co im chodzi, ale w połączeniu z monologami wewnętrznymi Hikkiego jest to dość pretensjonalne) i seria urywa się w połowie wątku.

Etotama - seria tylko potwierdza, że koty to dupki (choć mimo tego da się je lubić). Całkiem niezłe CGI w scenach walk (aż by się prosiło o grę w tym stylu) i trochę zabawnych scen, ale pewnie szybko zapomnę o tym anime.

Show By Rock!! - jest humor, trochę popowej muzyki i cuteness overload. Z wad - główna bohaterka jest przez sporą część serii dość bezużyteczna. Tak naprawdę to od zespołu Cyan dużo bardziej zapada w pamięć boys band - każdy z członków jest trochę innym typem chuunibyo.

Mikagura Gakuen Kumikyoku - chyba póki co najbardziej udane anime na podstawie serii teledysków. Dużo tu zależy od tego, czy widza kupi główna bohaterka. Swoją energią mogłaby obdzielić kilka innych postaci, jej fantazje i skłonność do podrywania całej okolicznej płci pięknej potrafią być dość zniechęcające, jednak równocześnie potrafi być całkiem spostrzegawcza i nie przejmuje się fasadami. Niestety środki studia poszły chyba w większym stopniu na Plastic Memories, więc sceny walk z supermocami nie zawsze są tak jedwabiste, jak być powinny.

High School DxD BorN - w dalszym ciągu się dobrze bawiłem, choć czuć pewne zmęczenie materiału, choćby przy małym zróżnicowaniu dwóch następujących po sobie głównych wątkach (NTR w wersji light i mąciciel niezbyt przekonujący jako antagonista). Dodatkowo sceny akcji trochę kulały i przeskoczono dość ciekawe fragmenty novelek (acz może wróci to w postaci oavek).

Rozczarowanie
UBW S2 - oprawa porządna, ale reżyser nawalił. Zazwyczaj ledwo zaczynało dziać się coś ciekawszego, było to przerywane pogadanką, kolejną retrospekcją albo przeskokiem w inne miejsce (najbardziej ucierpiała na tym walka

Spoiler: pokaż / ukryj

Shirou i Archera

). Poza tym dylematy postaci nie są tu ani tak zagmatwane, anie tak ciekawe, by zachodziła konieczność tłumaczenia ich jak krowie na rowie. Dla najlepszych doświadczeń najlepiej chyba oglądać pierwszy sezon, a ciągiem dalszym delektować się w kinówce wyprodukowanej przez Deen.

Kekkai Sensen - seria ma swe momenty, ale obsada mnie zasadniczo ani ziębi, ani grzeje, a fabuła jest zbyt rwana.

Wczesny drop
Punchline - seria sprawia wrażenie, jakby powstała na bazie opowiadania, w którym każde zdanie pisze inna osoba. Stąd też związki przyczynowo skutkowe typu - bohater widzi majtki, więc Ziemia zostaje zniszczona. Dotrwałem do odcinka, w którym wg. twórcy więcej rzeczy miało mieć sens i roz... mózg widzów, jednak nawet wtedy nie potrafiłem wykrzesać z siebie entuzjazmu.

Nagato Yuki-chan no Shoushitsu, Re-kan - zzz....