[Avellana]

Część "encyklopedyczna" była od dłuższego czasu planowana, więc przypominam tylko stan prac. W temacie Słowniczek II Xeniph zgłosił własne propozycje rozszerzonych haseł i przygotował dla nich definicje, uzupełnione potem przez wa-totema i jeszcze kilka osób. Cały uzyskany w ten sposób plon został posadzony w Encyklopedii Kasumi - http://www.kasumi.pl/index.php?module=Encyclopedia&func=lettersearch&letterget=Wszystkie&vid=3

Teraz warto to zacząć uzupełniać. W tym temacie można zgłaszać propozycje potrzebnych haseł, a nawet ich definicje :)

W tej chwili panuje pewien chaos, ale jak będzie więcej haseł, ulegnie on opanowaniu. Wśród interesującego nas zakresu można wyróżnić:

1. Hasła związane bezpośrednio z mangą i anime
2. Wyrazy, nazwy i frazy japońskie - popularnie występujące, częste w anime etc.
3. Hasła związane z kulturą i historią Japonii - pełna dowolność

Hasła mogą być dowolnie rozbudowane. Osobna część encyklopedii jest przystosowana do wprowadzania haseł biograficznych - gdyby komuś na tym zależało. Czekamy na propozycje.

[Mizuumi]

Uhm... z lekka zauwazam chaos. Przynajmniej chwilowo. Na pewno wypadaloby scalic z tym nasz slowniczek. A potem moznaby sie zastanowic co dalej pewnie..

[Beryl]

Tego senseia to się jednak jeszcze poprawić by dało... bo z tego ktoś może wywnioskować, że można to potraktować jako nazwę zawodu, że nauczyciel sam o sobie tak może powiedzieć, jak się zapytają, co robi.
I faktycznie, lekki bajzel.

[Xeniph]

[Avellana]

Oto doskonała okazja dla osób, które mówią, że chętnie by coś porobiły, ale nie wiedzą co. Poniżej przedstawiam listę haseł do opracowania, które zaczerpnęłam głównie z encyklopedii ANN.

Do zrobienia od zera - co NIE oznacza, że należy przetłumaczyć to, co jest na ANN. W miarę możności należy to skompilować z kilku źródeł, tworząc coś własnego, niekoniecznie bardzo długiego, ale w miarę wyczerpującego.

AMV
bootleg
cosplay
doujinshi
fanserwis
fanfik
fansub
hentai
josei (grupa docelowa)
lazy animation
manhwa
moe
omake
ONA
OST
shoujo (grupa docelowa)
shoujo-ai/yuri
shounen (grupa docelowa)
shounen-ai/yaoi
skanlacja
super-deformed

akanbe
bento
bijin/bishoujo/bishounen
bukatsu

Po przejrzeniu Youkaimury (http://www.youkaimura.org) doszłam jeszcze do tego, co warto by zrobić z bestiariusza (najlepiej podając przykładowe anime, w których występują - przy większości mogłabym pomóc)

dokuro
inugami
kamaitachi
kappa
kirin
kitsune
kodama
mujina
ningyo
shikigami
tanuki ;)
tengu
yuki-onna
zashiki-warashi

[Daerian]

Ja zgodnie z oferta robie historie (pod co nieco kultury podpadnie XD) oraz sporo z mitologii :)
PS: zaczne od rozpiski rzeczy zwiazych z ninja i samurajami :-D

[Crack]

Jeśli możesz, to robiąc historię spisuj sobie na boku źródła informacji o samurajach i później mi prześlij. Na maturę będę potrzebował informacji o samurajach :)

[Raul]

To zajrzysz do Encyklopedii Kasumi :D

[Daerian]

Prosze bardzo Crack, wyslij mi też maila to ci zeskanuje kilka artykułów jak będę miał trochę luzu :)

[Daerian]

Proszę o opinię o pierwszym głównym temacie jaki przygotowuję - broni japońskiej. Na razie lista, później dopiszę jeszcze o wykuwaniu mieczy. Jeśli ktos ma jakieś uwagi lub uważa, że należy opisać coś jeszcze, niech napisze proszę :) Ave, Raul - wersje koncowa pośle wam jak zasięgnę ogólnej opinii i dopiszę o kuciu ^^
PS: Literówki, zdania niegramatyczne itd. też proszę piętnować :)

Rodzaje broni:

Bisento – japońska odmiana halabardy, o krótszym ostrzu, przypominającym nieco szerokie, zakrzywione ostrze włóczni. Broń najprawdopodobniej zaadoptowana z Chin.
Bo – kij o długości od około półtora do 1,8 metra, wykonany z drewna lub bambusa. Współcześnie sztuka walki bo jest częścią treningu karate.
Boken – drewniany miecz ćwiczebny, używany w celach bezpieczeństwa, o kształcie i długości zazwyczaj zbliżonych do katany.
Daisho – (krótki i długi) – zestaw mieczy japońskich (katana i wakisashi) wykonanych w podobnym stylu zdobniczym, noszonych razem.
Katana – jeden z najważniejszych mieczy samurajskich, najczęściej przy tym kojarzonych. Prawo do noszenia miecza w średniowiecznej Japonii mieli tylko samurajowie, więc tak samo jak w Europie stanowił on znak przynależności klasowej.
Katana jako broń wykształciła się pod koniec XV wieku z miecza tachii, w wyniku pogorszenia się sytuacji wewnętrznej Japonii i walki pomiędzy możnowładcami (daimyo) o władzę zwierzchnią. Ponieważ walki coraz częściej wybuchały w pomieszczeniach, skrócono głownię i zmieniono sposób noszenia broni – katanę nosiło się za pasem, brzuścem do góry. Dzięki temu można było szybko dobyć miecza, zadać uderzenie jedną ręką, po czym ująć go dwurącz do dalszej walki.
Ostrze katany ma długość około 70-80 cm i jest lekko zakrzywione oraz jednosieczne. Sygnaturę na głowni umieszczano po zewnętrznej stronie prawidłowo noszonego miecza. Rękojeść ma około 30 cm długości i przekrój owalny, prawie zawsze jest tez kryta jaszczurem. Katany nie posiadały typowego jelca – zamiast nich występowała tsuba, czyli owalna osłona dłoni, zazwyczaj bardzo pięknie zdobiona. Pochwa od katany była zazwyczaj malowana czarną lub ciemnobrązową laką, lub oprawiana jaszczurem. Znajdował się w niej zwykle schowek na nożyk (-> koganata) i szpilę kogai.
Katana była zazwyczaj noszona razem z krótszym mieczem, -> wakizashi.
Ken – prosty żelazny miecz wzorowany na orężu chińskim, wyszedł z użycia bojowego w Japonii już pod koniec 1 tysiąclecia. Mimo to nadal pełnił funkcje ceremonialne.
Koganata – niewielki nożyk (około 15-25 cm) noszony w specjalnym schowku w pochwie. Miał jednosieczną, prostą i zwężającą się ku końcowi głownię i ozdobną rękojeść, w kształcie prostej listewki wykonanej z metalu, rzadziej drewna, kości lub rogu.
Naginata – broń drzewcowa o długim, jednosiecznym ostrzu, podobna do kosy postawionej na sztorc. Żelazce naginaty, przypominające ostrze krótkiego miecza (np. wakisashi) jest zamocowane na drzewcu za pomocą długich wąsów. Drzewce ma przekrój owalny, jest okute na tylcu i bardzo elastyczne, czego wymaga specyfika walki tą bronią. Warto wspomnieć, że broń ta była początkowo orężem chłopskim, później posługiwali się nią wojowniczy mnisi, zaś na końcu spopularyzowała się w wojskach regularnych.
Ciekawostką jest też fakt, że w późniejszym okresie umiejętność walki naginatą była jedną z wielu umiejętności, jakie powinna posiadać dobra żona samuraja. Niektóre z nich potrafiły posługiwać się nią tak dobrze, że słynna stała się historia jednej z nich, która pod nieobecność męża, najechana przez zawistnego sąsiada, osobiście obcięła mu głowę, by następnie zachować ją i pochwalić się mężowi zwycięstwem.
Nihonto – miecze japońskie.
Nunchaku – broń chłopska, wykształcona z odmiany cepa, przeznaczonej do młócenia ryżu. Nunchaku składa się z dwóch kawałków drewna (zazwyczaj około 30 cm, idealna długość to długość kości przedramienia właściciela) połączonych łańcuchem (w dzisiejszych czasach zazwyczaj linką, np. nylonową). Pomimo niepozornego wyglądu nunchaku jest bronią śmiertelnie niebezpieczną, na tyle że jego bojowa wersja jest jednym z nielicznych typów uzbrojenia zakazanych w Polsce.
Współcześnie techniki walki nunchaku są częścią treningu karate.
Sai – japońska odmiana sztyletu. Sai mają długie (około 30 cm) ostrze, okrągłe w przekroju i nie zaostrzone, rany zadawano szpicem broni. Poza ostrzem sai posiadają rozwiniętą gardę, odchodząca na boki i wygiętą ku górze, zazwyczaj symetryczną, nazywaną tsubą.
Istniało wiele sposobów walki przy pomocy sai, uzależnionych od metody trzymania sztyletów. Jedna z najciekawszych była możliwość złapania ostrza broni przeciwnika (przede wszystkim miecza) tsubą, a następnie złamania go przez odpowiedni ruch sztyletem.
W dzisiejszych czasach sztuka walki sai jest częścią treningu karate.
Tachi – miecz japoński, sięgający tradycją czasów prehistorycznych. Głownia tachi jest zakrzywiona, jednosieczna i mierzy około 70-80 cm, zazwyczaj nieco dłuższa niż głownia katany. Czasami ciężko odróżnić głownię tachi od głowni katany, wyróżnikiem jest tu sygnatura – która jako że tachi nosiło się ostrzem ku dołowi, na rapciach – znajduje się po przeciwnej stronie ostrza. Tachi także posiadało tsubę, zazwyczaj o kształcie czteroliścia, bogato zdobioną. Rękojeść tachi przypomina rękojeść katany. Z tachi nie nosiło się ani koganaty, ani kogai.
Miecz ten długo pełnił funkcje bojowe, ale został stopniowo wyparty przez katanę i wakisashi, po czym zaczął pełnić funkcje ceremonialne i paradne.
Tanto – krótki (koło 30 cm długości) miecz japoński, zazwyczaj o głowni podobnej do innych mieczy japońskich, czasami prostej.
Wakizashi – krótki, bojowy miecz japoński noszony zazwyczaj razem z kataną. Głownia wakizashi przypomina kształtem katanę, choć jest krótsza – ma około 45 cm długości. Oprawa wakizashi jest bardzo podobna do oprawy katany. Był on bronią pomocniczą, a także „strażnikiem honoru” samuraja – to przy jego pomocy samuraj otwierał sobie brzuch podczas rytualnego samobójstwa, seppuku (potocznie zwanego harakiri).
Yari – japońska odmiana włóczni, zazwyczaj o dłuższym ostrzu (sięgającym w porywach do prawie metra), posiadająca często boczne ostrza u nasady głównego.
Yumi – łuk japoński, bardzo wysoki, wyższy od łucznika – często osiąga rozmiary nawet ponad dwóch metrów. Tradycyjny łuk jest wykonany z bambusa, skóry i drewna i, co nietypowe, asymetryczny w kształcie (prawdopodobnie w celu ułatwienia posługiwania się nim przez jeźdźca). Warto wspomnieć, że podobnie jak przy mieczach (patrz -> Wykuwanie broni) Japończycy wierzyli, że część duszy osoby wyrabiającej łuk pozostaje w broni i ma wpływ zarówno na nią, jak i na właściciela.

Zbroje:

Do-maru – lekka japońska zbroja, zapinana na prawym boku. Kirys zbroi jest sporządzony z małych prostokątnych płytek żelaznych pokrytych laką, połączonych kolorowymi sznurami z jedwabiu. Inny jej rodzaj wykonywano na z średniej wielkości płytek, łączonych plecionka kolczą. Jeszcze inny typ miał kirys płytowy, ze względu na wpływy europejskie.
Eboshi – czapka noszona pod hełm, na podstawie jej kształtu powstał hełm eboshi, dodano bowiem daszek, folgowy nakarczek, a często dodawano także klejnot
Gusoku – japońska zbroja nowożytna, rozwijana zwłaszcza w okresie Edo. Powstała ona z połączenia tradycyjnych zbroi japońskich i wpływów europejskich i występowała w olbrzymiej ilości odmian, bardzo się od siebie różniących. Często pełniła funkcje czysto paradne.
Hoshi Kabuto – hełm rozwinięty z wersji wczesnohistorycznej – z IV-VI wieku. Złożony jest z kilku płyt ustawionych pionowo, u dołu spiętych pojedynczą obręczą, zaś z przodu mający rodzaj osłony (daszka) lub ozdobnej płyty wzmacniającej, u szczytu zaś niewielki, kulisty otwór zwany tehen. Cechą charakterystyczną jest nitowanie płyt z pozostawieniem główek nitów. W XII i XIV nadano temu hełmowi kształt prawie półkolisty i wąskie rondo, folgowy nakarczek – fukigayeshi oraz klejnot.
O-Yoroi – klasyczna zbroja japońska, tworzona głównie na potrzeby bogatych samurajów, walczących konno i tym samym do walki konnej dostosowana. Dlatego też wraz ze wzrostem znaczenia walki pieszej straciła na popularności. Termin „o-yoroi” oznacza wielką zbroję i faktycznie jej elementy były relatywnie duże, a samuraj ją noszący wyglądał niczym istota nieziemska.
Zbroja ta składała się z elementów płytowych i małych podłużnych płytek, wiązanych taśmą i pokrytych laką. Kirys zazwyczaj składał się z dwóch części – ochrony prawego boku i drugiej, chroniącej resztę korpusu. Do tej zbroi noszono zazwyczaj hełm hoshi kabuto.

Inne:

Masamune – znany także pod imieniem Goro Nyudo, jest jednym z najbardziej znanych japońskich mistrzów wyrabiających katany. Jego wyroby datuje się na środek XIV wieku, choć niestety dokładne daty nie są znane.
Miecze Masamuny były uważane za wcielenie piękna i elegancji, a także wykonane mistrzowską techniką. Praktycznie wszystkie miecze nosiły imię swojego twórcy, choć niektórym nadawano także imiona własne, jak np. Honjo Masamune, prawdopodobnie najbardziej znane ostrze, będący symbolem dynastii Tokugawów i dziedziczony przez każdego kolejnego szoguna.
Warto także zauważyć, że miecze Masamuny były symbolem spokoju i opanowania wojownika.
Muramasa – drugi z najbardziej znanych mistrzów wyrobu mieczy w Japonii, tworzący w okolicach 1500 roku. Jego miecze, podobnie jak miecze Masumune uchodziły za jedne z najlepszych z istniejących, jednak w przeciwieństwie do nich miały sprowadzać na właściciela żądzę krwi.
Posiadanie mieczy Muramasy było źle widziane po przejęciu władzy przez Tokugawę Ieyasu, gdyż zgodnie z legendą miecze te były wyjątkowo zawzięte na jego ród, a sam Ieyasu stracił przez nie wielu przyjaciół i sam został ciężko raniony jednym z nich. Dlatego też zakazał on swoim samurajom noszenia ich, co jeszcze bardziej zwiększyło legendę ich twórcy.

[Raul]

Hohoho :) Juz sie ciesze :)
I chyba musze zmienic kategorie :D

[Avellana]

To głównie do Daeriana, ale może ktoś jeszcze coś będzie chciał opracować. Mam w bibliotece książkę "Stories of Fifty Japanese Heroes", wydaną w Tokio, w 1929 roku. Pożyczyć nie mogę, ale mogę jakieś kawałki skopiować, więc przepisałam spis treści. Proszę o ustalenie (do poniedziałku-wtorku) co z poniższej listy byłoby potrzebne:

1. Motonari Mori : The Adventurer of Itsukushima
2. Yoshihisa Shimazu : A Conservative Ruler of Satsuma
3. Harunobu Takeda : The Wanton Ruler of Kai
4. Terutora Uyesugi : The Chivalrous Lord of Echigo
5. Kanetsugu Naoe : A Foresighted and Wary Adviser
6. Nobunaga Oda : An Impetuous and Tyrannical Ruler
7. Mitsuhide Akechi : The So Called 'Ruler for Three Days'
8. Hideyoshi Toyotomi : The Napoleon of Japan
9. Takakage Kobayakawa : The War-God in Korea
10. Yoshitaka Kuroda : A Predictor of Dying Hour
11. Nagamasa Asano : The Denouncer of the Taiko
12. Ujisato Gamo : The Poisoned Hero of Aizu
13. Iyemasa Hachisuga : The So Called 'Old Fox of Awa'
14. Kiyomasa Kato : The Hero of Urusan
15. Mitsunari Ishida : The Adventurer of Sekigahara
16. Masamune Date : The One-Eyed Dragon
17. Iyeyasu Tokugawa : A Great Favourite of Fortune
18. Masanobu Honda : The Wisest Man of His Age
19. Tadanori Okubo : An Audacious and Sarcastic Flatterer
20. Tadoaki Hosokawa : A Man of Tact
21. Katsushige Itakura : An Anti-Bribe High Commisioner
22. Naotsugu Ando : A Taciturn But Telling Adviser
23. Toshikatsu Doi : The First Prime Minister of the Shogunate
24. Nagamasa Yamada : The King of Ligor and the Regent of Siam
25. Tadakatsu Sakai : The Prime Minister of the Shogunate
26. Naotaka Ii : The Kamon-non-Kami
27. Nobutsuna Matsudaira : The Statesman with the Two Callosities
28. Tadaaki Abe : The Common Father of Abandoned Children
29. Mitsumasa Ikeda : A Virtuous Ruler of Bizen
30. Masayuki Matsudaira : A Confucian Lord of Aizu
31. Shigenori Itakura : A High Commisioner of Kyoto
32. Banzan Kumazawa : The Distributor of the Panacea
33. Mitsukuni Tokugawa : The Model Vice-Shogun
34. Yoshio Oishi : The Leader of Forty Seven Loyalists
35. Yoshimune Tokugawa : The De Facto Sovereign
36. Tadasuke Oka : The Daniel of Japan
37. Sadanobu Matsudaira : A Wide Representative of the Shogun
38. Nariakira Shimazu : A Progressive Ruler of Satsuma
39. Shozan Sakuma : The Scholar with a Mirror
40. Naosuke Ii : A Victim to the Open-Door-Policy
41. Awa katsu : The Founder of the Japanese Navy
42. Takamori Saigo : The Foremost Hero of the Meiji Restoration
43. Koin Kido : A Lover and a Statesman
44. Toshimichi Okubo : A Hero, Who Never Laughed
45. Aritomo Yamagata : The Wellington of Japan
46. Hirobumi Ito : The Foremost Statesman of His Age
47. Munemitsu Mutsu : The 'Razor Minister'
48. Taro Katsura : Everbody's Friend
49. Heihachiro Togo : The Nelson of Japan
50. Maresuke Nogi : The Incarnation of Japanese Loyalty

[wa-totem]

*____*

ILE to ma stron, i dlaczego xero takie drogie?

[Avellana]

A nie pamiętam, ile dokładnie, za xero płacę po 10 gr/2 strony, więc przeżyłabym, tylko mi się cholerycznie nie chce stać nad xerografem.... Ale dałoby się zrobić.

[Serika]

Pierwsza partia youkaiów. Proszę o przejrzenie i ewentualne poprawki merytoryczne (literówki jeszcze przepuszczę przez worda).

YOUKAI:
Rodzaj demona, czy też ducha pochodzący z japońskich wierzeń ludowych. Istnieje wiele odmian tych istot, o różnym wyglądzie, charakterze i obyczajach. Część z nich przypomina skrzyżowanie człowieka i zwierzęcia, bądź też kojarzonych jest po prostu ze zwierzętami, jednak źródłem legend o youkaiach bywają rozmaite aspekty natury. Youkaie, choć potężniejsze od zwykłych zwierząt i ludzi, zazwyczaj trzymają się z dala od ludzkich siedzib, aby uniknąć kłopotów, ale zdarza się, że są wobec ludzi wyraźnie wrogie. Wówczas przydaje się pomoc pogromców youkaiów (taijiya), bądź też buddyjskich mnichów. Niektóre youkaie jednak nie tylko żyją w bezpośredniej bliskości człowieka i z nim współpracują, ale nawet budują mezaliansowe zwiazki ze śmiertelnikami. Owocem takiej zakazanej miłości bywają pół-demony (hanyou), zwykle nie akceptowane jednak ani przez ludzi, ani przez youkaie.

DOKURO (jap. czaszka), określany także jako MEKURABE:
Duchy objawiające się pod postacią ludzkich czaszek występują w jednej z najbardziej znanych japońskich legend, związanej z osobą japońskiego generała Taira no Kiyomori (1118-1181). Podobno człowiek ten zdobył władzę nie licząc się z nikim i z niczym, doprowadzając do ruiny lub śmierci wiele osób, lecz nikomu nie udało się powtrzymać jego okrucieństwa. Legenda głosi, ze żywota swojego dokonał w pałacu Fukuhara, gdzie w ogrodzie zaatakowały setki duchów pod postacią czaszek ludzi, którym wyrządził krzywdę. Zniknęły one, gdy samuraj zginął, uginjąc się pod ciężarem swoich win, lecz legenda pozostała i utrwalona została między innymi na drzeworytach takich artystów, jak Yoshitoshi i Hiroshige.

INUGAMI (inu - jap. pies):
śmiertelnie niebezpieczny, zmiennokształtny youkai (demon) przybierający postać psa lub człowieka. Zgodnie z legendami, może być bądź duchem nieżyjącego już, wiernego psa, przyzwanym przez pragnącego zemsty na kimś właściciela (często jako warunek podawane jest pogrzebanie go na skrzyżowaniu dróg), bądź też po prostu dzikim, wolnym demonem, którego udało się komuś przywołać i nakłonić do dokonania zemsty. Inugami bezwzględnie dążą do wymierzenia zemsty osobie, przeciwko której zostały wysłane, są niezwykle okrutne i zaciekłe - tak bardzo, że osoby, którym udało się nakłonić je do współpracy, zwykle później same tego żałują. Tym bardziej, że nierzadko że bestie obracają się przeciwko nim samym, przyzwanie inugami jest więc krokiem wyjątkowo desperackim.
W anime ten typ youkaiów pojawia się m.in w Tokyo Babylon. Inugami, które mogły egzystować również po wypełnieniu zemsty, prawdopodobnie były także inspiracją dla twórców Inu-yashy.


KAMAITACHI (kama - jap. sierp; itachi - jap. łasica):
youkai (demon) o postaci trzech dzierżących sierpy łasic, tworzących wirujący w powietrzu okrąg. Według japońskich legend zamieszkują one lasy i bagna, i mają zwyczaj atakowania podróżnych z taką prędkością, że nie zostają zwykle nawet zauważone, powodując głębokie i bolesne, ale prawie nie krwawiące rany. Pierwsza z łasic powala ofarę na ziemię, druga zadaje ranę, a trzecia ulecza ją częściowo tak, że rana taka przestaje krwawić.
Kamaitachi pojawiają się jako postaci poboczne w wielu anime, m.in. Ushio and Tora i Inu-yashy, z nimi także należy skojarzyć ataki postaci z One Piece i Flame of Recca.

KAPPA:
przypominające skrzyżowanie żaby, żółwia, ryby i człowieka youkaie (duchy/demony) wielkości 6-letniego dziecka, zamieszkujące podwodne miasta zorganizowane w sposób łudząco podobny do ludzkich. Na ladzie są w stanie przetrwać dzieki życiodajnej wodzie noszonej w zagłębieniu na czubku głowy. Uwielbiają ogórki i każdy, kto począstuje je tym przysmakiem, może liczyć na przysługę z ich strony, zaś wrzucenie do wody ogórka z wypisanym na nim nazwiskiem spowoduje, że żaden kappa nie zaatakuje nigdy osoby noszącej to nazwisko, ani jej rodziny. Kappa znane są również ze zdolności uzdrowicielskich, zwłaszcza umiejętności nastawiania kości - czasem zgadzają się na nauczanie ludzi medycyny. Często bywają jednak nieprzyjazne ludziom - wówczas najlepszym sposobem na poradzenie sobie z taką istotą jest ukłonienie się jej. Szanujący tradycję kappa również się wówczas ukłoni, wylewając wodę z zagłębienia na głowie, a wtedy będzie zmuszony do powrotu pod wodę. Kappa są niezwykle silne jak na swoje wymiary, mogą atakować konie, bydło i ludzi (zwłaszcza dzieci), wciągając je pod wodę i zgodnie z różnymi źródłami wysysając z nich krew, wnętrzności bądź też siły życiowe przez odbyt. Źródłem legend o kappa było prawdopodobnie straszenie dzieci, aby nie zbliżały się do rzek i jezior, gdyż łatwo się tam było natknąć na ciała utopionych, niechcianych niemowląt.

KIRIN:
wschodni odpowiednik jednorożca - przypominająca konia istota, całkowicie lub częściowo pokryta łuskami i posiadająca piękną grzywę i ogon. Samce i samice nosiły niegdyś różne nazwy (samce - ki, samice - rin), ale obecnie najczęściej stosowana jest nazwa zbiorcza. Według większości źródeł tylko samce posiadają róg (lub wiele rogów).
Kiriny są symbolem dobrobytu i ukazują się niezwykle rzadko - zwykle wówczas, gdy następuje wyjątkowo ważne dla ludzkości wydarzenie bądź wręcz początek nowej ery (legenda głosi, że kirin był obecny przy narodzinach Konfucjusza). Mają moc ofiarowania komuś władzy bądź odebrania jej, jeśli dana osoba źle wywiązuje się ze swoich obowiązków. Z łatwościa uczą się ludzkich jezyków, posługują się również telepatią, wyczuwają kłamstwa i oszustwa. Kiriny bardzo szanują wszelkie życie (nie jadają nawet żywych roślin), są łagodne i przyjazne i nigdy nie wyrządziłyby krzywdy niewinnym istotom. Broniąc ich jednak przed tymi, których uznają za złych, potrafią być bardzo niebezpieczne.
Z legend o kirinach czerpie między innymi anime "Juuni Kokki" ("Twelve Kingdoms").