[krew_na_scianie]

[Salva]

Krwinko poczytaj w tym temacie nasze dywagacje, wiele się chyba od tamtego czasu nie zmieniło. Powstaje manga, są nowelki... Kontynuacja być może się pojawi ale pozostaje chyba tylko nadzieja. Chyba, że Totem wie coś więcej.

Mnie opening i ending zaczarowały i zdecydowanie dużo bardziej szanuję wersje instrumentalne niż wesołe pioseneczki.

[Fei Wang Reed]

Jak tak czytam to wychodzi, że jestem jednym z niewielu, którym ten tytuł się niespecjalnie spodobał, jeśli można tak powiedzieć...

Owszem, graficznie prezentowało się całkiem dobrze, ale to nie ta cecha przede wszystkim decyduje o odbiorze tytułu. Całą serię streściłbym w jednym słowie: nuda. Żaden inny tytuł (który obejrzałem do końca) tak mnie nie znudził jak "Ghost Hunt". Praktycznie na każdym odcinku czekałem tylko jego końca, widząc, że i tym razem nie wydarzy się nic, co mogłoby mnie bardziej zainteresować. Mimo wszystko oglądałem, mając nadzieje, że chociaż koniec będzie tego warty... nic bardziej mylnego. I aż żałowałem, że czekałem aż do samego końca.

Raz - tematyka duchów i zjawisk nadprzyrodzonych do moich ulubionych nigdy nie należała, ale mimo wszystko postanowiłem spróbować, bo samo to nie skreśla jeszcze tytułu (w takim "xxxHolic" nawet mi się spodobało). Niestety zawiodłem się - prawie wszystkie historie nie potrafiły mnie zainteresować, a niektóre to wręcz dobijały (jak z chłopcem uderzającym kijkami) i tylko ten "labirynt" potrafił przyciągnąć moją uwagę.

Dwa - postaci. Od Mai, poprzez "księdza", mnicha, kapłankę, medium, a kończąc na Naru... Tak sobie myślałem: "Rany Julek, skąd oni ten skład wytrzasnęli?!". Naru ze swą tajemniczością i brakiem ogłady aż sztuczny był. Nawiną Mai od biedy można przełknąć, jako "nieustabilizowaną emocjonalnie nastolatkę", mnich-muzyk? na dodatek mimowolnie robiący za "komika"?
A już szczytem wszystkiego był ksiądz-egzorcysta wyglądający jak nastolatek. Widać nie chciało się twórcom nawet poszukać w "googlach", by coś na temat egzorcystów się dowiedzieć. Jest to jeden z najtrudniejszych "elementów" Kościoła, który wymaga niezwykłych cech charakteru, osobowości, wiary, umiejętności. Egzorcyści odbywają długą "naukę" zanim będą mogli "sprawdzić się" w praktyce. No, ale w "Ghost Hunt" mamy młodzieńca (choć dzieckiem nie jest... aczkolwiek "powinien" mieć gdzieś z 35 lat co najmniej, tak mi się wydaje).
Generalnie właśnie tak odebrałem tę grupę bohaterów - jako bandę dziwaków, dziecinnych na dodatek.

Trzy - fabuła, a raczej jej brak. Każda historia to osobny wątek, zamknięty i prawie nic nie wnoszący do całości, tak że tak jak poznajemy bohaterów, tak i podobnie się z nimi żegnamy. Sądziłem, że rozwinięciu ulegnie wątek Naru i jego "wszechobecnej tajemniczości i dziwaczności", ale gdzie tam... Koniec w stylu: jesteśmy razem, lubimy się i jest dobrze, kolejne "wyzwania" przed nami, niech tak będzie na zawsze... Nie, to zdecydowanie nie w moim guście.

Niestety klimat, który tak zachwycił innych, mnie nie poruszył (albom go nawet nie zauważył...). Dodając do tego to, co nie spodobało mi się (patrz wyżej), "Ghost Hunt" uważam za jeden z mniej udanych tytułów, jakie miałem okazję obejrzeć. Choć plusem jest to (poza ładnym rysunkiem), że zdołał mnie na tyle "przyciągnąć", że obejrzałem całe (nie ważne z jakich pobudek i w jakich "męczarniach"), a wielu tytułom i tego nie udało się "osiągnąć".

[Costly]

Ano, skład tej ekipy bohaterów dobijał. Sugerował prowadzenie parodii, a tym czasem tego nie było. Choć mnie najbardziej zdenerwował nie sam skład, co fakt jak on się zebrał. Zmuszeni niejako do współpracy zajęli się jedną sprawą, będąc od siebie zupełnie niezależni, a potem ni z gruchy ni z pietruchy wszyscy są nagle jednym zespołem.

Dało się to w sumie obejrzeć, motyw z labiryntem do pewnego momentu był niezły. Ale ogółem wątki nie wciągały mnie raczej. Ot, bohaterowie zbierają informacje, coraz więcej mamy znaków zapytania, Naru wychodzi i wraca dnia następnego z odpowiedziami na wszystkie pytania. I tak w kółko. Zwłaszcza na pierwszym wątku się zirytowałem -

Spoiler: pokaż / ukryj

gdy wysnuto teorie, że powodem wszelakich zdarzeń jest osuwanie się terenu pod budynkiem. Myślałem wtedy, że w konwencji serii będzie raczej obalać mity o duchach, co mogło by być w sumie ciekawe, ale szybko mnie z błędu wyprowadzono.

[krew_na_scianie]

Uuu a Salva bałą się, że ja będę antyfanką Ghost Hunt a znaleźli się lepsi... Ale trzeba przyznać, że faktycznie bohaterowie byli troszkę z przypadku. O tyle miałam lepiej, że jak nigdy przymknęłam na to oku i po prostu mi nie przeszkadzali - skupiłam się na fabule kolejnym spraw, którymi się zajmowali. I w ten sposob mogłam zapomnieć, że zadziwiająco Mai i resztę nie darzę jakąś sympatią. Dziwie się również, że nie polubiłam za specjalnie Naru, a kiedyś wystarczyło mi, że bohater był po prostu przystojny i tajemniczy...Nie da się zaprzeczyć, że faktycznie kolejne odcinki nie poszerzały wiedzy o postaciach.

Fei Wang Reed - gdybym zaczeła tematykę duchów oglądać od "xxxHolic" to chyba w życiu nie skusiłabym się więcej w życiu na coś podobnego. Dla mnie Holic wybitnie był anemicznym tytułem :/

[Velg]

Fei & Costly - tematyka sama w sobie minusem nie jest. Co kto lubi. Ja osobiście również nie lubię tematyki związanej z duchami - a tymczasem i xxxHolic i Ghost Hunt przełknąłem. Zaś sposób prezentacji tematyki w Ghost Hunt jest IMO całkiem dobry - taki trochę... inny (oczywiście, nie mam tu na myśli zastępu głównych bohaterów)? Osobiście uważam, że również sposób prowadzenia poszukiwań za pomocą technologii był całkiem dobrze oddany - bez bezsensownych "teorii bytu" tudzież urządzeń z kosmosu.

Co do zastępu bohaterów - faktycznie, Ghost Hunt wiarygodnością bohaterów nie stoi. Z drugiej strony - czepianie się młodego wieku egzorcyzmu uważam za przesadę. Większość bohaterów anime jest młodsza, niż powinna być (sądząc po wykonywanych zajęciach) - i właściwie nikomu szczególnie to przeszkadza. W dodatku, moim zdaniem bohaterowie Ghost Hunt (w przeciwieństwie do samej historii) pełnią również rolę elementów komicznych - i dość dobrze im to wychodzi. Wydaje mi się więc, iż ich prezentacją oddano to, co chciano oddać - ja chociażby ich polubiłem, z małym wyjątkiem Mai. Nie przeszkadzały mi też ich "dziwność" - jednak rzadko mi przeszkadzają takie akcenty... przynajmniej dopóki seria trzyma poziom.

Inna sprawa, że faktycznie - mogli się postarać o ładniejszą motywację do współdziałania.

Zaś sprawa fabuły - odkrywcza ona nie jest... Jednakże osobiście, choć potrafiłem z pewnym wyprzedzeniem przewidzieć bieg większości historii, nie odczuwałem nudy podczas oglądania tej serii.

A epizodyczność fabuły rzeczywiście może denerwować - jednakże jest to głównie kwestia gustu. IMHO długość poszczególnych historii sprawia, że tworzą całkiem dobre całości.

[Fei Wang Reed]

[Velg]

[Fei Wang Reed]

Velg, szczerze mówiąc nie słyszałem, by egzorcyści łazili z termometrami... heh (choć wiem, że Twój przykład był natury "teoretycznej"), tym bardziej że sam w sobie niczego by mu nie dał - nie pomógłby, bo jak?; a "wykrywaniem" ewentualnych "złych duchów" zajmują się doświadczeni w tych sprawach ludzie Kościoła (czasem naprawdę trudno jest rozróżnić ew. "opętanie" od "choroby psychicznej").

[Velg]

[Fei Wang Reed]

[Teukros]

Pomysł połączenia magii i nauki do egzorcyzmowania nie jest nowy. Ghost Hunt mocno przypomina mi pod tym względem cykl opowiadań Carnacki The Ghost-Finder Williama Hope'a Hodgsona z początku XX w. (większość pomiędzy 1910 i 1912 r.). Jego bohater - Thomas Carnacki - przeżywa przygody i posługuje się metodami bardzo zbliżonymi do tych, których są udziałem bohaterów Ghost Hunt. Nie dyskryminuje przy tym ani magii, ani techniki - w opowiadaniu The Gateway of the Monster używa elektrycznego pentagramu, aparatu fotograficznego, a przy tym stawia barierę z czosnku, czystej wody i kredy.
Swoją drogą, to nie pierwszy raz, kiedy odkrywam w japońskich utworach nawiązania do europejskiej literatury popularnej z przełomu XIX i XX wieku. To oczywiście może być tylko zbieg okoliczności, ale biorąc pod uwagę, że w odcinkach z labiryntem ("Chinurareta meikyuu") jest bardzo wyraźne nawiązanie do historii Elżbiety Batory, całkiem możliwe, że Fuyumi Ono przynajmniej słyszała o Carnackim.

[Fei Wang Reed]

Hmm... Może sam pomysł takiego połączenia nie jest zły, ale gdybym w "GH" zobaczył coś w stylu "elektrycznego pentagramu" to chyba bym podziękował i odłożył ten tytuł (nie mówiąc już o ewentualnej teorii dorobionej do tego urządzenia... wyobrażam sobie, jak pole elektromagnetyczne wytworzone w takim pentagramie trzyma duchy "na uwięzi", tworząc swego rodzaju barierę ochronną... hmm, a zamiast rysowania koła wystarczyłaby dostatecznie duża cewka... hmm, choć nie, bo pole el.-mag. "zamyka się" poza nią... ... ...). O opowiadaniach o Carnackim nie słyszałem nawet - tamten okres, a szczególnie ta "dziedzina" nie trafiają do mnie.

Mimo wszystko ten aspekt "Ghost Hunt" uważam za najciekawszy (choć z wieloma zastrzeżeniami z mojej strony), przez co i dyskusja skręciła w tym kierunku. Przy okazji mogę się zastanawiać, w jakim celu użyto właśnie takiego "motywu" połączenia duchów ze światem rzeczywistym i techniką... na dodatek samo stworzenie takiej grupy bohaterów jest dość "odważnym" posunięciem - medium, kapłanka szinto, mnich buddyjski i "naukowiec-parapsycholog". I wszyscy działają na "równych" zasadach, każdy z nich ma jakąś moc i moc ta działa - medium potrafi coś "wyczuć", egzorcysta "wypędzić", mnich i kapłanka dodają swoje, a wszystkich jeszcze "przebije" Naru. I "działa" to jednocześnie - różne wyznania są traktowane równo, nie ma tam gorszej czy lepszej (choć akurat w kwestie samej wiary się nie zagłębiano), a razem z nimi tyle samo warte są metody świeckie. Prawdziwa mieszanka...

[Costly]

[Velg]