[buggeer]

Jakie anime uważacie za skłaniające do rozmyślań lub refleksji nad jakimś tematem? Zacznę od podzielenia się moją listą:

- Jin-Roh: The Wolf Brigade
- Planetes
- Kino no Tabi plus powiązane
- Ergo Proxy
- Casshern Sins
- The Sky Crawlers
- Sayonara Zetsubou Sensei
- Ghost in the Shell 1&2
- Welcome to the NHK
- The Wings of Honneamise

Jak widać wytypowałem tytuły z różnych gatunków, choć większość łączy raczej negatywne przesłanie i dość krytyczna ocena ludzkiej natury. Nie klasyfikowałem tytułów pod względem wagi, ale zdecydowanym faworytem jest dla mnie Jin-roh. Liczę, że inni również podzielą się swoimi listami tego typu serii i razem uda nam się stworzyć pewną pulę tytułów jakim warto by być może nadać dodatkową kategorię w portalu.

Jeśli chodzi o mangę to chyba warto wspominać jedynie o tytułach, których adaptacji nie dokonano. Dla mnie będzie to przede wszystkim tytuł Hallucinations from the Womb

[Grisznak]

Do refleksji skłaniać może wszystko, nawet najbardziej głupawa ecchi haremówka, zależy to tak naprawdę od widza. Zastanawia zwłaszcza umieszczenie tu drugiej kinówki GiTSa, graficznej perełki, ale treściowo filmu tak uroczo nonsensownego, że przy odrobieni dobrej woli można z niego wyciągnąć co tylko się chce.

Do refleksji skłaniać może wszystko, nawet najbardziej głupawa ecchi haremówka, zależy to tak naprawdę od widza. Zastanawia zwłaszcza umieszczenie tu drugiej kinówki GiTSa, graficznej perełki, ale treściowo filmu tak uroczo nonsensownego, że przy odrobieni dobrej woli można z niego wyciągnąć co tylko się chce.

[Kouta90]

No no musze przyznać że bardzo ciekawy temat ;-]. Z tych anime co oglądałem to jeżeli chodzi o motyw krytycznej natury ludzkiej to przede wszystkim nasuwa mi się taki tytuł jak Elfen Lied

Spoiler: pokaż / ukryj

Główna bohaterka czyli Lucy urodziła się z pewną różnicą w wyglądzie tj na głowie małe różki. Wg mnie dodają jej jako małej dziewczynce uroku, lecz dla większość ludzi jakoś nie mogła tego utolerować (a właściwie dzieciaki z przedszkola (lub podstawówki, nie jestem pewien). Tak oto przez nienawiść z ich strony i okrutność w stosunku do niej zamieniła się w morderce. W anime jeszcze ujęli to tak że potrafiła się kontrolować, zaś w mandze wykreowali ją w ten sposób że instynkt zabijania był już w niej na tyle silny że nie potrafiła go kontrolować.

Wniosek z tego jest taki że gdyby nie "ludzka natura" (oczywiście z wyjątkami) to byłaby normalną dziewczną, nikt by nie ginął na skutek "utraty głowy" i dorastałaby ona jako normalna dziewczynka.
To nie koniec z mojej strony, jeszcze się odezwe w tym temacie ale nie chce zaś jednego posta przeradzać w artykuł. Pozdrawiam

[buggeer]

[Altruista]

[JJ]

Lucy nie mogła być normalną dziewczyną, bo nie byłoby angstu i dhrramatu

A Innocence skłania do przemyśleń, dla mnie to świetny film, choć pewnie moja interpretacja zupełnie odbiega od tego, co chciał przekazać Oshii. Drugi GitS ładnie pokazuje, co się dzieje, kiedy osoby nie znające się na rzeczy zabierają się za filozofowanie i do czego prowadzą przeintelektualizowane dyskusje, w gruncie rzeczy opierające się na przerzucaniu się cytatami. Do niczego. Nijak nie ułatwiają Batou zrozumienia fenomenu robotów, wprowadzają tylko zamęt w jego głowie - śliczna jest zwłaszcza ostatnia scena, w której zadziwia go widok dziewczynki z lalką. Wyobrażam sobie, jak Batou w tym momencie mówi do siebie w myślach: "Zmarnowałem dwie godziny na chrzanienie o niczym. I dalej nie wiem, o co chodzi." O, takie przesłanie.

[Grisznak]

[buggeeer]

Pies andaluzyjski to wszak nie jedyny film surrealistyczny. Może warto by spojrzeć na nasze "Sanatorium pod klepsydrą" czy też na przykład "Mulholland Drive" Lyncha, choć zgaduję, że na pewno widziałeś/słyszałeś. Każdy ma własne gusta.
Jedni lubią filmy Oshii inni lesby w latających maszynach lub szkole katolickiej i dzięki temu ludzkość nie stoi w miejscu :)

[Kouta90]

[Altruista]

[Mai_chan]

To NIE jest temat o Elfen Lied. Sio mi do właściwego tematu.

[Grisznak]

[Ysengrinn]

Anime skłaniające do przemyśleń... Prawie wszystkie, co prawda zazwyczaj jest to "w zasadzie skąd mi się wzięło, że to będzie dobra seria?!" lub "jak jej się te cycki nie urwą...". Ostatnie ambitniejsze anime jakie pamiętam, to Paprika, ale czy ona skłoniła mnie do przemyśleń? Średnio na jeża. Zdarza się za to, że refleksje wywołują u mnie serie czysto rozrywkowe.

1. Gokudo - w łuku fabularnym mającym miejsce w pustynnym kraju pojawia się postać o imieniu Issa (dalekowschodnia wersja imienia Jezus) i tak się składa, że ma okazję zmartwychwstać. Do dziś nie jestem pewien, czy to było celowe czy też wyszło twórcom przypadkiem.
2. Gundam 00 - w sumie plan zaprowadzenia na świecie pokoju był całkiem dorzeczny i przewrotnie sprytny:

Spoiler: pokaż / ukryj

stwarzamy organizację terrorystyczną, na tyle potężną by żadne mocarstwo nie mogło jej samodzielnie zdławić i każemy jej atakować wszystkie siły wojskowe na planecie. Nie mija wiele czasu gdy cała Ziemia zaprzestaje sporów i jednoczy się przeciwko grupce wykolejeńców, by pozbyć się zagrożenia z ich strony raz na zawsze - a powrót do stanu rozbicia i wojen będzie już bardzo trudny.

Oczywiście organizacja terrorystyczna zostaje w efekcie ofiarą na ołtarzu walki o pokój, ale biorąc pod uwagę jacy psychopaci w niej działali jest to mała strata.

3. Sengoku Basara - w zalewie produkcji pacyfistycznych, antywojennych i ogólnie politpoprawnych, ta seria zaskakuje świeżością. Bez ogródek przedstawia niekończące się zmagania wojenne jako sens życia, świetną zabawę, cel sam w sobie. Jedyny człowiek który traktuje wojnę instrumentalnie, jako środek do osiągnięcia czegoś, jest komicznie przerysowanym Mrocznym Władcą Ciemności.
4. Slayers Revolution i Evolution-R (może "rozrywkowa" to w tym wypadku przesadnie optymistyczne określenie) - niewątpliwie serie skłaniają do rozmyślań nad tym co pili/łykali/wciągali nosem ich twórcy, dlaczego postaci nie pamiętają własnych przygód ze wcześniejszych sezonów, czy bezsensowna miotanina Xellosa i Liny to efekt ich wzajemnego zauroczenia i niezgrabnych prób flirtu, czy też zwyczajnie postradali oni zmysły.
5. Wolf Guy - Wolfen Crest - trafiłem na tę mangę niedawno. Jej bohaterem jest nastoletni wilkołak o iście wolverine'owej zdolności regeneracji, który chronicznie naraża się przeróżnym bandziorom, po czym daje im się bić. Nie próbuje się nawet bronić, choć bez trudu ich mógłby zmasakrować - co też robi, gdy bandziory próbują skrzywdzić nauczycielkę. Fascynuje mnie to, że najwyraźniej owe seansy samoumartwiania służą pokazaniu, jaki z bohatera macho, twardziel i w ogóle (zwłaszcza w ogóle). Jak się zastanowić to znalazłby kilka innych pozycji z równie bezwstydnym masochizmem postaci (Dragonball? Hellsing?) i w związku z tym zastanawia mnie, czy to jakiś kolejny, zupełnie niezrozumiały dla mnie, aspekt wschodniej filozofii - dać się przerobić na krwisty pulpet, by tym okazać swoją wyższość i absolutną pogardę?
6. Claymore - pozbawione uczuć, półludzkie zabójczynie potworów, kociookie, noszące miecze na plecach i spotykające się ze społecznym ostracyzmem. Ilość podobieństw do wiedźminów z książek Andrzeja Sapkowskiego jest trochę za duża, by uwierzyć, że to czysty przypadek.

[kokodin]

Moim dziwnym zdaniem połowa nie ecchi jest wyposażona w mechanizm pobudzający mózg do wysilonej pracy. Jeżeli nie w sposób metafizyczny lub filozoficzny to przynajmniej przechodzimy w myślach wszystkie węzły fabuł rozważając drogi alternatywne.
Powiem nawet że w czasach mojego raczkowania poprzez anime, na siłę starałem się odnaleźć sens lub ukryte konteksty. Ale jak się zaczyna evangelionem to tak się przez pewien czas ma.
Mnie zawsze skłaniały do myślenia wszystkie anime wyposażone w sztuczną inteligencje. Tachikomy z gitsa, Maico 2010, Armitage III, To Heart ~Remember My Memories~. Zawsze intrygował mnie proces myślenia sztucznej inteligencji. Owszem od zewnątrz wydaje się on zbieżny z naszym, bo możemy z androidem porozmawiać. Jednak co tak na prawdę takie AI ma w głowie , czy emocje to tylko narzucone stany zachowania, odruchy bezwarunkowe? A morze taki android jest bardziej empatyczny niż człowiek? czy zniszczenie androida jest równoznaczne z zabójstwem, czy wystarczy zgrać jego pamięć by czuć się niewinnym?.
Tak czy inaczej nigdy nie zajrzymy w myśli AI i jakakolwiek etyka będzie się kłócić ze zdrowym rozsądkiem i ludzkim ego.

[Eire]

Każde anime potrafi skłonić do myślenia- ot, ja odkąd [po raz pierwszy zapuściłam Elfen Lied zastanawiam się co ludzie w tym widzą.
Oglądając Dragon Ball- co ja w tym widziałam.
Prawdę mówiąc anime które skłoniło mnie do myślenia na etapie bardziej zaawansowanym niż "co będzie dalej" ew. "co bohater miał na myśli" jest bardzo niewiele. Na myśl przychodzi mi Utena na temat której napisałam tu już naprawdę dużo i może Oniisama E który był tak nieanimcowo prawdziwy, że zmusił mnie do pewnych przemyśleń na temat ludzkiej natury