[ISKIERKA]

Ostatnio ,a dokładnie w niedziele nad ranem zawoziłam bliską mi osobę do szpitala na pogotowie ,pilnie potrzebowaliśmy pomocy neurologa. Po dostaniu się na miejsce jena z ratowniczek medycznych powiedziała ,że nie mogą nas przyjąć i pokierowała nas na piętro gdzie miał przyjmować lekarz. Lekarza oczywiście nie było więc wróciłam do punktu wyjścia, kolejny spotkany ratownik powiedział żeby się udać na 5p na neurochirurgie stamtąd wysłano nas na 4p na neurologię ,a z neurologii na pogotowie ,z pogotowia do gabinetu gdzie przyjmował lekarz internista a lekarz z kolei wypisał receptę i kazał się udać na szpitalny oddział ratunkowy na zastrzyk. I tak się skończyła nasza przygoda z proszeniem o pomoc. Dodam tylko że osoba z którą przyjechałam była po dwóch operacjach kręgosłupa ,a w chwili dostania się na pogotowie miała trudności z samodzielnym poruszaniem się. Chociaż na oddziele był lekarz to powiedział że nie może udzielić nam pomocy bo ...... nie ma gdzie .

Wczoraj rano wezwałam karetkę która zabrała chorego dz szpitala. Oczywiście nie obeszło się bez pytań czy to konieczne, czy lekarz nie przyjechać z wizytą domową itd.

Spytam krótko . I co wy na to ?? ?

[Slova]

Standard.

[Keii]

Ano, nie ma się co rozwodzić - niestety normalka u nas.

[Luik]

Chyba już niestety wszyscy przyjęli to za normalność. I bez gruntownej reformy i wywalenia wszystkiego do góry nogami nic się nie zmieni.
U mnie w rodzinie też było sporo przepraw z lekarzami, choć najbardziej w kość chyba dostaliśmy od pielęgniarek, które uważały, że pacjenci/rodziny pacjentów nie powinni im przeszkadzać w plotkowaniu, a już zmuszanie do opuszczania dyżurki jest oznaką skrajnego chamstwa u petenta.

[vries]

Jaki pan taki kram. Na oddziałach, gdzie zarządza osoba, która się do tego nie nadaje, będzie burdel.
ostatnio Polityka pisała o wprowadzeniu metody triage do selekcji pacjentów w Pomorskim Centrum Traumatologii w Gdańsku. Artykuł stosunkowo ciekawy.
I tu nie chodzi o reformy. Reformy tu nikogo nie zbawią. Służba zdrowia jest bardzo różna. Sporo zależy od lekarzy i ich szefów.
Przykład: U mnie w lokalnym POZ wprowadzili zapisy na godziny, wcześniej była wolna amerykanka u internisty i godzinne kolejki. Teraz przychodzisz o ustalonej godzinie i jesteś przyjęty. Niby proste, ale nikt o tym nie pomyślał przez jakieś 15 lat albo więcej.

[Luik]

Jakiś czas temu była poruszana sprawa w telewizji, że w którymś szpitalu personel medyczny się buntował przeciw nowemu dyrektorowi, bo ten ponoć ich strasznie krzywdził. Nie wgłębiałem się w to za bardzo, ale z tego co zrozumiałem, to właściwie chodziło o to, że ów nowy dyrektor chciał wprowadzić porządek i zasady do szpitala, oraz ograniczyć samowolkę personalu. Zdaje się, że skończyło się wywalenie tego dyrektora.
Reforma jest, moim zdaniem, konieczna, by porządek w szpitalach być musiał, a nie mógł. Bo na razie to normalny jest bajzel, a porządek jest przyjemnym szokiem, co jest sytuacją dość chorą...

[vries]

[Luik]

Obecnie normalne jest, że lekarz pracujący w szpitalu dorabia jeszcze w prywatnych klinikach. I wszystko pięknie, tylko potem wychodzi, że on pracuje 16 na dobę i ledwo na oczy widzi. Normalnym jest też, że lekarz spóźnia się na swój dyżur w szpitalu i to czasem całe godziny, bo był zajęty leczeniem gdzie indziej. Zwykłym jest widok kilku-kilkunastu pielęgniarek, które nic nie robią, zamiast 2-3 pracujących. Dyrektorami szpitali często zostają ludzie bez umiejętności i wykształcenia pozwalającego na kierowanie tak dużą placówką (a często jakąkolwiek placówką), bo są na przykład emerytowanymi chirurgami itd. i nie mają pojęcia o zarządzaniu.
A poza tym nie oszukujmy się. Konieczna jest prywatyzacja. Może nie wszystkiego naraz, ale dużej części. Prywatne placówki jakoś zazwyczaj znacznie wydajniej wykorzystują swoje kontrakty z państwem.

[vries]

[Luik]

Tu pojawia się problem niedofinansowania. A jak wiadomo i Salomon z pustego nie naleje, więc to jest chyba w tym momencie najtrudniejszy do rozwiązani problem.

[ISKIERKA]

Cd historii
po ponad tygodniowym pobycie w szpitalu stan zdrowie osoby o której wcześniej pisałam nie poprawił się . Przez cały ten czas nie zrobiono mu żadnych badań, nawet najprostszego prześwietlenia. Całe leczenie ograniczyło się do podawania leków . Spytałam pewnej pielęgniarki u którego lekarza mogę się dowiedzieć czegokolwiek o stanie zdrowia pacjenta , ona na to - u neurologa . W pewnym momencie odniosłam wrażenie że pielęgniarki uważają się za ważniejsze osoby na oddziele od ordynatora .
No ale cóż , musi minąć jeszcze wiele czasu zanim nasze szpitale zrozumieją że to oni są dla ludzi a nie odwrotnie.

[Eire]

Szczerze mówiąc mają powody. Ordynator nie biega cały czas koło pacjentów.
@Luik- leczenie bardziej skomplikowanych przypadków nie zgodzi się żadna placówka prywatna, bo na tym nie idzie zarobić.

[vries]

[ISKIERKA]

Zgadzam się ze stwierdzeniem że ordynator nie biega cały czas wokół pacjentów zwłaszcza,że prowadzi w tym samym szpitalu prywatną praktykę. Ale jak można leczyć pacjenta nie wiedząc dokładnie na co . W końcu zlecenie prześwietlenia to teraz standard a leczenie lekami przeciwbólowymi może i coś daje ale tylko na krótką metę .

Co do NFZ to uważam że to tylko strata pieniędzy .

[Sehtal]

Tia. Ostatnio pojawiła się informacja o tym jak to jakiś szpital... w Bydgoszczy chyba kochany NFZ pozwał, wygrał i komornika nasłał bo ten się z płaceniem migał.
Było pięknie opisane jak to NFZ miga się i zwleka z opłatami ile tylko się da,
to szpitale zmusza do brania kredytów aby dalej działać.
A jeśli (i to serio jeśli) już tą kasę z NFZ dostaną to przecież kredytów tych nie spłacą tym.
Viva procenty.
No a potem jest wielkie zdziwienie, że się szpitale zadłużają.
Fakt, bajzel w szpitalach jest.
Ale naprawdę większość problemów siedzi w w wiadomej kochanej instytucji.