[Melmothia]

Siedzę sobie w wypożyczalni dziecięcej, przychodzą dzieciątka na komputer, takie mniej więcej 5-6 klasa podstawówki, ale nie jestem pewna, w każdym razie na gimnazjum to jeszcze nie wyglądało, ale może... I słyszę urywki rozmów: "...Death Note...", "...wpisz Kaneki to zło!", "...Shingeki no Kyojin...".

Boję się życia w społeczeństwie, które od małego wychowuje się na seriach z gatunku "ręka, noga, mózg na ścianie" .___.

[Daerian]

[Melmothia]

[shugohakke]

Tytani to też trochę inny rodzaj gore (jeśli w ogóle można je tak nazwać) - tam jest strasznie dużo hmm... brutalnych uszkodzeń ciała, ale statystykę mocno zawyża krojenie tytułowych monstrów. Wiadomo od czasu do czasu ktoś zostanie pożarty, ale nie jest to jatka w stylu Elfen Liedów, poza tym całość jest mocno nastawiona na akcję i ten ich "podniebny balet". Choć opieram się na mandze... może anime mocniej zdryfowało w stronę krwawej łaźni?

W każdym razie SnK korzysta z czegoś, co bym nazwał cielesnymi mechami - mięso zamiast metalu, więc siłą rzeczy ilość obrażeń ciała wzrasta.

Tokyo Ghoul to jednak wciąż bezmózga rzeźnia ^^

[GoNik]

W piątej klasie podstawówki to miałam za sobą pęczek Mastertonów i Kingów, więc wiesz Meru....

[Serika]

[shugohakke]

[JJ]

E tam, ja w tym wieku odstrzeliwałem głowy przechodniom w GTA. A z książek czytałem akurat Sapkowskiego, więc rozwijała się głównie znajomość retro wulgaryzmów :D Oczywiście kwestia tego, czy wyrosłem na ludzi jest dyskusyjna.

[Melmothia]

Kurczę, ja tylko "Hrabiego Monte Christo" z książek, które nie były typowo dla dzieci, chociaż jak teraz patrzę wstecz, to jest to jednak powieść, którą się czyta w młodszych latach, nawet jeśli nie zalicza się jej do dziecięcej... Ja w piątej klasie o istnieniu Kinga nawet nie wiedziałam, czuję się zacofana ;_;

[GoNik]

Bo ty zawsze grzeczne dziecko byłaś, nie to co my :D

[Mai_chan]

Gore to tam mniejsza, ale akurat w przypadku SnK to ja bym się późniejszych tomów bała... To co było w anime to faktycznie głównie walka z mechami, ale jak wątek polityczny wchodzi to tam się zaczynają robić bardzo paskudne rzeczy robione przez ludzi na ludziach doprawione wygłaszaną z pełnym przekonaniem i odpowiednią dawką patosu wątpliwą moralnie ideologią. I tego już bym faktycznie raczej dziecku w tym wieku nie pokazała. Serio, akurat krwi i flaków bym się bała najmniej, ja w tym wieku z wielką fascynacją oglądałam rozczłonkowaną Kotori z X-a. Ale wariant "bo Light miał rację" tudzież "działania Erwina były w pełni usprawiedliwione" bardziej mnie martwi.

[Daerian]

[BOReK]

[Sasayaki]

... Damn, ludzie :/ Ja w pierwszej klasie podstawówki obejrzałam Pana Kleksa i nabawiłam się traumy i strachu przed robotami, a wy tu o Doomami i Kingami szpanujecie... Odczuwam dysonans poznawczy...

[vries]

Ja za młodu oglądałem Wrath of the Ninja wypożyczone na VHSie. Rysowana krew to dla mnie nie była i nie jest krew. To może trochę niepokoić...
I pewnie to wyzwoliło we mnie ducha mordercy, gdy pozbawiałem głów niczemu niewinne karpie dwa lata temu, w okolicach wigilii (nadal nie mam wyrzutów sumienia!!!).

Za to traumę budziła u mnie głównie możliwość przejmowania tożsamości innych osób (patrz: "Terminator 2", "Thorgal: Alinoe" lub na drugim biegunie "Żandarm i kosmici"). Paradoksalnie bardziej również bałem się kostiumów (patrz: "The Guyver" aka "Mutronics").
Niestety jeśli chodzi o literaturę, to byłem pokrzywdzony i do przyzwoitych tytułów dobiłem dopiero pod koniec podstawówki (pewnie przez to jestem dysortografikiem). Z przemocą w literaturze tym samym nie miałem do czynienia wcale.

Wracając do meritum, kiedy chodziłem do podstawówki to tendencja była taka, że towarzystwo zaczynało oglądać filmy dla dorosłych (nie chodzi mi tu akurat o pornografię). A wtedy sieczki to był z częściej wydawanych gatunków. Innymi słowy niewiele się zmieniło...

Dyskusja wygląda ciekawie, toteż pozwoliłem sobie wydzielić do osobnego tematu.