[Asthariel]

Okej, rzucam:

Świat nie zginął i nie spłonął. Przynajmniej nie cały. Ale i tak było wesoło.

[moshi_moshi]

Sapkowski, Narrenturm.

[Asthariel]

Trafione.

[moshi_moshi]

Tym razem zagadka obrazkowa. :)

[Grisznak]

[moshi_moshi]

Masz cukierka i zadawaj. :)

[Grisznak]

[Daerian]

[Grisznak]

Albo i "Król Mór" (w tłumaczeniu Wywrzykowskiego). Bardzo dobrze.

Albo i "Król Mór" (w tłumaczeniu Wywrzykowskiego). Bardzo dobrze.

[Daerian]

Ufff... przepraszam za opóźnienie.

Tak więc:
"Dzieci stanęły kołem nad jama i patrzyły na znalezione przez siebie stworzonko. A było na co patrzeć. Oczy miało osadzone na długich różkach niczym ślimak. Potrafiło je chować i wysuwać jak lunetki. Uszy miało jak nietoperz, a pękaty tułów, nóżki i ramiona pokryte były gęstym, miękkim futerkiem. Łapki i stopy były zupełnie jak u małpki."

[IKa]

"Pięcioro dzieci i Coś" Edith Nesbit

[Daerian]

Tak jest, trafione :D
Książka mojego dzieciństwa ;-)

[IKa]

Proste :) - Dokładny tytuł i autora poproszę. I początek zdania, żeby było trudniej.

"... szary dom od ulicy, gdzie był pokój, przystawił się niby dekoracja teatralna do wychodzącej na ogród oficynki, którą zbudowano dla rodziców od tyłu (owa ścięta ściana, jedyna, którą wprzód widziałem), i wraz z domem miasto, rynek, na który wysyłano mnie przed śniadaniem, ulice, którymi chadzałem od rana do wieczora i w każdy czas drogi, którymi się chodziło, kiedy było ładnie."

[Melmothia]

<leci do półki z książkami się upewnić>

W stronę Swanna (W poszukiwaniu straconego czasu), Marcel Proust. Początek zdania:

I z chwilą gdy poznałem smak zmoczonej w kwiecie lipowym magdalenki, którą mi dawała ciotka (mimo że jeszcze nie wiedziałem i aż znacznie później miałem odkryć, czemu to wspomnienie czyniło mnie tak szczęśliwym) natychmiast...

[IKa]

*Daje Meru ciasteczko*
Dajesz.