[Lila]

Imię: Ekuenia
Przydomek: Ekko Hime
Rasa: Człowiek
Wiek: 16 lat

Wygląd:
Słodziutka, lekko okradła buźka z wiecznym uśmieszkiem nie świadczy o tym, że Ekko jest grzeczną dziewczynką. Jej średniej długości fioletowe włosy opadające na ramiona lekko zakręcają się na zewnątrz przy końcówkach. Jej oczy nie wyrazając prawie żadnego uczucia, jakby były puste a ich zółtawy odcień ciężko do czegos porównać. Na czubku głowy najczesciej nosi gogle z przyciemnianymi pomaranczoywmi szkielkami. Lubi chować twarz w szerokim pomaranczowym szalu który nosi nawet gdy nie jest zimno. Czarny lekko za długi sweter z dlugimi rekawami zakrywa prawie całe dłonie dziewczyny tak, że wystaja tylko koncowki jej chudych palców. Jej dolną częśc ubioru najczęściej stanowia czarne bojowki, może nie wyglądaja najlepiej, ale za to sa wygodne i praktyczne. Na nogach najczęściej trapery, lubi dużo podróżować co pewnie wiąże się z jej przeszlością.
Przez ramie przewieszona czarno-pomarańczowa torba z co bardziej potrzebnymi przedmiotami do zycia, nigdy nie chciała mieć dużo przy sobie, bo i po co. Na plecach pokrowiec na gitarę ( oczywiście z zawartością ).

Charakterystyka:
Wiecznie nieobecna, zapatrzona gdzieś w przestrzeń. Spokojna i zazwyczaj opanowana. Z wyrazu jej twarzy żadko daje się odczytać jakieś uczucia, nawet gdy sie uśmiecha ciężko powiedzieć, że jest radosna. Wygimnastykowana, zna się dobrze na akreobatyce.
Lubi robić dużo zdjęć otaczającego ją świata oraz pisać pamiętniki - wiąze się to z utratą pamięci w dzieciństiwe ( jeśli tak mozna to kreślić, gdyz nadal jest dzieckiem ).
Co dziwne, jest dośc mocno nieprzewidywalna w tym co robi, nawet gdy coś zaczyna jej słomiany zapal często powoduje, że nie chce jej sie czekać na wyniki swojej pracy i rezygnuje z zajęcia.

Historia:
Amnezja...

Umiejętności:
- Walka Gitarą Mechaniczą
- Podstawy Magii powietrza

Ekwipunek:
- Niezniszczalna Gitara Mechaniczna Gibson EB-0 z 1969 ( Nie wiesz co to? Odsylam do FLCL )

- Aparat Cyfrowy

[Fei Wang Reed]

Elektryczny Smoczek

Gatunek: Smok, istota żywa
Podgatunek: niespotykany, elektron
Zarys wyglądu: nieduży - 1,20m (od ogona do głowy); stosunkowo pulchny, o dużej głowie i dużych oczach; skrzydła o rozpiętości 2,50m, silne; zabarwienie: bursztynowe, jaśniejsze na podbrzuszu
Charakter: pokojowy, żywy i chętny do zabaw oraz psot, przyjacielski, przywiązany, nie lubi przemocy - odwołuje się do niej wyłącznie w obronie własnej, mu bliskiego (ew. "potrzebującego"), możliwość furii w wyjątkowych sytuacjach (np. zagrożenie życia, wyprowadzenie z równowagi - choć to sztuka wyjątkowo trudna)
Właściwości "mechaniczne": max prędkość w warunkach normalnych: 130kmph, prędkość "znamionowa": 90kmph, udźwig: do 120kg (3-krotność własnej masy), duża zwrotność, na krótkich odcinkach przyspieszenie do 3g (do kilku sekund)
Właściwości "elektryczne": ciało o b. małej impedancji, parametry skóry zmienne w szerokim zakresie, "wyłapuje" z powietrza swobodne jony, wykorzystuje wysokoenergetyczne promieniowanie do jonizacji własnego ciała, jego wnętrze permanentnie znajduje się pod potencjałem różnym od potencjału ziemi (różnica potencjałów utrzymuje się najczęściej na poziomie kilkudziesięciu kV)
Zdolności i umiejętności: latanie, bardzo dobry wzrok (także w nocy), czułość na pole elektrostatyczne, magnetostatyczne, elektryczne, magnetyczne i elektromagnetyczne (co objawia się m.in. w "zmyśle" nawigacji i położenia), furia - ukierunkowana na tej furii prowodyrze, neutralny względem większości zjawisk pogodowych (pozytywny w czasie burzy), ewentualnych wrogów razi wyładowaniami iskrowymi, w czasie burzy, wprowadzając własny potencjał, wpływa na przebieg (tj. miejsce wystąpienia) wyładowań atmosferycznych (spośród "dostępnych"), w czasie burzy (także burzy piaskowej) jego potencjał rośnie o rząd wielkości
Zdolności specjalne (tylko w czasu furii): kilkusekundowy obrót wokół własnej osi (w miejscu) - pięćdziesiąt razy na sekundę, i poniekąd kształtując własną fizjologię, na ten krótki czas staje się źródłem napięcia przemiennego (o mocy kilku MVA), w dwóch wariantach: na ziemi - wprowadzenie napięcia do ziemi (efekt: rażenie prądem elektrycznym), w powietrzu (na niewielkiej wysokości, do kilku metrów)- wyładowanie łukowe

[Ichi-chan]

Piekielny Mops

Imię:Garijus

Rasa: Mops/Piekielny Ogar

Wygląd: Mops z brązowo-rudą sierścią z płomyczkiem na czubku głowy. Pod szyją ma przewiązaną kokardę.

Umiejętności: Jest świetny ,gdy nie można rozpalić ogniska. Umie zjeść praktycznie wszystko.

Skąpy opis ,ale to głównie pupilek.

[RepliForce]

Tatsu
Tą postacią też kieruje, więc opis trzeba dać. Często też wykorzystuje go w walkach

Wabi się: "Tatsu"

Rasa: Fenix pustnny
Wiek: Tyle co Sora, ale mówi się, że jest reinkarnacją Tatsu SonoMery, więc może mieć więcej
Wygląd: Czerwony ptak, dość duży, jak na swój wiek. Każde jego piórko leczy i wskrzesza, a każda łza jest najsilniejszą Lekragą. Gdy przemienia się w człowieka, wygląda jak Sora, tylko ma piórka na głowie.

Charakter: To największy zboczuch, EroEro itp ptak jakiego widziała pustynia. M.I. dlatego uważa się, że jest on starym sługą najgorętszego kochanka pustyni; Dziadka Daisuke: SonoMery. Zazwyczaj przygląda się rozmową towarzysza, a komendy od jego pana kończą się słowami "Hai, Sora-San albo -Kun

Techniki: Wszystkie te co Sora, z wyjątkiem Miecza nifrowego i przyzywania, oraz FEONu. Najlepiej bije się Mieczem Mytrhilowym, znanym jako ostrze z kamieni Fenixów.

[Altruista]

Evingolis

Rasa: Wilk w ludzkiej skórze.

Wiek: 300 lat, ale wygląda na 28.

Rysopis: Evingolis jest albinosem o jasnej cerze, białych włosach i różowych oczach.
Mierzy 190cm i, chociaż jest szczupłej budowy, nie wygląda na delikatnego czy słabego. Nie sposób jest też określić jego narodowości, a jego akcent odbiega znacznie od tych znanych.
W postaci wilkołaka mierzy równe dwa metry a jego sierść jest całkowicie biała.

Historia: Evingolis jest bardem potrafiącym wygrywać na swojej lutni piękne melodie, oraz śpiewać ładne ballady. Głównie z tego się utrzymuje. Można o nim też powiedzieć, że lubi podróżować w związku z czym nigdzie nie potrafi się ośiedlić na stałe. Wydawać by się mogło, ze jest tylko zwykłym bardem próbującym zarobić na chleb swoim głosem. Jednak nic bardziej mylnego, bo prawda o Evingolisie jest inna. Tak naprawdę jest wilkołakiem - przywódcą stada wilków, które nazwał Braterstwem. Udaje barda (co w sumie wychodzi mu nieźle), by zmylić swoje ofiary. Bo nikt przecież nie będzie się spodziewał tego, że pieśniarz może zabijać. Ofiary rzadko domyślają się jego prawdziwej tożsamości, a jeśli już, to z reguły jest za późno.
Sposób działania Evinolista jest taki: Wędruje w nowe strony, w których kręci się po okolicy (zazwyczaj są to małe miasteczka, lub wioski, nie liczące więcej niż stu mieszkańców) i zbiera informacje. Robi to tak długo aż znajdzie coś interesującego. Następnie stara się oczarować swoją muzyką miejscowych tak, by zaczęli mu ufać i uznali go za swojego. Stara się przekonać do siebie ludzi, a gdy to następuje zastawia sidła, w które nieświadomi niczego ludzie wpadają jeden po drugim. Evingolis próbuje dzięki takim działaniom doprowadzić do psychozy. Żeby ludzie zaczęli walczyć sami ze sobą - ze strachu i nieufności. Gdy uzna, że doprowadził już do odpowiedniego chaosu w danej społeczności, to opuszcza ją tylko po to, by za chwilę do niej powrócić, już nie jako bard, ale jako wilkołak na czele stada wilków. W ten oto sposób Braterstwo mści się na ludziach za to, że człowiek ośmielił się opuścić swoje mieszkanie na drzewie i rzucić im wyzwanie. Nienawidzi ludzi, ich broni oraz zdradzieckich psów. Nienawidzi ich także za to, że wypędzili jego stado z dala od terenów łowieckich. Marzy o tym by zniszczyć wszystkie miasta. Pluje na ziemie na dźwięk słowa "cywilizacja".

Przedmioty: Oprócz lutni i zwykłego ubrania nosi na szyi specjalny medalion, wyglądem przypominający ludzki ząb. Medalion ma magiczne własnościowi i w pełni pozwala Evingolisowi kontrolować przemianę w wilkołaka, dzięki czemu przemienia się tylko wtedy, gdy tego pragnie.

Evingolis

Rasa: Wilk w ludzkiej skórze.

Wiek: 300 lat, ale wygląda na 28.

Rysopis: Evingolis jest albinosem o jasnej cerze, białych włosach i różowych oczach.
Mierzy 190cm i, chociaż jest szczupłej budowy, nie wygląda na delikatnego czy słabego. Nie sposób jest też określić jego narodowości, a jego akcent odbiega znacznie od tych znanych.
W postaci wilkołaka mierzy równe dwa metry a jego sierść jest całkowicie biała.

Historia: Evingolis jest bardem potrafiącym wygrywać na swojej lutni piękne melodie, oraz śpiewać ładne ballady. Głównie z tego się utrzymuje. Można o nim też powiedzieć, że lubi podróżować w związku z czym nigdzie nie potrafi się ośiedlić na stałe. Wydawać by się mogło, ze jest tylko zwykłym bardem próbującym zarobić na chleb swoim głosem. Jednak nic bardziej mylnego, bo prawda o Evingolisie jest inna. Tak naprawdę jest wilkołakiem - przywódcą stada wilków, które nazwał Braterstwem. Udaje barda (co w sumie wychodzi mu nieźle), by zmylić swoje ofiary. Bo nikt przecież nie będzie się spodziewał tego, że pieśniarz może zabijać. Ofiary rzadko domyślają się jego prawdziwej tożsamości, a jeśli już, to z reguły jest za późno.
Sposób działania Evinolista jest taki: Wędruje w nowe strony, w których kręci się po okolicy (zazwyczaj są to małe miasteczka, lub wioski, nie liczące więcej niż stu mieszkańców) i zbiera informacje. Robi to tak długo aż znajdzie coś interesującego. Następnie stara się oczarować swoją muzyką miejscowych tak, by zaczęli mu ufać i uznali go za swojego. Stara się przekonać do siebie ludzi, a gdy to następuje zastawia sidła, w które nieświadomi niczego ludzie wpadają jeden po drugim. Evingolis próbuje dzięki takim działaniom doprowadzić do psychozy. Żeby ludzie zaczęli walczyć sami ze sobą - ze strachu i nieufności. Gdy uzna, że doprowadził już do odpowiedniego chaosu w danej społeczności, to opuszcza ją tylko po to, by za chwilę do niej powrócić, już nie jako bard, ale jako wilkołak na czele stada wilków. W ten oto sposób Braterstwo mści się na ludziach za to, że człowiek ośmielił się opuścić swoje mieszkanie na drzewie i rzucić im wyzwanie. Nienawidzi ludzi, ich broni oraz zdradzieckich psów. Nienawidzi ich także za to, że wypędzili jego stado z dala od terenów łowieckich. Marzy o tym by zniszczyć wszystkie miasta. Pluje na ziemie na dźwięk słowa "cywilizacja".

Przedmioty: Oprócz lutni i zwykłego ubrania nosi na szyi specjalny medalion, wyglądem przypominający ludzki ząb. Medalion ma magiczne własnościowi i w pełni pozwala Evingolisowi kontrolować przemianę w wilkołaka, dzięki czemu przemienia się tylko wtedy, gdy tego pragnie.

[RepliForce]

Imię: Ravel
Nazwisko: Ariotoki
Wiek: 16 lat

Wygląd: średniego wzrostu, mężny młodzieniec o niebieskich oczach i czekoladowych włosach. Jego głos jest bardzo cichy, często można uznać, że przytłumiony, jakby chłopak niedosłyszał. Nosi na sobie lekki pancerz płytowy, zdobiony pięknymi ornamentami. Jest to zbroja dziadka chłopca. Jego broń to miecz jednoręczny "Terra" oraz łuk "Ventus". Posiada również paczkę shurikenów, którą nosi przy pasku, oraz sztylet ukryty w kołczanie.

Historia: Ravel odszedł z rodzinnej wioski, po tym, jak jego dziadkowie niebyli w stanie nic więcej go nauczyć. Podróżował przez 2 lata, kompletując umiejętności. Szermierka oraz techniki wspomagające zrobiły swoje. Obecnie osiedlił się w jakiejś zapomnianej wiosce, i czeka tylko, aby przeciwstawić się złu. Jego rodzice zginęli dawno temu, jednak chłopak porzucił drogę zemsty.

Charakter: Raczej spokojny, lubi obserwować i analizować sytuacje. Dzięki temu często wie o ludziach więcej niż powinien. Stoi z tyłu, dzięki czemu nie wyróżnia się z tłumu. Zazwyczaj bardziej martwi się o innych bardziej niż o siebie.

Techniki:
Berserk: Nie jest to typowy szał bojowy. Dzięki spokojnemu duchowi, którego nauczyła chłopca babka, szał bojowy nie opanowuje go w 100%, dzięki czemu Ravel może panować nad sobą. Zazwyczaj używa wtedy rozłożonego Zdrajcy oraz Terry, gdyż nie jest w stanie używać magii.
Łuna światła: Podstawowe zaklęcie. Ravel dzięki swojej babce zna podstawy magii. Łuna światła często oświetla mu drogę, dzięki czemu nie nosi pochodni.
Kula ognia, wody, piorun kulisty- Nauczyła go ich jego Babcia.
Powietrzne cięcie- Najlepsza technika chłopca. Dzięki treningowi szermierki, oraz magii, brązowowłosy nauczył się równoważyć obie siły, dzięki czemu może jednocześnie ciąć przeciwników, a z lewej ręki strzelać kulami ognia. Powietrzne cięcie pozwala wypuścić z miecza cienką fale wiatru, która tnie wszystko na swojej drodze.

Przedmioty

"Terra"- Po łacińsku znaczy ziemię. Miecz który chłopak znalazł ukryty w jaskini nieopodal jego wioski. Z kartki, którą znalazł przy mieczu wynikało, że to prezent od rodziców. Terra to osobliwe, połyskujące ostrze. Ma bardzo ładne wzory na środku ostrza, oraz piękny brązowy kamień w rękojeści, który jest w stanie absorbować nawet bardzo silną magie, co często służy mu za tarczę przed zaklęciami, a i przydaje się, gdy chce wykonać "powietrzne cięcie". (Techniki nie wykorzystywane w kampanii Slayers). Zamiana W Lingering Spirit

"Ventus"- Również znaleziony w wyżej wymienionej jaskini. Ven to łuk, który został nasycony magią, więc posiadacz owego przedmiotu ma dużo lepszą celność. Sam łuk nie wyróżnia się zbytnio. Kilka ładnych wzorów. Ale gdy się go naciągnie, cięciwa zaczyna lekko połyskiwać niebieskim światłem. (jak wyżej) Zamiana w Ventus Armour

"Zdrajca"- Sztylet, który chłopak otrzymał od dziadka, po znalezieniu Terry i Ventusa. Zdrajca nie wyróżnia się niczym, prócz zaokrąglenia, które łączy rękojeść z ostrzem. Jednak, dlaczego nazywa się zdrajca? Ponieważ jego lekceważenie może skończyć się śmiercią dla oponenta, dlatego iż jest on wysuwany. Gdy chłopak sobie tego zażyczy, sztylet rozłoży się mniej-więcej do długości jego drugiego miecza. A jako, że broń jest lekka, może zostać nawet użyta jako strzała.

Zbroja- Lekka zbroja płytowa. Nie jest to zwykły pancerz, ponieważ został zrobiony z bardzo lekkiego stopu metalu. Dzięki czemu jest bardzo wytrzymała, ale nie za ciężka, dzięki czemu chłopak nie ma ograniczonych ruchów.

[Karel]

Imię: Nekumen
Wiek: Nieznany. Przypuszczalnie coś powyżej kilku milionów lat.
Rasa: Najprawdopodobniej człowiek oraz prawie stu procentowy cyborg.
Wzrost: Imponujące 2,8 m
Waga: Prawie 2 tony.
Znany też jako: White Void
Historia: Dawno, dawno,dawno, dawno temu na Multiświat spadła straszliwa plaga znana jak Azurowa Bestia
o ośmiu głowach. Przez wiele wieków pustoszyła Multiświat a nikt nie mógł stawić jej czoła
gdyż siła jej była ogromna.Bestia była przyczyną magii tak więc bez niej egzystować nie mogła.
Silne pole magiczne jakie wytwarzała by egzystować zabijało wszystko co żywe a Bestia pożerała zwłoki poległych.
Żadna rasa jaka stawiła jej czoła pomimo swej waleczności nie przetrwała.
Ni człowiek, ni elf ni krasnolud ani żadne inne stworzenie zdolne do trzymania broni nie
mogło się z nią równać. Jednak gdy wydawało się już że bestia nie ruszy
żadna siła ni to na niebie ni na ziemi ni w otchłaniach piekielnych
siedmiu czempionów którzy to wcześniej walczyli z maszkarą samodzielnie
połączyło siły w walce. Ich siła również była ogromna. Nauczyli
oni rasy rozumne jak używać magii bestii przeciw niej i poprowadzili rasy
do walki przez kolejnych sto lat. W końcu bestia została pokonana.
Gdy rasy rozumne radowały się zwycięstwem czempioni przestrzegli że
bestia jest karą i jeśli rasy rozumne nie zmienią się to stwór powróci.
Rasy nie rozumiały czempionów i czuły że to bestia była złoczyńcą
a oni ofiarami jej gniewu. Mając za złe nagany czempionów złapali ich
i uwięzili z dala jeden od drugiego. I tak Siedmiu Herosów zaginęło na długie lata. Jednym z nich był Nekumen zwany Białą Pustką.
Wygląd: Nekumen odziany jest w biała zbroję przypominająca samurajską.Stopy jego przypominają kocie.
a tuż nad krzyżem wyrasta mu ząbkowany po obu stronach ogon.
Jego twarz pokrywa maska bez ust za to o czterech lśniących na żółto oczach.
Na głowie wśród srebrnych włosów, przypominających lwią grzywę
widać dwoje ,,uszu" wyglądających jak kocie(pominąwszy że sa z metalu).U obu rąk końce
palców zakończone są pazurami. Na barkach (naramiennikach) znajdują się 4 żółte klejnoty.
Po dwa z przodu i z tyłu. Na piersi jest również jeden duży klejnot o strukturze brylantu,
również żółtego koloru. ,,Nagolenniki" na nogach poniżej kolan są białe.
Powyżej aż do tułowia srebrne. To samo tyczy się zbroi na przedramieniu i
ramieniu. Również ,,szyja" jest srebrzysta. Ogólnie wyglad przywodzi na myśl
skojarzenia z lwem.
Charakter:
Nie wiele wiadomo o charakterze Nekumena gdyż wszelkie podania
o Wojnie Bestii nie zostały zachowane. Wszelkie istoty które żyły
w owych mrocznych czasach nie chcą o nich mówić jako że była to era
beznadziei i rozpaczy, nie ma ich zresztą wiele bo działo ie to miliony lat temu. Mimo to istoty które żyły od początku Multiświata
i przetrwały bez trudu rozpoznają Nekumena. Sam on jest znany
z zimnej nienawiści do wszystkiego co złe. Wydaje się czuć szacunek
do osób/ istot podążających drogą prawości. Inną jego cechą jest
równie szczera co do zła nienawiść do Bestii i jej tworów/pozostałości
/potomstwa. Takowe rzeczy/osoby/zjawiska zaatakuje bez ostrzeżenia.
Nekumen mówi DUŻYMI LITERAMI.
Umiejętności:
Nekumen nie jest mistrzem szybkości. W istocie jest bardzo wolny
(mimo że jego cięcia są zwinne i precyzyjne). Nie jest więc w stanie
dogonić szybkich osobników. Nekumen posiada jednak niesamowitą wręcz siłę
(uderza niczym rozpędzona ciężarówka można by rzec). Jego celność również jest pierwszej noty.
Nekumen ma zdolność generowania rozmaitych pieczęci. Jest to jak na razie jedyna jego potwierdzona umiejętność natury mistycznej jest możliwość zakładania owych pieczęci. Dają one różne efekty od niemożliwości oderwania się od ziemi po
blokowanie samoleczenia/regeneracji. Sam z kolei jest w połowie odporny na magię elementarną. Wszelkie zaklęcia tego typu będą miały jeno połowiczny efekt.
Inne umiejętności to takie jak chodzenie po ścianach a nawet po suficie
i wodzie. Są one najprawdopodobniej związane z technologią i wykorzystaniem magnetyzmu.
Nekumen może widzieć podczerwień i magię. Iluzje na niego nie zadziałają.
Klony mogą go jednak oszukać o ile ich zachowanie nie odbiega od normy.
Musi on jednak znać osobę której klon ma go zwieść by ten trik nie
zadziałał. Jego uszy dają mu zdolność słyszenia przez ściany, komunikacji
radiowej a także możliwość wykrycia kłamstw u osób posiadających serce.
Cyborg posiada również zdolność samo-naprawy za pomocą nanomaszyn krążącym
po jego ciele.
Broń:
Jego bronią jest Zanma:Ookami. Miecz ów to no-dachi o specyficznym końcu.
W odróżnieniu od innych no-dachi Zanma:Ookami jest na końcu prosty a nie
ukośny jak inne japońskie miecze. Tym samym broń nie jest zdolna do pchnięć(a raczej jest ale miecza w nic wbić nie można gdyż ,,szpic,, jest tępy).
Broń zgodnie z imieniem wysyła fale dźwiękowe. Wbrew pozorom brak
uszu nie zabezpiecza przed tą cechą bo dźwięk to również wibracje,
a te wysyłane przez Ookami mają tak potężną częstotliwość że mogą zmielić kości na proszek.
Broń ma jeszcze jedną unikalną cechę w tym że jest zdolna przecinać magię tym samym ją unieszkodliwiając. Oczywiście Nekumen musi mieć możliwość zamachnięcia się (tak więc np. magiczne kajdany blokujące ruch rąk powinny go wystawić na atak). Miecz jest przechowywany na prawej stronie
pleców cyborga za pomocą zaczepów które uwalniają miecz gdy tej jest potrzebny.
Styl walki:Nekumen zdaje sobie sprawę że jego szybkość pozostawia
wiele do życzenia a siła to nie wszystko. Dlatego cyborg stał się
mistrzem kontr. Przeczekując w defensywie uważnie obserwuje każdy ruch przeciwnika szukając luk a czasami sam je prowokując( zbijanie ciosów własnym ostrzem czy też zejście z linii ciosu by wróg stracił równowagę to dobre przykłady).
Gdy już przeciwnik się odsłoni Nekumen kara go bezlitośnie dopóki
nieszczęśnik nie zdoła uciec. Podsumowując cyborg nie ma sobie równych
w kontrach i rekontrach. To czyni jego styl walki wyjątkowo nieagresywnym
ale bardzo morderczym. Walka w zwarciu nie jest zalecana.
Specyficzne ataki:

Spoiler: pokaż / ukryj

Kokuujin: Tsubame Gaeshi - Nekumen zbija cios a następnie zadaje dwa kontr-uderzenia.
Jedno znad głowy w dół a drugie w górę zaraz po pierwszym w ruchu
naśladującym ruch jaskółczego ogona. Do kontry jest dołączony atak dźwiękowy.
Kokuujin: Shippu - technika ofensywna (nie kontra). Nekumen podnosi
nad głowę swoje mocarne ostrze a następnie tnie nim z taką mocą że ziemia
drży a w powietrzu wzbudza szkwał.
Kokuujin: Yukikaze - Kontra na bliską odległość. Cyborg zamraża wroga
, bierze horyzontalny zamach a następnie wykonuje potężne cięcie z rozbiegu zatrzymując się sporą odległość za przeciwnikiem. Cięcie kruszy lód i wroga wraz z nim.
Kokuujin: Senbun Tai-Fu - Nekumen chwyta miecz oburącz a następnie zaczyna kręcić nim młynki wyrzucając przed siebie tysiąc ostrzy z powietrza.
Kokuujin Ougi: Mugen - Nekumen czerpie dodatkową moc i na dokładną minutę staje się o wiele szybszy, silniejszy i wytrzymalszy. Dotyczy to zarówno jego ciosów jak i szybkości poruszania się. Cyborg może to zrobić raz dziennie.
Kokuujin Ougi: Akumetsu - Kontra. Ostateczna technika. Nekumen używa całej swojej mocy by usunąć (bardzo krwawo) całe zło z oponenta. Jeżeli wróg jest czystym złem to czeka go zgon lub chociaż pobyt w szpitalu.
Nekumen blokuje cięcie a następnie wyprowadza cios...a potem następny...i następny i następny.
Każdy coraz szybciej. Następnie kończy opuszczając nisko miecz i odwracajac się do przeciwnika.
Dopiero teraz ten odczuwa skutki wszystkich owych ciosów na raz (czytaj krwawi z owych ran jednocześnie niczym fontanna robiąc straszliwy syf).

Pieczęcie (Fū): Nekumen może użyć na jednej osobie tylko jednej pieczęci na raz. Każde użycie kolejnej anuluje poprzednią.
Aplikuje się ją za pomocą uderzeń otwartą dłonią lub też uderzeniem całą stopą przy kopniaku. Oto lista pieczęci:

Spoiler: pokaż / ukryj

Fū no Koori - Nekuman zamraża wroga tym samym wystawiając go na jeden i
tylko jeden atak.
Fū no Chikyuu - nie pozwala oderwać się ofierze od ziemi w żaden sposób o własnych siłach.
Fū no Mizu - ofiara zapada się w podłoże niczym w wodę.
Fū no Jinsei - ofiara nie może się w żaden sposób sama uleczyć. Tyczy
się to również regeneracji.
Fū no Hikari - ofiara ślepnie gdyż widzi tylko i wyłącznie ostre światło.
Fū no Te - cel na minutę traci czucie w dłoniach. Nie jest w stanie nic w nich utrzymać.
Fū no Jikan - ofiara odczuwa wszystko w taki sposób jakby działo się dwa razy jedno po drugim( przy czym tylko pierwszy raz jest prawdziwy) przez trzy minuty.

[Ysengrinn]

Nie lękajcie się, ja tu tylko sprzątam, ostami bawić się nie zamierzam...