[Avellana]

Ktoś kiedyś napisał: Tylko o rzeczach, które są nam całkowicie obojętne, możemy wypowiadać się całkiem obiektywnie... Co sprawia, że ocena całkiem obiektywna jest bezwartościowa.

Z recenzjami... Z recenzjami jest zabawnie. Bo jeśli napiszę: "Anime ZZZ jest do chrzanu, bo mi się nie podobało", to to jest subiektywny pogląd, ale nie jest recenzja, bo ktoś się z tego dowie tylko, czy mi się to podobało. Recenzja brzmi: "ZZZ ma marną fabułę, pełną luk i usterek, połowa wątków pozostaje niezamknięta, a szczególnie irytujące może się wydawać..." - i dalej w ten deseń. Albo też "Muszę przyznać, że mnie ZZZ nie przypadło do gustu, sądzę jednak, że mogłoby się spodobać widzom, którzy..." - i tak dalej.

Mało co jest jednoznacznie dobre albo jednoznacznie złe, zawsze można wytknąć serii jakąś usterkę, albo znaleźć w gniocie jakiś mocniejszy punkt. Ale przede wszystkim nie ma tak, żeby wszystko się wszystkim podobało. Dlatego pisząc subiektywną (bo jaką inaczej?) recenzję, muszę napisać, do kogo jest skierowana dana rzecz. Że spodoba się miłośnikom akcji, albo że nadaje się przede wszystkim dla zagorzałych romantyczek...

Bo jeśli ja sięgam po recenzje, to nie po to, żeby się dowiedzieć "Musicie to zobaczyć!" - a potem trafiam na jakiś cyberpunk, z którego nic nie rozumiem. Wolę takie: "jeśli lubisz romatyczno-krwawe opowieści", to to anime dla ciebie" - i już wiem, że nie dla mnie. Bo po samym streszczeniu nie zawsze da się połapać.

Czyli - jeszcze raz - recenzje należy się starać wyważyć. Znaczy - jeśli się uważa, że gniot, albo że arcydzieło - to po pierwsze uzasadnić, a po drugie - zastanowić się, komu to się spodoba, a kogo odrzuci. A różnica między dobrą a złą recenzją jest jak między dobrym a złym obrazem - nie zdefiniujesz, ale widać...