[Lena100]

Shounen Onmouji 1-9
Ojoj... Seria pod względem fabuły i akcji beznadziejna. Schemat "Potwór tygodnia" aż piszczy, a pokonywane ZUE Ayakashi wygłaszają podczas bitew swoje ZUE przemowy (albo chociarz zdania ; "Nie masz ze mną szans" ; "Buahahah zabiję Cię, wnuku Seimeia!" ; "Twoja duchowa moc jest niczym w porównaniu z moją siłą!"). Po pewnym czasie zaczyna się to robić nudne. Projekty postaci są wręcz straszne. Nie mówię o głównych bohaterach jak Masahiro, Seimei czy Hime, ale Duchowe Summony sa tak zabawne, że aż mi się chce piszczeć. Czy to jest jakaś super moda na gołe, albo pół przykryte klaty? (albo błękitne szaliczeki, które lewitują nad ramionami? hahahaha...)Ale mimo wszystko jest coś co mnie trzyma przy tej serii i sprawia, że czuję do niej sympatię. Mokkun i Masahiro. Seyjuu, charaktery i relacje ich łączące są wyjątkowo miłe. No i te sceny w których Seimei dokucza Masahiro, albo kiedy ten udaje swojego dziadka ("Tak, tak, dzidziusiowi jest strasznie wsytd" - tak powie a potem otrze łzy, których nawet nie uronił!" ^^). Wstawki obyczajowe i humor są tutaj najfajniejsze. W sumie, takie oglądajło, które mozna zobaczyć kiedy nie ma się nic innego do roboty - pozostawia miłe wrażenie.

[SoraCumo]

Mi w tej serii podobało się to, że nie było szczęśliwego (100%) zakończenia. I lekki wprowadzenie w buddyzm.