[Bianca]

[Zegarmistrz]

Ja jeszcze gwoli zabezpieczenia. Zaraz Bianca i Wa-Totem mnie zjedzą, twierdząc, że się nie znam, ale przedstawię drobne wyliczenia na miarę mojej niewiedzy. Tak naprawdę są one naiwne, na poziomie kogoś, kto jedynie poczytał konspekty banków i ma pod rękom windowsowski kalkulator.

Otóż, zakładając, że mamy marną pensje ZUS zabiera nam rocznie 2000 złotych. Pieniądze te ma nam oddać w formie emerytury lub renty (faktycznie jednak oddaje je obecnym emerytom, nam będzie dawał w przyszłości z tego, co zarobią nasze dzieci...).

Teraz wyobraźmy sobie, że w wieku 26 lat wpłacamy te pieniądze na agresywny fundusz inwestycyjny. Takie inwestycje są dość ryzykowne, oszczędności w nich potrafią to rosnąć, to maleć, jednak i tak wiele z nich utrzymuje średni roczny dochód wysokości 60-70%, mimo różnych wahań rynku.

Zaokrąglimy to do 200% w 3 lata.

Wpłacając jednoroczną składkę ZUS na Fundusz Inwestycyjny Akcji będziemy mieć:
za 3 lata: 6 000 zł
za 6 lat: 18 000 zł
za 9 lat 50 000 zł (będę skracał sobie mnożenie - załóżmy, że ten nundusz nie jest taki świetny, ok?)
za 12 lat 150 000 zł
za 15 lat 450 000 zł
za 18 lat 1 350 000 zł (milion trzysta pięćdziesiąt złotych)
za 21 lat 4 050 000 zł
za 24 lata 12 150 000 zł

W wieku lat 50 nazywamy swojego pracodawce męskim organem płciowym i sugerujemy mu pociąg do nieletnich chłopców. Odchodzimy z pracy, dzwonimy do banku i prosimy o lokatę 10%.

Że niema takich lokat? Z 12 milionami na koncie prawdopodobnie będziemy mieli własnego konsultanta i solidny problem z wyjaśnieniem mu, że chcemy normalną lokatę na tylko 10% rocznie!

Daje to nam 1 215 000 dochodu rocznego. Czyli 100 000 zł emerytury miesięcznie. Moja wyobraźnia kończy się przy 20 000 zł.

Pozostałe 15 tysięcy wpłacamy na fundusze inwestycyjne naszych wnuków, które nigdy w życiu nie będą potrzebowały pracować. W momencie ukończenia wyższej uczelni bowiem powita je gigantyczna renta wypłacana z fundacji założonej przez dziadka.

I to tyle, jeśli chodzi o państwo opiekuńcze.

[Humman]

[Zegarmistrz]

[Dembol]

Wiadomo, że w państwie A. Dobrze, że na razie studiuję i pracuję na umowę-zlecenie (czyli nie płacę ZUSu i składek), ale krew mnie zalewa na samą myśl, że za niecałe 2 lata będę miał 26 lat, będę musiał założyć działalność gospodarczą i co miesiąc oddawać ~1000 zł z moich pieniędzy (albo mniej jakbym pracował na umowę o pracę) na przeróżne składki głównie po to, żeby żule, których mijam pod sklepem, rano wychodząc do pracy mieli na piwo z zasiłków, rent, które w wielu przypadkach im się nie należą. Za ten tysiąc spokojnie opłaciłbym sobie lekarzy (zresztą ze wszystkim gorszym niż angina i tak chodzę do prywatnych bo nie mam czasu, żeby czekać tydzień czy miesiąc na wizytę), odłożyłbym coś na koncie i/lub na początek podniósł swój standard życia (np. wyprowadzając się od rodziców i biorąc kredyt na mieszkanie).

Zresztą popatrzmy na USA gdzie państwu najbliżej do liberalizmu (choć ostatnio im odbija i kandydaci na prezydenta deklarują stworzenie przymusu ubezpieczeń). Tam nawet będąc byle hydraulikiem pracując 6 dni w tygodniu po 8 godzin jesteś w stanie się utrzymać na poziomie naszej niższej klasy średniej albo i lepszym.

[Bianca]