[kokodin]

ja oglądam anime w sposób następujący (a raczej sposoby)

a) anime po japońsku z napisami po angielsku/polsku
siedze lekko zgarbiony z tępą miną na twarzy blisko monitora i co chwile zatrzymuje aby przeczytać całą linijke (ale zależy od ilości napisów) co czasem powoduje że 24 minuty zmieniają sie w 32 :P
czasami oglądam 2 razy raz dla treści drugi dla estetyki
jeżeli napisy sa duże dochodzi druga pozycja "kokon" czyli zawijam sie w coś po szyje kłade sie w poprzek pokoju opieram głowe w ulubionym miejscu kaloryfera :] i oglądam w spokoju

b) anime po angielsku lub polsku lektor/dubbing (preferuje angielskie duby)
pozycja "kokon" troche większa ekspresja ale ciągle wchłaniam anime jak gąbka wode a nie wybucham emocjami

co do ekspresji to zazwyczaj wyglądam na zahipnotyzowanego i raczej nie wyrażam żadnych uczuć czasem pojawi sie grymas na twarzy czasem łezka w oku (głównie w filmach zabawnych nie smutnych szczególnie jak widze tachikomy nie wiem dlaczego) ale tważ pozostaje niezmiennie tempo zahipnotyzowana czasami zdarzy się wybuch śmiechu czasami komentarz i po zakończeniu albo wyglądam na bardzo szczęśliwego albo na strasznie wpienionego zależy od zakończenia

gadać o anime nie mam z kim bo każdy ucieka :] znam jedynie jedną osobe która utknęła w tym świecie i nasze rozmowy głównie przez gg wyglądają na wymiane opinii typu obejrzyj to bo tam jest to i to na co słysze przeczytaj to i to bo ...

[Sakura_chan]

Jak wyglądam ? Chyba normalnie :P Zazwyczaj szybko łapię więź z bohaterami i w zależności od klimatu jestem skupiona i nieruchomo wpatrzona, czasem smutna albo wybucham śmiechem. W zależności od pory albo leżę na kanapie albo siedzę przy kompie i mam słuchawki. Gadać nie mam za bardzo z kim, więc jeśli mam coś do powiedzenia, to jestem tutaj

[DiziXagi]

[Melmothia]

[piżmak]

Opowiadanie o anime i oglądanie go to pewnie dwie odmienne rzeczy jakby ktoś popatrzył na mnie. Jako,że wśród znajomych wyzywana jestem od głupków i debili,bo oglądam bajeczki zamiast uderzyć na piwko, to obserwacje mnie płyną od osób najbliższych i rodziny. Domownicy ,gdy oglądam anime nie otrzymają ode mnie żadnej wiadomości zwrotnej,ponieważ jestem na maksa skupiona i nie lubie bardzo jak ktoś mi przerwie przed endingiem( czasem nawet po nim). w zależności od serii - albo śmieję się jak małe dziecko i macham łapskami we wszystkie strony( oczywiście ma to wyrażać podziw wielki dla posunięć bohaterów). bądź siedzę grzecznie i obgryzam paznokietki,gdy akcja przybierze nieoczekiwany obrót. Jeśli chodzi o rozmowę a anime bądź mandze - to jest na ogól bardzo soczysta i natchniona. Biorąc pod uwagę,że na ogół nikt nie słucha moich opowieści,to nawet za bardzo natchniona:)

[kokodin]

[Avellana]

Ja tylko przypominam, zanim rozwinie się dyskusja, że w kwestii "dubbing vs napisy" mamy oddzielny temat...

No dobrze, macie coś on-topic, żeby nie było, że piszę na forum już tylko w sprawach porządkowych. Anime oglądam... No, łatwo zgadnąć. Oglądam. Znajomi - s'il vous plait paszli won, jak mawia moja ciotka. Sama oglądam, nie lubię się dekoncentrować zachowaniem innych. W celu oglądania przyciągam do biurka, na którym rezyduje monitor, fotel. Na tyle blisko, żebym mogła ułożyć się na fotelu na grzbiecie i oprzeć zgięte kolana o biurko. Oczywiście potrzebna poduszka pod krzyż, żeby utrzymać właściwą pozycję oraz druga pod ww. kolana, bo inaczej opieranie ich o krawędź biurka nie jest fajne. Poza tym jeszcze kubek mocnej herbaty w zasięgu ręki. No i obowiązkowo koteczka, która też uwielbia, jak oglądam anime - może wtedy przyjść i się na mnie ułożyć. Jedyną wadą tego wszystkiego jest to, że jak muszę się zgrzebać - bo telefon albo cokolwiek - to potem długo trzeba się kokosić z powrotem i przepraszać kota. Dlatego nie lubię telefonów w głupich porach (= porach, kiedy śpię/oglądam).

[bogubox]

Hmm ja na przykład, przeważnie kładę się na łóżku oglądając w spokoju, wstaje tylko aby przełączyć na następny odcinek ^^.
Niektórzy z was mają nieźle, ja zawsze oglądam anime sam, nie mam z kim pogadać na ten temat eh... kumple się śmieją że to oglądam hehehe bo nie znają dobrodziejstw anime i nie mam zamiaru ich przekonywać. Swoją drogą czasami lepiej się nie przyznawać do tego, ludzie różnie reagują.

[Quan]

Ja anime oglądam tak jak wszystko inne tzn. (przy kompie) zawijam się w kocyk, nogi na pufę albo jak Avellana, opieram zgięte kolana o biurko, głowa oparta o fotel i wsio ;p pełen luksus. Tylko drażni mnie, że za każdym razem jak idę po coś do picia albo cuś innego to muszę się wywijać z legowiska i potem z powrotem męczyć się z zawijaniem w "kokon" ;b Podczas oglądania jestem raczej spokojny, nie wybucham z jakimiś krzykami podczas jakiejś lepszej akcji, nie daje się ponieść emocjom, ale za to przy komedyjkach nieraz wybuchnę lekkim śmiechem ;b

Bogubox - Ja mam tak samo ;b anime oglądam sam i nie mam z kim o anime pogadać. Ja osobiście nie przyznaje się do tego, że oglądam anime, bo wątpię czy zostało by to zaakceptowane przez grono kolegów z klasy >.>

[Lena100]

[Eire]

[eLuke]

Jak wyglądam gdy oglądam anime? Z relacji świadków podobno "dziwnie". Co to znaczy? Ano mniej więcej tyle, że się czasami uśmiecham do ekranu, czasami wykonuje gesty jak postacie na ekranie i nie mogę usiedzieć w miejscu... Mówiąc szczerze nigdy nie wiedziałem, że jest ze mną aż tak źle...trzeba zacząć pracować nad swoimi reakcjami :/

[Yuusuke]

Hmmm... Zależy jakiego typu Anime oglądam. Jak oglądałem np Green Green to z lekko zaczerwienioną twarzą siedziałem zgarbiony z twarzą blisko monitora i mogłoby się wydawać iż wyglądam bardzo dziwnie. Bardzo szybko wczuwam si w rolę bohaterów i żyję ich życiem. Dlatego czasami nie mogę spać. W ten sposób potrafię oglądać anime całymi nocami.

[Pan B]

W zależności od oglądanego anime. Podobnie jak kolega anime typu ecchi/romantyczne oglądam w ciszy z buraczaną twarzą. Przy reszcie zazwyczaj wyprostowany(oparty) i jeżeli anime posiada ciekawą fabułę to odcięty od świata. Gdy odcinek przynudza to opieram łeb o rękę (postawa myśliciela) przechylając się trochę na bok aby móc dalej się wygodnie opierać.
Niekiedy zdarza mi się gadać do siebie (początek jakiejś choroby psychicznej ....chyba....), a raczej do postaci z ekranu.
Najgorzej gdy coś mnie rozśmieszy ,ale tak totalnie, to muszę zakrywać usta bo bym cały dom postawił na nogi i ekran oszczędzam, wiecie nie muszę go później czyścić. Często zdarza mi się stopować anime abym mógł sie wyśmiać. Ogólnie to lubię się śmiać.

[krew_na_scianie]

Należę również do grup osób oglądających anime samotnie( ewentualnie z przerywnikiem, ktoś zajrzy na chwilę do pokoju). Jak dla mnie niestety samotnie - jestem osobą, która lubi sobie pokomentować w trakcie oglądania i tu taki cios..Ale nie na tyle mocny by dać sobie spokój z oglądaniem anime:) przeważnie siedze zwinięta w kłębek na krześle i po prostu oglądam.

Oprócz tego doskwiera mi też brak osób z którymi mogę porozmawiać o anime. Mój brat niby zawsze pięknie mnie wysłucha, pokaże zainteresowanie, potwierdzi "fajne,fajne" by zakończyć zaraz po chwili "a co tam jeszcze w domu słychać?". Ekscytująca dyskusja:) Z kolegą też sprawa nie jest łatwa bo nie oglądamy tych samych anime - nadzieja w Was!