Ghost Hunt :: Forum Kotatsu

Costly · Wysłany: 02-02-2009, 19:58

Mi niestety ten styl nie podszedł, dlatego i nie bawiłem się za dobrze z Ghost Hunt. Widać trzeba jednak takie rozwiązanie akceptować, aby bez irytacji to obejrzeć.

Fei Wang Reed · Wysłany: 02-02-2009, 20:18

Bezimienny, Velg, dziwna wydaje mi się ta koncepcja i nie potrafię się z nią zgodzić (tj. w sprawie pochodzenia mocy ze słów, z człowieka, a nie z jego wiary). Słowa nie mają mocy (nie licząc tych w rodzaju "dziękuję", "przepraszam", "proszę", itp., tzn. dokładnie: same słowa nie mają mocy), a teoria że wystarczy napisać sobie formułkę na karteczce, a w razie potrzeby ją wyciągnąć i pokracznie wypowiedzieć, by zadziałała, wydaje mi się co najwyżej zabawna. Można mieć pewne predyspozycje, ale przecież nie rekrutuje się egzorcystów na podstawie ich wydumanej "mocy sprawczej" (co by zaprzeczało wierze).
No i generalnie tworzy się karykatura religii (czy to z celowości, czy to z braku wiedzy... a może poprawność polityczna tak karze... heh... ;l ).

Problem "zjawisk nadprzyrodzonych" potraktowano w "GH" zbyt poważnie, przez co ja nie potrafię do końca poważnie tego odbierać i tytuł dla mnie przy tym traci (nie znaczy to, że tematykę duchów traktowałbym "na poważnie" i szczerze się nią zajmował). A że przełączam, gdy tylko ujrzę coś, co jest związane z "paranormalnością" traktujące o problemie "na serio"... cóż... serię obejrzałem i wynudziłem się setnie.

Bezimienny · Wysłany: 02-02-2009, 20:35

Fei Wang Reed · Wysłany: 02-02-2009, 21:00

Velg · Wysłany: 02-02-2009, 21:10

Altruista · Gość

Nie wnikając w chrześcijaństwo, chciałbym się zapytać. Co jest mocną stroną tego anime? Ktoś tam wspomniał, że to anime dobrze trzyma, jakiś mistyczny klimat. Ale chyba jest coś jeszcze w tym anime, o czym warto wspomnieć? Minusów już dość dużo podaliście. Ja ghosta jeszcze nie widziałem, ale planuje w wolnym czasie obejrzeć.

moshi_moshi · Wysłany: 02-02-2009, 22:51

Altruista, hm, jakby Ci napisać... Mam wrażenie, że panowie trochę na siłę dorabiają temu anime filozofię. Jestem wielką fanką Ghost Hunt i dla mnie najsilniejszą stroną tej serii są postacie i łączące je relacje. Owszem, dosyć sztampowe i niezbyt głębokie, ale niezwykle symaptyczne. W przeciwieństwie do panów, ja bardzo lubię główną bohaterkę, ze względu na jej normalność. Jest bardzo żywiołowa, urocza i jednocześnie rozgarnięta. To nie jest typ słodkiej idiotki, ale też nie jest to silna, apodyktyczna dziewczyna, nokautująca głównego bohatera za byle co. Ot, najzwyklejsza szesnastolatka na świecie. Naru może wkurzać, tajemniczy zimny drań - bizon, ja takie postacie lubię, ale nie każdemu to odpowiada, zwłaszcza facet może odpaść. Reszta postaci to też schematy, ale niezwykle symaptyczne i zgrabnie zrobione.

Mistycyzm w Ghost Huncie? Raczej tajemniczość, taka jak w starych opowiadaniach o duchach i to takich młodzieżowych. Horror to zdecydowanie za duże i nieodpowiednie słowo, tak jak napisałam w recenzji mangi - to bardziej bracia Grimm niż King. Nie ma widowiskowych pojedynków, "czary" i egzorcyzmy to tylko papierki, formułki itp. Naprawdę nie widzę sensu w zagłębianie się, jak to możliwe, że John (katolicki ksiądz) jest taki młody i w ogóle jak oni to robią... Taka konwencja, który to już raz Japończycy korzystają z religii chrześcijańskiej w taki sposób? Poza tym, to jest shoujo i to rasowe, każdy pan powinien o tym pamiętać. Co do samej fabuły, jest epizodyczna jak ktoś już wcześniej wspomniał, mnie się podoba. Jakoś nie wyobrażam sobie w tym anime, głównego wątku, ciągnącego się przez ponad 20 odcinków. Jest motyw tajemniczej przeszłości Naru, ale pozostawiony bez rozwiązania, teoretycznie powieść została już skończona, ale manga cały czas wychodzi i to pewnie z tego względu. Jeżeli lubisz, takie baśnie dla starszej młodzieży i po kilku pierwszych odcinkach polubisz bohaterów to oglądaj. Jeżeli nie, nie wydaje mi się, żeby był sens się męczyć. Dla mnie siłą Ghost Hunt są postacie, humor i atmosfera, bo szczerze powiedziawszy, przestraszyć, to anime, nie jest w stanie.

Altruista · Gość

Tanx moshi_moshi za tą charakterystykę. No, ale w sumie obejrzę, i się sam przekonam jaki jest ten Ghost.

tattwa · Dołączyła: 14 Sie 2009 Skąd: Kraków Status: offline

ja jeszcze nie obejrzałam do końca i stanowczo omijam spoilery ale jak na razie bardzo mi się podoba - chociaż nie określiłabym klimatu mianem mistycznego...jak dla mnie to po prostu porządnie zrobione anime "z dreszczykiem", mistyki tam póki co nie widzę...

pestis · żuk w mrowisku Dołączyła: 26 Kwi 2007 Status: offline

Obejrzałam. Anime ani wybitnie dobre ani bardzo złe.

Po pierwsze postaci - czyli Naru oraz wesoła banda patałachów ;p. Przynajmniej w tym utwierdzali mnie autorzy Ghost Hunt przez jakieś 3/4 serii. Pod koniec było lepiej (jak to z końcami bywa), co nie zmienia faktu, że niesmak pozostał.
Przez cały seans miałam dość mieszane uczucia w stosunku do większości bohaterów - od irytacji po stwierdzenia: "Ok - nie jest taki/a zły/a".
Tak jak zostało to już wspomniane - samo zawiązanie ich współpracy było również dziwne. Mało przekonywujące powiedziałabym.

A propos postaci:
Naru - piękne indywiduum, które pomimo walorów estetycznych oraz aury tajemniczości nie podbiło mego dziewczęcego serca :P. Zupełnie nie przeszkadzała mi jego gburowatość i wysokie mniemanie o sobie (co było uzasadnione, biorąc pod uwagę, kto go otaczał), jednak mimo wszystko wydał mi się postacią wyjątkowo bezpłciową i nijaką. Aczkolwiek wiedział co robi i był najbardziej rozgarnięty ze wszystkich.

Mai - może nie była totalną idiotką, ale mimo wszystko preferuję bohaterów, którzy najpierw myślą, potem robią. Jej charakter miał być chyba przeciwwagą dla introwertycznego Naru. Czasami to się sprawdzało, czasami niekoniecznie.

Masako - w miarę kompetentne medium. Kiedy trzeba było coś wyczuć, wyczuwała, kiedy musiała kogoś przywołać - udawało jej się, a kiedy wypadało zemdleć - również bardzo dobrze spełniała swoją rolę.

Takigawa i Ayako - czyli kapłanka i mnich. Przede wszystkim bohaterowie od wątków komediowych, bo jakoś trudno było mi poważnie traktować ich autorytet. Czyżby nikt inny nie chciał współpracować z 17-letnim łowcą duchów?

I na koniec - John Brown ; }. Ekhm... Co on tam robił do jasnej anielki :D? Zawsze wydawało mi się, że kościół podchodził do egzorcyzmów jako do sprawy trudnej i niezwykle delikatnej. Nie jestem jakąś wybitną znawczynią tematu, ale widać że Japończycy obeszli się z nim 'typowo' - czyli mamy 'fajny' motyw z chrześcijaństwa, wykorzystajmy to!! Oczywiście bez wnikania w szczegóły.
Mnie osobiście postać egzorcysty współpracującego z mnichem i kapłanką shinto raziła i była dowodem mało profesjonalnego podejścia autorów.

Za plus uznaje dość sarkastyczny humor, którym wszyscy się posługiwali docinając sobie ; p; ], a i dialogi były całkiem sprawnie poprowadzone.

Fabuła - jej epizodyczność zupełnie mi nie przeszkadzała, zważywszy że na każdą historię poświęcono po kilka odcinków. Można narzekać na brak wątku nadrzędnego, splatającego wszystkie epizody, ale za taki od biedy uznałabym tajemnicę Naru. Jak by nie patrzeć GH to typowe 'opowieści o duchach', dlatego taka a nie inna konwencja jak najbardziej mi pasowała.

Jeśli chodzi o fabularną jakość - tu bywało różnie. Większość historii była zlepkiem schematów i typowo horrorowatych zagrywek - dlatego część zwyczajnie mnie znudziła. Jednak im bliżej końca tym lepiej i trzy ostatnie 'opowieści' oglądało mi się całkiem dobrze.

Grafika - staranna, ale bez szału, ot poprawne rzemiosło. Niezbyt podobała mi się Mai, ale zajrzałam do mangi i okazało się, że mogło być gorzej.

Muzyka - tu na uwagę zasługują świetny opening i ending, które są bardzo klimatyczne, wręcz idealne do tego typu serii. Natomiast jeśli chodzi o ścieżkę "w środku" anime, raczej nie zwróciłam na nią uwagi, no może prócz koniecznych "głośnych dzwięków straszących" ;].

Podsumowując - seria może i miała jakiś potencjał, ale zbyt dużo rzeczy mnie w niej irytowało, abym mogła stwierdzić, że został dobrze wykorzystany.
7-/10.