[Sasayaki]

Moi drodzy, pragnę poprosić o oddanie głosu w tej mikroskopijnej ankiecie. Piszę pracę o postawie społeczeństwa względem homoseksualistów na przestrzeni dziejów. Chciałabym więc byście podzielili się ze tym jak oceniacie to zjawisko. Chodzi mi o całkowicie szczerą, krótką odpowiedź, uzasadnienie nie jest konieczne. Nie chcę też wywoływać żadnej dyskusji o tolerancji, naturze itp więc proszę się od tego typu uwag wstrzymać. Ankieta straci ważność za dwa tygodnie. Dziękuję.

[Mai_chan]

Sas, nie wiem, czy już widziałaś, ale polecam kobylastą ksiunżkę "Geje i lesbijki - życie i kultura" pod redakcją Roberta Aldricha. Dużo ciekawych faktów na ten temat. I podziel się pracą jak skończysz.

[Majo-san]

Zagłosowałam. :) Myślę, że jest to zjawisko nieszkodliwie. Tyle, że nie bardzo wiem jak to uzasadnić, po prostu nie przeszkadza mi istnienie homoseksualizmu i innym ludziom też nie powinno. Tolerancja to podstawa. :)

[Morg]

Zasadniczo - nie szkodzi mi, bo niby jak? Nie lubię tylko jak ktoś się obnosi ze swoją seksualnością publicznie - ale to już nie dotyczy homoseksualizmu, a przynajmniej nie całego i nie tylko jego.

[Tohunga]

Jeśli chodzi o to czy homoseksualiści mi przeszkadzają to dokładnie tak jak morg - jeśli się z tym nie odnoszą to nie mam nic przeciwko. Jednak w naturze występuje jakaś tam równowaga i raczej takie zjawiska nie są niczym dobrym. Jeśli żyją sobie oni sami, na uboczu i nikomu nie przeszkadzają to czemu nie ale problem pojawia się jeśli chcą adoptować dziecko. Dwóch ojców, czy dwie matki nie dadzą dziecku już tego samego co normalna rodzina. Zaznaczyłem, że jest to problem ale jednak chyba nie da się jednoznacznie powiedzieć

[Hisayo]

Same as Morg. Jak są homoseksualni - proszę bardzo, nie bronię, niech sobie będą. Ale już obnoszenie się ze swoją orientacją jest denerwujące i dziecinne.

[Serika]

Same here. Mnie jest bardzo głęboko obojętne, kto z kim sypia i kto się w kim kocha. Homo, hetero, a co mnie to? Nieszkodliwe.

Co do obnoszenia się - obawiam się, że jeśli widzę jakąś parę obściskującą się i mlaskającą w autobusie, to na 99,9% jest to para hetero :p

[moshi_moshi]

Jak wyżej, zupełnie mnie to nie rusza. A obnoszenie się ze swoimi preferncjami seksualnymi jest dla mnie tak samo wkurzające jak każdy inny rodzaj zwracania na siebie uwagi za wszelką cenę.

[Slova]

Zaznaczyłem szkodliwe, aczkolwiek tylko z braku opcji "nie toleruję". Jestem za asymilacją żydów, wolnością, równością, braterstwem, kosmicznymi wysłannikami niebios etc, ale homoseksualizmu nie mam zamiaru akceptować. Powodów nie wyjawię, ponieważ po pierwsze rozpoczął bym jedynie flame, po drugie znowu by mi moderacja dała pstryczka w nos.

[BOReK]

Mam wrażenie, że z pojęcia "jest nieszkodliwe" zrobiliście "mi nie przeszkadza". Owszem, też wychodzę z założenia, że jeden lubi wąchać kwiatki a drugi słuchać marsza i nic mi do tego - dopóki nie ma tu ostentacji. Tym niemniej w szerszym ujęciu, czyli z punktu widzenia społeczeństwa homoseksualizm uważam za szkodliwy. Obecnie na szczęście skala jest zbyt mała, by wpłynąć wyraźnie na przyrost liczby ludności.

Z drugiej strony gdyby świat miał się przeludnić, to może jest to jakiś naturalny mechanizm obronny przed tym zjawiskiem?

[Mai_chan]

[Grisznak]

To, co kto robi w łóżku, o ile nie robi przy tym krzywdy drugiej stronie (bez jej zgody, bo są i takie przypadki, które to lubią), mnie akurat nie obchodzi. Owszem, homoseksualizm w wydaniu męskim jest zdecydowanie mało estetyczny i oglądanie go jest czymś, czego zdecydowanie wolałbym unikać.

Pytanie uznałbym za niezbyt konkretne - bo oczywiście, moje stanowisko odnośnie homoseksualizmu przedstawiłem powyżej, ale jeśli wliczymy w to np. adopcję dzieci, to już nie jestem tak przekonany. Do tego tzw. parady równości, często prezentujące agresję i obscenę. Summa summarum, skoro mądrzejsi ode mnie w kwestiach medycznych uznali, że nie jest to choroba ale coś naturalnego dla pewnej grupy ludzi - to niech sobie będą.

Budzi natomiast pewną niechęć zjawisko swoistej nietolerancji w drugą stronę. Nie tak dawno w Gazecie Wyborczej pewna znana aktorka wspominała, że wybrała się na wystawę twórczości homoseksualnej. Podczas zwiedzania kilka razy słyszała teksty typu "O, heteryczka przyszła się napatrzeć". Do tego dochodzi moda, która w określonych środowiskach nakazuje wręcz obnosić się ze swoim homoseksualizmem, albo przyznawać się do niego, nawet gdy się nie odczuwa takich skłonności. Posłużę się tu cytatem z wzmiankowanego wyżej artykułu w GWnie", gdzie autorka napisała: "Cóż, wśród homoseksualistów też nie brakuje świń".

No i kwestia społeczna... Po prawdzie, historia nie notuje przypadku, kiedy w dużej społeczności następowała akceptacja a wręcz afirmacja takich związków. Ktoś przywoła Grecję i stosunki na linii mężczyzna - chłopiec. Zgoda, ale pamiętajmy, że związki te miały charakter ściśle określony czasowo (po przekroczeniu przez chłopaka pewnego wieku były traktowane jako coś nieakceptowalnego), a wszyscy ci mężczyźni, opiekujący się chłopakami, najczęściej i tak mieli żony oraz dzieci. Sytuacja, w której społeczeństwo zgadza się na współistnienie, obok tradycyjnego modelu, rodzin homoseksualnych, jest pewnym novum. W obecnym układzie ekonomicznym taka rodzina jest problemem, bo produkując, a następnie przechodząc na emeryt, nie pozostawia po sobie potomstwa. Czy długoterminowo odbije się to na Europie? Diabli wiedzą, historia pokaże.

To, co kto robi w łóżku, o ile nie robi przy tym krzywdy drugiej stronie (bez jej zgody, bo są i takie przypadki, które to lubią), mnie akurat nie obchodzi. Owszem, homoseksualizm w wydaniu męskim jest zdecydowanie mało estetyczny i oglądanie go jest czymś, czego zdecydowanie wolałbym unikać.

Pytanie uznałbym za niezbyt konkretne - bo oczywiście, moje stanowisko odnośnie homoseksualizmu przedstawiłem powyżej, ale jeśli wliczymy w to np. adopcję dzieci, to już nie jestem tak przekonany. Do tego tzw. parady równości, często prezentujące agresję i obscenę. Summa summarum, skoro mądrzejsi ode mnie w kwestiach medycznych uznali, że nie jest to choroba ale coś naturalnego dla pewnej grupy ludzi - to niech sobie będą.

Budzi natomiast pewną niechęć zjawisko swoistej nietolerancji w drugą stronę. Nie tak dawno w Gazecie Wyborczej pewna znana aktorka wspominała, że wybrała się na wystawę twórczości homoseksualnej. Podczas zwiedzania kilka razy słyszała teksty typu "O, heteryczka przyszła się napatrzeć". Do tego dochodzi moda, która w określonych środowiskach nakazuje wręcz obnosić się ze swoim homoseksualizmem, albo przyznawać się do niego, nawet gdy się nie odczuwa takich skłonności. Posłużę się tu cytatem z wzmiankowanego wyżej artykułu w GWnie", gdzie autorka napisała: "Cóż, wśród homoseksualistów też nie brakuje świń".

No i kwestia społeczna... Po prawdzie, historia nie notuje przypadku, kiedy w dużej społeczności następowała akceptacja a wręcz afirmacja takich związków. Ktoś przywoła Grecję i stosunki na linii mężczyzna - chłopiec. Zgoda, ale pamiętajmy, że związki te miały charakter ściśle określony czasowo (po przekroczeniu przez chłopaka pewnego wieku były traktowane jako coś nieakceptowalnego), a wszyscy ci mężczyźni, opiekujący się chłopakami, najczęściej i tak mieli żony oraz dzieci. Sytuacja, w której społeczeństwo zgadza się na współistnienie, obok tradycyjnego modelu, rodzin homoseksualnych, jest pewnym novum. W obecnym układzie ekonomicznym taka rodzina jest problemem, bo produkując, a następnie przechodząc na emeryt, nie pozostawia po sobie potomstwa. Czy długoterminowo odbije się to na Europie? Diabli wiedzą, historia pokaże.

[pestis]

[BOReK]

[Asthariel]

Odnośnie adopcji - może się nie znam na psychologii, ale chyba jednak lepsze będzie dorastanie w rodzinie 2 matki / 2 ojców, niż w domu dziecka?