[Zegarmistrz]

Kilka dni temu wprowadził się do nas (do Brwinowa) nowy lokator. Generalnie, nawet w naszym zabawnym towarzystwie składającym się z Mojej Osoby, zakręconej starszej pani z bandą ujadających psów oraz grupki przedstawicieli narodowości Ormiańskiej facet się wyróżnia.

Podstawowa różnica polega na tym, że w porównaniu do nas facet jest mocno nadziany oraz posiada nieco odmienną "świadomość klasową". Generalnie, z tego, co udało mi się wczoraj ustalić, jest pracownikiem jednej z korporacji, należącym do tych wyżej postawionych. Zarabia, z tego co twierdzi bardzo dużo. Do tego dochodzą dodatki w rodzaju telefonu, samochodu, komputera etc. (wszystkie bardzo niezłe).

Z drugiej strony, płaci za to sporo. Największą ceną jest to, że budzi mnie w okolicach 6 rano, wychodząc do roboty. Wraca (jeśli w ogóle) to około 21-22, z tego co wiem, to przez 6 dni w tygodniu. W życiorysie dwa rozwody...

Pytanie brzmi: czy to w ogóle się opłaca?

Z jednej strony, nie można zaprzeczyć: pieniądze z tego są. Z drugiej strony: pomińmy już życie rodzinne, ale... Ale wartość pieniędzy polega głównie na tym, co można za nie kupić. Nie szczególnie jednak wyobrażam sobie, co można z pieniędzmi zrobić w tym wymiarze godzin pracy. Wypchać pościel banknotami? Choć z drugiej strony ja socjalistycznym liberałem jestem.

Do tej pory myślałem, że takie zjawisko występuje jedynie na filmach.

Powiedzcie mi, czy taka postawa życiowa w ogóle ma sens? A może to ja po prostu się nie znam?

[Teukros]

Zależy od tego, jakie się ma plany na przyszłość. Ścieżka kariery może wyglądać tak: wyrobnik w korporacji (jak wyżej) -> ważny wyrobnik w korporacji -> własny interes -> zielona trawka i cieszenie się życiem w wieku 50 lat. To oczywiście bardzo ogólne, w praktyce różnie to bywa, a ścieżka kariery jest kręta i czasami trzeba wracać. Niemniej jednak, jakiś sens to ma. Jak już się człowiek dorobi, można wtedy zajać się polityką (jak w USA), działalnością charytatywną, twórczością jakąś.

[Caladan]

Trudno cokolwiek mi zweryfikować. Z twojego opisu wynika, że facet po nieudanych małzenstwach jest nieszczęśliwy. Z tego powodu może wpadł w taki rytm pracy, aby zapomnieć o swoich porazkach prywatnych. To są jedynie dociekania. Równie dobrze pracuje on, żeby zarobić na operację kogoś bliskiego. Ludzie w dużych miastach są zazwyczaj zamknięci i nie mówią o swoich problemach.
Według mnie pieniądze to nie wszystko. Trzeba miec jakiś cel poza tym. Tak rzekł Liberalny-konserwatysta.

[Eire]

aurea mediocritas

Na co nam pieniądze, skoro nie mamy ich kiedy wydać? Od rana do wieczora w pracy, później wracać do pustego mieszkania, urządzonego drogimi rzeczami, które wybrał dla nas wynajęty agent bo sami nie mieliśmy czasu na chodzenie po sklepach?
Pieniądze same w sobie niewiele są warte. Zadrukowane kawałki papieru, jakimi zdarzało się w przeszłości palić w piecach. Ważne jest to co za nie dostaniemy- dom dla rodziny, wycieczkę, dzięki której poznamy świat, sprzęty, by żyć wygodniej, dobra rozrywka.

Niestety wielu ludzi wpada w pułapkę zarabiania dla posiadania pieniędzy pułapkę. tata mojej znajomej wyjechał za granicę do pracy w dużej firmie. Zarabiał mnóstwo, ale wrócił posiwiały. Własne dzieci go nie poznały, pies nie chciał wpuścić do domu.

[Zegarmistrz]

[Teukros]

[Caladan]

Racja nie wnikajmy za bardzo w jego życie. Te informacje, które przedstawiłeś powinny wystarczyć.
Do tematu

[Grisznak]

Zeg, w naszym przypadku jakąś odpowiedzią jest omawiane jakiś czas temu na IRCu "Suppli". Wniosek chyba też będzie podobny - musi być zawsze złoty środek. Jeśli facet chce tak żyć - jego sprawa.

Zeg, w naszym przypadku jakąś odpowiedzią jest omawiane jakiś czas temu na IRCu "Suppli". Wniosek chyba też będzie podobny - musi być zawsze złoty środek. Jeśli facet chce tak żyć - jego sprawa.

[Melmothia]

A ja zrezygnowałam z pieniędzy na rzecz czasu. Bo to już zaczynało być śmieszne - cały czas coś kupowałam tylko po to, żeby to odłożyć na półkę. Bez czytania/oglądania. Było to co najmniej bezsensowne. Teraz co prawda nie będę miała za co kupić czegokolwiek, zostaje mi parę marnych groszy na miesiąc, ale i z tymi groszami sobie jakoś poradzę i to co już kupiłam zobaczę. A pracę zawsze można podjąć na nowo, można poszukać lepszej (kiedyś...). I właśnie dlatego, że moja praca była, że sie tak wyrażę, średniej jakości oraz płacy, mogłam z niej zrezygnować bez jakichś większych wyrzutów sumienia. Z tym człowiekiem, o którym piszesz jest o tyle inaczej, że jego praca jest raczej już stałą i ostateczną, a po niej może być już tylko zasłużony odpoczynek (albo chęć pięcia sie jeszcze wyżej, ale to to samo, bo nadal pozostaje w tym zabieganiu). W takim wypadku nie dziwię się mu. Poza tym, zdobycie takiej a nie innej pozycji społecznej zapewne wiele go kosztowało, a jeśli włożył w to mnóstwo czasu, sił i zaangażowania to raczej nie ma już odwrotu. Popadł w rytm, z którego tylko naprawdę coś dużej miary mogłoby go wybić (ja zaś pracę znalazłam małym wysiłkiem, nie byłam przyzwyczajona do 12h zmian, co i rusz zastanawiałam się czy nie zrezygnować i w konsekwencji, gdy przyszło co do czego, nie miałam problemów z podjęciem decyzji).
Chociaż ja, jako studentka o zaangażowaniu w pracę nie mam prawa się wypowiadać, mnie uniwersytet przesłania wszystko inne i to on jest priorytetem, więc każda praca, niezależnie od tego ile wysiłku by się w nią włożyło i jak opłacalna by nie była, jeśli zacznie kolidować z zajęciami jest całkowicie odrzucana.

[besmirch]

Praca hmm.. Jakby nie patrzec czlowiek przyzwyczaja sie do luksusow mimo ze ma na nie bardzo malo czasu, bo fajnie jest moc pojechac sobie na tydzien w gory ze znajomymi i nie przejmowac sie "czy mnie stac". Druga sprawa to to ze nigdy nie mozna sie od pracy uwolnic i mimo ze sie czlowiek umawia na 3 dni wolnego to i tak potrafia zadzwonic z pracy i odwolac :/
Ale fajnie jest moc sobie zbierac kase na macierz dyskowa 2TB lub wiecej :)

Praca na studiach nawet na o.5 etatu to i tak strasznie malo wolnego czasu nie mowiac juz ze chociaz czesc tego czasu trzeba poswiecic nawet na ta chwile zeby zajrzec w notatki tak zeby wiedziec co sie dzieje nie mowiac juz o terminach oddawania prac typu sprawko lub przygotowanie do laborki (nawet jesli banalnie prosta) bo wjazdowki tez sie zdazaja.

Pogodzic studia dzienne prace i zycie osobiste jest szalenie trudno..

[wa-totem]

Tacy ludzie jak ten o którym piszesz Zeg... żal mi ich.
Bo oni nie wiedzą że wyścig szczurów w którym uczestniczą do niczego nie prowadzi.
A już na pewno nie do tego:

[Zegarmistrz]

[wa-totem]

[Bajachikoma]

Niektórzy ludzie wolą teraz sie wziac do pracy, uczyć sie, chodzic na szkolenia, na kursy, by potem iśc do dobrej pracy i dobrze zarabiać. Dobrze przygotowują sie do przyszłej pracy i potem kosza kase, czasami kosztem wolnego czasu. Inni wolą teraz sie bawic, wyszalec sie a potem to sie zobaczy. Ważne jest co jes wazen dla ciebie. Czy poswiecenie sie w pracy daje ci korzysci i przyjemność ?? Bo ja na przykład tyrałem po 16 godzin dziennie (praca fizyczna a nie żadne korporacje) bo potrzebowałem kase np na prawo jazdy. W przyszłosci może przytyram na samochód. Ale jak nie musze to nie tyram. Jestem raczej zwolennikiem minimalnego spedzania czasu w pracy :)

Moze byc tak ze ktos lubi swoja prace i sie w niej realizuje, ma tam kumpli, ogólnie dobrze mu sie pracuje (ja tak nie mam ). Wiec spędza w pracy dużo czasu. Potem idze sobie na koncert U2 bo ma flote i to jest modne.

Należy tez pamiętac ze ludzie czasami utożsamiają sukces w pracy z sukcesem zyciowym i daje im to kupe radochy. DLa nich to jest szczescie, zarabianie, kombinowanie, delegacje, negocjacje i takie takie.

Niektórzy wolą teraz pracować by potem mieć kase i bezpieczna przyszłośc (nie wiem po co "_", bo wtedy beda miec dzieci, żone, dom, kredyt i gdzie tu miejsce na zabawe ??). A niektórzy wolą teraz sie wyszumiec, imprezki, hedonizm bo potem nie bedzie na to czasu ;/ albo chęci,....albo mozliwości.

Istnieje takie przeświadczenie ze sukces to dobra praca, duży dom, kasa, eskalsa i takie takie. Ale z drugiej strony poalcy w ankietach i badanich zaznaczaja ze w zyciu najwazniejsze jest rodzina. W życiu najważniejsza jest rodzina ale ty sie ucz synku żebyś nie tyrał jak tata w fabryce. Ucz sie bys sukces zdobył i "prestige".

Poska to dziwny kraj bo ja tyram w fabryce, po 8 godzin ( do pracy mam 1 minute drogi ;-)) i zarabiam więcej niż moi kumple z mgr przed nazwiskiem. ;/ Dziwne to i smutne. Byc może kiedys oni beda zarabiac 6 razy tyle co ja. Ale jak na razie to ja przez 5 lat gdy oni studiowali zawsze miałem flo i czas na zabawe. A oni mieli sesje i mało czasu.......

gdzie tu logika i kto ma racje ??

[Lena100]

Często spotykam się z przekonaniem, że te osiem (albo więcej) godzin dziennie w pracy to czas wyjęty z życia, a sama praca jest tylko koniecznością, która ma służyc utrzymaniu siebie i rodziny. Jeżeli jest to zawód monotonny i nie ciekawy to zgadzam się całkowicie. Ale jeżeli jest to coś co nas fascynuje, daje satysfakcję, jest spełnieniem planów i marzeń... To jestem w stanie poświęcić się karierze i nie uważam czasu spędzonego na charówce straconym. A jeżeli przytoczony przez Zegarmistrza przypadek robi to, co zawsze było jego pasją? Może wspaniale odnalazł się w świecie tej korporacji i poświęcenie temu całego życia mu nie przeszkadza? Może nie potrzebuje się wcale "wyszumieć"?

Bajachikoma, wiesz, znam człowieka, który nie skończył liceum i tydzień temu dostał przelew na 3 miliony dolarów. I takie sumy wpływające na jego konto są dla niego normalne.