[Chemik]

[Donovan]

Ja czekam aż wyjdzie 7 część i dopiero zobaczę. Mam takie pytanie, oglądać to tak jak wychodziło czy lepiej chronologicznie tak jak to wa-totem napisał?.

[gaijin]

[Donovan]

Chyba masz rację ;D
Dzięki :)

[gaijin]

Pojawił się nowy trailer do DVD 7. Zdaje się, że zapowiada się prawdziwa uczta dla oczu i uszu:) Ciekawe czy przebije 5

http://www.karanokyoukai.com/movie/7_pv.html

[Salva]

Kara no Kyoukai, serialu odcinek 7.

Powinnam na początek przestać wydawać z siebie nieartykułowane dźwięki zachwytu, żeby móc napisać coś konstruktywnego o tym filmie. Ostatni film... I naprawdę nie wiem czy nie najlepszy. Nie oceniam tego w żaden sposób obiektywnie, nawet nie próbuję. Film dostaje ode mnie 10/10 za wrażenia z oglądania. Bo te nie mogą się równać z niczym. Co prawda miałam ochotę przysypiać w niektórych momentach, ale niektóre sceny rewanżowały wszystko. Już na samym początku scena łóżkowa wydała mi się cholernie urocza. Nie wiem czemu ale w odstępach pomiędzy filmami uważałam Shiki za zimniejszą, tymczasem ona wcale nie jest obojętna. Co akurat jest w sumie dobre bo wrażenia z niektórych scen były tym mocniejsze. Ale co podobało mi się najbardziej. Mikiya, dorósł. DORÓSŁ. Widać to w ostatnich scenach, gdzie mamy mężczyznę. Nie zakochanego chłopaka, mamy dorosłego mężczyznę, i to na dodatek Bizona jak stąd do Ameryki.

Spoiler: pokaż / ukryj

Rany, jak mu cholernie do twarzy z tymi włosami, chrzanić, że stracił oczko. Do twarzy mu.

Nie mogę się powstrzymać, żeby się nie porozwodzić nad scenami romantycznymi. Zwłaszcza absurdalna scena końcowa przed napisami. Prawdę mówiąc jak Rio go dziabnął tym nożem przypuszczałam, że może stracić jedynie oczko i że musiałby bardziej dziabnąć żeby zabić (czyli heh... zawahał się...). Ale zaskakujące było to, że mogłabym się bez problemu pogodzić ze śmiercią Kokuto, pod warunkiem, że żyłby nadal - w niej. Bardzo szybko się nastawiłam na wariant ze śmiercią, co nie zmienia faktu, że ucieszyłam się, że nie zginął. Moment jak się czołgał do niej po tych schodach i potem ta cała chora rozmowa. Która była jedną z piękniejszych scen tego typu jakie widziałam. A była absolutnie szalona. Shiki pocięta, z odciętym kciukiem, wymiętoszona, zmaltretowana. Kokuto z podziabanym okiem, z rozpierniczoną zupełnie nogą. Obok leży poćwiartowany trup Leo. A ja tylko warczałam "no pocałuj ją wreszcie!!!"... I cholera, złośliwi twórcy zrobili moment, w którym się zamachnęli i... skończyło się na hugu. Mimo wszystko, przepiękna scena. Była taka ciepła. Prawie godzina od kiedy skończyłam film, a ja się ciągle nie mogę przestać uśmiechać. Oj lubię jak ukochany pairing, ukochany bizon i ulubiona pani kończą tak jak powinni. Za rzadko doświadczam takiej satysfakcji, że coś skończyło się WŁAŚNIE tak jak chciałam. Poza tym w tej jednej scenie tak dobrze było widać jak Mikiya dorósł. I jego słowa "I don't care". Bizon z Ciebie Kokuto, męski mężczyzna i Bizon. Czego dowiódł w ostatniej scenie po napisach. Nie został juz nawet ślad po tym małym naiwnym chłopcu, został tylko dorosły facet. Mrrrau. Nie obraziłabym się za takiego Kokuto przy boku, zdecydowanie... Jedna z najlepszych męskich postaci jakie zdarzyło mi się widzieć. I na opisanie tej najostatniejszej sceny już nie mam słów. Była po prostu piękna. Nie mogę nie mieć satysfakcji moralnej, że to Shiki go pierwsza wzięła za łapkę. To było cute.

Natomiast jesli chodzi o samego Leo czy Rio czy jak on tam miał na imię. Popełnił jedną z obrzydliwszych scen jakie widziałam w anime i całe zainteresowanie mi prysnęło w momencie jak zobaczyłam co robi z nią i jej ubrankiem... Mamusiu, to naprawdę było odrażające.

No i nie ukrywam, spożywanie Hagensów podczas seansu dodało oglądaniu sporo uroku~

I tak, jestem piszczącym fangirlsem. I dobrze mi z tym.

[wa-totem]

M. M-m-mrrry.

A najlepsze jest to, że jak nadarzy się chwila, to będzie można siąść i zmaratonować to wszystko po kolei. Od początku!

No i ile się wyjaśniło z drugiej części :3

[Piotrek]

Nie ma się tutaj co rozpisywać - film był świetny. Wyjaśnił to co powinien, cieszył oko, ucho, trzymał przy ekranie przez 2h w napięciu.
Powinienem z oceny obciąć jeden punkt za pewną scenę, ale nie obetnę! Kolejne 10/10.
Tylko ja chcę to na blu-ray w 1080p - DVD nie oddaje pełnego piękna grafiki. Trzeba będzie też całość serii zmaratonować.

[GoNik]

MRRRRRRRRRRRRRRRRRRRR.

Ale prychłam radośnie, jak weszła do tego magazynu i wyobraziłam sobie ostateczną walkę w polu falującej marihuany.

[wa-totem]

[JJ]

Ciemne alejki i opuszczone magazyny nadają się na mhoczne lokacje. Ale plantacja trawki?

Na plus to co zwykle - grafika, muzyka, Shiki i jej relacja z Mikiyą.

Minusów kilka. Strasznie rozczarowało mnie wyjaśnienie morderstw sprzed lat i cały ten motyw przewodni, zupełnie nie pasujący mi do KnK... Jednak jedną z rzeczy, które fascynowały w Shiki była jej przeszłość i teraz, kiedy ją wybielili (właśnie takie odczucie powoduje ten pomysł - wydaje się, że chcieli na siłę wybielić bohaterkę) i zrobili z niej istną świętą, trochę straciła w moich oczach. I cała ta gadka umoralniająca o zabijaniu, systematyce morderców (morderca zwyczajny, morderca Bardziej, morderca inaczej... O_o), etc. - porażka. W ogóle bardzo skutecznym zabijaczem klimatu były te wszystkie guembokie jak studnia teksty w stylu - "im jaśniejsze światła miasta, tym ciemniejsze jego cienie".

Film wciąż dobry, ale nie tak, jak poprzednie. Miło, że wreszcie wyjaśnili kwestię pairingową, choć niektóre sceny były już przegięte... Tu Totem rozwodzi się nad tym, jaki ten związek och, ach, subtelny - jeno gesty, półsłówka i namiętne łypy. A w filmie - minutowa scena z retrospekcjami i tekstami rodem ze standardowego szkolnego romansidłą - "tak się cieszę, że byłeś przy mnie, itd. itp.". Ale końcówka i tak była śliczna.

Tylko ten klimat "narkotyki to Zło!" trochę tu nie na miejscu... Mroczna i Tajemnicza plantacja marychy. Lol.

[vries]

Cóż, wykonanie pierwsza klasa. Nie mogę się tym razem przyczepić do teł miasta, którym w poprzednich filmach brakowało miejskiego nieładu.

Ale fabularnie nadal bez rewelacji. Główny wątek filmu jest chyba najgłupszy z możliwych. Mnóstwo idiotycznej gadaniny o morderstwach, którą sprowadza się do jednego prostego zdania "Zabijanie jest złe i odmienia ludzi". O ile same walki były przyzwoite, to totalnie irytujący wydał mi się fakt, że Shiki nie rozumie prostego faktu, że da się obezwładnić przeciwnika bez zabijania go (nie koniecznie bez uszkadzania go).
Wątek miłosny mnie osobiście nuży. Owszem jest ci on romantyczny, ale jest już taki przez wszystkie 7 filmów. W Patlaborze jest co prawda podobnie, ale tam ma to charakter bardziej komediowy. W teorii mała różnica, w praktyce gigantyczna. Moim zdaniem mogliby właśnie nadać mu bardziej komediowy charakter, bo anime stara się być poważne i nie do końca się mu to udaje.

Podsumowując 7/10 za ten film, 8/10 za całość.

[gaijin]

Dłuugo wyczekiwana 7. Bałam się, że ostatnia część nie domknie historii. Niepotrzebnie. Nie tylko domknęła, ale i wypełniła ją tym, co w poprzedzających częsciach było tylko sygnalizowane. Siódma część sprawiła, że KnK stała się niebanalną historią rozwoju relacji dwóch ludzi, z efektownymi walkami w tle, zamiast być efektowną walką z ewentualnym wątkiem miłosnym w tle. Przeniesienie punktu ciężkości wyszło to KnK na korzyśc i nie spowodowało popadnięcie w kiczowaty sentymentalizm. KnK niespodziewanie poza wszelkimi walorami jakie posiadała wczesniej zyskała jeszcze jeden atut: stała się w tym wymiarze historią pełną ciepła, po obejrzeniu której wywołała u mnie miły uśmiech na twarzy.
Jest jeszcze jedno, co KnK mnie urzeka. To powracające niczym referen pewne motywy. Przekręcanego klucza w zamku, migającej kontrolki na automatycznej sekretarce telefonu Shiki, zapełnianej od pierwszego odcinka wiadomościami, dymu papierosowego, wiadomości slyszalnych na ulicy z wszechobecnych ekranów telewizorów. Widać, że KnK posiada bardzo spójną i przemyślaną strukturę, na której szkielet fabuły dopiero się opiera.

[GoNik]

[gaijin]