[Zegarmistrz]

Wariacja na poprzedni temat, tym razem pod kontem postaci graczy. Postacie Graczy to ciekawy temat. Czasem zdarza się, że całkiem normalni Gracze tworzą BG, którzy... no cóż... psują zabawę innym. Jakiej postaci nie dopuścilibyście do gry, gdyby ktoś się z nią zgłosił?

Zasadniczo osobiście mam ambiwalentny stosunek do niedopuszczania postaci. Wynika to częściowo ze złych, osobistych doświadczeń z kiepskimi Mistrzami Gry, którym przeszkadzało wszystko... Jednak jest kilka typów bohaterów, których u siebie bym nie tolerował nigdy. Do grupy tej należą:

1) Zabójca Trolli w Warhammera / Deadseaker z L5K / Inne podobne

Bohaterowie tacy oparci są na bardzo popularnym motywie. W dalekiej przeszłości postacie takie schańbiły się i utraciły honor, który odzyskać mogą jedynie poprzez śmierć. Jednak nie może być to śmierć bezsensowna, a jedynie w walce z potężnymi wrogami ich ludu. Wędrują więc po świecie, szukają przeciwników i nigdy nie uciekają. Podejmują walkę z każdym...
Powód: Kto szuka, ten znajdzie... Deadseakerzy zwykle giną, najczęściej z całą drużyną lub też z jej ręki, zwykle za sprawą własnej głupoty... Powód jest prosty: rzucają się z siekierą na wszystkich, a ci najczęściej się bronią. Deadseaker jest więc zwykle na pierwszej sesji ze swoim udziałem irytujący, na drugiej znienawidzony, a na trzeciej martwy...

2) Postać o charakterze: Stupid Evil

Czyli najczęściej wszyscy gwałciciele, większość dorobku z Księgi Plugawego Mroku, Wojownicy Chaosu oraz wszelkie inne postaci, którym pastwienie się nad 1hp-kowymi BN-ami sprawia wyraźną przyjemność. Obecność takich osobników jest dość nieprzyjemna, zwłaszcza jeśli wydaje im się, że są śmieszni.
Powód: To samo, co powyżej... Stupid Evil są zwykle po jednej sesji nienawidzeni przez resztę graczy. Ponadto, jeśli chcemy być konsekwentni z dużą dozą prawdopodobieństwa niemal natychmiast stają się celem sił porządkowych danego świata. W efekcie giną nawet szybciej niż Deadseakerzy.

3) Wiedźmini

Powód: Wiedźmini nie mają racji bytu poza systemami typu "Dark" i tylko na solówkach lub sesjach wyłącznie wiedźmińskich. Powód jest bardzo prosty... Wiedźmini zostali stworzeni jako postacie przegięte. To superwojownicy o ponadludzkich umiejętnościach, deklasujący inne postacie, do tego mutanci z gamą mocy, alchemicy, czarodzieje i bóg jeden wie co jeszcze... Problem z nimi jest taki, że z samej swej natury łamią balans gry w systemach nie-heroicznych.
W systemach heroicznych natomiast Wiedźmini zwykle również się nie sprawdzają. Zwykle okazuje się bowiem, że pierwszy z brzegu Wojownik / Czarodziej lepiej od nich się bije i lepiej czaruje.
W zasadzie wiedźmini pasują tylko do dziwnych systemów i dziwnych drużyn typu Mary Sue + Solar Exalted + Space Marines + Geralt z Riwii albo gier typu jakiegoś GURPS: X-Man...

[CainSerafin]

Wieloklasowcy

Sam nie mam nic przeciwko różnym kombinacjom klas. Miło się gra wojownikiem/złodziejem, albo bardem/wojownikiem/ pieśniarzem klingi. Problem pojawia się gdy gracz chce się bawić jakąś absurdalną mieszanką klas, podklas i klas prestiżowych, oraz uważa że posiadanie ponad czterech klas jest w porządku. A jeśli jeszcze wpadnie na pomysł by jego postać należała do jakiejś dziwnej rasy, to niech się nie dziwi że całą reszta drużyny i MG będą na niego krzywo patrzeć.

Powód: Grając w drużynie postacie typu "umiem wszystko, ale nic dobrze" nie sprawdzają się najlepiej. Kłopotem może być także wyjaśnienie fabularne posiadania różnych klas.

Wieloklasowcy

Sam nie mam nic przeciwko różnym kombinacjom klas. Miło się gra wojownikiem/złodziejem, albo bardem/wojownikiem/ pieśniarzem klingi. Problem pojawia się gdy gracz chce się bawić jakąś absurdalną mieszanką klas, podklas i klas prestiżowych, oraz uważa że posiadanie ponad czterech klas jest w porządku. A jeśli jeszcze wpadnie na pomysł by jego postać należała do jakiejś dziwnej rasy, to niech się nie dziwi że całą reszta drużyny i MG będą na niego krzywo patrzeć.

Powód: Grając w drużynie postacie typu "umiem wszystko, ale nic dobrze" nie sprawdzają się najlepiej. Kłopotem może być także wyjaśnienie fabularne posiadania różnych klas.

[Grisznak]

1) Zboczeńca

Pewnego razu usłyszałem od gracza na starcie - "To ja będę grał nekrofilem". Odpowiedź prosta - "To idź sobie szukać innej drużyny i innego mistrza gry". RPG to nie miejsce na realizację swoich fantazji seksualnych.

2) Złego nieludzia

Wprowadzenie do drużyny orka, trolla, goblina, snottlinga, niedźwieżuka, szczurożuka, żukomuchy czy czegokolwiek takiego automatycznie nakłada na drużynę banicję społeczną i zmusza ją do biegania po lasach, polach i pustkowiach (niekoniecznie chaosu). O ile rozumiem to jako jednorazowy wybryk lub utrudnienie, tak na dłuższą metę będzie to ciężkie i nieprzyjemne dla wszystkich. Oczywiście, wyjątkiem są systemy typu Earthdawn czy KC, gdzie tego rodzaju rasy są cywilizowane i mniej lub bardziej aprobowane społecznie.

3) Profesora

Kolejny typ postaci, mający na dobrą sprawę rację bytu chyba tylko w jednym systemie - Call of Cthulu. W pozostałych miły, nieco stuknięty starszy pan z biblioteką w głowie nie za bardzo się sprawdza - nie ma bonusów bojowych, nie zna czarów, a to, ile czytał, nie ma podczas walki znaczenia. Kiedy gracz chciał kimś takim grać, w systemie fantasy zawsze sugerowałem maga lub alchemika. Klasyczny naukowiec, co gorsza z wykształceniem humanistycznym, nie pożyje w świecie fantasy, dark fantasy czy postapokaliptycznym zbyt długo.

4) Dziecka

Nie. Bo po co grać dzieckiem? Raz, że dorosły gracz i tak nie będzie w stanie realistycznie odgrywać dziecka, dwa, że nie będzie z tego nic dobrego dla drużyny, trzy, że byłem dość okrutnym (wszak cthultysta...) MG i miałbym opory przed pewnymi zagraniami w stosunku do postaci dziecka.

1) Zboczeńca

Pewnego razu usłyszałem od gracza na starcie - "To ja będę grał nekrofilem". Odpowiedź prosta - "To idź sobie szukać innej drużyny i innego mistrza gry". RPG to nie miejsce na realizację swoich fantazji seksualnych.

2) Złego nieludzia

Wprowadzenie do drużyny orka, trolla, goblina, snottlinga, niedźwieżuka, szczurożuka, żukomuchy czy czegokolwiek takiego automatycznie nakłada na drużynę banicję społeczną i zmusza ją do biegania po lasach, polach i pustkowiach (niekoniecznie chaosu). O ile rozumiem to jako jednorazowy wybryk lub utrudnienie, tak na dłuższą metę będzie to ciężkie i nieprzyjemne dla wszystkich. Oczywiście, wyjątkiem są systemy typu Earthdawn czy KC, gdzie tego rodzaju rasy są cywilizowane i mniej lub bardziej aprobowane społecznie.

3) Profesora

Kolejny typ postaci, mający na dobrą sprawę rację bytu chyba tylko w jednym systemie - Call of Cthulu. W pozostałych miły, nieco stuknięty starszy pan z biblioteką w głowie nie za bardzo się sprawdza - nie ma bonusów bojowych, nie zna czarów, a to, ile czytał, nie ma podczas walki znaczenia. Kiedy gracz chciał kimś takim grać, w systemie fantasy zawsze sugerowałem maga lub alchemika. Klasyczny naukowiec, co gorsza z wykształceniem humanistycznym, nie pożyje w świecie fantasy, dark fantasy czy postapokaliptycznym zbyt długo.

4) Dziecka

Nie. Bo po co grać dzieckiem? Raz, że dorosły gracz i tak nie będzie w stanie realistycznie odgrywać dziecka, dwa, że nie będzie z tego nic dobrego dla drużyny, trzy, że byłem dość okrutnym (wszak cthultysta...) MG i miałbym opory przed pewnymi zagraniami w stosunku do postaci dziecka.

[Arioch]

Spoiler: pokaż / ukryj

(\__/)
(='.'=) Do skasowania.
(")_(")

[Mitsurugi]

1.Stanowcze nie mówię graczom bez doświadczenia, którzy chcą grać np. drowem, albo inną specyficzną rasą wymagającą znacznych umiejętności i wiedzy w odgrywaniu. Do tego połączenie ich z pewnymi klasami, które może nie tyle w ujęciu ogólnym nie są dla danej rasy popularne, co wymagają dużego wysiłku by autentycznie "zrealizować" taki koncept w grze. Jeśli gracz nabierze doświadczenia, to proszę bardzo. Sam gram od lat drowem i koncept typu "jestem zły, zawsze zły, tylko zły i okrutny, buhhahahah" to nie jest dobra koncepcja.2

2. Może nie tyle bym nie dopuścił co poprosił twórcę o przemyślenie. Mianowicie chodzi o postacie, które chcą być "cechowo-wszechstronne". Czyli trochę w każdą cechę i będę uniwersalny. Tylko, że na dłuższą metę takie rozdysponowanie punktów (zakładamy, że cech się nie losowało, czego jestem zwolennikiem) przyniesie rozpacz i frustrację i u grającego. Reszta drużyny będzie po prostu lepsza.

3. Klas spoza podręczników. Czyli ze stron internetowych, fan-madeów itp. Owszem, mogą zdarzać się klasy dobrze wykreowane, ale zwykle schemat tego typu klas jest taki, że albo po jakimś czasie są to uber-koksy, albo okazują się po prostu zbędne i słabe.

4. Nie lubię postaci z "main targetem", to znaczy jak ktoś robi postać np. "na krytyki". Krótko mówiąc nie lubię power-buildów, bo zwykle odgrywanie idzie wtedy na drugi plan, a dmg na pierwszy. Takiego gracza spokojnie przekierować można na WoW'a.

[de99ial]

Nie rzucam ograniczeń graczom.

1. Zabójca Trolli - nie jest głupi ale potrzebny jest dobry gracz. Znam takiego człowieka - i chyba tylko jego - który genialnie wyczuwał klimat tej profesji. Świetnie odgrywał takiego krasnala a jednocześnie nie wciągał drużyny w kłopoty, nie rzucał się na każdego bezmyślnie z toporem/innym narzędziem i nie robił głupot. Potrafił jednocześnie odegrać takiego krasnala w sposób iście wspaniały.

ALE do tego rodzaju postaci potrzebni są naprawdę dobrzy gracze.

2. Wiedźmin - jest system w którym jego obecność w grupie mi nie wadzi. Wiedźmin oczywiście. I żaden inny - bo tam jest jego miejsce i tam powinien siedzieć. Plus gra zaprojektowana jest tak, że wiedźmin aż takim kozakiem nie jest i czuć balans postaci. W innych systemach to tylko produkt uboczny, walący w podwaliny systemu.

Reszta - cóż... Jak ktoś ma dobry pomysł to czemu nie? Mamy się bawić w RPG a nie denerwować - więc graczom niczego nie bronię. Ale też graczy dobieram z rozwagą ;)

[Teukros]

Profesor (postać z zaletą Magister in Artibus) znakomicie się sprawdza w Ars Magice. Jeżeli prowadzić zgodnie z zasadami, i trzymać się sugerowanego w systemie sposobu gry, mamy bardzo uniwersalną i ciekawą postać, która na dodatek dostarcza innym postaciom niesamowite ilości punktów doświadczenia.

[Costly]

Ja nie dopuściłbym dowolnej postaci o charakterze zakładającym, iż przy wystąpieniu prawdopodobnych czynników dany gracz aby prawidłowe odegrać swój charakter będzie zabijał innych graczy. I tu system bez znaczenia jest.

Za to trochę odwracając to, kiedyś ostro pożarłem się z pewnym MG na Częstochowskim konwencie Bunkier (bodajże 2006, ale nie jestem pewien), gdy nie chciał dopuścić do gry mojej postaci, pod zarzutem, iż zniszczy ona grę. Chodziło o system Wilkołak, a postać była niewidoma (co było usprawiedliwione przez system - wrodzona wada metysa). Ja jako MG nie widzę żadnego problemu z prowadzeniem sesji z taką postacią, o ile tylko gracz poradzi sobie z odgrywaniem jej. Widać to, jaka postać do gry nadaje się, a jak nie, jest kwestią bardzo odległą od jakiegokolwiek obiektywizmu...

[demiCanadian]

[Bezimienny]

Tylko w sytuacji, gdy MG tak naprawdę nie chce prowadzić sesji danej drużynie.

[de99ial]

A ja generalnie nie lubię kiedy gracze knują przeciw sobie i zwykłem ich wtedy ostro za to karać.

[Costly]

[Altruista]

[szelest]

[Velg]

Alt i szelest - mi się zdaje, że de99ial po prostu przed sesjami zastrzega sobie odpowiednie charaktery :P (co jest nadzwyczaj rozsądne, jeśli ktoś nie lubi młócki wewnętrznej...)