[Ysengrinn]

Dzisiaj ludzie kochają to słowo, podobnie jak kochają używać go jako argumentu w sporach. Szkoda tylko, że to słowo znaczy tak wiele, że w sumie nie znaczy nic:]. Np. dla jednego Naruto jest komercyjne(bo jest nawalanką z momentami wyciskającymi łzy dziesięciolatkom i toną fanserwisu, do tego ograną fabułą), dla innego nie(bo nie służy przede wszystkim reklamie jakichś zabawek/gier/ruskich pierogów).Przykład oczywiście skrajny, ale jednak. Co wy uważacie za komerchę i jakie jej postacie są dla Was strawne?

Ja jestem, przyznam, dość wybredny, choć nie przeszkadza mi sam fakt, że produkt powstał tylko po to, by napełnić komuś portfel. Ważne, by był to produkt dobrze zrobiony. Dlatego też bardzo lubię zarówno Sapkowskiego, jak i serial Hellsing. Manga Hellsinga już mniej mi się podoba, gdyż nie posiada tak mrocznego, patetycznego klimatu, choć fabularnie przecież nie stoi niżej.

[Zegarmistrz]

No cóż... Nie lubie tego słowa. Zwykle pada w momencie, gdy komuś kończą się argumenty, a zostaje jeszcze bogate słownictwo. Produkt komercyjny to taki, który nastawiony jest na sprzedarz... Niestety raczej trudno oczekiwać, że ktoś właduje pieniądze oraz wielogodzinny wysiłek często ogromnego sztabu ludzi i nie będzie liczył na to, że na tym zarobi. Inaczej myśleć może tylko ktoś głupi, idealistycznie nastawiony, facet któremu się nudzi...

Albo ktoś, kto ma urzędowe zaświadczenie, że jest artystą i do kogo dopłaca ministerstwo.

Jak dla mnie nie ma niczego złego w twórczości komercyjnej. Większość moich ulubionych tytułów jest komercyjna.

Niestety istnieje inne jeszcze zjawisko. To wymaga innego określenia, którego chyba brakuje. Otórz istnieją wydawnictwa, o których wiadomo, że istnieje zapotrzebowanie. Np. spece od marketingu wiedzą, że miłośnicy produktu X na pewno kupią 10 000 egzemplarzy książki, tyle samo busterów kart kolekcjonerskich, gier komputerowych i plastikowych figurek albo innych komiksów, więc wychodzą im na przeciw wypuszczając dla nich odpowiedni produkt katastrofalnej wręcz jakości.

Nie mniej jednak istnieje tutaj pewna różnica. Czym innym przecież jest solidny, rzemieślniczy, czy nawet przemysłowy produkt, który będzie służył przez lata, a czymś innym ordynarna podróbka.

[Mai_chan]

"Co złego jest w tworzeniu serialu animowanego w celu zwiększenia sprzedaży popularnej karcianki? Eee... Znaczy... Nieważne"

Shobu Kirifuda, Duel Masters, odcinek bodaj 24

No właśnie, co złego? Jeżeli ogląda/czyta/robi cokolwiek innego się przyjemnie to jest ok...

[Ysengrinn]

[Mizuumi]

A ja tam dziele ten "ostateczny argument" na rzecz, ktora jest komercyjna (i to ostateczny argument nie jest) albo przereklamowana, lub dosadniej i drastyczne "przemerczendajzingowana" (lepsze od konstantynopolitowianeczka).

Czyli czym innego 1 seria pokemona, z ktora nie szedl az taki rozmach i mi sie ja milo ogladalo nawet w moim wieku, a co innego 5 gra z tej serii i jeszcze kolejne pasmo odcinkow TV w ramach bonusa. To jest niezdrowe.

Sa jednak i takie rzeczy co wychodza seriom na zdrowie. Zeby doladowac popularnosci danym seriom robi sie ich wersje Live np. *^^* - o taka koreanska wersja "Peach Girl" czy moje ukochane PGSM. Nie dosc, ze PGSM zalatalo dziury w scenariuszu, bylo wyciskacem i lez i smiechu , to jezcze ile poszlo kolorawnek, gadajacych maskotekLuny i Budda wieczego jeszcze! ^^

Generalnie podajrze Lublinski fandom mial dosc ciekawe okreslenie - "czibioza" na ludzi, ktorzy uwielbiaja wlasnie takie serie, przeslodzone, przeladowane gadzetami podtykanymi po nos ( Gundam, Pokemon, Sailor Moon ) i z gruntu osadzone w japonskiej popkulturze. Ja to z pewnoscia mam... przynajmniej w pewym stopniu ^^"

[BetiiX]

[Totalizator]

Komercją jest coś, co jest robione tylko dlatego "że się sprzeda". Takiego pokemona nie robił nikt dlatego że miał taki pomysł tudzież natchnienie, tylko jakiś marketingowiec połączył sprytnie pare elementów (stworki+akcja+zbieractwo+gra komputerowa+banalny serial) i to się sprzedało. Przestało się sprzedawać to jakiś inny marketingowiec zastąpił stworki bączkami i powstał Beyblade. W tym wszystkim chodzi WYŁĄCZNIE o kasę i to właśnie jest komercja. Podobnie gdyby np. Iron Maiden zaczęło grać utwory typu nu metal bo nu metal jest modny to też bym powiedział że są komercyjni. A tak pomimo że zarabiają kupę forsy to jednak zachowują swój styl i są niepodatni na wskaźniki sprzedaży tudzież popytu i podaży (o, rym) :)

Przykłady można mnożyć ale ogólnie chodzi o to, że dzieło komercyjne to dla mnie takie, na powstanie którego wpłynęła przede wszystkim myśl o zarobku, a nie o stworzeniu czegoś ciekawego.

[Keii]

I żeby rozjaśnić sprawę definicja "komercyjności" ze słownika:
komercyjny - obliczony na zysk, prznoszący dochód, handlowy, kupiecki

[Zegarmistrz]

Ja mam głupie pytanie: jaka normalnie działająca instytucja, do której nikt nie dopłaca z własnej kieszeni, ani budrzetu państwa nie jest "obliczona na zysk, przynosząca dochód, handlowa, kupiecka"?

Chyba tylko zbankrutowana.

[Vel]

Cóż, wszystkie produkty i instytucje za które/którym trzeba płacić, to rzeczy komercyjne. Jednak co innego komercja jako zwykła komercja, a co innego komercja w negatywnym tego słowa znaczeniu- czyli coś robione TYLKO dla kasy, na odwal się, bez żadnej pasji i niezadowalające odbiorców- byleby tylko od nich, a raczej z ich portfela jak najwięcej wyciągnąć. I chyba to właśnie TAKIE pojęcie komercji jest używane jako argument "przeciw", gdy zabraknie innych. Niesłusznie więc takie słowo się interpretuje jako coś o znaczeniu negatywnym- no bo ludzie, jak coś może prosperować i NIE być wg definicji podanej powyżej, komercyjne? Tak jak napisał Zeg, takie instytucje to instytucje zbankrutowane.

[Keii]

[Ysengrinn]

[Vel]

[Mizuumi]

[Udai]

Pojęcie komercjalizacji w negatywnym tego słowa znaczenia sprowadza się w istocie do kompromisów na jakich idą twórcy, by ich finalne dzieło nadawało się dla jak największej grupy odbiorców. Oczywiście nie twierdze że wszystko co musi się sprzedać nawet produkty kulturalne - muzyka, film, anime & manga - są "negatywnie" komercyjne, bo gdyby te zjawiska się nie sprzedawały to by ich nie było, przecież wiadomo artysta też człowiek jeść musi ;)

Wg mnie określenie czegoś komercją nie jest symbdromem braku argumentów - bo wynika raczej z subiektywności tego pojęcia - każdy sam musi sobie odpowiedzieć na pytanie, co jest dla niego objawem tego że dany produkt, wydaje się być dla nas czymś mało autentycznym lub nie zadawalającym. Najlepiej jeśli potrafi wskazać co wg niego jest objawem "negatywnej" komercji.

Wyniki oceny spowodowane są również poziomem świadomości odbiorców, właśnie dlatego obyci i starsi starzem fani anime są odporni na urok np "Pokemonów".