[Zegarmistrz]

Jak w temacie. Pomóżcie wybrać tytuł do Settingu, bo pomału trzeba zacząć pisać jego prezentacje.

S.A.M (Czas Waśni) można znaleźć tu:
http://www.gryfabularne.infinity.pro24.pl/

[IKa]

według mnie "Czas podziałów" - jakoś tak nabardziej mi leży, zdaje mi sie, że "Królestw" było juz sporo...

[wa-totem]

"Czas podziałów" trąci siarkowodorowym smrodkiem naszej krajowej polityki.

Reszta propozycji zbyt konwencjonalna...

"Czas Waśni" mi się podoba najbardziej. Tym bardziej, że to przyjemnie podobne do "Czas Baśni" xD

[BOReK]

Czas Waśni, jak wyżej... chociaż to też się kojarzy z polityką, ale nie tak jak Podziały XD.

[Vodh]

Ja zagłosowałem na Krwawe Zieme (kojarzy siętrochę z Deadlands ^^) chociaż Czas Waśni też niezły

[Ysengrinn]

Jak Wyżej. Swoją drogą mogłeś zrobić Czas Waśni i Czas Podziałów osobno, miejsca w ankiecie jes dość_^_.

[Smoczek]

Nie wiem dokładnie cóż to za setting, ale jakby nie było... najlepsza nazwa wedle mojej opini (z tych podanych) to Krwawe Ziemie, może jest trohę zbyt pretensjonalna, ale mimo wszystko wydaje mi się najlepsza.

[Udai]

Ja też zagłosowałem na "czas waśni" chociaż może dla mocniejszego efektu zdecydowałbym się na "EPOKĘ waśni"

[Szarodziej]

Krwawe Ziemie oczywiście! Fajnie się kojarzy i jest takie prawdziwe (i nie ma podtekstów politycznych...chyba)





Ja dałem ten pomysł... dzięx Zegu za docenienie moich stukniętych wymysłów

[Nwo HadeS]

Najbardziej podoba mi się Fantastica Uniwersalis. To dobry tytuł chociaż nie podaje żadnych wiadomości o zawartości. Za to naprowadza na klimat settingu, czego nie robią inne propozycje. Czas waśni to jakieś takie... nie wiem.... po prostu nie. A krain jak ktoś już zauważył ( sorry że nie cytuje) było multum i jeszcze pewnie drugie tyle będzie.

[Teukros]

Czas Waśni. Aczkolwiek, szczerze pisząc, żaden z ww. tytułów jakoś do mnie nie przemawia.

[Zegarmistrz]

[Zegarmistrz]

Ok, pierwszy rys "Pamiętnika" części 1:

W dzisiejszych czasach daje się obserwować silny trend ku specjalizacji w RPG. Mówi się, że dawno już minęła epoka, w której w jednym systemie prowadziło się i przygody mroczne i heroiczne, horror, wygrzew, intrygę polityczną, romans czy baśń. Dziś nastała era wąskich nisz, niedużych grup odbiorców, do których potrzeb dostosowana jest gra. Jeśli ktoś, więc pragnie jakiegoś koloru, konwencji, gatunku, czy jakkolwiek tego nie nazwać sięga po tytuł X. Jeśli pragnie drugiego, sięga po Y. Jeśli pragnie trzeciego, - subtelnie tylko różniącego się od dwóch poprzednich - wydobywa pieniądze z kieszeni i nabywa system Z. Czyż nie jest to piękne?

Tak, jeśli jest się nadzianym obywatelem USA z własną kartą kredytową.

Niestety, przyszło nam żyć w Polsce, nie w Ameryce i wyłożenie tych kilkudziesięciu złotych na podręcznik jest dla wielu wydatkiem dużym. Takie niestety są realia, które w najbliższym czasie raczej nie ulegną zmianie. Polaków po prostu nie stać na to, żeby kupować po kilkanaście podręczników, każdy do innej gry. Zbyteczna specjalizacja jest w naszym kraju drogą prosto w przepaść, co pokazał już los wielu systemów, często świetnych, wychwalanych zarówno przez naszych, jak i zachodnich krytyków, które nie znalazły swoich nabywców. Pora, więc poszukać innych dróg.

Uniwersalność jest pierwszym założeniem, jakie postawiłem sobie pracując nad settingiem. Niestety, jak już mówiłem Polacy nie są bogatym narodem. Co więcej nasz rodzimy rynek nie jest też duży. Oferuje nam jedynie kilka systemów i tyleż samo Settingów. To stanowczo za mało, aby fanowie któregokolwiek z kolorów (konwencji, gatunku etc.) z nich mogli czuć się nasyceni, a co gorsza sympatyków tych jest stanowczo za mało, żeby mogli utrzymać zbyt wyspecjalizowany system na rynku. Jedyną drogą jest, więc stworzenie takiej gry, która obejmie swoim zasięgiem wszystkie grupy, pozwalając prowadzić tak, jak tylko chętni uznają za stosowne, nie faworyzując (ani też nie dyskryminując) żadnego stylu ani tematyki.

Drugie założenie brzmi Fantasy, które jest przypadkiem akurat tym gatunkiem, który najbardziej lubię i najlepiej czuje. Z drugiej strony jest też gatunkiem, który w Polsce jest bardzo popularny, zwłaszcza w światku PRG. Wybór ten jest więc trochę asekuratywny, choć w powszechnej opinii zmusza do konkurencji z dużą (aż cztery tytuły licząc optymistycznie, co za tłok!) konkurencją. Mało, który system w innej konwencji przyjął się na dłużej, więc próba tworzenia w niezbyt reprezentatywnych gatunkach obarczona jest dodatkowym ryzykiem. Co więcej, na dzień w którym pisze te słowa w naszym kraju d20 Modern jeszcze się nie ukazał, nie są też znane jego wyniki sprzedaży, trudno więc powiedzieć, czy setting w tej konwencji w ogóle znajdzie swoich odbiorców.

Kolejnym powodem, dla którego wybrałem fantasty jest fakt, że d20 utożsamiane jest właśnie z tym gatunkiem, a dokładnie Dungeons and Dragons. Myślę, że nie ma po prostu sensu robić rewolucji i na siłę przeciągać zwolenników tego systemu ku innym klimatom. Po prostu lepiej dostarczyć klientom to, co lubią.

Nie oznacza to jednak, że planuje klonować inne, dostępne już na naszym rynku settingi Fantasy. Pocóż bowiem ich fani mieliby sięgać po moje dzieło, skoro mają już dostęp do innych materiałów: głośniejszych, bardziej pasujących do ich potrzeb, wspartych własną, potężną bazą dodatków? Odpowiedź na to pytanie zawiera się w słowie Uniwersalność.

Bo niestety trudno takimi nazwać znane w naszym kraju podręczniki oparte na D20, przeznaczone głównie do Dungeons and Dragons. Wszyscy wiemy, że jest to system nastawiony na heroiczne przygody potężnych bohaterów, świecących się jak choinki od nadmiaru magicznych błyskotek. Wszystko – nawet mechanika i opisy światów rojące się od przykładów takich właśnie przepaków – utrudnia oderwanie się od tego schematu. Preferowanym sposobem gry jest natomiast eksploracja podziemi, spychająca na drugi plan odgrywanie postaci i integrację ze światem gry. Tymczasem osoby śledzące internetowe fora dyskusyjne na pewno zauważyły, jak wielu osobom nie odpowiada ten fakt – i to także fanom systemu. Planuje przygotować narzędzia, które pozwolą obydwie te sytuacje zmienić.

A klimat? Realia? Kim będziemy grać? Gdzie będziemy grać?

Grać nam przyjdzie na kontynencie, który nazwałem Laruzją (przyznaje, jest to określenie robocze, powstałe z przypadkowego zbitka liter, bo nadmiernie często używane Świat brzmiało jeszcze głupiej). Obok krain utrzymanych w typowym, postmodernistycznym klimacie fantasy znajduje się weń całkiem sporo krajów, których ustrój jest silnie feudalny, w których da się wyczuć inspirację historią średniowiecza, ludów celtyckich i słowiańskich, Wikingów i Germanów oraz różnymi formami dawnego jak i dzisiejszego folkloru. Większość krainy stopniem rozwoju przypomina XIII wieczną Europę, choć naturalnie zdarzają się też miejsca lepiej rozwinięte, zacofane, lub też podążające odmienną, alternatywną drogą rozwoju (w końcu u nas nie było sprawnie działających czarów). Kraina przepełniona jest magią (choć tą łatwiej oberwać po głowie, niż użyć dla czegoś konkretnego) i konfliktami…

Laruzja jest, bowiem krainą podzieloną na dziesiątki królestw, księstw, państw – miast, z których każde posiada powody: religijne, polityczne, obyczajowe, faktyczne i wyimaginowane, by nie lubić wszystkich wokół. Jest to świat, gdzie spisek goni spisek, wzajemna nienawiść jest tradycją, a termin „pokój” można znaleźć jedynie w słowniku pisanym przez wyjątkowego naiwniaka. W takich warunkach przyjdzie działać naszym postacią: ludziom niezwykłym, znacząco wyróżniającym się umiejętnościami ze swego otoczenia, co nie znaczy, że bohaterom. Przeciwnie: to do nas samych będzie zależało, jak spożytkujemy swoje talenty: czy staniemy się zbawcą tego świata (albo – co bardziej prawdopodobne – jakiegoś jego, małego kawałka), czy też jednym z wielkich graczy, budujących swą siłę i dobrobyt na intrygach, wojnach i – co tu dużo kryć – nieszczęściu innych.

Dark? Może trochę. Heroic? Też znajdzie swe miejsce. Polityczna intryga? Z pewnością. Przygoda? Wliczona w koszta. Lochy? Będą też i lochy… Dla tych, co mieli szczęścia.

========================================================

Może być, czy bardzo odrzuca?

Ps. Tak, wiem. Kopie własny grób. Za mało "świat, gdzie wszyscy żyją w łagrze". Za mało "nowy, niepowtarzalny klimat", za mało obrażania innych settingów.

[Avellana]

Podeślij mi to na maila, to zrobię dzień sądny przecinkom...

Moim zdaniem dobrze, nie jestem tylko pewna, czy czytając o tych "dziesiątkach krain" ktoś nie uzna, że to kolejny system będący właściwie wyłącznie popisem erudycyjnym autora, a przez to niegrywalny w praktyce. Moim zdaniem powinienes gdzieś tam wepchnąć, że masz doświadczenie w mistrzowaniu i że wiesz, że większość mistrzów nie wykorzystuje pełnych możliwości świata, bo ich nie pamięta - oraz że większość graczy chce się na sesji dobrze bawić, nawet jesli "dobra zabawa" to dla nich gocenie się w mroku nad czaszką napełnioną krwią.

[Teukros]