[GoNik]

Kapucha ver. fafnaście

Ale Parówa TEŻ pokoloruję. Ama, twoje szkice wymiatają w roli kolorowanek :D

[Amarth]

Łiiii! Kolejna śliczna kolorowanka :D Jedna się sparklała druga ma gwiazdy, loffciam was!


Cieszę się inspirując do kolorowania XD

[Amarth]

Czego potrzeba, żeby stworzyć nowe jenoty? Kanapki, fazy, kartki i ołówka.


Trzy nowości: Kabanos, Poziomka i Kawior
Kabanos... - wyszeptał Kawior namiętnie, a Amarth zeszła na zakwik.
Gdy dzieci nie ma, dorośli harcują - anty-yaoiści won, chyba że szukacie niezobowiązującego sposobu na wypalenie oczu.

[Easnadh]

[Mai_chan]

Cholerni geje, wszędzie się wcisną, a gdzie cycki?
Domagam się lesbijek!

A serio - zeszłam i umarłam, gdy uchem mojej wyobraźni usłyszałam ten namiętny szept Kawiora. Kabanos jest cudowny, Poziomka urocza, a Kawior... Amarthowy :D

Me approves

[Amarth]

Maieczko, moja droga! Jestem yaoistką o wysokim stopniu odchylenia - to musiało się stać XD

Ale nie martw się, jako obiecałam, tak też uczyniłam - dwie yuri panienki prawie istnieją. Pokażę obie, ale yuri z nimi nie narysuję, bo nie lubię. Za to wy, drogie yuri-jenoty, możecie yurzyć te dwie, ile chcecie :D

[JJ]

KHY. Ama. Zgadnij, co skończyłem (na szczęście - inaczej miałabyś zadławionego trupka na sumieniu!) jeść na chwilę przed zajrzeniem do tego tematu?

Kabanos, och, Kabanosss... Nie, nie potrafię sobie wyobrazić, jak można to zmysłowo i namiętnie powiedzieć :D

[Easnadh]

[Vodh]

ojesu.... xD Kabanos, wymruczane do ucha uwodzicielskim, głębokim głosem... Nie.... xDDDD

I biedna Poziomka... Uroczo się fochnęła :D

[Amarth]

Za słabi jesteście na Rozkosze Kabanosa!

Spróbujcie z Kaszanką.

[Amarth]

Post pod postem, ale co mi tam. Komentarz też niezbyt rozbudowany, ale mam Kiepski Dzień.

Obiecana wczoraj Bagietka.

[Momoko]

*___*
Jenot, który mi się jak dotąd najbardziej graficznie podoba, cudna jest! I charakter też uroczy:3

[Amarth]

Cieszę się, że się spodobała :D


A dziś:
NIE WIEM

[Easnadh]

Biedny Bisz. Ciekawa jestem, kto go w to wcisnął i z czyjej inicjatywy. Co do inicjatywy podejrzewam Granat... xD

[Amarth]

Wiem, że to temat na grafiki, ale szkoda mi tworzyć nowy tylko po to, żeby do niego zrzucać tak króciutki tekst, toteż daję tutaj (zezwalam na zjechanie mnie za totalny brak umiejętności). Opowiedziane z perspektywy Karmelka.
A short Caramel/Candy Bar drabble with two companion pics:
Welcome Back 1
Welcome Back 2

-------------------

Mieszkanie samemu w wielkim domu ma swoje wady i zalety. Chwilowo wadą było to, że właśnie zadzwonił dzwonek do drzwi, a ja byłem na piętrze. Od południa czekałem na dostawę ważnej części potrzebnej do mojego nowego wynalazku. Wiedziałem, że powinienem był skorzystać z króliczych usług kurierskich, a nie z jakiejś nikomu nie znanej firmy dostawczej, ale chciałem zaoszczędzić. Głupio, przecież jestem bogaty. Z zawrotną prędkością wpadłem na schody – jeśli znudzony (i spóźniony prawie osiem godzin!) kurier sobie pójdzie, to moje następne dzieło sprawi, że ten frajer będzie sikał nosem!

Kiedy w końcu znalazłem się na parterze, potknąłem się (biegać sprintem w KLAPKACH! Co mi, do licha, dzisiaj strzeliło do głowy?) i wyrżnąłem w podłogę niemal łamiąc sobie nos. Podniosłem zdradzieckiego klapka, który zsunął mi się ze stopy powodując ten żałosny wypadek i poczłapałem do drzwi z zamiarem rzetelnego opieprzenia kuriera. Tylko że to nie był kurier. Za drzwiami stał Baton, owinięty pasiastym szalikiem i patrzący, jak zawsze, groźnie. W ręku trzymał papierową torbę.

–Wypieprzyć się o własne piekielne klapki? – zapytał z kpiną w głosie, szybko domyślając się, co się stało. – Tak, to brzmi jak ty.
–Nie na urlopie? – wypaliłem od razu. Nie miałem dziś ochoty na nasze standardowe słowne przepychanki. – Miałeś wrócić w przyszłym tygodniu. Co? Stęskniłeś się za mną? – dodałem. Może jednak mała sprzeczka poprawi mi popsuty przez kuriera nastrój.
–Chyba tak – mruknął Baton szukając czegoś w torbie.

I w tym oto momencie, panie i panowie, spłoniłem się jak panna przyłapana nago. Baton przyznający ot tak, że tęsknił? Baton, najwidoczniej nie zdając sobie z tego sprawy, mówiący coś, co zdradzałoby, że mnie lubi? Baton? Ten Baton?

Zanim zdołałem się opanować na tyle, żeby cokolwiek odpowiedzieć, Baton wyciągnął z torby butelkę, w której rozpoznałem najlepszą sake ze Wschodniej Kwarty.

–Wypijemy? – zaproponował.
–Jasne – odpowiedziałem, gdy po krótkiej chwili oszołomienia na usta wpełzł mi idiotyczny uśmiech. Odsunąłem się i wpuściłem Batona do środka.

Uśmiech nie zniknął nawet na chwilę przez cały wieczór. Ani wtedy, gdy Baton nalewał sake. Ani wtedy, gdy stojąc przed oknem popijaliśmy gawędząc o ostatnich dniach. A już z pewnością nie wtedy, gdy Baton prowadził mnie za rękę do sypialni.

I wcale mnie nie zdziwiło, kiedy następnego ranka obudziło mnie mydło boleśnie lądujące na mojej głowie, a zamiast słodkiego „Dzień dobry, kochanie” usłyszałem litanię narzekań wychodzącego z łazienki Batona, oznajmiającego, że boli go tyłek, a ja mogłem sobie, do diabła, dać trochę na wstrzymanie, a nie szaleć, jakbym dziesięć lat w celibacie spędził.

Taki właśnie jest Baton i nie chciałbym, żeby się kiedykolwiek zmienił.

Koło jedenastej w końcu zjawił się kurier, któremu, jak się okazało, nawalił GPS, a mapy najwidoczniej nikt go nie nauczył używać. Zapomniałem go opieprzyć, czy choćby zagrozić, że zadzwonię do jego szefa. Miałem lepsze rzeczy do roboty. Baton został na cały dzień.