[BOReK]

Równie rzadko powinno się spotykać dyspapierki, a powinny być wydawane osobom z prawdziwym problemem. Pozostali, ci leniwi właśnie, psują im skutecznie opinię. ;]

[Sasayaki]

[Keii]

Ciekawe, czy przejdzie...

[Fei Wang Reed]

Trudno powiedzieć, czy przejdzie, ale projekt ten kontrowersje wzbudza już dziś. W samej Rzeczpospolitej, w której rzeczone informacje się ukazały, znaleźć można sprzeczne opinie. Pomysł sam w sobie jest dobry, lecz, jak zwykle, nie widzę rzeczowej jej realizacji, która nie będzie godzić w tych, którzy problem mają największy.

Sam nie tak znowu dawno chodziłem do szkoły. Tam, wszelkie "dys-", potwierdzone odpowiednim świstkiem, traktowane były przez uczniów jako miły bonus - często nawet traktowany jako przyzwolenie na to, by się nie uczyć (bo np. kto się będzie uczył ortografii, skoro pomimo licznych błędów i tak będzie łagodnie traktowany - samym zainteresowanym się nie dziwię, bo to całkiem racjonalne podejście, jeśli nie ma się zbyt dużych ambicji w określonych kierunkach, np. humanistycznym). Na dodatek to wszystko premiowane było na samym egzaminie.

Jednak, jak to nierzadko w naszym kraju bywa, projekt ten pomija to, co najważniejsze (leczy tylko zewnętrzne skutki, zamiast samej choroby trawiącej pacjenta). Nie ma co udawać, że tak naprawdę nic z przedrostkiem "dys-" nie istnieje, a poniekąd tak to wygląda w tym projekcie. Uważam, że osobom, które faktycznie mają problemy z pisaniem, czytaniem ze zrozumieniem, itp., powinno się w szkołach pomagać - np. poprzez jakieś specjalne, dodatkowe zajęcia. Oczywiście nieodzowne byłaby tu sama dobra wola, chęci i wysiłek zainteresowanych, co może co po niektórym nie odpowiadać, no ale... najłatwiej tylko brać, nic nie dając od siebie.

[Dred]

Kurde, nasi kochani politycy... Jak ja ich nienawidzę! I co teraz?! Ja naprawdę na ważniejszych testach potrzebuję więcej czasu na przeczytanie tekstu. Książek dużo czytam, ale z tempem od zawsze mam problemy.

[CainSerafin]

[Fei Wang Reed]

[Hisayo]

[Slova]

Nigdy nie spotkałem zadnego prawdziwego dys. A nie, spotkałem. W podstawówce kolega niezłe kulfony smalił. Ja też smaliłem, ale do mnie już się nikt nie czepiał.
Potem spotkałem kilkoro pseudodys. lenie patentowane, śmierdzące idące na łatwiznę szmiry. jak to dobrze, że mój nauczyciel od polskiego w gimnazjum był mistrzem w swoim fachu i potrafił ominąć takie fałszywe zagrywki grając na ludzkim lenistwie.

Mnie wiele razy mówiono, bym sobie taki papierek zrobił, bo potrzebuję. NIE. Wstydziłbym się samego siebie, bo dla mnie to synonim lenistwa i dyshonor. nie chcę obrażać tutaj prawdziwych dys, ale ja sam siebie jako dyscokolwiek bym nie potrafił zaakceptować.
I ciesze się, że pomimo swoich problemów, które w większości olewam, bo mam inne, wazniejsze sprawy, jakoś sobie radzę. Jakoś z tego sam wyszedłem. na pewno nie pomogło mi czytanie książek. Co jakiś trudny wyraz przeczytam i zwrócę na niego uwagę, to za dwa zdania już o nim zapomnę. Czytanie książek nie pomaga na ortografię, przynajmniej dla mnie.
A zresztą, ja pisze jak chcę i tak mnie sie podobać ma. jakem żyw.

[Fei Wang Reed]

[zonk486]

Większość nauczycieli potrafi odróżnić Dysleksję od Dyslekcji*, Różnica ta polega na stosunku do przedmiotu, z którego dany delikwent chce się wykręcić/ ma faktyczne problemy. Zazwyczaj jeśli stosunek do przedmiotu jest taki, że uczeń olewa, to nawet papierek mu nie pomoże... Dyslektycy (od Dysleksji) przykładają się do nauki, mimo to im nie wychodzi, Natomiast ci drudzy to po prostu piszą, jak im tylko wygodniej.


Dyslekcja - choroba spowodowana głównie lenistwem uczniów, oraz brakiem obecności na lekcjach języka polskiego, powodująca problemy głównie z ortografią, estetyką, gramatyką i składnią zdań