[moshi_moshi]

Oczywiście że tak, ale przyznaj się, googlałeś? ;3

[Satoshi]

Nonsens! xD A jeśli kłamię to niech mnie piekło pochłonie!

Taki całkiem losowy cytat z książki którą miałem pod ręką:
"A więc, powtarzam, prowadzę śledztwo w sprawie morderstwa. Do tej pory nikt nie traktował tej sprawy poważnie. Pani Boyle również. Zataiła przede mną informacje. Wszyscy je zatailiście. I teraz pani Boyle nie żyje."

BTW. Ale coś tu śmierdzi... jakby jakaś... siarka?... *.*

[Daerian]

Agatha Christie "Trzy ślepe myszki"

[Satoshi]

Tak, zadajesz :)

[Daerian]

Emily wolała spytać o coś innego, mniej krępującego w takiej sytuacji.
- Mam pytanie dotyczące Suzume-no kumo. Podyktowane jest bardziej ciekawością niż próbą tłumaczenia. Czy te domniemane "wizje" nachodzą Was tylko we śnie?

[Daerian]

Well, chyba nikt nie zgadnie (wygooglać prawie można)

Takashi Matsuoka "Honor Samuraja" - kontynuacja "Chmary Wróbli"
Oddaję kolejkę - aż dziwne, nikt tego tutaj nie czytał?

[Easnadh]

To może ja. Coś prostego, sądzę; jestem pewna, że przynajmniej kilka jenocic musi to znać (a może i jenotów też).

- Mnie, mnie nazywasz zdrajcą?! - (...) poderwał się na równe nogi, tak że aż przewrócił krzesło. Nie podobało mu się, że kwestionowano jego lojalność, zwłaszcza wtedy, gdy tuż obok krwiożerczy faworyt królewny zwijał miecz w harmonijkę.

[moshi_moshi]

Wrota Mileny Wójtowicz?

[Easnadh]

Jasne.

...Uwielbiam Virvena :)

[moshi_moshi]

Zagadka specjalna:
Jednakowoż obraz odjazdu Smoka na wyprawę nie byłby kompletny, gdybyśmy poprzestali jedynie na opisie czysto zewnętrznych szczegółów. Musimy pamiętać o tym, iż Smok podjął się zadania niezwykle trudnego, a nawet niebezpiecznego.

Fragment pochodzi z książki, dla osoby, która zgadnie bez podpowiedzi - lizak! :D

[Tren]

Smok... Porwanie Baltazara Gąbki?

[moshi_moshi]

Łooo! Szybko poszło! Masz u mnie lizaka! :)

[Tren]

Ha! Nie na darmo jestem smokolubem! *bierze lizaka*

To może taki jeden wesoły tekst... nie wiem na ile jest znany, więc na wszelki wypadek dłuższy cytat, żeby łatwiej było skojarzyć.

Odtąd codziennie przesiadywałem na werandzie mleczarni, czekając na *** i szedłem za nim, gdy się ukazał. Kto inny nie mógłby może poświęcić sześciu, siedmiu godzin na czekanie. Lecz ja czasu miałem pod dostatkiem. Choroba, epilepsja, była jedynym moim zajęciem, a i to - zajęciem odświętnym, na marginesie sznureczka dni - poza tym żadnych innych obowiązków, czas miałem, wolny. Nie odciągali mię, jak innych, krewni, znajomi i przyjaciele, kobiety i tańce, poza jednym jedynym tańcem - św. Walentego - nie znałem tańców ani kobiet. Skromny dochodzik wystarczał na moje potrzeby, a zresztą istniały dane, że wynędzniały mój organizm nie wytrzyma długo - po cóż więc miałbym oszczędzać? Od rana do wieczora dzień wolny, niezatrudniony, jakby nieustające swięto, czas w nieograniczonej ilości, ja - sułtan, godziny - hurysy...

Podpowiadajki:

Widok kwiaciarki nasunął mi nową ideę - wszak mogłem, zaraz, natychmiast - leżało to w mojej mocy - wyprawić mu owację, dyskretny hołd, coś czego może i nie zauważy. Lecz cóż stąd, że nie zauważy? Wszak nawet piękniej - uczcić w tajemnicy.

Od razu mnie spostrzegli; panie były nawet na tyle nietaktowne, że zaczęły szeptać, natomiast on - nie zawiódł moich oczekiwań. Nie obdarzył mnie cieniem uwagi, emablował, chylił się ku damom, to znów rozglądał się, obserwując inne kobiety. Mówił z wolna, ze smakiem, przeglądając kartę:
-Zakąski, kawior... majonez... pularda... Ananas na wety - czarna kawa, pommard, chablis, koniak i likiery.
Zadysponowałem.
-Kawior - majonez - pularda - ananas na wety - czarna kawa, pommard, chablis, koniak i likiery.

Jeżeli to nie pomoże to nastepna podpowiadajka będzie zawierać fragment tytułu. Przy czym mam nadzieję, że nie zabiję zabawy tak przypadkowym fragmentem... O, to w ramach podpowiedzi dodam, że utwór poznałam podczas przygotowania do matury z języka polskiego.

[Tren]

Dobra, ponieważ nie chcę blokować tematu, daję ostatni fragment. Kolejkę dostanie ten, kto wygoogla jako pierwszy.

Miewam się coraz gorzej. Ostatnie przeżycia zmęczyły mnie. Mecenas Kraykowski wyjeżdża jutro w tajemnicy przede mną (lecz ja wiem) do małej górskiej miejscowości w Karpatach Wschodnich. Chce przepaść w górach na parę tygodni i sądzi, że może zapomnę. Za nim! Tak, za nim! Wszędzie za tą moją gwiazdą przewodnią! Lecz pytanie, czy powrócę żywy z tej podróży, wzruszenia są zbyt silne. Mogę skonać nagle na ulicy, pod płotem, a w takim razie - trzeba napisać karteczkę - niech trupa mego odeślą pod adresem mecenasa Kraykowskiego.

[seshiro]

"Tancerz mecenasa Kraykowskiego" Witolda Gombrowicza