[Noriel]

Mnie seria się całkiem podobała. Dobrze się przy niej bawiłam, fabuła nie była zbytnio skomplikowana, a do tego od groma przystojnych bohaterów ;] I każdego można było za coś polubić.
Ren'a - za ten chłód, tajemniczość, a mimo wszystko troskliwość w stosunku do Hino; Hiharę - za jego poczucie humoru i wieczny optymizm;
Yunoki'ego - za tą 'mroczną stronę', choć do niego najtrudniej było mi się przekonać
Shimizu - toż to była słodycz chodząca. Ale lubiłam jego filozoficzne przemyślenia. Poza tym uwielbiam wiolonczelę.
I jeszcze ten zielony, co grał na fortepianie - za wierność po prostu.
Natomiast główna bohaterka mnie denerwowała. Taka wiecznie niezdecydowana, oczywiście wszystkich w sobie rozkochała, ale nie zauważyła, że cała piątka się do niej ślini.
Ogółem polecam, komuś, kto chce obejrzeć lekką i przyjemną serię :)

[Reijia_]

Byłam optymistycznie nastawiona do tego tytułu i pokładałam w nim wielkie nadzieję na to, iż wzbudzi we mnie emocje jak na prawdziwy romans przystało...I chyba za wysoko postawiłam La Corda D'Oro poprzeczkę. Dosłownie męczyłam się z seansem, od tej tony cukru głowa mnie bolała...Wszyscy naokoło latali z Hino Kahoko i ją pocieszali...Jejku, ile można!? :| Nie chcę nikogo urazić, ale stanowczo odradzam!