[RepliForce]

<opowiadanie w formie dziennika>
XXII wiek
Z tego, co opowiadał mi tata o dniu moich narodzin… mam czasem przebłyski z tych wydarzeń. Widzę czasem, jak jakiś dwóch ludzi atakuje mamę. Potem dobierają się do ojca, jednak ktoś każe zostawić jego i mnie.
Cóż, zacząłem mówiąc o czymś od rzeczy.
Dzień, o którym mówię, to 19 dzień szóstego miesiąca. Wtedy potwierdziła się teoria Religi New age, istnieje rasa ludzi, zwana dziećmi indygo, oraz kryształowymi dziećmi. Jednak te drugie, w przeciwieństwie do ty o niebieskim kolorze aury, nie są tak pokojowe. Obecny prezydent Japonii, Fukusoma Akisaku, bo to od niego zaczęła się tzw „kryształowa rewolucja”. Uznał ludzi innych, niż dzieci indygo, czy kryształowe dzieci za podrasę, która zasługuje tylko na to, aby usługiwać „ludziom”.
Wybaczcie mój brak manier. Mam na imię Arisawa Oritatsu. Wiem, mam dziewczęce imię, ale mama do końca nie wiedziała, czy będę chłopcem, czy dziewczynką, więc chciała mi tak dać na imię. Obecnie mamy rok 2100. Po niebie nie latają gundamy, ani nie mamy mieczy świetlnych. Nam, stawiającym opór ludziom, udało się spuścić parę atomówek na główne ośrodki badawcze tych cholernych kryształowych bachorów, dzięki czemu nie znają na przykład broni palnej, jednak nie przeszkadza im to w walce. Ich mózg pozwala im kierować różnorakimi materiami, w tym np. ziemią, ogniem, czy wodą. Nie potrafią sterować materiami lotnymi na szczęście.
A teraz… może opowiem wam trochę o jednej z mych misji.

01 Gdy cień atakuje.

<Polska, 20 kwietnia 2100 godzina ok. 14:45>

Przez okna Sali sądowej przebijały się promienie słońca. Zapadła cisza. Nagle otworzyły się drzwi, zza których wyłonił się sędzia. Był to spasiony człowiek, o opadłych policzkach, na twarzy miał szyderczy uśmiech. Posadził na krześle swoje masywne cztery litery, po czym otworzył kartę oskarżenia.
- Wyrok w imieniu Rzeczypospolitej polski. Sąd najwyższy skazuje-w głosie sędziego było słychać zwątpienie-… tą oto pannę na karę śmierci.
- JAK TO KARĘ ŚMIE… – krzyknął ktoś z Sali, jednak jeden ze strażników uderzył go metalową pałką w tył głowy
Sędzia uśmiechnął się od ucha do ucha. Wszyscy dobrze wiedzieli, dlaczego pojawił się sprzeciw. Nie było żadnych dowodów na to, iż pozwana zabiła. Jednak, jak widział to sam „obrońca prawa”, jej aura nie była ani indygo, ani kryształowa.
Nagle do Sali wszedł zakapturzony mężczyzna. Oczy wszystkich zebranych na sali skierowały swe spojrzenia właśnie na niego.
- Kto śmie przerywać proces?!
- My… – powiedział cichy głos do ucha sędziego.
Odwrócił się on. Stał tam chłopak o srebrzystych włosach, ubrany w czarne ubrania, twarz miał przewiązaną chustą, zaś lewe oko było zasłonięte paskiem ciemnego materiału.
Dwóch strażników rzuciło się na zakapturzonego osobnika. Nagle w ich nogach pojawiły się noże. Gdy znów spojrzeli w stronę tegoż osobnika, w ich stronę leciały już pięści na których widniały kastety. Po tym ciosie już żaden z nich nie wstał. Wszyscy przyglądający się sprawie i ławnicy uciekli.
- Antykryształowi. Ale jakim cudem…
- Posiadam aurę kryształu?- odparował srebrnowłosy- to długa historia.
Spasiony człowiek poczuł, jak coś kuje go w brzuch. Zobaczył wbitą w swoje sadło igłę. Poczuł się senny. Spojrzał tylko na chłopaka, który mu odsalutował.
- Bissanna, Vanitas, Irvel, bierzcie dziewczynę, i zwijamy się.
- Do Sali wpadła jeszcze dwójka ludzi. Jeden z nich był kobietą, było to widać przez opięty strój, przypominający nieco kombinezon noszony przez wyścigowców. Spod maski wychodziły piękne blond włosy. Drugi z nich miał odsłoniętą twarz, przez co widać było, że ma lekko skośne oczy, jego włosy były kruczoczarne, zaś w ręce trzymał po sztuce jakieś broni palnej.
Blond włosa złapała oskarżoną za rękę.
- Spokojnie, nie zrobimy ci krzywdy.
- Ari, łap krzesło, i rozpieprz okno, już o nas wiedzą. Trzeba uciekać
Srebrnowłosy złapał krzesło i uderzył nim w witraż, układający się w kształt zapomnianej już greckiej bogini sprawiedliwości. Jednak nic się nie stało
- Kurde, już nauczyli się tworzyć mocniejsze szkło.
- Ja to załatwię – Zakapturzony podszedł do okna i uderzył w nie swoim kastetem. Posypało się niczym domek z kart
- Bissa, bierz dziewczynę, i spadamy! Nie ma czasu!
Blondynka podniosła dziewczynę. Wszyscy znaleźli się na głównym placu.
- Fart, że sprawa była na parterze.
Uratowana dziewczyna lekko otrząsnęła się z szoku, i była w stanie wykrzesać z siebie pierwsze pytanie.
- K-kim jesteście? – spytała niepewnie.
Srebrno włosy wbił jej igłę w szyję
- Nie czas na pytania, teraz śpij.
- Ari – krzyknęła blondyna – tak nie wolno.
- Nie mamy teraz na to czasu, musimy uciekać
„Tam są!!”- Usłyszeli pozostali przytomni.
- Kurde – krzyknął skośnooki, strzelając do pierwszych pięciu strażników.
- Vanitas, bierz obydwie panny i odpalajcie statek, my sobie poradzimy
- Ta jest – odpowiedział zakapturzony.
Ari złapał za trzy sztylety, którymi rzucił w stronę biegnących do niego strażników. Następnie chwycił za kolejne dwa i wsadził je w brzuch kolejnym dwóm strażnikom. Wyjął je, po czym podbiegł do swego kompana.
- Niech odpalają ten statek szybciej, wziąłem tylko cztery magazynki – oznajmił azjata z lekką pogardą w głosie
- To naucz się celować w końcu, Irvel- Odparował chłopak, broniąc się przed kolejnymi przeciwnikami. Nad plac przyleciał piękny statek powietrzny. Wyglądał trochę jak samolot, jednak posiadał silniki odrzutowe, pozwalające na pionowy start. Otworzyło się podejście. Pozostali wbiegli do wnętrza statku.

<Baza antykryształu 21 kwietnia 2100, godzina ok. 11:10>
Obudziłam się z lekkim bólem szyi. Miałam sen, że ktoś mnie uratował przed wielkim niebezpieczeństwem. Kiedy już wyszłam z transu, który powoduje sen, przypomniałam sobie wczorajszy dzień. Nagle poczułam czyjąś rękę, głaszczącą moją głowę. Odwróciłam się. Stała tam blond dziewczyna, z niezwykle pięknym uśmiechem, oraz lekko przyspanymi oczami. Gdybym była facetem, to pewnie moją uwagę przyciągnąłby jej duży biust.
- Już wstałaś? Bałam się, że coś ci się stało – powiedziała. Ja przez chwilę nie byłam w stanie nic powiedzieć, jednak po chwili zdając sobie sprawę, że nie wyduszę z siebie słowa, kiwnęłam głową twierdząco.
- Na krześle masz ciuchy. Pożyczyłam ci swoje, ja idę się przebrać do toalety.
Wyszła. Podeszłam do krzesła. Wisiały na nim obcisłe spodnie jeansowe, bluzka ze sporym dekoltem, co w moim przypadku było lekką przesadą, nie noszę przecież rozmiaru „Z” jak ona. Jednak chciałam, nie chciałam, innych ubrań nie miałam, a moje wyraźnie gdzieś zginęły. Przebrałam się. Blondynka wyszła z toalety.
- Gotowa? – spytała

Zmierzałyśmy do jadalni, Po drodze dowiedziałam się nieco o niej. Na przykład tego, że ma na imię Anna. Spytałam kim są. Wytłumaczyła mi, że są organizacją walczącą z kryształowymi dziećmi, aby przywrócić równość. Spytała mnie, jak mam na imię.
- Kasia Ratej. – odpowiedziałam.
- Ładnie brzmi.
Przechodziłyśmy obok jakieś Sali, z której dobiegały odgłosy walki. Nagle usłyszałam przeszywający głos kobiety
- Mocniej do cholery, Mocniej Arisawa!
- Łatwo ci mówić- Ktoś odparował.
Blondynka weszła do Sali. Niepewnie zrobiłam to samo. Był to pokój wyłożony metalem. Na ścianach widać było liczne zacięcia, bądź miejsca wbitych kul z broni palnej. Na środku stała pięknie zbudowana kobieta, o czekoladowych włosach. Obok niej stał chłopak który wczoraj wbił mi igłę w szyję.
- Arisawa, Fallen-sama, śniadanie.
- Już idziemy, Bisa- odpowiedział chłopak
- I kiedy niby zamierzasz to skończyć?
- Jak zjem, i trochę odpoczniemy, oczywiście.
- Potem może mi się już nie chcieć.
- Ech, Papaia, daj spokój- z cienia wyszedł dziwny chłopak. Myślałam, że mam zwidy, ale to była prawda. Miał on niebieski kolor skóry i włosów. Miał takie dobrotliwe spojrzenie. – I tak nie masz nic lepszego do roboty, a jesteś jedyną osobą, która może trenować z Arisawą.
- Kategorycznie odmawiam treningu po obiedzie – odparowała kobieta, dodając mocy swej wypowiedzi stosownym prychnięciem.
- No proszę, Papaia.
Nastała chwila ciszy. Kobieta odwróciła się i powiedziała.
- Robię to tylko dla ciebie Kurth. Arisawa, przyjdź, kiedy skończysz jeść.

[Koranona]

Powtórzenia, powtórzenia, powtórzenia. To gryzie, boli, rzuca się w oczy. Warto przewertować tekst i wyszukać momenty z powtórkami, zajrzeć, ja wiem, do słownika synonimów, a tam, gdzie sensowna zamiana nie będzie możliwa to przekształcić całe zdanie.
To po pierwsze. Po drugie.

[Morg]

Przede wszystkim - jak o czymś piszesz, to się zorientuj. Sąd Najwyższy nie skazuje – i to nie tylko w Polsce, a generalnie w żadnym mi znanym systemie prawnym. Coś takiego, jak "karta oskarżenia" nie istnieje. Opis procesu jest ni z gruszki, ni z pietruszki. Ja rozumiem, że przyszłość, że świat alternatywny, itd., ale to nie ma sensu nawet biorąc to pod uwagę. Serio. Jeśli zamierzałeś opisywać proces, to powinienneś wpierw choć trochę zorientować się w temacie. I naprawdę mam na myśli trochę. Jeśli z kolei wprowadzasz zmiany w świecie, to dobrze jest to opisać i wyjaśnić (a zorientować i tak – po to, żeby zmiany miały sens).

Zresztą - po co w ogóle proces? To tak jakby naziści robili procesy znalezionym Żydom... Jeśli chce się kogoś udupić, mimo braku dowodów, to się nie sadza go na sali sądowej, a załatwia w więzieniu/na komendzie/w piwnicy. No i pałami w łeb na salach sądowych, to nawet za głębokiej komuny nie dawali.

Ogólnie jednak rzecz biorąc, to są niestety uwagi relatywnie drobne, w tym sensie, że to nie to co wskazałem jest największym problemem tego tekstu. Problemem jest Twój brak warsztatu (przejawiający się m.in. w koszmarnej stylistyce), językowa niepoprawność i to, że w tym tekście za Chiny Ludowe nie idzie się zorientować o co chodzi – pamiętaj, że czytelnik nie siedzi w Twojej głowie. Musisz napisać i wyłożyć to co wymyśliłeś, żeby zrozumiał – inaczej podrapie się po głowie i pójdzie czytać coś innego.

[Tren]