[Ysengrinn]

Co by nie było za różowo - haterski spamtopic!

Temat dotyczy motywów, które choć obiektywnie wcale nie muszą być złe, to subiektywnie są - doprowadzają swym pojawieniem się do szału/rozpaczy i potrafią popsuć przyjemność z seansu/lektury nawet dobrego dzieła. Mam takich całkiem sporo, a jakoś czuję, że nie jestem jedyny;P.

Półnadzy barbarzyńcy i laski w bikini z siatki kolczej - nigdy nie byłem fanem Conana, roznegliżowani troglodyci nie wywołują u mnie ścisku nostalgii, a całą modę uważam za obciach niewiele mniejszy niż trykot Supermana;

Uskrzydełkowione wróżki - nie lubię ich generalnie, a stopień nielubienia wzrasta proporcjonalnie do powagi i ambicji dzieła; zresztą, praktycznie każdy gatunek malutkich ludzikuff razi pretensjonalnością wszędzie poza baśniami i bajkami;

Elfy ultraekologiczne - Nie. Na. Wi. Dzę. Podobnie jak nienawidzę pozostałych hipisowskich interpretacji Tolkiena, ale elfy-weganie, myziający drzewa i uważający instytucję ognia za zbrodnię są szczególnie bliscy memu sercu.

Dylematy "czy maszyna może stać się istotą żywą" - są nudne. W przypadkach, gdy maszyna to seksowna androidka, a dylematy snuje śliniący się do niej bohater, robią się irytujące. Zwłaszcza, że odpowiedź praktycznie zawsze brzmi "tak", czy raczej - "wspaniałomyślnie przyznaję ci prawo do człowieczeństwa, a teraz się rozbieraj".

[Keii]

O, dobry temat, na pewno będę w miarę czytania/oglądania często tu pisał, bo motywów których nie lubię jest dość sporo, ale tak na sucho ciężko mi je wszystkie wymienić.

Od najświeższych:
Przejścia z ciekawej powieści SF w pseudofilozoficznoreligijny bełkot. Drugi tom Hyperiona jest tego idealnym przykładem. Nie chodzi tu nawet o fakt, że na wspomnianej zmianie cierpi akcja - bardziej boli mnie to, że wszelkie przywoływane teorie są zwykle grubymi nićmi szyte i budzą we mnie na przemian ziewanie i chęć ukrycia twarzy w dłoni.

Deus ex machina. Nie lubię, nie cierpię. Kiedy się pojawia, jest to dla mnie wyraźny znak, że autorowi, tudzież autorce, skończyły się pomysły i żeby kopnąć wydarzenia do przodu musi uciec się do tej niecnej sztuczki. O ile pojedyncze wystąpienie na dzieło jestem w stanie przyjąć, bo czasem jednak jest dobrze poprowadzone, to już wielokrotne stosowanie tego rozwiązania w jednym dziele zwykle nie wychodzi mu na dobre.

Ubijanie bohaterów pozytywnych - bardzo nie lubię, kiedy postacie które darzę sympatią są mordowane/torturowane i staram się unikać tytułów, w których motyw ten występuje.

[moshi_moshi]

[Eire]

Jej tylko trzeba miłości- ilekroć mamy interesującą postać kobiecą, tyle razy okazuje się, że jej odwaga i inteligencja, to tylko fasada za którą kryje się romantyczna duszyczka, mięknąca w ramionach ukochanego.

Babochłop- nie kobieta inteligentna, nie samodzielna, ale właśnie babochłop, co boi się wody i mydła. W "Legendzie Aanga" ujęło mnie właśnie to, że tam kobiety silne i niezależne też lubią babskie rozrywki i w niczym im to nie ujmuje.

Trzecia rzecz, też w związku z Avatarem, nie wiem, czy uda mi się to opisać, ale świetna kreskówka ma dwa głupie błędy, które wzięły się z chęci wybielania bohaterów.

Pierwszy to Azula- jej koniec jest w sumie uzasadniony, ale IMHO na kilometr wali wymówką. Gdyby nie ten unik, kryształowy Zuko musiałby się zmierzyć z problemem siostry rebeliantki- zdolnej, inteligentnej, mającej większe niż on poparcie. Niby miał większe prawa do tronu, ale zamierzał wprowadzić zmiany, których wojennie nastawiona arystokracja i olbrzymia armia nie przełknie tak sobie. W takiej sytuacji nie ma dobrego wyjścia- albo nieczyste zagrywki, albo przegrana. Usłużni scenarzyści usuwają więc potencjalną przeszkodę w sposób dość nachalny, w dodatku dla mnie budzący skojarzenia z praktykami pewnego euroazjatyckiego totalitaryzmu.

Kolejna rzecz to cholerny relatywizm - przebaczamy hurtem dobremu, bo chciał dobrze i w ogóle taki biedny. O kim mówię? Ano o Irohu... Azula za podbicie Ba Sing Se

Spoiler: pokaż / ukryj

idzie do psychuszki

. Iroh prowadził oblężenie- przez 600 dni. Nie ma słowa o tym, że żałuje. Bo przecież synka mu przy tym zabili... scena nad grobem jest wzruszająca, ale ilu takich synów z obu stron nie wróciło do domu? Zuko co chwila dostaje w łeb widokiem ofiar armii Ognia. Iroh mieszka w BSS i ani razu nie widzi spotyka nikogo, komu wojna by coś zabrała, wyrzutów sumienia niet. Ale przecież on należy do naszej paczki.

[Loko]

Possible spoilers: Star Wars


Zabili go i uciekł:
- Boba Fett został zjedzony przez ogromnego robala, ale nie! Nie obawiajcie się! Wyszedł.
- Imperator Palpatine zostaje wrzucony przez swego dyszącego ucznia w szyb chłodzący Gwiazdy Śmierci. Co tam. Jakoś go sklonowali czy coś, nie wiem, zbyt zamotane i nielogiczne. W każdym razie jeszcze pożył.
- Darth Maul zostaje przecięty wpół, po czym spada ze 30 metrów. Sklonowali go, bo jak to tak.

Ciekawe za ile pojawi się komiks, w którym Chewbacca wyjdzie z grobu.

Innymi słowy irytuje mnie "wskrzeszanie" postaci. Skupiłem się głównie na Star Wars, ale rzecz jasna występuje to prawie w każdej serii filmów, książek czy czego tam jeszcze.

[Urawa]

Szlachetni rebelianci vs złe imperium - nie tylko zgrany do bólu, bezsensowny i głupi to jeszcze wciąż powtarzany, więc, wydawać by się mogło, atrakcyjny. No i oczywiście nasi szlachetni rebelianci (nie da Boże terroryści) prawie zawsze muszą wygrać. A wystarczy spojrzeć na historię naszego kraju od konfederacji barskiej do powstania styczniowego... Aha, oczywiście każde imperium to od razu imperium zła.

[Asthariel]

Miłość od pierwszego wejrzenia - może jestem naiwny, ale dla mnie miłość to "pokrewieństwo dusz", wspólne zainteresowania, dobre dogadywanie się - a czasem jedno sie zakocha w drugiej po łacznie 15 minutach znajomości. Bleh. Trullu Sengarze, Ganoesie Paranie, Salmo - patrzę na was.

[Karel]

[Eire]

@Loko
IMHO w Star Wars zaraz zaczną zbierać Smocze Kule, bo pomysły na wskrzeszanie się już kończą.

[Ysengrinn]

"To jest dla dzieci i do telewizji, nie możemy dawać wieloodcinkowej historii, bo się pogubią!" - czyli mamy pomysł na złożoną, stopniowo rozwijającą się fabułę... I mamy gorset struktury epizodycznej, która wymusza, by pierwszy, góra drugi odcinek wyjaśniał WSZYSTKO - przyczyny konfliktu, relacje wewnątrz drużyny bohaterów, znaczenie imion, pochodzenie maskotek, sposób w jaki drużyna się zawiązała i zdobyła obecne lokum, nie wspominając oszywiście o przyczynach anghhhstu. Wszystko to zwalone na kupę wygląda niezgrabnie, topornie i strasznie psuje rytm opowieści. Nie wspominając, że to zwyczajnie idiotycznie wygląda, gdy bohaterowie w ciągu pół minuty wymyślają sobie na poczekaniu pseudonimy, bo tak.

Wampiry - (tu raczej nikogo nie zaskoczyłem) A przynajmniej ich postmodernistyczna odmiana, roszcząca sobie prawo do yntelektualnej guembii, wewnętrznego rozdarcia, zajedwabistości i wojgle. Zwłaszcza wojgle. Ja natomiast dalej uważam, że ktoś, kto otrzymał supermoce i nieśmiertelność ponieważ był frajerem, ofiarą i dał się pogryźć w ciemnej uliczce jest cokolwiek żałosny i naprawdę nie powinien się tym obnosić.

... Spidermana broni fakt, że przynajmniej robi w życiu coś pożytecznego.

[Vodh]

He is *Eeeeevil*, he kicks puppies! - chyba najbardziej znienawidzony przeze mnie motyw, kiedy twórcy wpadają na jakiegoś sensownego, inteligentnego i sympatycznego bohatera, który ma akurat nieszczęście mieć zdanie odmienne od protagonisty, w związku z czym na siłę dowalają mu jakiś kompletnie niepasujący element charakteru, który czyni go jednoznacznie złym. I mean, WHY WOULD HE EVER DO THAT THING, HE (unlike the protagonist) WASN'T DUMB!

Jesteśmy bandą awanturników na szlaku pełnym niebezpiecznych i ekscytujących przygód. Przygarnijmy sierotę! - drugi najbardziej znienawidzony motyw to 'dziecko w drużynie'. Po prostu nienawidzę, kiedy do głównych bohaterów (w liczbie pojedynczej bądź mnogiej) na siłę doklejają jakiegoś niedorostka. Zwykle wszystko dodatkowo psuje jeszcze fakt, że oczywiście dzieciak na początku musi być krnąbrny i irytujący, ale ostatecznie wiadomo, że okaże się wierny niczym szczeniaczek, i jeszcze przypomni bohaterowi o tym, jakie to ważne mieć przyjaciół/umieć kochać/być bezinteresownym/szczotkować zęby. Brrr. Dzieciom wśród dorosłych mówimy NIE.

[Crushmaker]

Ktokolwiek, jakkolwiek I gdziekolwiek lamentujący/płaczący/wyjący przesadnie z byle kruchego powodu. - irytuje mnie jak się wprowadza postać by tylko krzyczała z byle błahego powodu typu "paznokieć mi się złamał" w trakcie gdy otoczenie biega dumnie z iście stoickim spokojem, z siekierą wbitą między łopatkami.

Byle by wybrać najgłupszą z możliwości. - pustynia, most i rów głębokości jednego km... najprostszą drogą na drugą stronę jest trip dookoła planety (tudzież patrząc na most - skok w otchłań głęboką z nadzieją, że jakoś się uda).

Problemy emocjonalne nastolatków - jak zagadać do dziewczyny w 130 odcinkach....(?!!!).

[Tren]

[Potwór Latacz]

Zło które nie myśli
A co gorsza czyni błędne założenia: "on na pewno nie żyje", "to pewne że wygramy, na co nam wsparcie??"
Oj denerwujące jest że ŹLI potrafią spartolić najprostszą sprawę tylko dlatego że w innym wypadku przygłupawi/słabi główni bohaterowie nie mieli by szans..

a poza tym
Zło teatralne
Ja wiem że stanąć na szczycie najwyższej wieży w swoim zamku albo najbliższym klifie i się roześmiać to jest cool...


To jest podejrzane ...
..."więc chodźmy to sprawdzić a najlepiej jeszcze się rozdzielmy aby szybciej poszło" - jak ja lubię zachowania które sprawiają że instynkt samozachowawczy biegnie do zdrowego rozsądku aby się wypłakać.

[Crushmaker]