[Keii]

Standardowa przypominajka o co chodzi w tematach poleceniowych:

Temat służy do zadawania pytań o książki polecane w jakiejś kategorii. Innymi słowy, mogą się tu znaleźć pytania w rodzaju: "jakie fantasy polecacie?", "co podobnego do aaa mógłbym przeczytać", względnie "Czytałem bbb, ccc i ddd - podsuńcie coś w podobnych klimatach?"

Posty nie będące odpowiedziami na jedno z ostatnio zadanych pytań będą usuwane.

Posty "Eee to świetna książka, polecam wszystkim" - jeśli nie będą odpowiedziami na jedno z ostatnio zadanych pytań - będą usuwane.

Tematy dublujące ten temat będą zamykane lub scalane.

Tren

Nabrałem ochoty na przeczytanie przyjemnego fantasy, ale ciężko sugerować się streszczeniem z tyłu książki, poza tym w księgarniach jest tego zatrzęsienie i ciężko coś wybrać.
Co rozumiem przez przyjemne fantasy? Ma czytać się lekko, nie musi przybijać patosem. Dobrze byłoby, gdyby nie wyglądało też jak zapis serii rpg. Humorem również nie wzgardzę, ba, byłby mile widziany.
Co czytałem i mi się podobało? Ot chociażby cykl Kronik Drugiego Kręgu, Pratchetta niestety znam już całego, więc odpada. Niezbyt przepadam z kolei za twórczością Piekary.
A, byłbym zapomniał - prosiłbym, bez żadnych wielotomowych (od 2 w górę) cykli.
Ktoś mógłby polecić coś, co miałoby szanse mi się spodobać?

[Costly]

Możesz spróbować z "Panem Lodowego Ogrodu" autorstwa Jarosława Grzędowicza. Spełnia wszystkie wymagania idealnie poza jednym - ma już 2 tomy i na nich się nie skończy. Ale zdecydowanie to jedna z przyjemniejszych pozycji fantasy ostatnich lat.

Z jednotomowych do głowy przyszedł mi jeszcze Rafał Ziemkiewicz i jego "Ognie na Skałach". Wbrew pozorom całkiem lekkie i przyjemne dzieło utalentowanego (i niestety upolitycznionego) autora.

[Crys]

"Ognie na skałach" nie porwą Cię Keii :) Takie ot, dobrze napisane, niby fabularnie też ok, ALE. No właśnie, za mało rozwinięty wątek głównego bohatera i to co tam jest z nim nie tak (muszę enigmatycznie, bo popsuję zabawę), jakby to nie było jednotomowe, to bym Ci poleciła, ale tak - nope.

Za to ja wszystkim polecam sagę Vorkosiganów autorstwa amerykańskiej pisarki Lois McMaster Bujold. Spory opis umieszczę w dziale książkowym również, ale w osobnym poście, gdzie jego miejsce jak mniemam :)

[Irian]

"Zawód: Wiedźma" czytałeś? To jest co prawda wielotomowe, ale i tak mamy tylko dwa po polsku, póki co, więc chyba się kwalifikuje. :> "Podatek" Mileny Wójtowicz jest kapitalny, ale trudno dostępny (chociaż Fabryka Słów chce go chyba wznowić, sądząc po zapowiedziach); nowsza "Załatwiaczka" też jest niezła.

Niestety, większość humorystycznego fantasy, które przychodzi mi na myśl, to zdecydowanie wielotomowe cykle (Kedrigern, na przykład, albo Smok i jerzy). W sumie, tę ostatnią książkę możesz przeczytać, nie przejmując się dalszą częścią, jest ładnie zamknięta...

[Keii]

Oczywiście, że czytałem Wiedźmę :D
Temat już trochę nieaktualny, głównie dlatego, że w związku z koniecznością czytania materiałów do pracy licencjackiej na beletrystykę mam stosunkowo mało czasu...

[Costly]

Ale warto mimo wszystko temat zostawić, może się jeszcze nie jednej osobie przydać.

Dla przykładu mnie - szukam autorów, których twórczość przypomina dzieła Aleksandra Grina. Jeżeli ktoś ma jakieś propozycje, to będę wdzięczny za informację na ten temat.

[Keii]

Czy ktoś kojarzy może cykl książek Darrena Shana "Demonata"? Zastanawiam się, czy przypadkiem się nim nie zainteresować.

[Amarth]

[Chatoyant]

[Costly]

Może bardziej wymierna będzie tutaj "Biegnąca po falach" Grina dla tego co miałem na myśli. Chodzi o powieść w której świat przedstawiony w zasadzie nie przejawia bezpośrednio cech fantastycznych, a przynajmniej nie od razu, ale mimo to od początku sposób narracji i różne zabiegi autora pozwalają nam czuć jednak nastrój fantasy. Jeszcze 8:00 rano nie ma, to na ten moment na bardziej precyzyjny opis się nie zdobędę, mam nadzieje, że ten wystarczy.

[de99ial]

Polecam Grzędowicza Księgę Jesiennych Demonów
Kresa Księgi Całości oraz Dumas Trzech Muszkieterów

[Chatoyant]

[Shadow Dancer]

Stephen King Sklepik z marzeniami.
Znają ją pewnie wszyscy, a przynajmniej większość fanów Kinga. Do spokojnego Castle Roch przyjeżdża Leland Gaunt, który otwiera sklep, w którym można kupić "wszystko o czym zamarzysz". Ceną za zrealizowanie marzeń jest spłatanie współobywatelowi pozornie niewinnego figla. Klienci popadają w obłęd i obsesję na punkcie zakupionych "marzeń" i tym samym nie mogą wyzwolić się spod mocy tajemniczego przybysza. Czy miejscowemu szeryfowi uda się uratować miasteczko i przywrócić mu spokój?
Pozycja (prawie ;)) obowiązkowa dla wielbicieli Kinga i im właśnie polecam.


Noc Blizn autorstwa Alana Campbella. Książka o gotyckim mieście zawieszonym na łańcuchach nad bezdenną przepaścią, w której mieszka bóg Ulcis, "Zabieracz Dusz". W mieście mieszkają: młody anioł, zabójczyni, szaleniec nazywany "Trucicielem" oraz krwiożerczy potwór zachowujący resztki swego ludzkiego "Ja", natomiast otaczające miasto pustynie zamieszkują wrodzy nomadzi Heshette. Książka pełna intryg i kłamstw, zawiła, posiadająca wiele wątków i tajemnic, utrzymana w mrocznym klimacie. Debiut pana Campbella uważam za bardzo udany i bardzo polecam wszystkim, którzy lubią mroczne klimaty.

[Vodh]

Do tego opisu z ostatniego posta pasują całkiem nieźle "Amerykańscy Bogowie" Neila Gaimana. Gaiman ma właśnie dość specyficzny, bardzo "fantastyczny" mimo początkowego realizmu historii, sposób narracji, który mnie oczarował, choć muszę przyznać, że nie musi się każdemu podobać. Natomiast jeżeli chodzi o świat, który cechy fantastyczne przejawia raz na jakiś czas (przynajmniej na początku, z czasem to natężenie rośnie, natomiast przez całą książkę pozostaje wrażenie, że ta fantastyka to tylko mała część świata). Chociaż pewnie do rosyjskiej fantasy podobne to za bardzo nie musi być.

[Costly]

Szczerze, to za Gaimanem nie przepadam. A na dodatek to o czym piszesz, to nie to o czym mówiłem ja. Miałem na myśli pewną dawkę mistycyzmu obecną w całym przedstawionym świecie, pomimo pozornej jego naturalności. U Grina w ogóle to był pewien rodzaj konfliktu postrzegania świata w czysto realny sposób i pewnej wiary w obecny w nim mistycyzm. A to wszystko z kolei tak naprawdę ku ukazaniu wyboru pomiędzy prowadzeniem życia wedle realistycznych i pragmatycznych założeń, a w pogoni za marzeniami. Ale dzięki i tak. Wymienione przez de99ial pozycje znam, to też nie to. Therru chyba w ogóle nie pisała do mnie ;p Burzowy materiał wygląda groźnie, ale też najbardziej obiecująco, tak więc sprawdzę go gdy będzie okazja.