[kokodin]

Zara, a czego tu się tak właściwie wstydzić? Człowiek dorosły nie zainteresowaniami lecz swoim odpowiedzialnym zachowaniem udowadnia że jest dorosły. W skrócie mówiąc jak zarabia i płaci swoje rachunki i jeszcze dodatkowo nie szaleje publicznie (np pod wpływem...) , to niech sobie taki człowiek robi co chce. Ja na przykład nigdy nie ukrywałem, że jestem z zainteresowań dziecinny, potrafię nawet oglądać "Tomek i Przyjaciele" bez większego skrępowania.I otwarcie bronie swoich poglądów jak znajdzie się jakiś krytyk bez pojęcia o życiu. A dzisiaj nieomal kupiłem dvd z krecikiem na własny użytek, nieomal bo nie starczyło złota w kieszeni (kurcze całe 37 groszy mi zabrakło :P) Jestem też bardzo krytyczny względem dobranocek , bo obecne to chyba dla grupy wiekowej 1-3 i nie starszych. Chociaż w łikendy sobie mogę obejrzeć, sobotki aż brzmią głosem Wiesława Drzewicza Bu u Ha ha ha ha!. I dodam, że również lobię jeść słodkie, zastawę i ściany mam w pastelowych kolorach (zaznaczam że nie jestem gejem mimo to :P) I jakoś nikt jeszcze się mnie o to nie przyczepił. (ba można na tym skorzystać, a jak to nie powiem)

Edit
Jeśli bym jednak Krecika kupił, wyeksponował bym go na półeczce z Haibane Renmei i innymi oryginalnymi płytami jakie posiadam. I świetnie by podkreślał kolekcję.

[Vodh]

[616]

[Slova]

Niema to jak wbić się w dyskusję oldtardów i wytknąć im błędy, które popełniają konsekwentnie i z premedytacją. Toż nie powiem do brata "idźże obejsz ten syrijal animowany produkcyji hamerykańskiej", bo się na mnie dzieciak krzywo spojrzy i będę miał koszmary.

A i tak nic nie dorówna RUSKIM BAJKOM. Ruskie bajki zawsze miały najlepszą kreskę i były najbardziej bajkowe.

[vries]

Kiedy byłem dzieckiem podobało mi się wszystko. Teraz animacje muszą przyciągnąć mnie jednym z następujących kryteriów: wykonanie, fabuła (w tym kreacje bohaterów), wyjątkowość, humor lub gdy mam do czynienia z marnym horrorem lub przyzwoicie wykonanym mordobiciem (to takie wyjątki). Jeśli jakaś animacja spełnia choć jedno z tych kryteriów a pozostałe są na zadowalającym mnie poziomie mogę obejrzeć dane dzieło (nie znaczy to, że będzie mi się podobało). Nie ma znaczenia do kogo adresowana jest animacja. Inna sprawa, że większość animacji dla dzieci nie spełnia tych kryteriów i zwyczajnie mnie odrzuca (w każdym razie tych zachodnich).

[Ysengrinn]

Nazywam się Ysengrinn i jestem alkoho... wróć, nie jestem. Oglądam bajki. Rzadko co prawda, ale zawsze.

Bajkom stawiam podstawowe wymaganie - nawet jeśli będą dziecinne nie mogą być infantylne. Nie mogą być nastawione na wywoływanie emocji najtańszym możliwym kosztem (nie wspominając już o napędzaniu sprzedaży czegoś), ani traktować dzieci jak małych debili którzy wyrosną na dużych debili. I zdecydowanie muszą mieć dobrą grafikę, która nie krzyczy "przecież to dla dzieci, kupią każde gawno jeśli je pomalować farbkami i posypać brokatem".

Idealny przykład czego nie trawię (i ze zgrozą stwierdzam, że kiedyś mi się podobało).

[Eire]

A czepianie się gospel w recenzji Herkuleas, bo lepiej by jej pasował jazz?

[Vodh]

[616]

[moshi_moshi]

A ja przypominam, że jest to temat dotyczący produkcji dla dzieci, których wielu fanów anime boi się jak diabeł święconej wody. Dlatego jeżeli zobaczę tu jeszcze jeden post na temat wiadomej strony i jej "gwiazd", wyleci on z hukiem do spamu.

[Dred]

Tak, oglądam bajki. Mniej więcej stawiam podobne wymagania co Ysen. Moim numer jeden są Kacze opowieści. Mimo, że fabuła jest epizodyczna, to trzyma w napięciu. Świetne charaktery postaci, a i morały są fantastyczne. W jednym z odcinków myślą przewodnią było: inflacja to zło. Siostrzeńcy zażyczyli sobie mnóstwa moniaków. Skończyło się na tym, że za głupie lizaki płacili taczkami monet.
W innym było o komercji. Bracia Be założyli zespół rockowy (U_U), no i ogólnie zarabiali dużo pieniędzy. Pod sam koniec odcinka wrócili do starej fuchy, bo się zorientowali, że zarabiają pieniądze w sposób uczciwy! xD No i powrócili do okradania skarbca Sknerusa.

Moje numer jeden to rzecz jasna serie komediowe z absurdalnym humorem. Przygody Animków, Animaniacy, Freakozoid, Owca w Wielkim Mieście, Johnny Bravo FTW! I tu nie ma mowy o dziecinadzie, bo pamiętam, że z chęcią te bajki oglądał bardzo chętnie mój tata. o_O

A co do Nostalgia Critic, to recenzent i ma prawo mówić co mu się tylko podoba, prawda? Szkoda, że potem wielu nie oglądając danego filmu SAMEMU W CAŁOŚCI uważają, że to crap. 'Cause Nostalgia Critic said so.

[Amarth]

[kokodin]

Hehe Kaczuchy były dobre ale w polskiej wersji lepsza jest pierwsza wersja dubbingu, ta którą ja pamiętam. Bo bez tamtego Sknerusa to nie to samo (szkoda że aktor nie żyje) Podobnie jest ze Smerfami w których Drzewicza zastąpił agent Kulfon i cały urok Gargusia diabły wzięły. Tutaj przychodzi mi na myśl moje stare stwierdzenie, Polski dubbing był kiedyś, a teraz już są tylko niedobitki. Kto pamięta jak dobry i profesjonalny był dubbing Muminków, które zawczasu uważałem nawet za produkt polski z racji wielkiego napisu MUMINKI na czołówce. Ale ja i tak uważam, że Krecik jest niezastąpiony a co najdziwniejsze każdy odcinek to zupełnie inny Krecik. Reksia oglądało się nawet z netu na przerwach w szkole ... nie podstawowej bynajmniej, i o dziwo zbierałem dość sporą widownię. Obecnie Telewizja Polska nie rozpieszcza ani mnie ani dzieci. Skrócili dobrancki, wypchali je pro edukacyjnymi bajeczkami dla dzieci w wieku przedszkolnym i żłobkowym. Natomiast wszystkie niegdyś typowo TVP rzeczy oglądać trzeba w nieludzkich porach na innych komercyjnych stacjach.
Na zakończenie tego ekstremalnie nie na temat wywodu, dodam, że w mojej rodzinie bajki oglądam Ja i moja Mama. Reszta rodzeństwa raczej nie jest zainteresowana. Jedynie w wakacje mamy pod opieką pewnego szkraba, któremu trzeba pilnować co by bajka na dobranoc była, dla odmiany po 3 krotnym obejrzeniu tych samych programów na Jim Jamie :P

[Eire]

Ciekawa jestem ile jest prawdy w plotce, że wiele dubbingów zniszczył pożar archiwów TVP. Poszły ponoć stare dubbingi Disney'a (KO, Kopciszek, Śpiąca Królewna) ale też seriale (Ja, Klaudiusz, Pogoda dla Bogaczy). Szkoda, naprawdę szkoda.

Skoro jednak o wspomnieniach mowa ja wprawiałam otoczenie w osłupienie moim uwielbieniem dla bajek "mrocznych i krwawych". Zwłaszcza Babcia nie mogła zrozumieć czemu wnuczka nad "Mój mały kucyk" przekłada "Conana" i "Bionic Six".

Cartoon Network miałam długo po angielsku i może dlatego nie mam dla tej stacji szczególnego sentymentu. W moich oczkach zapunktowali dając dobrą wersję "Wojen Klonów" (czwartki 19.00).

[Urawa]

Powyższy post Eire sprowokował mnie do pewnego pytania - ile prawdy jest w tym, że dzisiejsze bajki dla dzieci są bardziej infantylne od tych, którymi nas karmiono?

Do czego dążę - wychowałem się na dziecinnych przecież historyjkach typu "Smerfy", ale już "Ulisses" albo "Shagma" były o ton poważniejsze, o książkach typu "Księga Dżungli", "Bracia Lwie Serce", "Cudowna Podróż" albo cykl Szklarskiego o przygodach Tomka Wilmowskiego nie wspominając. Mam wrażenie (mogę się mylić, zaznaczam), że dzisiaj żaden z tych tytułów nie został by uznany za stosowny dla młodszego widza, tudzież czytelnika.

Pamiętam, jakim zaskoczeniem był dla mnie kontakt z "Kapitanem Planetą". To było tak głupie, nawet dla młodego wówczas chłopaka, jakim byłem, tak dydaktyczne, że od razu wywoływało emocje odwrotne do zamierzonych. Tak samo, gdy do bardzo lubianego przeze mnie wówczas G.J. Joe (Baronowa FTW!) wprowadzono subserię ekologiczną, gdzie Cobra niszczyła środowisko a Joe go bronili. Wcześniej w produkcjach dziecięco - młodzieżowych wątki dydaktyczne także były, bohaterowie musieli stanowić pozytywne wzorce (do dziś nie pamiętam, czemu wśród bohaterów Bionic Six, którzy byli rodziną, znajdował się murzyn), ale stopień nachalność tego był jednak wyraźnie stonowany. Co więcej, o ile wcześniej zdarzały się animacje, gdzie zło wcale nie było brzydkie i odrażające (vide wspominane G.J. Joe), tak później, w latach 90 nie trafiłem już na coś podobnego.

Ale chyba trochę się zagalopowałem. Wracam zatem do bajek - niewątpliwie bajką były Smerfy. A pamiętacie, co było marzeniem Gargamela? Przypomnę - ugotowanie smerfów w beszamelu (ile czasu zajęło mi znalezienie odpowiedzi na pytanie, czymże jest ów beszamel, to inna rzecz). Warto jednak dodać, że "Smerfy" były europejskie. Dla porównania - nakręcone potem w USA "Lochy i Smoki" miały rycerza, którego jedyną bronią była... tarcza - broń Boże miecz, żeby jeszcze komuś krzywdy nie zrobił, bo to mało edukacyjne.

No i Japonia... Tutaj bardzo trudno mi się wypowiadać, bo produkcji dla najmłodszych widziałem niewiele. Zresztą, mam pewien kłopot z jasnym określeniem ram gatunkowych. Dla dzieci jest np. "Mój sąsiad Totoro", tak? Moim zdaniem, jak najbardziej, ale o zakład idę, że zaraz pojawią się głosy oburzonych, którzy dadzą tejże dewaluacji "Totora" słuszny odpór. Na moje oko produkcjami dla dzieci są "Pretty Cure" czy "Animal Detectives". W zasadzie tak... ale wywodzą się one z "Sailor Moon". A miałbym duże wątpliwości przed klasyfikowaniem "Czarodziejki..." jako produkcji dla dzieci (choć gdyby spojrzeć na zdjęcia z Sailor Moon Day, sporo tam było 8-12 latek i latków).

I na koniec mała dygresja - pamiętam jakąś kreskówkę, na którą na początku XXI wieku zabrałem do kina siostrę. Tytułu nie pamiętam za Chiny Ludowe (z Tajwanem i Honkongiem), ale utkwił mi w pamięci niewiarygodny infantylizm tejże. Opowiadała ona o małym lwie (albo tygrysie), wychowywanym przez jakieś inne zwierzątka. Te uczyły drapieżnika nie jeść mięsa, nie polować, być dla wszystkich miłym i uprzejmym. Tak, zachodnie to było. Było to tak idiotyczne, dydaktyczne i poprawne, że nawet obejrzana w mniej więcej tym samym chyba czasie "Anastazja" (skądinąd udana) nie poprawiła mojej opinii o współczesnym kinie dziecięcym.