[Eire]

Każdy z obecnych tutaj chyba słyszał o wypadkach, kiedy bycie fanem zaszło za daleko. Adminom anglojęzycznego forum "Avatara" opadają witki, kiedy kolejna osoba marudzi, jak mu to źle na ziemi. Ja sama spotkałam się z fanką mang yaoi, która zupełnie na serio twierdziła, że chce by jej ewentualne dziecko było gejem.
Zastanawiam się, co sprawia, że niektórzy nie chcą przyjąć do świadomości, że świat wykreowany w książce czy filmie to fikcja. Wbrew pozorom nie jest to problem naszych czasów - Dostojewski każe jednej z postaci przełożyć romantyczne samobójstwo na wzór Ofelii nad szczęśliwe małżeństwo. Po publikacji "Wertera" przez Europe przeszła fala samobójstw. Można powygłupiać się w gronie znajomych, przebierać, robić różne rzeczy, ale większość nawet hardkorowych fanów zdaje sobie sprawę, że to tylko zabawa. Czy w wypadku, kiedy traci się z oczu granice winne jest samo dzieło, czy może jest tylko katalizatorem czegoś, co siedzi od dawna w człowieku?

[Ysengrinn]

Cóż, każde dzieło winno być katalizatorem czegoś co siedzi w człowieku - lęku, pragnienia szczęścia, agresji, ukrytych marzeń et caetera. Jedne robią to lepiej, inne gorzej, a inne w ogóle nie trafiają w żadne struny i są jak puste wydmuszki. Niektóre dzieła rezonują po prostu z dziwnymi obszarami ludzkiej duszy, często nawet bez świadomości autora. Mimo wszystko jednak to od człowieka zależy jak na to oddziaływanie reaguje - niektórzy, jak widać, w ogóle nie mają dystansu czy choćby cienia rozsądku i całkowicie się temu poddają.

Ja dorzuciłbym jeszcze starsze panie plujące pod nogi aktorom, którzy grali czarne charaktery w Klanie czy innym M jak Miłość]. Wszyscy podniecają się RPG-owcami, a mnie właśnie te paniusie najbardziej przerażają.

[Grisznak]

A bo to nowość... akurat, jakby popatrzeć na zachowanie fank yaoi na konwentach, to takie reakcje to nihil novi. Pamiętam, jak ludzie musieli powstrzymywać siłą jakiegoś fangirlsa na PierniConie, bo usiłował wedrzeć się na scenę podczas cosplayu. Z kolei od znajomej z USA słyszałem, jak u nich na konwencie jakaś yaoistka napadła na gościa cosplayującego księdza z jakiejś mangi. Dziewczę było przekonane, że to prawdziwy ksiądz i zaczęło się na niego wydzierać. O pornosach z postaciami przebierającymi się za bohaterów gier czy mang nie wspomnę.

Gorzej, gdy stopień interakcji osiąga ten poziom, że postać zachowuje się tak, jakby widz był tuż koło niej. Przykładem jest "Spanie z Hinako" gdzie bohaterka mówi do widza, całuje go i śpiewa mu kołysankę. Albo gry typu "Real Kanojo". Trudno się dziwić, że epatowani czymś takim ludzie zaczynają cierpieć na mniej lub bardziej łagodne objawy schizofrenii.

A bo to nowość... akurat, jakby popatrzeć na zachowanie fank yaoi na konwentach, to takie reakcje to nihil novi. Pamiętam, jak ludzie musieli powstrzymywać siłą jakiegoś fangirlsa na PierniConie, bo usiłował wedrzeć się na scenę podczas cosplayu. Z kolei od znajomej z USA słyszałem, jak u nich na konwencie jakaś yaoistka napadła na gościa cosplayującego księdza z jakiejś mangi. Dziewczę było przekonane, że to prawdziwy ksiądz i zaczęło się na niego wydzierać. O pornosach z postaciami przebierającymi się za bohaterów gier czy mang nie wspomnę.

Gorzej, gdy stopień interakcji osiąga ten poziom, że postać zachowuje się tak, jakby widz był tuż koło niej. Przykładem jest "Spanie z Hinako" gdzie bohaterka mówi do widza, całuje go i śpiewa mu kołysankę. Albo gry typu "Real Kanojo". Trudno się dziwić, że epatowani czymś takim ludzie zaczynają cierpieć na mniej lub bardziej łagodne objawy schizofrenii.

[Kaltresos]

Zgadzam się całkowicie z drugą częścią twojego posta Ysengrinn, bardziej jednak przerażające jest dla mnie to, że to nie zawsze są starsze panie i że mnóstwo aktorów o takich przypadkach opowiada.

Wiele też zależy chyba w tej kwestii od wieku odbiorcy danego dzieła/rodzaju dzieł. Słyszałem całkiem niedawno o dziewczynie liczącej sobie teraz chyba 13 lat, która była karmiona przez starsze rodzeństwo (co za tym idzie wszystkich znajomych starszego rodzeństwa) od wczesnych lat dziecięcych wszelkimi anime z kawaii dziewczynkami, loliconami itp. Doprowadziło to do tego, że teraz taką dziewczynkę udaje bez przerwy, bo po prostu jej się to spodobało (przylepia się do ludzi, mówi wysokim głosem, chociaż naturalnie ma znacznie niższy itd.) Z drugiej strony, nie wszystkie dzieci są takie same, jedne chłoną mniej, inne więcej z otoczenia. Ten przypadek zdecydowanie chłonął za dużo. Nie można jednak w żadnym wypadku winić twórców wszelakich za takie przypadki, tutaj winę ponosi sama osoba, czasem jej otoczenie, które tak a nie inaczej tą osobę kształtuje. Niestety, wiele opiekunów właśnie twórców wini za to, co ich dziecko wchłonie, zapominając o tym, że sami dziecku taką grę/film/bajkę/książkę kupili.

Taki mój skromny wywód na ten temat.

[Koranona]

A tak, rzeczywiście, wszystko zależy od umiejętności rozróżnienia fikcji od świata realnego. Podobnie w temacie czy boimy się horrorów czy nie. Moi znajoma gdy była jeszcze bała na śmierć niemal przestraszyła się E.T., bała się zasnąć, miała koszmary. I co, że był przekonywana że to tylko film, nic do niej nie docierało. Po miesiącu jej przeszło ale traumę ma do dzisiaj.
Ja sobie wszystko zepsułam tym, że ojciec mi pokazał jak się robi takie filmy. Potem było z górki, horrorów się nie bałam bo miałam to uczucie, że krok dalej stoją kamery, mikrofony i cały inny sprzęt. Ot, taki powrót do realności.
W temacie też się mieści zagadnienie o nie wychodzenie z ról pewnych aktorów. Dostają role, wczuwają się i kaplica. Zostają swoją postacią do końca życia.
Z Megafanami się jeszcze nie spotkałam acz wiem, że takowi istnieją. Co jest smutne, bo jak człowiek się zwiąże emocjonalnie z fikcja to dostaje niezłego moralnego kopa jak wróci rzeczywistość.

[Costly]

Fikcja, używki, prostytutki... ba, nawet praca. Myśleć tylko o jednym, zagłuszając to, o czym myśleć nie chcemy - taka powszechna słabostka. W jakimś stopniu każdy tym jest zarażony, ale rozrzut na skali potrafi być tak dramatyczny, że można o tym łatwo zapomnieć.

...aczkolwiek na skrajne przypadki mogę jedynie wzruszyć ramionami i życzyć im, aby z swoim zajobem nie weszli mi w drogę, tak jakoś nie jestem tolerancyjny pod tym względem.

[Sm00k]

Mówimy o fanie ostatecznym czy o faktycznym zatraceniu się w innej rzeczywistości? Bo jeśli to drugie, to my też nie bez winny, swój multiświat mamy.

Użyję siebie jako przykładu - już jakiś czas temu doszedłem do wniosku, iż radosne wytwory mojej wyobraźni, które następnie hasają sobie po świecie* są jak najbardziej realne. Usprawiedliwienie tego faktu mam banalne i na dodatek poparte latami badań i długaśnych wywodów. Światy równoległe. Jest tu jednak mały haczyk.

Rzeczywistość, w której żyjemy, nie daje nam możliwości latania, czytania w myślach, strzelania laserami z oczu. Istniejemy tu, teraz i to się raczej nie zmieni.


Z drugiej strony, bycie "genre savvy" na wypadek otwarcia bramy międzywymiarowej może okazać się tym języczkiem u wagi, który pozwoli nam przeżyć..


*gry fabularne, multiświat i insze permutacje

Mówimy o fanie ostatecznym czy o faktycznym zatraceniu się w innej rzeczywistości? Bo jeśli to drugie, to my też nie bez winny, swój multiświat mamy.

Użyję siebie jako przykładu - już jakiś czas temu doszedłem do wniosku, iż radosne wytwory mojej wyobraźni, które następnie hasają sobie po świecie* są jak najbardziej realne. Usprawiedliwienie tego faktu mam banalne i na dodatek poparte latami badań i długaśnych wywodów. Światy równoległe. Jest tu jednak mały haczyk.

Rzeczywistość, w której żyjemy, nie daje nam możliwości latania, czytania w myślach, strzelania laserami z oczu. Istniejemy tu, teraz i to się raczej nie zmieni.


Z drugiej strony, bycie "genre savvy" na wypadek otwarcia bramy międzywymiarowej może okazać się tym języczkiem u wagi, który pozwoli nam przeżyć..


*gry fabularne, multiświat i insze permutacje

[RepliForce]

Nie mówię, jak byłem młodszy, to i mnie się marzyło wyjechać na pustynie, i założyć obóz pustelników, ale jeśli takie rzeczy nie przechodzą po 17 roku życia, to można zacząć się bać

[Sm00k]

Nie przechodzą. Ewoluują.

Po siedemnastce zapragniesz stworzyć własne królestwo na pustyni >3

Nie przechodzą. Ewoluują.

Po siedemnastce zapragniesz stworzyć własne królestwo na pustyni >3

[Eire]

Tak, znam taką co tak ma, ale ona się leczy

[Grisznak]

[Eire]

Miasto Ł. w województwie Ł.

[Sm00k]

[Caladan]

Wtedy należy zadzwonić do pewnych służb. W psychiatryku raz byłem na odwiedzinach. Ludzię są oki i dobrze z nimi się gadało. Może powiedzieć są normalniejsi niż niektórzy na forach. Widziałem tam jedynie jednego świra. Był matematykiem i w zeszycie wypisywał tajemne receptury matematyczne.

Co do postu powyższego Smooka. On wytłumacza wiele kwestii.

[Kurt]