[Eire]

Dom nad Rozlewiskiem wraca do biblioteki Podobno na niego czekają mieszczuchy jedne. Kuźwa, czemu mieszkając na "wsi spokojnej, wsi wesołej" nie widziałam tego co opisują rodzime autorki?
Mam wrażenie, że obraz polskiej wsi dla wielu zatrzymał się w XVI wieku- wieś spokojna, wieś wesoła. Ewentualnie "Konopielka"- pani z miasta cywilizuje wsiowe. Względnie zaniedbany PGR dla odmiany. Dla mnie, wsiowej z dziada, pradziada nawet Ranczo wyglądało egzotycznie.

Palmę pierwszeństwa trzyma dzielnie pani Musierowicz- tak się składa, że opisy gospodarstwa Pulpecji czytałam warząc strawę dla 15 osób. 8 rodziny, 2 pracowników (i 5 gości z których jedno czuło się na siłach cokolwiek pomóc w gospodarce, a reszta zaoferowała się z rzeczonym obiadem) i roboty co dzień po uszy. U Pani M. na pół hektara koniki, sad i chyba pasieka. Sadzą drzewka na bezpańskim- pokopało kogoś? Dorobili się zaś na owocach- no śmiechu warte. Wieś jeśli nie zarabia w mieście/sklepie (i powoli przekształca się w osiedle podmiejskie) albo ciągnie z opieki albo dorabia się na serach/chlebie (harówka przy której "korporacja" to wypoczynek, bez gwarancji sukcesu, za to gwarantowane ogryzanie kory parę lat na przednówku) bo już miodzie to nie bardzo.
Postuluję- niech każdy kto o wsi chce pisać niech na niej pomieszka, bo to z czym się w literaturze spotykam- śmiechu warte.
Już naprawdę nie wiem co mnie bardziej denerwuje- supergospodynie czy bwana siłaczki, niosące wsiowej dziczy kaganek oświaty. Chyba najbardziej ludzie biorący to za prawde objawioną.

[Slova]

No, na wsi się można dorobić, ale trzeba mieć jednak żyłkę do biznesu, a ponadto środki. Małorolni raczej nie mają szans na wybicie się, duzi zarabiają na dotacjach, albo mają dobrze prosperującą gospodarkę (znam kilka takich osób). Kilku moich kolegów studiuje rolnictwo, bo z tym wiąże przyszłość, ale raczej jako rolnik postępowy, a takich w moim regionie wielu nie ma i w stosunku do małorolnych są kroplą w morzu. Jeden mój kolega z internatu wcale się nie cieszył z wyjazdówek na święta, bo dla niego to były pobudki o piątej rano do obrządku i praca do wieczora. Inny kiedyś powiedział, że ma alergię, a my na to, w jaki sposób więc jeździ kombajnem? Odpowiedział, że swędzi. Nie wiem, jak sytuacja w centrum i na zachodzie, ale u mnie wielu rolników coraz częściej decyduje się na zalesienie pól, gdyż małe gospodarstwa ledwo dają możliwość utrzymania rodziny.

[Asthariel]

Mieszkam na wsi od urodzenia, i już nie mogę się doczekać wyrwania się na studia do Lublina, i nie wyobrażam sobie, żeby kiedyś znów tu zamieszkać. W mieście są kina, teatry, galerie handlowe, COKOLWIEK, a na wsi? Jest to oczywiście również związane z moim lenistwem, i niechęcią do pracy fizycznej...

[Mirror]

[Slova]

Eire chyba nie chodziło o brak perspektyw dla młodych ludzi żyjących na wsi i to, że nie mają zajęcia, ale właśnie o to, że wieś to nie sielanka.

[Sm00k]

[Ysengrinn]

Sporą część lat szczenięcych spędziłem na wsi, ale takiej dość specyficznej - położonej na zboczu wzgórza, wzdłuż ruchliwej krajówki. Owa wieś w zdumiewający sposób łączyła (i łączy dalej - ba, na krajówce z roku na rok więcej tirów) wszystko co najgorsze w mieście i we wsi - choć gdy ma się te 3-5 lat braki cywilizacyjne nie przeszkadzają tak jak hałas, spaliny i perspektywa nagłej śmierci pod kołami, gdyby komuś przyszło do głowy pobiec za uciekającą piłką. Okolica głównie sadownicza, więc jedynymi zwierzętami gospodarskimi były psy (żaden chyba nie zmarł śmiercią naturalną) i nieliczne koty. Zabudowa w 100% murowana - typowe bezpłciowe polskie klocki - sprzęt w domach identyczny jak w mieście. W zasadzie jedyne czym taka wieś różni się od osiedla domków jednorodzinnych to fakt, że do najbliższego miasta jest kilka kilometrów. Lasu w okolicy nie ma żadnego, a jeżeli dołożyć do tego, że na wiosnę wszyscy pryskają sady i w zasadzie najzdrowiej jest wrócić do miasta...

Niestety z w.w. powodów wieś kojarzy mi się źle - mniej z przyrodą, barankami czy inszymi roślinkami, bardziej z dobijającą mentalnością, która każe bezmyślnie papugować najgłupsze wzorce z miasta i zadeptywać wszystko co nas od tego miasta wyróżnia. Oraz biadolić, że "przez państwo" nie daje rady żyć na poziomie z 2 hektarów sadu.