[akaryuu]

Ja nigdy nie byłem posłusznym małolatem, a to jest bardzo dziwne, gdyż to zazwyczaj drugir z rodzeństwa jest tym zbuntowanym.. O ile pamiętam nigdy nie lubiałem przebywać w zamknięciu.. Często dezerterowałem z przedszkola, a raz nawet ze szpitala.. 4 czy 5 lat i udało mi się wyjść poza teren szpitala.. Tuż obok ruchliwej drogi .. Szybko stwierdzono moje zaginięcie i akcja pojmania zakońcyła się sukcesem.. :].. W szpitalu leżałem 3 razyw życiu ( w tym 2 razy do 5-go roku życia ).. W tym drugim przypadku ciekawy jest powód złamania piszczela.. Nie pamiętam dlaczego postanowiłem wspiąć się na jedną z wysokich szaf i wykonać numer kaskaderski bez żadnych zabezpieczeń :] .. Było też wiele istotnych wydarzeń, z których nie mogę być dumny i raczej o nich nie napiszę, ale jak wiadomo człowiek uczy się na błędach i w ten sposób mój ukształtowany przez życie charakter jest dosyć znośny :]

Z dzieciństwa pamiętam jeszcze jeden zęsto powtarzający się nocny koszmar.. Mianowicie Leżę na torach i wżaden sposób nie mogę się ruszyć.. Obserwuję nadjeżdzający pociąg.. Nawet nie mogę krzyczeć.. Kiedy dochodzi do kontaktu, strach jest już tak duży że się budzę przepocony z krzykiem.. Co najciekawsze.. Bardzo lubię pociągi i wszytsko co związane z koleją :] Zawsze lubiałem :]

[IT.]

Ja też była dzieciakco tylko spi, i spi i śpi... Rodzice zawsze mi powtażali jaka to bylam spokojna... i zostało mi to, ku ich zgrozie, na zawsze.

Bardzo mi sie podoba rodzinna opowiesc o tym jak to niechcacy zepchnelam wozek ze schodow i zlecialam razem z nim.
Stoi wuzek z którym na ogul lezy moja siostra. Ja chcę do niego zajrzeć więc ciągnę go na ganek i tak przechylam zeby na pewno zjechał na tych schodach na dół. Z drugiego piętra.
Niestety siostry w wuzku niet. Mama ją zabrała. A ja mam do tej pory bliznę na wargach od środka.
Najlepsze jest to że nikt nawet nie pomyslał że to sistrę a nie wuzek chciełam ze schodów zepchnąć...
Nie pamiętam tego. Taki obraz sytuacji wyłania sie z tego co mi powiedziano na ten temat.

Wogule moim pierwszym wspomnieniem jest pobyt nd takim jednym "jeziorkiem" w Czaremsze. Pamiętam jak ide brzegiem w plytkiej, lepkiej wdzie [lepka woda to błoto] a później chcę wejsć do takiej która się nie lepi. No to wchodzę... A później pamiętam jak wyciągałam rekę do światła. Po dla malego dziecka światło pod wodą wygląda fajowo. Tak błyszczy i jest w kawalkach no to chciałam kawałek... A który raz pod wodę szlam nie pamiętam. Dalej z jakiegoś powodu mózg bardzo dokładnie wszystko zarejestrował. Siostra cioteczna co mnie wyciągnela się śmiala, mama chciała mnie przytulac a tata na mnie krzyczał... A ja nie wiedzialam o co chodzi.
Jak fajnie być dzieckiem... Utopiła bym się tam a moje ostatnie mysli dotyczyłyby kawaleczkow swiatła... Bogowie dobrze że człowiekowi takie głupie skojażenia odchodza z wiekiem...
W kadym razie nie poszliśmy więcej nad stawik. Jakoś nikt nie chciał.