[BOReK]

[cesarz vedry]

Oglądam anime od 2005 roku, zaczełem chyba od Evangeliona i GTO (Hyper). Niestety nie jestem w stanie się przełamać do grafik z tą kreską jeszcze "zaokrągloną", gdzie loczki są popularne. Bardo lubie tą z lat 90, kanciate twarze wydają mi się bardziej wyraziste. Nie rozumiem też, dlaczego jest najazd na nowego widza anime za to, że nie może się przełamać i obejrzeć starocia. To przecież oczywiste, że raz spróbowanej Milki, nie chcecie jeść goplany (chyba że nic innego nie ma). Mimo iż cenie sobie to, że kiedyś inaczej podchodzono do sztuki tworzenia anime, to jednak należy iść z duchem czasu, a czas tamtych anime dawno przeminął. Mam na myśli tytułu z lat 80 i 70.

Nie rozumiem też pocisku na Death Note i Code Geass. Wpierw wszyscy zachwycacie się tymi seriami, a potem z powodu ich ogromnej polpularności zmieniacie zdanie i porównywacie je do Naruto i Bleach. To jest troche niesprawiedliwe. Grisznak, tak jak dla Ciebie te Twoje antyki stanowią wzór, tak dla mnie CG i DN z kilkoma tytułami jak GTO czy Fushigi Yuugi w tle. Można to nazwać różnicą pokoleń. Najlepsza fabuła nie jestes w stanie przekonac mnie do anime gdzie kreska jest jak za czasów Oktaviana. I tu nie chodzi o ignorancje, tylko o pewną stylistyke, którą spobie upodobałem oglądając nowe tytuły. Żeby nie było, że jestem jakoś ograniczony w spojrzeniu na szersze perspektywy.

[vries]

[Grisznak]

[cesarz vedry]

[kic]

[Grisznak]

[cesarz vedry]

No to chyba Ty tak robisz. Przecież podkreśliłem w zdaniu słowo JA, nie żadam od nikogo by popierał moje poglądy, lecz zrozumiał co mam do przekazania.

I pokaż mi gdzie narzucam komuś mój pogląd to zwróce honor.

[Grisznak]

[Meliana]

Dyskusja nam się rozwinęła (to się chwali), tylko zastanawiam się czy idzie ona w dobrym kierunku i czy każdy z wypowiadających się tutaj forumowiczów aby na pewno dobrze interpretuje poszczególne wypowiedzi.

[cesarz vedry]

Zwracam honor


Cóż, też lubiłem gume Donalda, a co do najeżdżania to owszem istnieje ono. Ktoś napisał, że jest to "ograniczenie". Widze jednak, że na tanuki cenicie sobie klasyki z dawnych lat, więc pisanie coś przeciw jest dosyć niepotrzebne. Powiedziałem co miałem do powiedzenia.

[Avellana]

A ja w takim razie zacznę przewrotnie polemizować z czymś innym, Meliano - z podkreślonym przez Ciebie zdaniem, że są tytuły, które wypada znać.

Kilka lat prowadzenia strony internetowej pozbawiło mnie resztek wiary w ludzi, której zresztą nigdy jakoś szczególnie dużo nie miałam. Popełniasz poważny błąd człowieka inteligentnego i myślącego, a mianowicie - sądzisz świat po sobie. Znakomita większość tego, co obecnie ogląda anime (bądź konsumuje dowolny inny produkt popkultury, to się naprawdę nie ogranicza do anime) to są zwyczajne przeżuwacze, pozbawione zdolności myślenia, względnie stosujące pewne jej protezy (nie będę wymieniać tytułów, żeby nie zaczynać draki, ale przypominam zachwyty nad "głębią" niektórych produkcji). Niektórym to przechodzi z wiekiem, innym zostaje. Spora część za to ma etap, na którym lubi poszpanować, jacy to oni są niezależni i otrzaskani. Podsuwanie im takich tytułów, o jakich piszesz, jest o tyle niewskazane, że potem Cię krew zalewa (dobrze - może masz lepszy charakter, mnie zalewa), kiedy widzisz, jak wypisują koszmarne głupoty, z których jasno wynika, że z danym anime rozminęli się o pięć kilometrów. To nie jest problem milka/goplana. To mniej więcej tak, jakby komuś przyzwyczajonemu do smaku sztucznego miodu, albo standardowego miodu z supermarketu dać spróbować miodu wrzosowego z tego malutkiego słoiczka, który udało mi się kupić gdzieś daleko na pomorskiej wsi. Dziwne, cierpkie i w ogóle fuj, a ja to jakaś dziwna jestem, że jeszcze próbuję wmawiać, że to dobre ;)

Poza tym jest "klasyka" i jest "klasyka". Wspomniane Onisama e to klasyka, ale i Dragon Ball jest tak nie bez pewnej racji nazywany. Istnieją tytuły z jakiegoś powodu przełomowe dla gatunku, takie, które wywarły silny wpływ na jego rozwój albo spowodowały, że wydzielił się podgatunek. Pytanie jednak, czy dla kogoś oprócz osób zainteresowanych właśnie historią gatunku są one ciekawe? Bo to wyjdzie, że trzeba się cofać dość daleko. Na przykład pewnie mało kto wie, że cały pęczek serii z gatunku "dziewczynka dostaje moc zamiany w wersję starszą o kilka lat i robi karierę jako piosenkarka" (Full Moon wo Sagashite to najbardziej znany przedstawiciel, ale jest kilka innych) powstał tak naprawdę jako klony serii z 1983 roku, Mahou no Tenshi Creamy Mami - czy to znaczy, że koniecznie nadaje się ona do oglądania, albo że warto ją obejrzeć, bo była pierwsza? Oczywiście, jasne, że jeśli ktoś narzeka, że Ursula le Guin w Ziemiomorzu ściągała z Eragona (autentyk. Serio. Tak, też padliśmy), to jest ostatnim idiotą. Tyle tylko, że jeśli jego idealną lekturą jest ww. Eragon, to szanse, że w tym momencie życia będzie umiał "odebrać" i docenić Ziemiomorze są nikłe...

Inna rzecz, że dla mnie nie istnieje takie anime (ani dowolne inne dzieło), które "wszyscy powinni obejrzeć", wszystko jedno - stare czy nowe. Co więcej - im lepsza jest to seria, tym bardziej mam opory przed wpychaniem jej do pyska każdemu. Pomijając to, co napisałam o zalewającej krwi, jest jeszcze jeden powód. Ludzie "dojrzewają" w różny sposób i w różnych momentach, niezależnie od metryki. Jeśli "zmusi się ich" (niekoniecznie dosłownie, ale też zmusi w sensie "nie wypada nie znać!") do oglądania czegoś, co tak naprawdę jeszcze nie jest "na ich etapie", to jest spora szansa, że obrzydzi im się ten tytuł na przyszłość, a jak źle pójdzie - to jeszcze i tytuły podobne. Należy im pozwolić samodzielnie do tego dojrzeć, jak zaczną węszyć za bardziej interesującymi tytułami - wtedy podsunąć. Ale nie wmawiać, że to "ponadczasowy klasyk, który zachwyci każdego". I to też nie ma nic wspólnego z wiekiem serii.

Skąd wiedzieć, że dojrzeli i mogą już spaść? A to akurat widać. Kilka lat czytania forum pozwoliło bardzo dobrze szacować ludzi według tego, jakie serie i dlaczego im się podobają. Nie w sensie, że wiem o tych ludziach cokolwiek (nie wiem i nie chcę wiedzieć). W sensie, że patrząc, jak i co piszą o ulubionych seriach mogę ze sporym prawdopodobieństwem oszacować, co warto im podsuwać, a co będzie kompletną stratą czasu dla obu stron.

(I buu, chciałam napisać taki ładny post porównujący schematyczność w starych i nowych tytułach).

[Meliana]

[JJ]

Ave, to, co piszesz o polecaniu "klasyków" i podobnych teoretycznie jest prawdą, ale w praktyce ma nieciekawe efekty. Kończy się tym, co często widzimy w recenzjach na Tanuku: sformułowaniami "to nie jest seria dla każdego" i podobnymi, które działają nieco inaczej niż powinny. Po pierwsze, niezależnie od tego, co autor miał na myśli, łatwo zrozumieć je jako "to jest genialne, tylko możesz być idiotą i nie zrozumieć" , po drugie, właśnie z tego biorą się hordy poszukiwaczy "głębi", o których sama pisałaś i dowiadujemy się potem, że "nie każdy zrozumie piękno tej historii, bo może nie być dostatecznie dorosły i zamiast na jej przesłanie, może zwrócić uwagę na cycki i odcięte kończyny, latające w powietrzu". Chodzi mi o to, że jeśli powiemy komuś "to jest dobre, obejrzyj" może się co najwyżej znudzić i wyłączyć w połowie odcinka. Jeśli powiemy "to jest dobre, ale tylko dla wymagającego, dojrzałego widza" - jest spora szansa, że będzie oglądał nawet wbrew sobie, tylko po to, żeby udowodnić - nawet nie innym, a samemu sobie - że jest dojrzały i wymagający.

I chyba jestem winien Melianie krótkie wyjaśnienie :)

Zacznijmy od tego, że nie mam kompleksów :) Choć, jeśli dobrze się zastanowić, ostatnio próbował mi je wmówić ktoś w temacie o Death Note - kto wie, może coś jest na rzeczy... W każdym razie, nie traktuj wszystkiego, co piszę, tak dosłownie - to "tru i fajowy" to raczej był lekko ironiczny komentarz do wypowiedzi Grisznaka, owszem, przesadzony, ale też niezupełnie poważny. Tak naprawdę jest wręcz odwrotnie - jeśli spojrzałbym na recenzje serii, które uwielbiam, dowiedziałbym się, że jestem widzem inteligentnym, dojrzałym, wymagającym, etc. - najzabawniejsze jest to, że niektóre z tych określeń nijak do mnie nie pasują.

Bardzo możliwe że przesadzam, że jestem przewrażliwiony - ale to już kwestia poglądów, tudzież filozofii życiowej, jakkolwiek to nazwać. Nic nie denerwuje mnie tak, jak uogólniające stwierdzenia o "mainstreamie", "ogóle", "fanach Naruto i Bleacha" i tym podobnych - raz, że są po prostu wredne dla sporej ilości osób (ja się do nich nie zaliczam, nie chciałbym też przyjmować idiotycznej postawy "obrońcy uciśnionych", ale po prostu tego nie lubię - młody jestem, mogę jeszcze być naiwny i mieć zbyt pozytywne spojrzenie na świat), dwa - że (jak każde uogólnienia zresztą) są po prostu głupie i trzy - że są okrutnie niepraktyczne, bo ograniczają tak samo, jak wrzucanie staroci do lamusa tylko ze względu na kreskę. Poza tym, nie mogę się powstrzymać i nie porównać stwierdzenia "Shinkai się skończył" do tekstów typu "Metal skończył się na [tu wstaw nazwę zespołu/tytuł albumu]" ;)

O, a propos:

[Teukros]

Usunąłem posty nie dotyczące tematu. Z dalszą dyskusją odnośnie postrzgania odbiorców anime przez samych siebie, tudzież wyższości animacji amerykańskiej nad japońską (i vice versa), proszę przenieść się do innego tematu, względnie na PW. Bardzo proszę także o powstrzymanie się od sarkazmu i udzielania "dobrych rad" w postach - zaręczam, że w najmniejszym stopniu nie zmieniają one niczyjego postępowania, a jedynie irytują czytających.