[Ysengrinn]

[achiever]

Do pseudonimów podchodzę na luzie, acz nie godzę się na te, które mi nie odpowiadają. Tzn. jak kiedyś lub teraz ktoś wymyśla mi nicki pseudonimy, zwracając się do mnie w ten sposób to nie reaguję i tyle. No ale to zazwyczaj się odnosi do tych złośliwych przekształceń lub wyjątkowo nieudolnych, żeby znalazły się poniżej sfery neutralności. A jak ktoś wymyśla mi coś ciekawego to się staje to nowym pseudonimem, w zależności od popularności na dłuższy lub krótszy czas (jak np. u Zega).

Do całości zagadnienia podchodzę na luzie i za bardzo nie wnikam na to jak kto mnie nazywa, bo jak coś nie tak to po prostu zasada z 1. akapitu:) Co do imienia nadawanego przez rodziców lub w przypadku innych sytuacji, przez inne osoby, to się za wiele nie zastanawiam, bo całkiem mi się podoba, a do tego jestem, jak każdy, znacznie więcej niż tym imieniem, więc mam do niego dystans. Poza tym jest to dla mnie jedna z tych ciekawych rzeczy, w której w ogóle nie mamy wyboru ani decyzji, być może druga zaraz po istnieniu. Z tego względu dażę swoje pierwsze imię pewnym nieokreślonym szacunkiem, jednocześnie wiedząc, że to tylko wygodna reprezantacja mojej istoty. Do imienia podchodzę jakby to można było rozszerzyć, na wszelka typologię osoby. Czy jestem cholerykiem itd. (choć obecnie w psychologii też już uważa się ten system za przestarzały i wciąż powstają doskonalsze) to tak naprawdę nie ma dla mnie znaczenia, bo na codzień i tak o tym nie pamiętam i na dłuższą mętę jest nie potrzebne (na krótszą się przydaje, bo w jakimś stopniu daje nam lepszą samoświadomość, ale nie ma się na co przywiązywać - i podobnie myślę o wszelkich pseudonimach).

Do pseudonimów podchodzę na luzie, acz nie godzę się na te, które mi nie odpowiadają. Tzn. jak kiedyś lub teraz ktoś wymyśla mi nicki pseudonimy, zwracając się do mnie w ten sposób to nie reaguję i tyle. No ale to zazwyczaj się odnosi do tych złośliwych przekształceń lub wyjątkowo nieudolnych, żeby znalazły się poniżej sfery neutralności. A jak ktoś wymyśla mi coś ciekawego to się staje to nowym pseudonimem, w zależności od popularności na dłuższy lub krótszy czas (jak np. u Zega).

Do całości zagadnienia podchodzę na luzie i za bardzo nie wnikam na to jak kto mnie nazywa, bo jak coś nie tak to po prostu zasada z 1. akapitu:) Co do imienia nadawanego przez rodziców lub w przypadku innych sytuacji, przez inne osoby, to się za wiele nie zastanawiam, bo całkiem mi się podoba, a do tego jestem, jak każdy, znacznie więcej niż tym imieniem, więc mam do niego dystans. Poza tym jest to dla mnie jedna z tych ciekawych rzeczy, w której w ogóle nie mamy wyboru ani decyzji, być może druga zaraz po istnieniu. Z tego względu dażę swoje pierwsze imię pewnym nieokreślonym szacunkiem, jednocześnie wiedząc, że to tylko wygodna reprezantacja mojej istoty. Do imienia podchodzę jakby to można było rozszerzyć, na wszelka typologię osoby. Czy jestem cholerykiem itd. (choć obecnie w psychologii też już uważa się ten system za przestarzały i wciąż powstają doskonalsze) to tak naprawdę nie ma dla mnie znaczenia, bo na codzień i tak o tym nie pamiętam i na dłuższą mętę jest nie potrzebne (na krótszą się przydaje, bo w jakimś stopniu daje nam lepszą samoświadomość, ale nie ma się na co przywiązywać - i podobnie myślę o wszelkich pseudonimach).

[Hisayo]

Temat się wziął, zestarzał i ledwo dycha, ale będę wredna i odnowię. w pewnym sensie.
U mnie jest dziwnie. Reaguję, jak ktoś woła mnie imieniem, ale przedstawiać mi się jest trudno. Nie to, że nie lubię swojego imienia, tak po prostu. Chociaż wszyscy wołają na mnie Ola (ewentualnie Olka, ale za to gryzę), to miłoby było, gdyby ktoś wystartowął z Hisayo. Zresztą, jest dużo innych form mojego nicka - Hiss, Hisiak a na deviancie jestem Hisayo12, bo biednie dziecko się nie skapnęło, że nikt jeszcze nie ma takiego nicka... ____^____

[zonk486]

w moim przypadku nikt do mnie się nie odzywa po ksywce, po prostu mnie wszyscy znają po imieniu. Często nawet się zastanawiam, dlaczego nie mam charakteryzującej mnie ksywki... Jeżeli jednak poznam kogoś po ksywce, to mówię do niego po ksywce...