[Zegarmistrz]

Kolejny efekt mojej dyskusji z Velem. Sa dwa czary, ktore wielu mistrzom spedzaja sen z powiek: Krzywda i rozne wersje Wskrzeszenia.

Krzywda jak wiadomo pozwala powalic kazdego, nawet najpotezniejszego wroga jednym doslownie dotknieciem.

Wskrzeszenie idealnie rozwala swiaty... Po co komu np. skrytobojcy, gdy w kazdej niemal dziurze mozna znalesc kaplana?

[Vel]

No właśnie. Krzywda. Straszny czar... niby nie byłoby w nim nic strasznego. Gdyby nie brak rzutu obronnego.

Krzywda, przeciwieństwo Uzdrowienia, po dotknięciu pozbawia wroga wszystkich pw, poza 1k4. Czyli takiemu wielkiemu czerwonemu jaszczurowi zostanie 1-4 pw z początkowych prawie 700. Bez rzutów obronnych. Jedyne, co może go uratować, to OC.

W przpadku takiego czaru właściwie jedynym problemem jest podejście do przeciwnika. Choć nie zawsze- odpowiednie atuty, bądź klasy prestiżowe mogą pozwolic nam na rzucenie czarów leczenia oraz zadawania ran na odległość. I wtedy już wszystko może się zawalić...

Mój ratunek? Rzut obronny. Nic innego. Okazuje się, że dodanie Krzywdzie i Uzdrowieniu rzutów obronnych (na Wolę, jak przy wszystkich innych czarach leczenia i zniszczenia). W takim przypadku okropna Krzywda stanie się słabsza niźli Dezintegracja tego samego poziomu, tyle że czarodzieja. I bardzo dobrze. Stanie się, jak dla mnie, zrównoważona. Jeśli ktoś ma inny pomysł, na poprawienie tego czaru (może wyszedł oficjalny "patch"? ;) ), to podawać.

Wskrzeszenie... sporo osób w mojej drużynie już zginęło i zostało wskrzeszonych. Jednak w moim przypadku wskrzeszenie i jego podobne są rzadko spotykane (tylko w większych, albo bardzo religijnych miastach można spotkać takich wysokich rangą i poziomem kapłanów) oraz, oczywiście, kosztowne >:)
Zeg ma tu oczywiście rację, takie czary mogą popsuć klimat i sens. Po co zabijać wielkich dowódców, skoro można ich wskrzesić? Takie sprawy musi rozwiązać sam MG. Z wywaleniem Wskrzeszenia też mogą być problemy- to w końcu czar domeny Leczenie i za bardzo nie wiem, co moznaby zamiast niego tam wsadzić...

[Daerian]

Wskrzeszenie to problem, ale moim zdaniem łatwo go rozwiązać - wprowadzamy ograniczenie czasowe od momentu śmierci, zmiejszające szanse na powodzenie za kożdy dzień i eliminujemy regenerację kończyn itp. po powstaniu. Działa świetnie, a poza tym można wprowadzić też ograniczenie ilości wskrzeszeń, jakie są dopuszczalene dla postaci (np. 1/2 jakiegoś współczynika czy ich średniej - moim zdaniem 1/2 czy 1/4 średniej Mądrości i Kondycji). Nie można wskrzeszać umarłych ze starości. No i oczywiście kapłani znający ten czar powinni być naprawdę rzadko spotykani.
Co do Krzywdy - to rzut obronny jest świetnym rozwiązaniem, ale ja wprowadziłbym pewną zmianę w stosunku do dezintegracji - w razie udanego rzutu obronnego powinny być raczej zadane obrażenia (według mnie jak przy nieudanym rzucie na Zadawanie poważnych ran).

[Vel]

Tak, ale w takim wypadku byłaby za silna jak na czar 6 poziomu (ew. 7 dla druida). Może nie poważnych, a średnich. Wtedy może być.

Co do wskrzeszenia, to to jest nawet niezła koncepcja, ale wtedy staje się ono niewiele silniejsze niźli czary ożywiające niższych poziomów. A przecież jest aż 9 poziomu... A umarłych ze starości nigdy nie można wskrzeszać ^^

[Ryuzoku]

[Vel]

Mówimy tu o mechanice D&D, Ryu ;P A ona wyraźnie zaznacza, że żaden najpotężniejszy choćby czar, ani Życzenie, ani Cud, ani jakiekolwiek rodzaje Wskrzeszenia nie są w stanie przywrócić do życia istoty, która zmarła śmiercią naturalną. Co najwyżej boska interwencja (a bóg taki musi mieć odpowiednie atuty), albo interwencja MG >:P

[Daerian]

Przepraszam, podręcznika nie mam u siebie na stałe, a tylko go porzyczam :-)
Ale z drugiej strony, Krzywda z negującym rzutem obronnym staje się o wiele słabsza od dezintegracji, a jest praktycznie rzecz biorąc jedynym czarem o dużej przydatności bojowej kapłana. Można to też chyba rozwiązać w ten sposób, że rzut o wyższym poziomie trudności i działanie jak opisałeś, albo po prostu w razie udanego RO obrażenia jak przy którymś z niższych czarów zadawania ran (Średnich albo Lekkich).
Co myślicie o tej propozycji?
Co do Wskrzeszenia - można osłabić te niższego poziomu i wszystko OK
:-) albo zrezygnować z części ograniczeń (niech w przeciwieństwie do innych na przykład jednak leczy i regeneruje te kończyny).
I ostatecnie - moim zdaniem najbardziej przegięty jest jednak inny czar (nie jestem pewien, czy występuje on w normalnym D&D, bo moja drużyna nie zaszła tak wysoko, zetknąłem się z nim w ID 2 - Zeg, nie bij proszę) - mam na myśli Grupowe Uzdrowienie, ktore w momencie zmienia rzeż odstawioną na drużynie w bezproblemowe zwycięstwo.

[Avellana]

(Złośliwe pytanie offtopowe osoby wprawionej w dysputach z Zegarmistrzem: a kto decyduje, co to jest przyczyna naturalna? Ostatecznie nikt nie umiera "ze starości", tylko na niewydolność czegoś albo co... Czy dziewiętnastolatka, który umrze na serce można wskrzesić? Nie, bo chorował i to była przyczyna naturalna? A jeśli po prostu miał słabsze serce i z jakichś powodów został zmuszony do wysiłku nad siły? A jeśli ktoś utonął, bo nie umiał pływać? To chyba naturalne? Gdzie jest granica między śmiercią naturalną a nienaturalną?)

[Vel]

Daerian: Masowe uzdrowienie ma jednego zonka- wszystko w obszarze jest leczone. Przeciwnicy również. I to sprawia, że czar ten przydaje się tylko w sytuacjach, kiedy walka jeszcze się nie rozpoczęła.

Avellana: Oooo, mądre pytanie, tu można się zastanowić. Śmierć w D&D z powodu trucizn i chorób działa tak: oznacza obniżenie pewnego atrybutu (Siła, Budowa, Zręczność, Intelekt, Roztropność lub Charyzma) do 0. Potem są dwa warianty- automatycznie spada Budowa do 0, bądź teraz tylko ona jest redukowana. Aż do śmierci.
Nie uznaje się tego jednak za śmierć naturalną. Taką osobę mozna wskrzesić i jej obniżony wcześniej atrybut będzie wynosić 1. Będzie wzrastał o 1 na dzień. Tylko, gdy postać jest na 1, bądź 0 poziomie, nie można jej wskrzesić po śmierci z powodu obniżenia atrybutu w jakikolwiek sposób.
Naturalną śmierć w D&D określa się tak- postać osiąga swój wiek maksymalny, zależny od rasy. MG w tajemnicy rzuca odpowiednimi koścmi- zależnie od wyniku po tylu latach postać umrze z powodu niewydolności czegokolwiek, jednak ogólnie uznaje się to za śmierć naturalną, w podeszłym wieku.
Utonięcie- śmierć nienaturalna, przynajmniej w D&D. Można spokojnie wskrzesić.
W prawdziwym świecie rzeczywiście można się zastanawiać nad różnicą między śmiercią naturalną i nienaturalną. W D&D to proste- osiągasz odpowiedni wiek (w przypadku ludzi jest to 80 do niewiele ponad 100 lat) i umierasz. I to jest naturalne. Każda inna śmierć, z powodu wysiłku, utonięcia, walki, choroby, trucizny jest nienaturalna.

Mam nadzieję, że przynajmniej odrobinę z tego bełkotu dotyczącego mechaniki zrozumieliście ^^"