[Zegarmistrz]

[chise]

[Zegarmistrz]

O! Właśnie Czarna Kompania mi coś przypomniała... Generalnie przewodni motyw Ksiąg Północy polegał na tym, że w przeszłości lokalni idioci wykopali sobie z ziemi jedenaście potężnych Liczów i teraz z nimi (i tym 12, najsilniejszym i najbardziej złym, który nadal gryzie ziemie) walczą.

Istnieją potwory, które - z samej swej natury - dążyć będą do stworzenia czegoś w rodzaju Mordoru. Przede wszystkim będą to wysokiej rangi stwory pochodzące od ludzi (licze i inni nieumarli, zwłaszcza posiadający za życia wysokie stanowiska), żywiące się ludźmi (wampiry, dedekowskie muzgotrzepy), wszelkiej maści istoty z gatunku świętych (bogowie, demony, anioły, które wiedzą lepiej, jak Bogowie wyobrażali sobie światowy ład) czy wreszcie sami śmiertelnicy (nekromanci, demonolodzy, czarni rycerze).

Już pomijając to, czy którakolwiek z tych istot jest obiektywnie zła, wszystkie robią z ludźmi nieprzyjemne rzeczy: wypijają ich krew, zjadają ich mózgi, składają ich w krwawych ofiarach, zamieniają w zombie. Każda zapewne będzie też dążyć do stworzenia sobie warunków, w których będzie mogła to czynić na dowolną skalę...

Dlaczego - skoro potworów jest całkiem sporo - jeszcze żadnemu się nie udało? Zwłaszcza, że niektóre z nich z niewielkim trudem mogą stworzyć całe armie nieumarłych, kontrolować mocą swych umysłów dziesiątki ludzi, albo wezwać na pomoc całe zastępy piekieł?

[Bezimienny]

Właśnie sobie odpowiedziałeś - bo jest ich tak dużo. Każdy pretendent do tytułu Władcy Świata musi wpierw wykombinować, jak pozbyć się konkurencji. Ten, który za bardzo się wychyli, jest przez całą resztę mniej lub bardziej zgodnie eliminowany. W efekcie większość energii takich istot idzie na knucie i dbanie o własne bezpieczeństwo, a na ewentualne podboje zostaje już bardzo niewiele. Zresztą, ten punkt był już kiedyś poruszany (Magia a Władza)

[Teukros]

[LunarBird]

[chise]

[LunarBird]

[chise]

W "Malazańskiej księdze poległych" Eriksona zostało to opisane - przy okazji Tenescowri z 3 tomu- jako wielkie imprerium, które jest *żywe* tylko na swoich granicach, w całej swojej ogromnej przestrzeni jest martwym tworem. nie ma tworzenia jest tylko destrukcja i żerowanie na podbitych, w związku z czym do przetrwania potrzebna jest bezustanna ekspansja.
siłą rzeczy twór taki może istnieć krótko.

[wa-totem]

[Necron]

Czy Mordor jest potrzebny? Jeśli mamy do czynienia z opowieścią o archetypicznym konflikcie "dobro-zło", to jak najbardziej - gdyby nie jakieś, zło, reprezentowane, przez Saurona, Morgotha, Voldemorta, czy kogokolwiek innego, to:
- bohaterowie nie mieli by co robić, ba, nie mieliby szansy zaistnieć jako bohaterowie
- dobro nie byłoby dobrem, nie mając przeciwwagi

Dużo też zależy od tego, jak rozumiemy Mordor - jeśli jest to symbol wszelkiego zła w danym uniwersum - zależy od konwencji, natomiast jeśli chodzi tylko o symbol wielkiego antagonisty bohaterów, ich przeciwieństw, słabości... cóż, takie coś jest wówczas potrzebne z tych samych powodów, które podałem wyżej - protagoniści mają pole do popisu, maja szansę zaistnieć, a cała fabuła łapie wiatr w żagle (zawsze jest jakiś antagonista, wszystko jedno, jak go rozumieć).

Reasumując, Mordor, nieważne, czy chodzi o dosłowne Wielkie Złe Imperium, czy o symbol przeciwności, z jakimi zmagają się bohaterowie - jest potrzebny. Bez niego protagoniści nie byli by protagonistami.

[Zegarmistrz]

Wracając do tematu... Mordor może być spoiwem łączącym cały świat, sprawiającym, że to jakoś się kręci. Zwróćmy uwagę na taką Legendę 5 Kręgów.

Istnieje sobie w niej państwo nazywane Rokuganem. Rokugan udaje feudalną Japonię i walczy z Krainami Cienia: złowrogim regionem znajdującym się pod władzą złego boga Fu Lenga. Z tego regionu atakują hordy potworów, drogę którym zagradza murek. Dzielni samuraje murku strzegą.

Pomijając wszystkie mity światostwórcze, o których mówi się, że przekazywane są od tysięcy lat (a o których ja twierdze, że napisali je historycy Ikoma na zlecenie Cesarza krótko po przybyciu Jednorożca) w Rokuganie działają następujące siły:
1) Naga, Nezumi, Ninja, Kolat, Kupcy, Bractwo Shginsei i kilka innych, które generalnie działają w obrębie istniejącego układu sił Klany + Cesarz + Fu Leng i pełnią rolę drugoplanowom, uwijając się między prawdziwymi potęgami.
2) Pomniejsze klany, których jest coś z dziesięć i które próbują jakoś przeżyć nie zwracając na siebie uwagi większych sąsiadów.
3) Klan Feniksa, który siedzi gdzieś na boku, studiuje magie i generalnie utrzymuje, że dba tylko o pokój.
4) Klan Jednorożca, czyli potomkowie barbarzyńskich najeźdźców, którzy dwa wieki temu zagarnęli prowincje dwuch czy trzech innych klanów. Generalnie zrokuganizowani, ale nadal postrzegani jako barbarzyńcy. W sumie dość neutralni pariasi.
5) Klan Kraba: typowy Krab wygląda jak typowy bandyta z anime o Samurajach z jedną różnicą: dużo lepiej się bije. Kraby łączą w sobie najgorsze cechy samurajów, półorków i krasnoludów. Generalnie ich rola polega na tym, że pilnują, żeby nic nie przeszło przez murek, co wiąże ich większość sił.
Klan Kraba nieznosi się z klanami: Jednorożca (200 lat temu przeszli przez murek i ograbili ich ziemie), Żurawia i Skorpiona (bo, kiedy kraby pilnują murku oba klany łupią ich ziemie i legalizują swoje zdobycze na dworze cesarskim) oraz Lwa (mało kto lubi Lwy).
6) Klan Lwa: Lwy mają największą i najlepszą armie rokuganu (moim zdaniem tylko na papierze, ale to szczegół). Budują swoją pozycje na tym, że - rzekomo - bronią cesarstwa i stanowią główną siłę zbrojną, wierną Cesarzowi.
Nikt nie odpowiedział na pytanie przed kim bronią Cesarstwa, jeśli ciężar walk z Krainami Cienia spada na Kraby.
Generalnie klan Lwa nie jest lubiany przez nikogo (jeśli jest się posiadaczem wielkiej armii gotowej wpaść z wizytą do dowolnego domu w krainie, nie należy się dziwić), nie mniej jednak ma związane ręce, bo utrzymuje, że jest lojany cesarstwu.
Wykorzystują to głównie Żurawie, odwieczny wróg Lwa i (w mniejszym stopniu) Skorpiony.
7) Klan Skorpiona: kolejny klan, który kochają wszyscy! Skorpiony to intryganci! Swą pozycje budują na grze na cesarkim dworze, skrytobójcach, szanarzach i brudnych sztuczkach.
Generalnie wszyscy chętnie by ich zabili, ale Skorpiony mają haczyk na każdego, który są gotowe użyć na dworze.
8) Klan Smoka: klan neutralny. Smoki siedzą w górach i szukają oświecenia. Mają kiepskie gleby i zależne są od dostaw żywności z zewnątrz (głównie z ziem Klanu Żurawia).
9) Klan Żurawia: najbogatszy klan, posiadający najżyźniejsze ziemie. Dominują na dworze cesarskim i w administracji. Używają swej pozycji do legalizowania zaborów ziemii, oraz delegalizowania prowadzonych przeciwko nim wojen. Prawie nie mają armii, za to mają mnóstwo wrogów.
10) Cesarz: Cesarz pełni rolę arbitra między klanami, robi to z pomocą Cesarskich Legionów i wydając rozkazy Klanowi Lwa. Cesarz wywodzi się z oddzielnego, pseudo-klanu.

Te oto potęgi wspólnie jednoczą się przeciwko Krainą Cienia, pozwalając Klanowi Kraba walczyć z wrogiem i posyłając mu wsparcie moralne.

Teraz wyobraźmy sobie, że wspólnego wroga nagle zabrakło.

Kraby nie są rzadnymi politykami, więc sytuację pojęłyby pierwsze: nie ma się przeciwko czemu jednoczyć, a z ich prowincji do stolicy Dajdoji (ród klanu Żurawia odpowiedzialny za ich - pożal się Boże - wojskowość) jest godzina marszu po mierzei w trakcie odpływu!

Smasz Dem All Boyz!!! - jak mawiają orkowie.

Druga armia zapewne wpadłaby na ziemie Żurawia w sposób bardziej konwencjonalny, zastając ją nieprzygotowaną do obrony.

Ceszaż by się zapewne pultał o to, ale zważywszy, że Otosan Uchi znajduje się na ziemiach Żurawia raczej nie długo. Nie ma po co nas jednoczyć, to po co nam cesarz? Kataną go!

Lwom zapewne śmierć cesarza by nie odpowiadała, bo to dumny, honorowy klan, więc pewnie by go mściły... Po tym, jakby już odebrały ten zameczek podbity przez Żurawie, te prowincje zagarnięte przez Jednorożca i te kompromitujące zdjęcia od Skorpionów.

Jako, że spalone pola nie rodzą, Smokom głód zajrzałby w oczy, więc zeszłyby z tych swoich gór i zarządały strawy cielesnej...

W ten oto sposób sielankowa kraina fantasy bez mordoru zmieniłaby się w miejsce, w którym ludzie zabijają się właściwie bez głębszego sensu.