[Eire]

Na 290 osób zdających w mojej szkole polski 260 ma zdiagnozowane dysleksję, dyskalkulię, dysgrafię, dysortografię- wielu z nich jeszcze dwa lata temu wygrywało konkursy kaligrafii i ortografii.
W podstawówce profilaktycznie 3/4 pierwszego rocznika pisze testy u psychologa.
Przykro się robi jak widzę te statystyki. Dlaczego inteligentne ponoć osoby dla tych parudziesięciu extra minut żebrzą o ,jakby nie patrzeć, grupę inwalidzką?

Bo dysleksja jest kalectwem co potwierdzi ta nieliczna garstka co prawdziwie potrzebuje tego papierka by napisać coś czytelnie.
Zabawne jest to, że o tym kto naprawdę ma ten rodzaj zaburzeń nauczyciele nie raz dowiadują się po latach.
Dyslektyk się bowiem maskuje.
Pisze mało, ale powoli, przeszuka pracę ze słownikiem, na forum użyje firefoxa- bo ma świadomość, że to ograniczenie. Uwierzcie mi, nie ma nic zabawnego w tym, że nie można odczytać własnego pisma, a paru znakach litery rozlewają się w jeden ciąg. Od pisania ręka boli, aż trudno zgiąć palce.
Dyslektyka poznasz w tańcu-za cholerę nie wyjdzie dobrą nogą w polonezie, będzie deptał po nogach, na aerobiku za nic nie zgra się z grupą.
Niestety przez duża grupę leserów wszystkich dyslektyków pakuje się do worka kombinatorów i leni.
Do wszystkich co na lewo wyrobili sobie papier- módlcie się, coby was los nie pokarał nie nie okazało się, że nikt nie chce waszych notatek.

[Grisznak]

Będąc dysgrafikiem znam ten ból aż za dobrze. Przez kilka lat podstawówki powtarzano mi, że przy takim piśmie mogę co najwyżej do Zasadniczej Zawodowej trafić (serio!), a gdy w ósmej klasie zadeklarowałem wybór najlepszego liceum w mieście, kobieta do polskiego po prostu się roześmiała. Cóż, ten się śmieje, kto się śmieje ostatni.

Potrzebowałem tych papierów, owszem i zdobycie ich wtedy było naprawdę trudną sprawą. Dzięki nim zdałem do liceum z jednym z najlepszych wyników, z matury miałem średnią w okolicy 5.0. Gdyby nie one, kto wie, może faktycznie kopałbym dziś doły?

Będąc dysgrafikiem znam ten ból aż za dobrze. Przez kilka lat podstawówki powtarzano mi, że przy takim piśmie mogę co najwyżej do Zasadniczej Zawodowej trafić (serio!), a gdy w ósmej klasie zadeklarowałem wybór najlepszego liceum w mieście, kobieta do polskiego po prostu się roześmiała. Cóż, ten się śmieje, kto się śmieje ostatni.

Potrzebowałem tych papierów, owszem i zdobycie ich wtedy było naprawdę trudną sprawą. Dzięki nim zdałem do liceum z jednym z najlepszych wyników, z matury miałem średnią w okolicy 5.0. Gdyby nie one, kto wie, może faktycznie kopałbym dziś doły?

[Dred]

[Eire]

Tyle, ze na 90% bazgrzących dzieci przepisywanie zeszytów skutkuje.
W moim gimnazjum dyslektycy to były jednostki a test na dysleksję obejmował sprawdzian z wiedzy ogólnej, tak, ze leserzy nie mieli szans.

[Shizuku]

Ja mam potworne problemy z pismem i nie raz często na tym cierpię. Wiele razy miałam gorsze oceny ( i nadal mam), bo nauczyciel nie mógł odczytać tego co napisałam. Zdarza się czasami (o zgrozo), że ja musze chwilę się przypatrzeć, by odczytać co napisałam. Mam tak prakrycznie od zawsze i przez wiele lat pismo mi się nie zmieniło. Wątpię by przepisywanie zeszytów skutkowało, myślę, że to trzeba robić, gdy dziecko uczy się pisać, a nie gdy jest w klasie licealnej. Wcześniej nikt nie wpadł na pomysł by to skontrolować. Bo tak się zastanawiam, czy można poprawić charakter pisma jeszcze za młodu?

Papierek mam, ale szczerze mówiąc, niewiele mi on da z tego co wiem. Na maturze przynajmniej. Pisanie na komputerze matury, graniczy prawie z cudem (a szkoda, bo na klawiaturzę piszę dość szybko), więc najprawdopodobniej będe pisać drukowanymi(co niestety robię wolniej). Na testach gimnazjalnych papierek też miałam, ale nic mi to nie zmieniło. Jakoś się rozczytali. I z tym bywa różnie, bo wiele osób całkiem dobrze rozczytuje moje pismo, a niektórzy, wzywają o pomstę do nieba.

Nie mniej dałabym wiele by móc ładnie pisać. Naprawdę. Czasami czuję się wręcz zawstydzona swoim pismem, a boli mnie to, że nawet gdy się postaram to nie wygląda ono ładniej. Zmieniłam nawet chwyt trzymania długopisu - i nic. Na szczęście mamy dobę komputerów i wiele mogę zrobić, pisząc w formie elektronicznej.

[vries]

Dysleksja, a raczej dysleksja, dysgrafia i dysortografia to poważne problemy. Bo nie jest to niczym więcej, a tylko problemem. O ile z czytaniem nie mam większych kłopotów, ale (czytając szybko) zdarza mi się przekręcać czytane wyrazy (szczególnie nazwy własne).
Za to dysortografia boli mnie całe życie. Nie dość, że popełniam masę błędów, to jeszcze mam problemy z wyłapaniem ich i poprawieniem. I owszem korzystam z poprawiania pisowni w najnowszej Operze. Nie mógłbym się bez tego obyć. Ale powodem nie są jakieś poważne błędy ortograficzne, a głupie literówki. Z pismem pisanym jest jest dużo gorzej. Tam często zdarza mi się gubić litery. A jako że pismo mam paskudne (na co nigdy nie miałem papierka), mam później problemy z doczytaniem się samego siebie.
Prawda jest jednak taka, że papierki na to nic nam nie dają. Umiejętność poprawnego pisania i czytania to podstawowe umiejętności potrzebne w społeczeństwie. A ciąg przypadłości zwanych dysleksją to nic więcej tylko poważny problem dla ich posiadaczy.

[Hammer]

Patrząc z perspektywy czasu mogę powiedzieć że czasy przed firefoxowe dla mnie równały się niemalże z legendarna ortografią, ludzie którzy mieli wtedy ze mną kontakt na forach opowiadają legendy do dziś...

Mogę powiedzieć z czystym sumieniem że jak ja chodziłem do podstawówki (co było jakiś czas temu) załatwienie sobie papieru na "dys" nie było ogólnie praktykowaną rozrywką, a raczej czymś co robili ludzie którzy nie mieli wyboru. Moje odręczne pismo jest specyficzne, ludzie którzy ze mną chodzili do szkoły w zasadzie po kilku latach praktyki nie mieli z nim problemów, ale notatki pisane kratka w kratkę do dziś sieją przerażenie i zgrozę, pomijając oczywiście to ze jest tam w kij błędów ortograficznych... A pisać poprawnie jak nie umiałem tak nie umiem, pewnie dlatego lubię programowanie...

Kolejna sprawa to że kiedyś złotym sposobem na ortografie było: "czytaj Książki" dzisiaj w dobie internetu, komputerów, telewizji i wszechobecnych klubów techno na takie duperele już brakuje czasu, to samonapędzająca się maszyna, najpierw siada taka kilkunastoletnia osoba przed komputer i zaczyna czytać dajmy na to forum na którym jest kupa błędów, czyta, czyta i tak jej zostaje, wtórny "dys" epoka neo wita.

[Shizuku]

[Waaagh!]

Pamiętam siebie, gdy przez pierwsze 6 lat podstawówki robiłem kupę błędów ortograficznych. Zasadniczo byłem najgorszy z całej klasy pod tym względem - zwłaszcza dolegało mi gubienie literek. Moja nauczycielka podejrzewała u mnie dysleksje ;). Nagle to wszystko zniknęło, przestałem jakimś cudem popełniać setki byków, a gubienie literek zniknęło całkowicie. Z ocen 1-3 wyciągnąłem się na same 4-5. Co najbardziej mnie dziwi - wcale nie próbowałem temu zaradzić, nie sięgałem po słownik, ani nie uczyłem się zasad ortograficznych. Pisząc kierowałem się 'wyglądem' wyrazu ;). Jeżeli coś nie pasowało mi w jego wyglądzie, to po prostu był zapisany źle. Może nie zawsze się to działa, czasem popełniam błędy, ponieważ nigdy nie sprawdzam tego, co napisałem.
Do dziś nie wiem czy miałem wtedy te całą dysleksje i nagłe zniknęła, czy jeszcze inne cholerstwo ;).

[Issina]

Ja sama w podstawowce i gim (w lo juz mi sie nie chcialo na te testy chodzic) mialam "zatwierdzona" dysortografie i dysleksję ;]
Ale prawda jest taka, że wiele osob traktuje to jako usprawiedliwienie na bledy
"Nie obchodzi mnie jak pisze, bo przecież mam dysortografie..."
Mi niby sama tam pani z poradni mówiła, że tego się nie da "wyleczyć",
ale własnymi siłami, sprawdzając kazdy wyraz przed napisaniem go, automatycznie zaczelam zapamietywać co jak sie już pisze.
Sprawa jest prosta, dla chcacego nic trudnego ;]
Nie robie juz bledów jak kiedys ("rze" oO),
nie wymiatam w ortografi oczywiscie, ale nauczylam się jednej waznej rzeczy, sprawdzac i jeszcze raz sprawdzac, a po pewnym czasie wyraz sam się już zapamięta xP

p.s i słyszałam opinie, że dysortigrafie maja glownie osoby, które w dziecinstwie mało czytały.
Bulshit! Ja oraz kilku moich znajomych jestesmy wyjatkami chyba w tej zasadzie... =/

[Gambolputty]

oj wiem coś o tym >_<
jak dla mnie dysleksja to przekleństwo... już nieważne że nikt mnie nie rozczyta ale... mi się nawet litery mylą i potem sama nie wiem o co mi chodziło XD
jak bym nie miała papierka to by mnie chyba dawno babka z Niemca wyrzuciła za różne głupie błędy XD
i chwała firefoxowi za to że nie muszę wszystkiego sprawdzać w wordzie ^-^
Ja tam myślałam że to ma wpływ tylko na pisanie O_o taniec? fakt zawsze mi się wszystko pierniczy i nie umiem ale uznałam to za brak talentu do tego ^^'

Najlepsze że jak powiem przy sprawdzaniu prac że mam dysleksję to nauczyciel i tak uzna że "teraz to tak wszyscy mają bo im się uczyć nie chce"

[Sasayaki]

"Cókó" oto słowo cukru w moim wykonaniu gdy ostatnio przepisywałam składniki do kremówki. Dysortografia jest okropnie uciążliwa... Nie raz czytając wypracowanie zacinałam się bo nie byłam w stanie własnego pisma rozczytać. Mam też spore problemy w językach obcych, słówka w ogóle nie wchodzą, muszę się ich uczyć literując, zamiast wymowy...
Choć używam Firefoxa, często zbyt szybko wysyłam posty i nie sprawdzam pisowni za co szczere gomen.

Taniec?A więc dlatego tak koślawo się ruszam i ni jak nie pamiętam kroków! A myślałam że nie kumam tej czaczy że tak się wyrażę.

Osobiście śmieję się z tej przypadłości, czasem zabawnie jest oglądać dziwolągi powstałe w skutek pośpiesznego notowania.

[Ponury]

[wa-totem]

[Ysengrinn]

Nie, nie wszystkie - tylko te, które faktycznie doszły do wniosku, że nie warto.