[Keii]

[Zegarmistrz]

[achiever]

Jako nie-chrześcijanin, nie-ateista, niepełny buddysta (hehe ale sobie ego łechce, taki wyjątkowy:P), ale wkrótce pewnie się w końcu zdecyduje, który rodzaj. Zen jest niesamowity, ale tybetański bardziej dostępny u mnie w mieście:) Wciąż jednak i tu do tematu zwłaszcza, bo na razie wydaje się być skoncentrowany na problemach Kościoła w Polsce (do czego później też trochę nawiążę), to religia nie jest wg mnie ważnym elemntem samym w sobie. Ważne do czego prowadzi, co w sobie zawiera. Religia to raczej jakiś model rzeczywistości, z którego możemy korzystać, nie uznając go nawet za jedynie słuszny, bo dobre modele powinny prowadzić do tego samego. Kwestia jednak, który nam bardziej odpowiada. Dlatego nawet kiedy włączamy się do jakiejś religii, wg mnie najlepiej jeśli zachowamy aspekt, że przede wszystkim jesteśmy ludźmi, a dopiero potem chrześcijanami, buddystami, zaratusztrianami, muzułmanami itd. Bo jakakolwiek moralność za Gandhim to rzecz pierwsza przed religią, wynikająca z samego faktu naszego istnienia i poczucia siebie. Kiedy religia narzuca moralność wtedy już jest loteria i ta moralność może być różnego pokroju, bo już nie musimy być odpowiedzialni za siebie, wystarczy że "Jachwe/Bóg/Allach/Budda" tak każe. Wtedy to jest Jego nakaz, my już za to odpowiedzialni nie jesteśmy.

Samo sztywne trzymanie się zasad i regułek to po prostu nic innego jak wcielanie się w aktora, który z nami niewiele będzie miał wspólnego. Co więcej może nas zaczać karać jeśli damy mu za dużą kontrolę i łatwo o różnego rodzaju patologię, spaczenia. Dla mnie każda religia, która nakazuje sztwyne trzymanie się reguł, dogmatów, a przede wszystkim nastawia się na bezgraniczne oddanie wiary to nic innego, jak bezwartościowa ułuda, dzięki której człowiek ma aspirację osiągnąć dobre samopoczucie. Religia, która ma jakieś propozycje i porady, ale przede wszystkim elastyczny i dynamiczny charakter nastawiająca swe centrum na doświadczenie to jak dla mnie wartościowa oferta do rozważenia.

Jeśli chodzi o Kościół u nas w Polsce to między innymi dlaczego tak łatwo poszło mi zaprzestanie identyfikacji się z nim (za co mu jestem w sumie wdzięczny, choć z drugiej strony czas, który z nim spędziłem mógłby być ciekawszy:), bo jakość mszy u mnie w okolicy była tragiczna. Tak jak się nudziłem za każdym razem w Kościele to było tylko raz w tygodniu;) A co do obecności w Kościele i do tego, że tak jak się chłopak spotyka ze swoją dziewczyną, tak wierzący powienien spotykać się z Jezusem w Kościele, bo gdzie indziej to już się nie liczy (jak tłumaczył mi pewien ksiądz), to zgodzę się tylko na tyle, o ile zakładamy że chrześcijanizm jes tak prymitywną religią, w której Jezus ma ograniczenia jeśli chodzi o miejsce pobytu. Zeus też miał swój Olimp.

Jako nie-chrześcijanin, nie-ateista, niepełny buddysta (hehe ale sobie ego łechce, taki wyjątkowy:P), ale wkrótce pewnie się w końcu zdecyduje, który rodzaj. Zen jest niesamowity, ale tybetański bardziej dostępny u mnie w mieście:) Wciąż jednak i tu do tematu zwłaszcza, bo na razie wydaje się być skoncentrowany na problemach Kościoła w Polsce (do czego później też trochę nawiążę), to religia nie jest wg mnie ważnym elemntem samym w sobie. Ważne do czego prowadzi, co w sobie zawiera. Religia to raczej jakiś model rzeczywistości, z którego możemy korzystać, nie uznając go nawet za jedynie słuszny, bo dobre modele powinny prowadzić do tego samego. Kwestia jednak, który nam bardziej odpowiada. Dlatego nawet kiedy włączamy się do jakiejś religii, wg mnie najlepiej jeśli zachowamy aspekt, że przede wszystkim jesteśmy ludźmi, a dopiero potem chrześcijanami, buddystami, zaratusztrianami, muzułmanami itd. Bo jakakolwiek moralność za Gandhim to rzecz pierwsza przed religią, wynikająca z samego faktu naszego istnienia i poczucia siebie. Kiedy religia narzuca moralność wtedy już jest loteria i ta moralność może być różnego pokroju, bo już nie musimy być odpowiedzialni za siebie, wystarczy że "Jachwe/Bóg/Allach/Budda" tak każe. Wtedy to jest Jego nakaz, my już za to odpowiedzialni nie jesteśmy.

Samo sztywne trzymanie się zasad i regułek to po prostu nic innego jak wcielanie się w aktora, który z nami niewiele będzie miał wspólnego. Co więcej może nas zaczać karać jeśli damy mu za dużą kontrolę i łatwo o różnego rodzaju patologię, spaczenia. Dla mnie każda religia, która nakazuje sztwyne trzymanie się reguł, dogmatów, a przede wszystkim nastawia się na bezgraniczne oddanie wiary to nic innego, jak bezwartościowa ułuda, dzięki której człowiek ma aspirację osiągnąć dobre samopoczucie. Religia, która ma jakieś propozycje i porady, ale przede wszystkim elastyczny i dynamiczny charakter nastawiająca swe centrum na doświadczenie to jak dla mnie wartościowa oferta do rozważenia.

Jeśli chodzi o Kościół u nas w Polsce to między innymi dlaczego tak łatwo poszło mi zaprzestanie identyfikacji się z nim (za co mu jestem w sumie wdzięczny, choć z drugiej strony czas, który z nim spędziłem mógłby być ciekawszy:), bo jakość mszy u mnie w okolicy była tragiczna. Tak jak się nudziłem za każdym razem w Kościele to było tylko raz w tygodniu;) A co do obecności w Kościele i do tego, że tak jak się chłopak spotyka ze swoją dziewczyną, tak wierzący powienien spotykać się z Jezusem w Kościele, bo gdzie indziej to już się nie liczy (jak tłumaczył mi pewien ksiądz), to zgodzę się tylko na tyle, o ile zakładamy że chrześcijanizm jes tak prymitywną religią, w której Jezus ma ograniczenia jeśli chodzi o miejsce pobytu. Zeus też miał swój Olimp.

[LunarBird]

[BOReK]

[Vodh]

[achiever]

LunarBird:

LunarBird:

[LunarBird]

[wa-totem]

[Vodh]

[LunarBird]

[Zegarmistrz]

Na forum było już X tematów o religii i każdy kończył tak samo: burdom i zamknięciem. Mam w związku z tym dwa pytania:
1) Po co zakładać nowe?
2) Może następnym razem, gdy powstanie taki temat - żeby oszczędzić sobie i innym pracy oraz nerwów - zamknę go od razu, rzuce 1k6 i wstawie osta tylu losowo wybranym userom ile oczek wypadnie?