[Slova]

[Mai_chan]

Bardziej szkodliwe jest udawanie kogoś, kim się nie jest, bo to często prowadzi do depresji - a w najlepszym przypadku obudzi się za dziesięć lat z żoną, dziećmi i ręką w nocniku.

Inna sprawa, że to działa w obie strony - nie ma co się pakować w związek homoseksualny dla eksperymentu czy "żeby być cool", bo i o takich przypadkach słyszałam. Jak pisałam wyżej, przemyśl poważnie sprawę, spróbuj kontaktu z Lambdą, pogadaj z kimś. Wbrew niektórym opiniom, z tym da się żyć (może i trudno, ale śmiem twierdzić, że i tak szczęśliwie).

[shugohakke]

Ze wszystkim da się żyć szczęśliwie to kwestia spojrzenia na świat.

[Irian]

No, bo to przecież oczywiste, że przypadek osoby, której małżeństwo się rozpada z powodu zrozumianej po latach orientacji, jest całkowicie z dupy wyjęty...

>.>
<.<

Oh, wait.

[Tabris]

[shugohakke]

Oczywiście. Naturalnie. Macie rację. Życie człowieka jest zdeterminowane od poczęcia do śmierci. Zwyczajnie nie można się zmienić - ktoś jest czarnoskóry, homoseksualny, neurotyczny lub po prostu lubi marynowane pomarańcze. Taki się urodzi i taki umrze.

Jak ja mogłem tego nie zauważyć?

[Irian]

Podając wszystkie te przykłady jako równoważne i jeszcze próbując nam przy tym wcisnąć determinizm - sam się ośmieszasz. Na taki poziom dyskusji mogę odpowiedzieć tylko w jeden sposób.

[shugohakke]

Ja wam nic nie próbuję wciskać moi drodzy. Tylko ironicznie przekazuję prostą prawdę, że człowiek może ze swoim życiem zrobić, co zechce.
Smutno mi, że nie potrafisz się do tego odnieść inaczej niż Lady Gagą i obrażaniem mnie.

[Ysengrinn]

Nie mam ani kwalifikacji, ani ochoty by włączać się w tę dyskusję, pozwolę sobie jednak na truizm - yaoi niewiele ma wspólnego z rzeczywistością. Na wszelki wypadek upewnij się, że fascynacja przenosi się też na sferę realną.

[shugohakke]

Do tego przykładu piłem... nie będę ukrywał ^^

[Mai_chan]

Shugokkake, mam takie niejasne wrażenie, że chodzi nam w gruncie rzeczy o to samo...

W żadnym punkcie nie napisałam, że człowiek nie ma wpływu na własne życie. Oczywiście, że ma. Tylko że to nie do końca działa tak, że można powiedzieć "od dziś nie będę neurotyczny/homoseksualny/będę lubił cytryny" i bum, magia, stało się. Można próbować walczyć ze swoimi skłonnościami, z pewnymi wrodzonymi cechami - tylko że w praktyce będzie to oznaczało wybór między pewnymi zachowaniami. Na same skłonności czy cechy nie będzie miało to większego wpływu (za to może zrobić człowiekowi wodę z mózgu). Człowiek może starać się ograniczać zachowania neurotyczne, ale nie sprawi to, że będzie mniej neurotyczny. Michael Jackson zresztą też od swoich korzeni nie uciekł - jego zmiana koloru skóry wynikała z choroby (bielactwo nabyte).

Natomiast problem z ludzką seksualnością jest taki, że jest zakręcona jak świński ogon i coraz częściej orientacja seksualna definiowana jest jako skala. Dlatego na podstawie tak skąpych danych, jakie mamy na temat YaoiFana, niewiele możemy powiedzieć poza "pogadaj z kimś i poważnie się zastanów, na ile to tylko fascynacja, a na ile realna preferencja (a jeśli tak, to czy wyłączna)".

Wchodzimy w coraz głębszą psychologię, żeby rozwinąć większość argumentów tutaj musiałabym rozpisywać się na temat psychologii różnic indywidualnych i pewnie zajrzeć do notatek po parę nazwisk. Nie chce mi się.

Także, tak kontrolnie - nie chciałabym tematu zamykać, ale w razie czego zrobię to bez litości.

[Slova]

[Urawa]

(czy mi się zdaje, czy dyskusja wkracza już w etap bliski użyciu miotaczy ognia?)

Slova, mylisz się w jednej, zasadniczej rzeczy. Homoseksualista może założyć normalną rodzinę, mieć dzieci itd. Problem w tym, że potem przez całe życie będzie na tej rodzinie (a szczególnie na żonie) odreagowywał swoją frustrację. Dlatego uważam, że tego rodzaju ludzie to najgorszy rodzaj gejów - bo krzywdząc siebie, krzywdzą innych. Znam takie przypadki z bliskiego otoczenia. Dlatego lepiej, żeby nie udawał "normalnego", tylko żył po swojemu. Nawet jeśli nie będzie chciał się ujawniać, to przynajmniej nie zrobi krzywdy innym.

[Irian]

Slova, mały eksperyment: zamknij oczy i wyobraź sobie, że przez lata chodzisz do łóżka z osobą, która cię w ogóle nie pociąga, niech to nawet będzie dziewczyna, dla ułatwienia - bo tak trzeba, bo tak jest 'normalnie', bo boisz się, że inaczej ktoś ci spuści wpierdol, rodzina cię wydziedziczy i z pracy wyrzucą. Pytanie za sto punktów: po jakim czasie taka 'normalność' spowoduje, że znienawidzisz ją/siebie/wszystko dookoła?

Poza tym, straszysz, w dodatku straszysz bez sensu. W tym naszym realistycznie nietolerancyjnym kraju bez problemu mogę iść z dziewczyną za rękę i całować się na dworcu PKP; mogę powiedzieć w pracy, że byłam z nią na świetnym musicalu i usłyszeć w odpowiedzi "o, jaki musical?" zamiast "spływaj lesbo"; nikt ze znajomych się do mnie nagle nie przestał odzywać (oczywiście to jest też kwestia dobierania znajomych wśród osób, które mają świadomość, że moje łóżko=moja sprawa), a rodzina wspiera, jak wspierała. Oczywiście, nie twierdzę, że przemocy wobec osób niehetero nigdzie nie ma - ale nie jest też tak, że trzeba się ukrywać, bo inaczej złe otoczenie zgnoi cię doszczętnie. Nie demonizuj bez potrzeby.

[shugohakke]