[Shizuku]

Mój facet od polskiego, w kółko to powtarza i twierdzi, że już w antyku wymyślono wszystko co się da, a późniejsze epoki tylko z tego czerpały. Nie ma bohatera, nie ma motywu, który nie pojawił się gdzieś wcześniej. Zastanawiam się od jakiegoś czasu czy to prawda. Czy naprawdę nic nowego już nikt nie wymyśli? Czy tylko powielamy schematy i zmieniamy dekoracje? Już w średniowieczu głosili takie tezy, to co mamy powiedzieć my, żyjący w czasach postmodernistycznych? To wszystko sprawia, że czuję się lekko...przybita? Co wy o tym myślicie? Może macie jakieś dowody na obalenie tej tezy? Jeśli tak to chętnie poproszę, ale z dobrą argumentacją.

[Ysengrinn]

[Mai_chan]

Ogromne uproszczenie. I, jak większość uproszczeń, zawiera ziarenko prawdy, ale generalnie jest bzdurą.

Owszem, nie da się ukryć, że kultura europejska wyrosła na antyku. Pochodzące z antyku toposy i archetypy pojawiały się praktycznie we wszystkich epokach. Ale to nie tak, że z tego powodu "nic nowego nie będzie".

Prawda jest taka, że ludzie zawsze byli tacy sami - z drobną poprawką na aktualnie panującą obyczajowość i stan wiedzy. Ludzie zawsze kochali, pragnęli władzy, cierpieli, poświęcali się, rodzili dzieci, popadali w depresję, umierali, zabijali i tak dalej, i tak dalej. Z tego właśnie powodu motywy się powtarzają. ALE to nie znaczy, że "nic nowego nie będzie".

Twórczość tak naprawdę nie jest "wymyślaniem czegoś zupełnie nowego". Coś zupełnie nowego mógłby wymyślić co najwyżej kosmita z drugiego krańca wszechświata, który rozumuje zupełnie inaczej niż człowiek. Twórczość to przetwarzanie rzeczywistości. Obserwuję, wyciągam wnioski i zastanawiam się, co by było gdyby. A ponieważ, jak już wspomniałam, ludzie generalnie się nie zmieniają, to i obserwacje się pokrywają. Antyk zwyczajnie opisał człowieka jako pierwszy. Ale to, co twórca z taką obserwacją zrobi - o, to jest prawdziwa sztuka! Bo o tym samym motywie można mówić zupełnie inaczej - weźmy choćby topos podróżnika. Podróżować można po skarb, w celu ocalenia świata, naukowo, z przymusu, turystycznie... Kochankowie mogą walczyć z losem, podporządkować się zasadom i cierpieć, zabić się, uciec z domu, albo wbrew wszystkiemu przeżyć i żyć szczęśliwie. Władca może być inteligentnym tyranem, głupim tyranem, zepsutym i okrutnym tyranem, ale i mądrym i dobrym władcą, głupim i dobrym władcą, zdradzonym władcą, zdrajcą, szaleńcem... Możliwości są nieskończone. Weźmy motyw królobójcy - Edyp i Makbet. ZUPEŁNIE co innego. Ale "teoretycznie" motyw ten sam.

[Udai]

[Grisznak]

Spytaj pana nauczyciela, który antyczny twórca wynalazł kubizm, surrealizm, abstrakcję, które literackie dzieło antyku jest odpowiednikiem "Ulissesa" Joyce'a (sic!) itd.

Spytaj pana nauczyciela, który antyczny twórca wynalazł kubizm, surrealizm, abstrakcję, które literackie dzieło antyku jest odpowiednikiem "Ulissesa" Joyce'a (sic!) itd.

[Shizuku]

Dzięki za słowa otuchy. Chodziło mi literaturę i trochę przeraziła mnie myśl, że tacy nieorginalni jesteśmy. No bo jeśli sie nad tym zastanowić, to bardzo trudno wymyślić zachowanie czy motyw, którego gdzieś się wcześniej nie widziało. Zostawmy ten antyk. Trochę mnie przeraża fakt, że coraz rzadziej można trafić na coś orginalnego. Spotkanie postaci niepodobnej w żadnym stopniu, do tych widzanych wcześniej to rzadkość. Albo motywów, których nie znasz. Oczywiście wszystko przedstawione z innego punku widzenia. To daje nam pewien powiew świeżości jednak nie do końca, bo coś jednak odgrzewanego, że tak powiem. Nie mówię, że to źle, broń Boże. Taki Cowboy Bebop, Death Note czy Code Geass. Motywy znane, jednak podane w tak niesamowity sposób, że lepsze od pierwowzorów. No i taki L. Muszę przyznać, że takiej postaci jak on to ze świecą szukać. Tak pokręconej osobowości to ja dawno nie widziałam i widzieć jeszcze długo nie będę.
Po prostu i w literaturze i filmie coraz trudniej znaleść mi coś gdzie nie mam przeczucia, że widziałam to wcześniej w mniejszym lub większym stopniu. Nie znaczy to, że szukam jakiś odkrywczych dzieł, a te które opierają się na czymś znanym mi wcześniej są do bani. Nie szukam też maniakalnie znanych mi toposów czy archetypów. Ale gdy zbierze się tego za dużo, a książka czy film nie wniesie nic nowego lub mało znaczącego to mnie taka handra dopada. Czasami brakuje mi czegoś odświeżającego, że tak powiem.

[Ysengrinn]

...

Dziewczyno, weź Ty wyszperaj sobie jakąś prawdziwą prozę eksperymentalną, a zobaczysz, że zatęsknisz do mało oryginalnych postaci.

[achiever]

W antyku niewielka garstka ludzi kosztem wielkiej liczby ludności stanowiącej niewolnictwo, wspięła się na wyżyny człowieczeństwa. Wraz z kulturą chrześcijańską polepszyło się człowiekowi w jego ilości kosztem jakości. Nietsche zaczął ratować szczęście jednostki w społeczeństwie zauważając sztuczność motywu Boga. Dalej poszedł Sartre. Obecnie myślę jest taki trochę misz-masz, ale sporo doświadczeń powoduje kreację nowych form, które z pewnością przyniosą sporo pożytku. Choć, jak wiadomo, zawsze istnieje możliwość upadku zwłaszcza w obliczu mocy technologii, którą dysponujemy (i ta oczywiście poszła naprzód od antyku). Ile w tym prawdy, co napisałem to nie wiem, ale Pan od polskiego w błędzie być musi, nie inaczej.

A wschód to już chyba w ogóle inna bajka, choć nie zupełnie różna;)

Grisz:

W antyku niewielka garstka ludzi kosztem wielkiej liczby ludności stanowiącej niewolnictwo, wspięła się na wyżyny człowieczeństwa. Wraz z kulturą chrześcijańską polepszyło się człowiekowi w jego ilości kosztem jakości. Nietsche zaczął ratować szczęście jednostki w społeczeństwie zauważając sztuczność motywu Boga. Dalej poszedł Sartre. Obecnie myślę jest taki trochę misz-masz, ale sporo doświadczeń powoduje kreację nowych form, które z pewnością przyniosą sporo pożytku. Choć, jak wiadomo, zawsze istnieje możliwość upadku zwłaszcza w obliczu mocy technologii, którą dysponujemy (i ta oczywiście poszła naprzód od antyku). Ile w tym prawdy, co napisałem to nie wiem, ale Pan od polskiego w błędzie być musi, nie inaczej.

A wschód to już chyba w ogóle inna bajka, choć nie zupełnie różna;)

Grisz: