[krew_na_scianie]

Wspaniałe anime! Aż nie wiem od czego zacząć swoje zachwyty!

Przede wszystkim dawno już nie oglądałam tak sympatycznej męskiej postaci. William Jones to młody mężczyzna, który zakochuje się bez pamięci w tytułowej Emmie. Niesamowitą radość sprawiało mi patrzenie jak próbuje zbliżyć się do swojej ukochanej, zagadnąć ją, "przypadkowo" spotkać wypatrując przez sklepowe okno. Jest pełen młodzieńczego zapału i ślepo wierzy, że dzięki swojemu uporowi uda mu się być ze swoją ukochaną. Oczywiście życie nie jest takie sielankowe, jednakże z wielkim zaciekawieniem oglądało mi się losy tego młodego panicza. Pogodny duży chłopiec, ale pozbawiony wrednych czy podstępnych emocji. Emma nie skradła jakoś za wybitnie mojego serca, nie polubiłam jej za specjalnie, ale kibicowałam strasznie by udało im się być razem!

Ah parę scen z tego anime jest po prostu cudownych, Nie jestem fanką romansów i mało kiedy romantyczne sceny trafiają w mój gust no ale...Serce mi pękło, kiedy Emma z Williamem rozstali się i miesiąc po tym wydarzeniu w tym samym momencie spojrzeli na pełnię księżyca. Zabrzmiało jak z kiczowatego serialu, ale ta scena była magiczna w swojej prostocie. Potwierdza się reguła, że nie trzeba powiedzieć milion super pięknych słów by złapać widza za serce. Ja kupuję stary patent z księżycem...czy też pierwsze spotkanie naszych zakochanych było na prawdę urocze.

Co jeszcze? Dawno tak nie pragnęłam by zobaczyć happy end! Starzeje się...Może pokazanie ich dzieci na koniec było troszkę przesadzone, no ale udało im się! Troszkę szkoda mi w tym wszystkim było Hansa (gbur z dobrym sercem, oklepany schemat postaci ale w tym anime wszystko wychodzi obronną ręką!) czy nawet Eleanory (dobre z niej było dziewczę), ale co zrobić? Eleanora zresztą zaimponowała mi. Niby taka słaba psychicznie a na prawdę z klasą podniosła się po rozstaniu z Williamem. Czy na końcu ostatniego odcinka drugiego sezonu był pokazany jej narzeczony?

Nie zrozumiałam natomiast zbytnio jednej rzeczy do końca. Czy ojciec Williama nie był z jego matką dlatego gdyż średnio się ona sprawdzała na salonach? Bo nie umiała oczarować towarzystwa? A może była tylko środkiem koniecznym do uzyskania wyższej klasy społecznej? W sumie dziwna z niej była kobieta, niby pełna uczuć ale zdołała jakos wytrzymać tą dzielącą ją odległość od własnych dzieci. Dziwne..

[Sola]

Ja za to bardzo polubiłam Emmę, natomiast Willa już mniej. Emmę za ten jej spokój, ciepło i rezolutność. Nie wiem ile miała lat ale zachowywała się bardzo dojrzale. Natomiast William.....zły nie był, ale uważam, że został całkowicie przyćmiony przez świetną postać Emmy. Jak widać: co kto lubi.

Ze scen najbardziej rozczuliła mnie ta w której ona odjeżdżała pociągiem, a on gonił po peronie. Załamałam się, ale na szczęście jest drugi sezon od którego rozpaczliwie oczekiwałam szczęśliwego zakończenia. Oczywiście nie zawiodłam się. Druga moja ulubiona scena była właśnie w drugim sezonie- bal i to wszystko co się wydarzyło po nim. Po tym wiedziałam, że happy end musi być.

Po obejrzeniu serii zastanawiałam się czy to u mnie nagle urodziła się fascynacja telenowelami czy seria faktycznie ma klimat. Doszłam do wniosku, że ma, choć osoba która się w anime nie "wczuje" może stwierdzić, że to kolejna "Niewolnica Isaura".

[Meliana]

[Michiyo]

O tak to zdecydowanie wspaniałe anime!

[Saga]

Wczoraj zakończyłam oglądanie Emmy i muszę przyznać, że dawno tak bardzo nie oczekiwałam na happy end. William i Emma to niezwykle sympatyczna para. Bardzo różnią się od standardowego zestawu głównych bohaterów anime. William nie jest ciamajdowatym chłopczykiem ani pewnym siebie macho, ale spontanicznym (jak na Anglika ;)), radosnym i trochę naiwnym na początku młodzieńcem, który podczas trwania serii dojrzewa i uczy się podejmowania decyzji. Cieszę się, że udało mu się pogodzić uczucie do Emmy z odpowiedzialnością za losy rodziny. Emma z kolei urzekła mnie swoją siłą psychiczną i dojrzałością. Wcześniej niż William dostrzegła wszystkie konsekwencje ich ewentualnego małżeństwa i ze względu na nie miała poważne wątpliwości, czy są w stanie sobie poradzić (patrząc na historię rodziców Williama nie jest to dziwne), na szczęście (dla mnie też, bo już zaczęłam się rozglądać za żyletkami) dała się przekonać.
Jeśli już jesteśmy przy bohaterach, cały drugi plan jest żywy - postacie nie stanowią tylko tła dla naszej głównej pary, ale mają wyraźnie zarysowane charaktery i potrafią wzbudzić zainteresowanie i sympatię widza (jedyną postacią, której nie polubiłam był ojciec Eleanor). Nawet Eleanor wcale nie była taką omdlewającą panienką, jakby się mogło na początku wydawać.

[pietajasia1]

[Saga]

[pietajasia]

Szkoda mi jeszcze tej guwernantki. Bardzo polubiłem tą staruszkę i jakoś smutno zrobiło mi się, kiedy umarła. Przez wszystkie pozostałe odcinki brakowało mi jej.

Zawiodłem się, że William i Emma ani razu nie tańczyli. Po openingu 2 serii czekałem na ten moment, jednak nic takiego się nie zdarzyło. Jak można było do tego dopuścić? xD

William obiecał Emmie, iż będzie ją chronił, lecz tylko na słowach się skończyło, nie raczyli pokazać w jaki sposób dotrzymał danego słowa.

Po dłuższym namyśle mam wrażenie, jakby Victorian Romance Emma, nie było pełne. Takie jakieś niedokończone.
Tak bardzo chciałem zobaczyć jak Emma zmaga się z rodziną Wiliama, jak walczy o akceptację z ich strony. Niestety resztę musimy dopowiedzieć sobie sami.

Mimo wszystko to jeden z najlepszych romansów:)

[Saga]