[moshi_moshi]

Jeżeli "ten Zły" jest przy okazji głupi, tak jak napisał/ a IT., to zazwyczaj okazuje się że ma tajemniczego szefa, jeszcze gorszego i głupszego, który nic innego nie robi tylko spiskuje przeciwko "tym Dobrym" ale nie chcąc sobie brudzić rąk, do walki z nimi wysyła swoich pomagierów.
Przy okazji teorii fryzjerskiej, w żadnym anime jekie dotąd obejrzałam jeszcze nie widziałam fryzjera.

[Avellana]

Ja widziałam! W Mezzo DSA jest taki fyzjer-gangster, który poza usługami standardowymi umie nożyczkami zrobić mnóstwo nieprzyjemnych rzeczy... Szczególnie podwładnym, którzy go zawiodą.

[Doreen]

W Noir też była fryzjerka (wprawdzie w jednym odcinku, ale zawsze), która zachwycała się włosami Mireille. Które notabene wyglądały dokładnie tak samo przed i po strzyżeniu... XD

[Vodh]

Bo bohater anime z relatywnie długimi włoskami w pewnym momencie życia idze na jakiś tydzień do fryzjera, który podcina mu włosy do idealnej (przynajmniej jego zdaniem długości. Potem zaczynają się eksperymenty z tunelem aeordynamicznym, komorą antygrawitacyjną i innymi fajnymi patentami, a kiedy wreszcie uchwycimy fryzurę na widok której fryzjerowi zamiera pół mózgu mówiąc "to jest TO" fryzurce aplikujemy czasowstrzymywacz ;p i voila.

[Ysengrinn]

[Zegarmistrz]

Spoiler: pokaż / ukryj

Fryzjer mieści się na parterze. Bióro bohaterów na dachu budynku.

[Crofesima]

W Air Gear Spitfire był bodajże fryzjerem... co nie przeszkodziło mu w posiadaniu ogniście rudej czupryny (ciekawa jestem ile codziennie lakieru do włosów zużywa...).

Dołożyłabym jeszcze Teorię Ying-Yang.
Kiedyś chciałam się 'znaleźć' na rynku shonen-ai (no nie patrzcie się tak na mnie! Nie miałam o tym pojęcia, a wszyscy [czyt. szalone fangirlsy] o tym gadali wokoło... zresztą i tak nie miałam co czytać >.>' ) i poczytałam pare tytułów. I w KAŻDEJ, dosłownie KAŻDEJ mandze główna para składała się z osób, które były swoimi totalnymi przeciwieństwami... zazwyczaj był to wysoki, męski, inteligentny brunet; wysportowany i popularny, ale ze szczyptą 'zimnego drania'. Natomiast jego "luby" był niskim blondynem o BARDZO dziewczęcej urodzie (co mu często wypominano bądź doprowadzało do jakiś (pseudo)komicznych sytuacji... a czasami nawet Śmiertelnie Groźnych Sytuacji [np. banda Złych i Mhrocznych Mężczyzn pomyliła naszego zniewieściałego chłoptasia z dziewoją... dalej chyba nie muszę mówić.]), który miał całe stado fanek (które na jego widok robiły wielkie " #^____^#" i krzyczały jego imię z '-chan'... ewentualnie przebierały go za dziewczynę ~~) i był nieco głupkowaty. Ale miał złote serce, ba.
Taaa.

Może to tylko ja miałam takiego pecha, że trafiłam na takie tytuły *ekhem*, ale rzuciło mi się to w oczęta.

[IT.]

[Beryl]

[Ysengrinn]

[Atori]

Cóż… Może nie do końca z tematem psychologii postaci, ale zauważyłem że:
Bohaterowie używają w czasie dialogu, imienia swojego partnera rozmowy, jako formę wyrazu stanu emocjonalnego lub uczuć jakie przeżywają. Przykładowo w „Last Exile”, Lavie zwraca się do Clausa w ten sposób i każdy wie, że coś jest na rzeczy. Wspomniałem o tym bo, w moim realnym życiu coś takiego się nie dzieje, moje imię jest wykorzystywane, tylko w celu przekazania bezpośredniego komunikatu, bez żadnej barwy uczuciowej. Ale akurat tego pomysłu nie jestem pewien… :P

Teoria ukrywanych zdolności. Bohater przedstawiany jest jako ciepła fajtłapa, niegroźny ludzik, często bardzo pogodny… a tu nagle wychodzi z niego bestia lub przynajmniej konkretny przeciwnik… Abel (Trinity Blond), Rushuna (Grenadier)

[Beryl]

A to jest racja. Do tej pory się zastanawiam, co jest nie tak z ojcem Sakury w CCS. Chodzący uśmiech, słodycz i cierpliwość. Morduje te swoje studentki wieczorami, czy jak?

[Atori]

[Teukros]

Card Captor Sakura. Tyle tylko, że ojciec Sakury to faktycznie chodząca słodycz, i nie sposób znaleźć na niego jakiekolwiek haki.

[Beryl]