[Ysengrinn]

Przede wszystkim nie lubię oszukiwania ludzi, a wciskanie kitu, że nasza odczapista wersja legendy arturiańskiej jest bardziej historycznie prawdopodobna niż inna odczapista wersja jest jak dla mnie oszustwem handlowym. Plus upowszechnia bzdurne wizje, jak to, że Rzymianie od czasów Romulusa do zapewne zdobycia Konstantynopola przez Turków nosili ciągle te same zbroje i płaszcze, zapewne przekazywane z dziada pradziada.

[Smk]

[Easnadh]

[Smk]

47 Roninów. Zaskakająco dobre suby w kinie. Zaskakująco mierny film - niestety.

Powód jest jeden. Długość. To historia, która pięknie zamknęłaby się w tasiemcu pokroju Lotra, a tak mamy przeskok od sceny do sceny, bez wyjaśnień, bez powiązania z wcześniejszymi obrazami..
Jest ślicznie, brzmi cudnie, Keano jakąś mimikę ma, a rape na feudalnej japonii jest delikatny i udany, nie ograniczając się do standardowego zestawu. Jest, dammit, genialnie.
Pomijając długość.

Niech to.

Last Vegas. Geriatryczna komedia jadąca na fali Kaców, robiąc to z wdziękiem i stylem nieporównywalnym do ogrywanych oryginałów. Co w sumie nie dziwi, patrząc na obsadę.
A ja chyba się starzeję, bo się z żartów do płaczu śmiałem..

[moshi_moshi]

Sierpień w hrabstwie Osage, czyli wiwisekcja dysfunkcyjnej rodziny, która zamiast przysłowiowego trupa w szafie, trzyma tam całą kostnicę. Kino mocne, "niewygodne" i potwierdzające opinię, że z rodziną dobrze wychodzi się tylko na zdjęciach. Istotną rolę gra tu czarny humor, bez niego film byłby koszmarnie, przerażająco wręcz smutny. Poza tym, kino szalenie kobiece - wyraziste bohaterki i rozmamłani panowie, wszyscy nie radzący sobie z problemami. Ot, śmiech przez łzy i gorzka rzeczywistość...

Widać, że produkcja powstała na podstawie sztuki teatralnej. Warto ja także pochwalić za wspaniałe aktorstwo, tu nie ma słabej roli i słabego aktora, sama śmietanka, na którą patrzy się z przyjemnością, a Meryl Streep zdecydowanie zasłużyła na Oscara.

[Ysengrinn]

Lone Ranger - brakuje lekkości, która w tego rodzaju historii jest niezbędna. Jakby to był over the top pastisz oryginału to wyszedłby nawet sympatyczny, absurdalnie głupi film klasy B. Twórcom umyśliło się jednak, że musi być gorzko, bo wszystkie westerny dzisiaj są gorzkie. W efekcie czego nawet Depp nie zdołał uratować swojej rasistowskiej kreacji Indiańca po dowaleniu jej Tragicznej Przeszłości TM, z kolei tytułowy bohater jest ze swoim zakutym łbem i ignorowaniem rzeczywistości żałosny i zupełnie antypatyczny. Różne rzeczy można połączyć w jednym filmie, ale nie smutną opowieść o wybijanych Indianach z galopowaniem na białym koniu po dachach pędzącego pociągu.

Podobał mi się natomiast villain, obrzydliwy zarówno na ciele jak i duszy, po prostu kwintesencja westernowego skurczybyka.

[123Nowy!]

Wczoraj wieczorem obejrzałem Sprzedawców. Magnifique, jak to mawiają. Po obejrzeniu tego filmu dowiedziałem się rzeczy wielkiej. Mianowicie, nie jestem jedynym lewusem w świecie wzorowych pracowników chociaż...

Spoiler: pokaż / ukryj

...mnie nigdy nie zdarzyło się uciec z pracy żeby pograć w hokeja na dachu.:)

Gdybym nie wiedział że to niemożliwe uwierzyłbym iż ten film nie miał scenariusza. Dialogi między bohaterami są tak spontaniczne i wyluzowane, że ma się wrażenie jakby to wszystko było improwizacją aktorską.
Od razu przypomina się W pogoni za Amy. I dialog między Holdenem i Alyssą.

Spoiler: pokaż / ukryj

-Wielki test. Quick Stop.
-Przyjaciółka pieprzyła się tam z trupem!
-Tą dziewczynę też znasz?
-Znałam. Nim trafiła do czubków.

Do tego Jay i Cichy Bob. Nie grają pierwszych skrzypiec, ale w Dogmie ma się to zmienić.
Ogólnie 8/10, bardzo udane półtorej godziny.

[Swarga]

Ja wiem, że to nie jest w dobrym tonie wypowiadać się o filmie widząc zaledwie jego 30 sekund. No ale to zrobię.
Włączyłem sobie AmbaSSadę i wygenerowałem losowo fragment filmu. Kliknąłem gdzieś tam na pasku i obejrzałem jedną scenę. Zobaczyłem jakąś wielkomiejską paniusię i jej narzeczonego wyglancowanego hipstera prowadzących jakiś drętwy dialog. Prawdopodobnie był to jakiś gag. Odniosłem wrażenie, że ułożyła go prof. Środa. Wyłączyłem film.

[shugohakke]

Frozen
Wychodzę na zwykłego bandwagonera, że zabrałem się do tego cudu dopiero po dwóch oskarach ^^ Ale niech mnie zwą jak chcą - film jest czadowy. Wart wszelkich komplementów.
Jedyne, co mnie nie zachwyciło to złożenie charakteru jednej z postaci na ołtarzu doskonałości plot-twista. Ospojlujmy:

Spoiler: pokaż / ukryj

Hans jest aż za bardzo Księciem... Mogę zrozumieć dwulicowość jego stosunków z Anną. Jak jego rozsądne decyzje o zajęciu się królestwem i nierycerskie puszczenie narzeczonej samej w góry to gra obliczona na pozbycie się lubej. Mogę pojąć, że to kawał zimnego drania, który chce rączki mieć czyste, a imaż błyszczący...
Ale nijak nie rozumiem jak w tym świetle rozumieć jego stosunek do właściwej królowej. Dlaczego makiaweliczny drań tak dba o jej człowieczeństwo? Po co ratuje ją po dwakroć? Raz przed zostaniem prawdziwą wiedźmą (I feel wicked ^^) i drugi przed postrzałem? Czemu w jego planie lepiej leży Elza niezrozumiana i zagubiona, a nie okrutna i zła?
Widzę powody w scenariuszu... Widz nie powinien się spodziewać. Ale jakoś rozmywa mi się spójność tej postaci. Trochę zbyt sztucznie przeskakuje od rozsądnego, odpowiedzialnego, troszkę spontanicznego księcia z masą rodzeństwa do bezwzględnego, wyrachowanego uwodziciela.
To nie jest dziura w logice czy coś... Po prostu wrażenia nie chcą się zgrać. Bohater jednoznacznie pozytywny staje się nagle stuprocentowym villianem bez serca. Dziwnie na tym tle wyglądają wszystkie jego dobre uczynki, bo tylko część z nich można uznać za "grę wizerunkiem".

Miał ktoś podobne wrażenie?

Spoiler: pokaż / ukryj

A może po prosu mi żal, że pierwszy disneyowski książę z bajki, którego autentycznie polubiłem (za nie bycie brawurowym mięśniakiem, za rozsądne patrzenie na to, co ważne, kurczę... za całokształt!), tak źle skończył?

I muszę przyznać, że choć oscarowe Let It Go zachwyca, to jednak The Frozen Heart otwierające film jest dla mnie najlepszym utworem (zarówno w oryginale jak i po polsku) na ścieżce dźwiękowej.

[Smk]

A nie zastanowiło Ciebie gdzie w tym filmie jest

Spoiler: pokaż / ukryj

lustro?

Yeah.

[shugohakke]

Zgrabne, acz również niepozbawione nieścisłości. Niemniej jednak całkiem zgrabne.

[Smk]

Bo to film Disneya i potrzebuje głównego złego, by dzieci i jednostki powiedzmy że proste, były zadowolone. Film jest zadziwiająco "głęboki" jak na disneya <brak faktycznego romansu included>, ale, serio, nie jestem osobiście zadowolony. Może dlatego iż poczytałem co nieco i widziałem co to mogło być za widowisko. <sniff>

[shugohakke]

Katedra
To znaczy film Bagińskiego widziałem już kawał czasu temu, ale dopiero wczoraj czytając "W Kraju Niewiernych" zapoznałem się z... inspiracją? Zatem obejrzałem po raz wtóry. Wszystkie opisy animacji podają opowiadanie jako "pierwowzór" czy inne "na podstawie" trochę to duże słowa na artystyczną wizualizację finału fabuły.
Zwłaszcza, że symbolika jest względem opowiadania odwrócona. Katedra wzrastała w ciemności - w jasnym blasku pobliskich gwiazd była pozornie martwą bryłą skały. Ale nie ma się co dziwić, że dynamikę chciał Bagiński przedstawić w świetle, a statykę w mroku - to zwyczajnie lepiej wygląda (albo w ogóle wygląda, bo w ciemności przestrzeni międzygwiezdnej, przepraszam za wyrażenie, gówno widać ^^).
Tak czy inaczej pozostaje żałować, że projekt ekranizacji znacznie bardziej epickiego opowiadania najwyraźniej umarł śmiercią naturalną (w sieci i na popierze można znaleźć jeszcze jego ślady, ale tak stare i delikatne, że nie ma co się łudzić), bo "Ruch Generała"; to byłoby coś!

[Smk]

[Urawa]

Combo polskich filmów historycznych.

Jack Strong - przyzwoicie zrobiony, w konwencji bliższej w sumie nawet miejscami fabularyzowanym dokumentom, choć z odpowiednio dramatycznym i sprawnie zrobionym finałem, z dodatkiem pościgu samochodowego komunistycznymi autkami po Warszawie. Problem w tym, że Pasikowski wyidealizował swojego bohatera do tego stopnia, że miejscami film pachnie wręcz hagiografią. Nie poruszył żadnej z kontrowersyjnych spraw dotyczących Kuklińskiego. Dla jednych to zaleta, dla mnie - niekoniecznie.

Kamienie na Szaniec - film o wiele lepszy. Przede wszystkim, mimo że trwa dwie godziny z okładem, to jakoś tego nie było czuć, zleciał szybko, nie miałem wrażenia, że zaraz w kinie zasnę. Do tego obsada - dobrym krokiem było obsadzenie debiutantów, bo gdy się widzi znowu tych samych Sthurów, Żebrowskich, Olbrychskich czy Fronczewskich, to jednak męczy. Dalej - film dość dobrze pokazujący całą opowieść, bez nadmiernego patosu i przesadnego idealizowania bohaterów. Mamy więc ich wady, konflikty a w czasie walk widać, że to nie zawodowa armia, ale grupa przedwcześnie dorosłych nastolatków, których los rzucił tam, gdzie rzucił. Mimo tego nie rozumiem tych wszystkich jęków ze strony kombatantów. To nie jest film, który by np. burzył jakiś zaszczepiony przez literaturę mit - tak jak było z Westerplatte, gdzie po powieści Wańkowicza i wierszu Gałczyńskiego całe pokolenia żyły mitami szturmów dzień po dniu, solidarności żołnierzy i dowództwa a w finale - całopalnej ofiary. Gliński tymczasem uczynił z postaci w książek mocno pomnikowych ludzi, nie umniejszając w żaden sposób ich bohaterstwu.