[Luna]

[wa-totem]

kuu?
Wulgarna forma czasownika 'jeść'.
Coś jak 'żreć'...
LOL.

A tak serio, to Kanji 空 zazwyczaj czytane 'sora' (niebo) i stanowiące część 'powietrza' (空気, くうき, kuuki) ma on-yomi 'KUU'.

[achiever]

Zeg:

Zeg:

[LunarBird]

[gadrael]

[Avellana]

Temat oprócz spoilerów w zasadzie zawiera zestaw informacji wystarczających, żeby każdą myślącą osobę zniechęcić do Haibane Renmei. Nie wiem, co zrozumiała z tego anime Luna (względnie, czego nie zrozumiała), ale chciałabym dać recenzenckie słowo honoru, że nie jest to seria o zangstowanych postsamobójczych aniołkach.

Obawiam się, że w sporej części muszę się zgodzić z Ysenem. Postawa "życie jest takie okropne, nikt nie rozumie mojego cierpienia, jak cudownie byłoby rozpłynąć się w niebycie" jest w miarę częsta wśród osób nastoletnich, a w większości całkowicie niezrozumiała dla osób starszych, szczególnie tych, które (jak np. ja) nigdy takiej fazy nie przechodziły. Natomiast takie osoby zwyczajnie nie zdają sobie sprawy, że to, co one traktują jako element wizerunku i pokazują wszystkim, jest skrajnie irytujące dla ludzi myślących. Bo są rzeczy, na które się nie szpanuje, niezależnie od tego, jak potężnie egzaltowaną gotycką małolatą się jest.

W swoim czasie (a było to, kiedy miałam lat starsze naście) moja ówczesna przyjaciółka pewnego dnia przyszła ubrana jeszcze bardziej na czarno niż zwykle i oznajmiła, że prosi, żeby ją potraktować poważnie. Bo ona wie, że ja to się będę śmiała, ale ona chce, żebym raz jej uwierzyła. Jej życie jest okropne, jest mroczne, ona zwija się w bólach egzystencji (no jakoś tak to szło, to było kilkanaście lat temu, więc nie pamiętam) i ona nie wie, ile czasu to wytrzyma. Chciałaby więc, żebym wiedziała, że gdyby coś się z nią stało, to ona mnie za to nie wini. "Rozumiem" powiedziałam i złapałam za telefon, żeby zadzwonić do jej matki. Kiedy zawiesiła się na mnie z wrzaskiem, żebym tego nie robiła, wyjaśniłam, że właśnie traktuję ją poważnie. Niepoważne byłoby, gdybym wysłuchała czyichś planów samobójczych, pokiwała głową i powiedziała, że rozumiem jej pustkę i współczuję cierpieniu. Jeśli ktoś z mojego otoczenia faktycznie zamierza sobie zrobić poważną krzywdę, to zrobię wszystko, żeby temu zapobiec, a kwestia, co ta osoba o mnie pomyśli (znaczy, że zdradzam jej sekrety) mnie w tym momencie guzik obchodzi.

Jak sądzę, była to jedna z kluczowych przyczyn, dla których osoba ta nie jest obecnie moją przyjaciółką, tylko luźną znajomą.

[korsarz]

[LunarBird]

[Avellana]

Temat zamknięty jako całkowicie pozbawiony szans na rozsądną dyskusję. Jutro zostanie przeniesiony do archiwum. Tematy utrzymane w duchu podobnym zostaną zamknięte od razu, a zakładający dostanie ostrzeżenie.