[IKa]

[Grisznak]

[Morg]

Dobrze, przyznaję, może nieprecyzyjnie się wyraziłem. Zaznaczę od razu, że mówię o anime - manga to zupełnie inna bajka, film kinowy z resztą też (tu to dopiero surrealizm mamy...) Chodziło mi o to, że to co przedstawia Utena jest surrealistyczne, sam zresztą, Dred, wymieniłeś owe elementy. Kreska jako taka rzeczywiście jest do pewnego stopnia shoujowata, ale też mocno wystylizowana, bo Utena to przecież dzieło na wskroś postmodernistyczne. Pojawia się tutaj problem właśnie z klasyfikacją Uteny, bo ta się wszelkim takim próbom wymyka. Niemniej jednak otwarcie przyznaję, że sformułowanie było dość nieszczęśliwe. Zamienienie 'kreski' na 'grafikę' chyba powinno jednak wyjaśnić sprawę. :)

[krew_na_scianie]

Revolutionary Girl Utena odcinek 7 i przyznam, że seria mi się podoba. Właściwie już po pierwszym odcinku poczułam, że nie jest to jakiś banalny tytuł i ma w sobie potencjał, żeby wciągnąć mnie na długie godziny. Nadal za specjalnie nie rozumiem do końca fabuły, a co za tym idzie, do czego to wszystkiego zmierza - no ale jest to zdecydowanie plusem. Wiele rzeczy bez problemu można odgadnąć jak się zakończą, a tutaj nie mam zielonego pojęcia. Najbardziej jestem ciekawa czy faktycznie Utenie uda się spotkać tego jej nieznajomego księcia. Strasznie denerwują mnie Juri i Nanami, od razu znalazły się na mojej liście czarnych charakterów.

[Grisznak]

[krew_na_scianie]

Jestem właśnie świeżo bo obejrzeniu serii TV Utena i jestem w stanie skrajnego osłupienia. Dlaczego tak to się zakończyło?! Utena tak nagle zniknęła?! I jeszcze lubię to moje cudowne odkrycie na koniec, że chyba parę wątków kompletnie nie zrozumiałam. Oj tak, coraz częściej mi się to zdarza! Ale pomimo, że niektóre wątki źle zrozumiałam, to jednak bardzo wciągnęły mnie, nazwijmy to, „przygody” Uteny”.

Dawno nie widziałam tak sympatycznej i dobrej postaci jak Utena. Ta dziewczyna to naprawdę skarb! Fakt, że troszkę namieszał jej w głowie Akio, ale zawsze wiedziała, ze chce być dobrą przyjaćiółką i pomagała do upadłego. Nawet jeśli ta osoba wbiła jej miecz w plecy. Tym bardziej szkoda, że skończyło się jak się skończyło. Do końca byłam święcie przekonana, że w tej zamkniętej wielkiej kuli będzie książe Uteny – Dior. A tu masz babo placek, to było dawne „ja” Końca Świata. To nie tak miało wyglądąć..Bo wychodzi na to, że tak naprawdę, nie licząc Uteny, nie było już więcej żadnej dobrej postaci? Wszyscy mieli właściwie jakieś elementy zła. Nanami była tak denerwującą postacią, że chyba nie muszę nazbyt głęboko na jej temat wypowiadać; Przewodniczący był totalnym maniakiem kobiet z nutami wielkiego okrucieństwa, Wiceprzewodniczący przez bicie kobiet kompletnie był w moich oczach stracony (choć chyba faktycznie kochał Anthy, ale uczuć ten pan to raczej nie potrafił okazać). Pozostałe osoby z samorządu też oceniłam jako dziwne. W sumie może nie powinnam ich tak mocno niekorzystnie oceniać, bo każdy człowiek ma wady i zalety, i zdarza się że błądzi. Dlatego może tak bardzo korzystnie na tym tle wypada szlachetna Utena? Największe odczucie obrzydzenia wywoływał we mnie Akiho. Spał z siostrą, bawił się Uteną, sypiał z matką własnej narzeczonej – rany, co za człowiek.

Co nie zmienia faktu, że największy mam problem z logicznym poukładaniem sobie elementów fabuły. Oglądałam serie uważnie, a mam takie problemy..Więc moje pytanie podstawowe: kto wymyślił taką gierkę i zabawę z wygrywaniem Różanej Oblubienicy z tymi całymi pojedynkami? To wszystko zaczęło się przez tego przejaskrawionego blondyna, który podpalił tych 100 chłopaków by dla brata powiedzmy „ukochanej” zdobyć lek na wieczność? Jak więc w tą historię wpłątał się Akiho? Był przecież księciem wiedźmy, więc jak się znalazł w tej całej historii z wiecznością? Nie potrafię też niestety zrozumieć, dlaczego Akiho stał się na końcu właściwie złym księciem – dlatego, że Anthy ratując go odsunęła go od możliwości obrony innych kobiet? Rany, będę musiała spokojnie jeszcze raz przetrawić te wszystkie fakty, które podało mi to anime :/

Ah dobrze, że przynajmniej ze sprawami uczuciowymi bohaterów nie miałam aż nad to wielkich problemów. W sumie ciekawe to były historie. Okropnie żał mi było Wakabe, naprawdę dużo kosztowała ją ta miłość do tego okropnego wiceprzewodniczącego. Wyjątkowo piękny wydawał mi się moment, kiedy podarował jej przypinkę do włosów. Tym bardziej to było bolesne, kiedy zdecydował się ją ostatecznie dać Różanej Oblubienicy.. Historia Jury w sumie też była smutna i urzekająca na swój sposób. Kochała taką okropną dziewuchę, która parszywie się tym bawiła. Dzieje Mickiego za to specjalnie mnie nie kręciły. Dobry był z niego chłopak, ale to szukanie odpowiedniego dźwięku do muzyki, te „kłopoty” z siostrą – nie, to za specjalnie mi się nie podobało. Podsumowując: żadnej z tych opowiastek miłosnych nie można było do końca przewidzieć. Były dzięki temu niesamowicie oryginalne i bardzo subtelne. W końcu ktoś się porządnie zatroszczył o publikę, o ludzi, którzy w swoim życiu przeżyli nie tylko same happy endy..

Nie zrozumiałam też do końca tych teatrzyków, które były w każdym odcinku. Do któregoś odcinka jeszcze miałam cierpliwośc to oglądać, no ale..Może stąd nie posklejałam w całości fabuły? Też tak średnio spodobały mi się odcinki komediowe. Trochę nie były w moim guście, tym bardziej, że w każdym główną bohaterką była Nanami. A mnie sam głos tego rozpieściucha niezmiernie denerwował.

Jeszcze na minus zaliczyłam tą dziwną tendencję: za długo czasami nie było danych postaci na ekranie. Touga w pewnym momencie załamał się na dość długo i nagle po paru odcinkach wraca jakby niby nic. Nanami też zanikła jakoś 30 odcinku, by znowu pojawić się w ostatnim. Może czepiam się szczegółów?

A grafika jak dla mnie tworzyła łączącą się całość. Pasowała mi do całości, właściwie nawet zrobiła klimat. Była taka, a nie inna – i co tu wiele gadać? Bardziej mnie martwi, ile ja tej symboliki po drodze nie zrozumiałam oglądając :/

Jakby nie było, Utena podobała mi się wyśmienicie. I będę bardzo wdzięczna jak ktoś mi troszkę pomoże bardziej to wszystko poukładać.

[Grisznak]

[Eire]

Ja bym propownowała post Krwi przenieść do tematu o interpretacjach- tam znajdzie też nasze wyjaśnienia różanej gry.

[krew_na_scianie]

[Grisznak]

[krew_na_scianie]

[Eire]

Różne światy, cuda, dziwy
Kto jest z baśni kto prawdziwy?

Dlatego by widzowi jeszcze bardziej namieszać albo naprowadzić na interpretację. :)
Mangę, serię i łączy zarys akcji i imiona bohaterów i jest to celowy zabieg- zamiast jednej mamy trzy uzupełniające się historie. Obejrzenie wszystkich powinno pomóc uporządkować pewne rzeczy.
Ja po obejrzeniu filmu stwierdziłam, że końcówka serii TV była w sumie szczęśliwa i wypracowałam to co z mozołem wklepałam w odpowiednim temacie. Samemu trzeba zdecydować za bohaterów co było historią a co złudzeniem.

[Grisznak]

[krew_na_scianie]

[Vodh]

Utena do 15 odcinka. Jakoś mi się ciężko ogląda, mimo kilkukrotnych prób nie udało mi się jeszcze zmaratonować kilku odcinków pod rząd - po dwóch albo trzech włączenie kolejnego przestaje być jakoś kuszące. Poza tym mamy wyjątkowo irytującą maskotkę, która nijak nie pasuje do reszty i całe stadko antypatycznych bohaterów. Mickey, jego siostra, Anthy z braciszkiem, Nanami, ruda szermierka z rady uczniowskiej... W zasadzie lubię tylko Utenę i Tougę, reszta albo mnie odrzuca, albo w najlepszym wypadku pozostawia neutralnym.

Może to częściowo wina tego, że mam tuż za sobą obejrzane w około dwa tygodnie pięć sezonów House'a, który podobał mi się od samego początku do końca, sam nie wiem.