[Krwawisz]

No wreszcie. Po półrocznej walce, obmyślaniu fabuły, kreacji bohaterów, a w końcu zmaganiu z samym sobą i brakiem wolnego czasu - wziąłem się za to co od dawna zaprząta mi głowę, za napisanie czegoś, ot tak dla siebie do szuflady. Ale miło mi będzie jeśli przy okazji komukolwiek się spodoba ;)

Poniżej zamieszczam pierwszy fragment, od razu zaznaczając, że jest to tekst bardzo roboczy (niemal na gorąco wklejany) - bez szczegółowej korekty gramatycznej, składniowej itd. więc jeśli komukolwiek będzie się chciało to przeczytać, to proszę o wyrozumiałość :) Tym bardziej, że w samej treści też pojawi się pewnie jeszcze parę zmian - jak mnie oświeci ;)


CHAPTER 1

Kogut zapiał już jakiś czas temu, a poranne słońce wychyliwszy się zza horyzontu, zaczęło powoli pokrywać krajobraz blado-różową poświatą. Mężczyzna zatrzymał się po środku wybrukowanej kostką, szerokiej drogi. Jego przygarbiona postać zdawała się zdradzać oznaki zmęczenia. Wędrowiec podniósł głowę i wyjrzał zza ogromnego, słomianego kapelusza. Rzucany przezeń cień, który dotąd szczelnie okrywał przybysza niewidzialnym całunem, począł stopniowo ustępować. Gdyby ktoś mógł wówczas spojrzeć na nieznajomego, zapewne w żaden sposób nie odgadłby jego wieku. Bo przecież mimo pomarszczonej, wychudzonej twarzy, obwisłej skóry, która robiła wrażenie jakby za moment miała zwyczajnie spłynąć na ziemię; mimo zapadniętych oczodołów, długiej, przyciętej w stożek brody oraz równie długich wąsów, opadających po obu stronach warg, daleko poniżej linię podbródka; mimo sporej blizny, która mając swój początek w górnej części czoła, biegła wzdłuż twarzy, omijając ucho aby skończyć się niewielką, źle zrośniętą wypustką w dolnej części żuchwy; mimo tego wszystkiego, z jego twarzy bił pewien, trudny do opisania młodzieńczy zapał. Może to przez ruchomy kącik ust, który od czasu do czasu szelmowsko unosił się w górę, jak gdyby ich właściciel wciąż z kogoś, lub czegoś się śmiał. A może przez ów niesamowity błysk w oku, który pierwszy raz ujawnij się właśnie w tej chwili. Chwili na którą czekał od dawna. Zbyt długo czekał.

Patrzył na cel swojej podróży, upragniony koniec wielodniowej wędrówki. Legendarne miasto Pingyuan – klejnot wschodu, w pełni zasługiwało na swój przydomek. Potężne, wysokie na trzy changi mury ciągnęły się w linii prostej po obu stronach majestatycznej bramy tak długo, aż opierając się o brzeg szerokiej fosy, ominąwszy niewielki pagórek, skręcały nagle na północ by tam, w porannej mgle zniknąć przybyszowi z pola widzenia. Zza murów, w niemal równych odległościach od siebie spoglądało na niego co najmniej kilkanaście baszt obronnych. Ich niewielkie, zamykane drewnianą klapą okienka skrywały zapewne setki mosiężnych armat, które jako ulubiona zabawka nowego cesarza, umieszczane były w każdym większym forcie i mieście położonym niedaleko linii frontu. Wędrowiec zamyślił się przez chwilę, szybko jednak przeniósł wzrok na północ. Brama, naprzeciw której stał musiała mięć co najmniej cztery changi i mężczyzna wątpił, aby mogła być zbudowana ludzkimi rękoma. Ani chybi maczali w tym palce bogowie – pomyślał. Potężna kamienna budowla, zwieńczona wysokimi na dwanaście stóp blankami zdawała się sięgać nieba. W czterech kwadratowych oknach, umieszonych miej więcej w centrum kolosa, dostrzec można było, odzianych w czerwone płaszcze strażników. Tacy sami, acz dużo liczniejsi i o wiele bardziej hałaśliwi pełnili „wartę” na szycie, zabawiając się w najlepsze partyjką mahjonga.

Wódka, dziwki, gry i zabawy, a jak przyjdzie chwycić miecz, to nie będą wiedzieli, z której strony jest trzonek, a z której ostrze, niech ich pies chędoży! Jeśli tacy żołnierze mają bronić mojej głowy, to chyba wolę już dziś złożyć ją na pieńku – pomyślał i splunął siarczyście na pobliski kamień.

W tym momencie, jego uwagę przykuło jednak coś innego. Znajdujące się poniżej wrota były po prostu piękne. Ich, do połowy otwarte, szerokie, bogato zdobione, czerwone skrzydła zdawały się zapraszać przybysza do środka, a złote wypustki w kształcie maleńkich smoków jakimi były usiane, lśniły w porannym słońcu, niczym wyszczerzona szczęka, jego starego mistrza.

Nie zastanawiając się wiele, przybysz otrzepał bawełniane spodnie z zalegającej na nich grubej warstwy kurzu i ruszył ku pilnującym bramy strażnikom. Jako, że ruch na drodze o tej porze był niewielki, ich uwaga od razu skupiła się na odzianym w czerń nieznajomym.
- Hola! Przybyszu, skąd idziecie i jaki macie interes w książęcym mieście Pingyuan?! – krzyknął władczym tonem, najwyższy i najpotężniej zbudowany z sześciu stojących naprzeciw strażników. Jego delikatnie mieniąca się, srebrna kolczuga, przykryta do połowy szkarłatnym płaszczem oraz bogato zdobiony hełm z pawim pióropuszem oznaczały zapewne, iż pełnił on funkcję dowódcy straży. Mimo, że mówił z wyraźnie wschodnim akcentem, nieznajomy nie miał problemu ze zrozumieniem wykrzyczanych przez niego słów. Niezliczone lata podróży, ostatecznie przyniosły wielce pozytywny skutek.
- Drogi kawalerze – odpowiedział spokojnym, ściszonym głosem – zdaję się, że to skąd idę, nie powinno zaprzątać twojej oficerskiej głowy, tak długo jak długo nie są to Cesarstwo Yuan oraz Bramy Piekielne. Choć nie wiem, które z tych dwóch wolałbym w obecnej sytuacji opuścić, a do którego przybyć…– w tym momencie spojrzał spod kapelusza na żołnierza, któremu widocznie zabrakło języka w gębie i niemal niezauważenie, szyderczo się uśmiechnął.
-Eee – zawahał się oficer – z rozkazu jego książęcej mości, mamy rozkaz legitymować wszystkich przekraczających bramy miasta, czy to w jedną, czy w drugą stronę – żołnierz starał się podtrzymać władczy ton, choć śmiała odpowiedź wędrowca wyraźnie pozbawiła go pewności siebie. - Dlatego też – ciągnął – waszym obowiązkiem jest podanie imienia i celu w jakim przybywacie. W przeciwnym razie, nie wolno wam będzie wejść. Takie są rozkazy i …eee… będę się ich trzymał.
- Skoro nalegacie – nieznajomy znów delikatnie się uśmiechnął – zaspokoję waszą ciekawość. Zwą mnie Gao… a przybywam tu handlować – dodał po chwili, wskazując równocześnie na bambusowy stelaż, wystający spod zarzuconej na plecy, brunatnej peleryny.
- Handlować powiadasz…- żołnierz zbliżył się do wędrowca, niemal dotykając swoim stosunkowo niewielkim, spłaszczonym nosem jego czoła – a można wiedzieć co chcecie tu sprzedać?
- Nadzieję. Będę sprzedawał nadzieję. – odparł spokojnie Gao i ruszył równym krokiem przed siebie.

Strażnicy w osłupieniu spojrzeli po sobie, lecz nim którykolwiek zdążył zareagować, mężczyzna zniknął już za zakrętem. Ehh – pomyślał dowódca – to pewnie kolejny nawiedzony staruszek, których coraz więcej się tu ostatnimi czasy kręci. W końcu, nie minęły nawet dwa miesiące od początku nowego cyklu, a my mieliśmy tu już dwóch fałszywych proroków, dwóch nawiedzonych szamanów, chyba czterech kapłanów Yanboga i co najmniej dwunastu „natchnionych gwałcicieli”. Ehh – ponownie westchnął w duchu – od początku wiedziałem, że ta „Wielka Zmiana” niczego dobrego nie przyniesie. Po czym zabrał się za mozolne ostrzenie miecza.

[Easnadh]

Jako że jestem świadoma, że mamy na forum Avellanę, głupio mi jest wypowiadać się na temat poprawności, ale o czymś muszę wspomnieć, bo zawsze denerwowało mnie takie podejście.

[Krwawisz]

hehe - następnym razem się poprawię ;)

A co do tych błędów to dzisiaj przeglądałem i nie ma ich raczej aż tak dużo więc, z uwagi na późną porę, może trochę przesadziłem ;)

ps. poza tym, osobiście uważam, że wklejanie takich właśnie wstępnych szkiców - ma jak najbardziej sens - przecież to nie jest żadna powieść oczekująca na nobla ;) tylko dość luźna opowiastka pisana dla przyjemności mojej, tudzież waszej - dlatego fajnie by było, gdyby ktoś się wypowiedział, podpowiedział, wynalazł błąd tudzież zaproponował alternatywne rozwiązanie (jak twoja rękojeść - choć jeszcze zastanowię się co pasuje bardziej) - tym bardziej, że w pobliżu nie mam nikogo, kto mógłby służyć jakąkolwiek pomocą czy radą w tym względzie. Wiem, że opowieść jest moja i ja za nią "odpowiadam" ale przecież każda uwaga przyda się na przyszłość i może przyczynić się do ubarwienia całości. I właśnie o to mi chodzi.

Co do pisania recenzji to oczywiście masz racje - ja też oddaje zawsze maksymalnie dopracowany tekst. Tyle tylko, że w tutaj nie do końca o to mi chodziło. A jeśli wszystko pójdzie dobrze, to w pełni dopracowany tekst - już w 100% ukończony, zmieniony (również dzięki waszym uwagom) będę może zamieszczał na jakiejś osobnej stronie/blogu gdzie każdy będzie mógł poczytać wersję finalną.

W każdym razie dzięki za szczerą krytykę ;) i CDN.

[Zegarmistrz]

Generalnie tekst jest niezły i może się podobać. Ma jednak moim zdaniem kilka usterek.

[Krwawisz]

1. Z tym zdaniem to może rzeczywiście trochę przesadziłem - postaram się nieco rozbić ;)

2. Chang to starożytna miara chińska (ok. 4m) - nic z kosmosu :)

3. Co do opisów - zgadzam się w stu procentach, że powinny dotyczyć czegoś ważnego, acz z drugiej strony są przecież dość istotne w budowaniu klimatu i wprowadzeniu czytelnika w realia - a co do przytoczonych przez ciebie - to akurat kwestia akcentów będzie miała swoją kontynuację w późniejszym etapie, więc pomyślałem, że można by już trochę napomknąć przy starcie

W każdym razie dzięki za uwagi, które na pewno wezmę pod uwagę w dalszej pracy :) Liczę na kolejne później

[Slova]

[Zegarmistrz]

[Krwawisz]

Akcja dzieję się w Chinach, acz nie trzyma się ściśle realiów historycznych - wszakże trochę fantasy też tu będzie ;). Co jest zgodne z realiami a co nie, zauważysz pewnie w dalszej części tekstu. To wszakże dopiero początek.

Nie mam teraz czasu odpowiedzieć konkretnie na twoje uwagi - zrobię to później. Zaznaczę jedynie, że jestem studentem 4 roku sinologii więc coś o historii, obyczajach i kulturze poszczególnych epok chyba wiem :)

ps. daj mi też szansę trochę rozwinąć tekst - za parę stron część twoich wątpliwości powinna być rozwiana :)

ps.2 wódkę piją ;) i to minimum 46% - nie da się tego gowna pic ;)

w każdym razie dzięki! widzę, że masz sporą wiedzę - to się chwali :)

[Zegarmistrz]

[Krwawisz]

Jako że wróciłem na forum to i wracam do mojej opowieści. Niedługo ciąg dalszy, a teraz pozwolę sobie odpowiedzieć na pare pytań i rozwiać kilka wątpliwości.